หยาดน้ำใสไหลรินลงมาอาบแก้มนวลทั้งสองข้างดวงตากลมโตสั่นไหวแดงก่ำอย่างน่าสงสาร แต่ยังเทียบไม่ได้กับหัวใจที่มันแตกสลายยอมรับเลยว่าตอนนี้เขามีอิทธิพลต่อหัวใจมากจริงๆ
ฮึก ฮึก
ฉันซบหน้าลงที่ไหล่ควีนเนิ่นนานแต่อีกฝ่ายไม่ปริปากพูดอะไรเลยนอกจากกอดปลอบเพียงเท่านั้นความรู้สึกอุ่นซ่านในหัวใจทำให้ฉันเงยหน้ามองควีน
“ขอบคุณนะ ทำแกตกใจแย่” ฉันฝืนยิ้มให้
“ยังจะมายิ้มอีก” ควีนทำหน้าดุ
“ก็ดีใจ แค่นี้ฉันไม่ตายหรอกพอแล้ว”
ฉันย่นจมูกใส่เพื่อนก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาลวกๆ ไม่ว่าภายในใจจะเป็นยังไงแต่ภายนอกฉันต้องเข้มแข็งเท่านั้นส่วนเรื่องหัวใจแน่นอนว่าเขาจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป!
“แกโอเคขึ้นแล้วหรอ” ควีนถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นเพื่อนสาวยกยิ้มสดใสให้แต่แววตายังหม่นเศร้าอยู่เลยเธอไม่รู้หรอกว่าเพื่อนมีความสัมพันธ์ยังไงกับพี่เพทายแต่เธอพร้อมจะอยู่ข้างเพื่อนเสมอ
“โอเคแล้ว”
“แน่นะ”
“อืม”
ฉันยืดตัวขึ้นก่อนจะค้น
