[SetBadBrother] หมาเด็กคนนี้พี่ครามจอง[Mpreg] [สงคราม+ไต้ฝุ่น]

เขาว่ากันว่ารักแรกนั้นลืมยาก เห็นจะจริง เพราะเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับผมแล้ว ถึงแม้จะพยายามทำทุกอย่างหาทุกกลเม็ดวิธีให้ลืมคนที่ผมแอบชอบมาตั้งแต่เด็ก อะไรที่เพื่อนแนะนำว่าดีผมก็ทำมาหมดทุกอย่าง ทั้งสายมู พึ่งหมอดู กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เข้าวัดฟังธรรม นั่งสมาธิ หรือแม้แต่การนัดบอด หาใครสักคนคุยแก้เหงาเพื่อให้ลืมเขา บลาๆ แต่ทว่า.. มันก็ลืมได้เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น พอกลับมาอยู่คนเดียวตามลำพังผมก็คิดถึงเขาอยู่เหมือนเดิม.. แต่ถึงยังงั้นก็เถอะ คนเราเจ็บแล้วต้องจำเขาว่าเป็น คน แต่เจ็บแล้วทนหลับหูหลับตารักต่อทั้งที่ไม่มีหวัง คนไม่รักให้ทำอย่างไรเขาก็ไม่รัก โดยเฉพาะคนที่ผมชอบมันไม่เคยสนใจมองใครเลย ท่าทางเย็นชาไร้ความรู้สึกชอบทำหน้านิ่งอยู่ตลอด จะเอาอะไรมาคาดหวังว่าเขาจะสนใจผมถูกไหม ทุกครั้งที่สบตามันบ่งบอกชัดเจนว่าคนๆนั้นเห็นผมเป็นแค่น้องชายของเพื่อนสนิท.. เพราะอย่างนั้นผมถึงพยายามถอยตัวเองออกมาพร้อมกับความรู้สึกที่เผลอไปชั่วขณะก็ดึงกลับมาด้วย ตัดใจทั้งที่ยังรักพร้อมกับเหยียบความรู้สึกนั่นมันไว้ก้นบึ้งของหัวใจ ก่อนที่มันจะถลำลึกมากไปกว่านี้ เดี๋ยวเขาจะหาว่าเป็น....🐃🐂 แต่จะอะไรก็แล้วแต่ ผมก็ไม่เอาแล้วทั้งนั้นแหละ เพราะคนอย่างไต้ฝุ่น หรือ พีรดนย์ เพียรกตศิลา ไม่มีทางจมปรักเพียงเพราะคนๆเดียวที่เป็นเพื่อนสนิทพี่ชาย ถึงแม้จะมีรั้วบ้านชิดติดกัน แต่อีกไม่นานมันจะตายไปจากใจผมอย่างแน่นอน .. .. "ผมไปมหา'ลัยก่อนนะครับย่า จะโบกพี่วินไปเดี๋ยวไม่ทัน" เสียงตะโกนบอกหลังจากที่พยายามสตาร์ทรถของตัวเองอยู่สักพักแต่สตาร์ทยังไงก็ไม่ติด จึงหงุดหงิดกระชากกระเป๋าสะพายแล้วปิดประตูรถเสียงดังปัง!! ตามนิสัยคนหัวร้อนจุดเดือดต่ำจนย่าสมรและย่าพิสมัย ถึงกลับเดินออกมาหน้าบ้านเพื่อมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลานชายคนเล็กสุดของบ้าน "สตาร์ทไม่ติดเหรอลูก" "ครับย่า งอแงทำไมวันนี้คนยิ่งรีบๆอยู่ด้วย" คนที่บอกว่ารีบเพิ่งจะลากสังขารตัวเองลงจากที่นอนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี่เอง ทั้งที่นาฬิกาปลุกหลายรอบแต่ก็กดปิดแล้วนอนต่อเพราะมาผล็อยหลับตอนใกล้รุ่ง แต่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะโทรศัพท์ถี่รัวจากเพื่อนสนิท พอลุกได้ก็เรียกได้ว่าวิ่งผ่านน้ำเลยดีกว่าน่าจะเหมาะแล้วรีบใส่เสื้อผ้าวิ่งตึงๆลงบันไดมา แต่พอไปสตาร์ทรถคู่ใจกลับเครื่องรวนซะงั้น "ฝุ่นให้พี่ครามไปส่งไหมลูก จะเดินไปเองเหรอ ตั้งไกลแดดก็ร้อนกว่าจะถึงปากซอย" พอเห็นหลานชายเลือกที่จะเดินออกไปก็ทักท้วง ไต้ฝุ่นชะงักดูเวลาจากนาฬิกาเรือนหรูราคาหกหลักจากน้ำพักน้ำแรงของตนที่ข้อมือ ป่านนี้แล้วทำไมคนที่กำลังพูดถึงยังไม่ออกไปอีก เห็นว่าวันนี้เป็นวันประชุมเตรียมซ้อมใหญ่พิธีจบการศึกษาเแล้วทำไมเขายังอยู่ที่บ้าน "เอางี้ไหมย่าให้คนรถไปส่งก็ได้นะ ถ้าฝุ่นไม่อยากไปกับพี่เขา" ย่าพิศมัยที่อยู่ข้างบ้านมานั่งจิบน้ำชากับย่าสมรเอ่ยถามอย่างรู้ดีว่าพวกเขาทั้งสองคนไม่ลงรอยกันเท่าไหร่ "ไม่เป็นไรครับย่า ผมไปเองดีกว่า" ตอบปฏิเสธไปแล้วก็ยกมือไหว้ย่าทั้งสองแล้วรีบเดินจ้ำอ้าวออกมาให้เร็วที่สุด หนึ่งเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะคารม... และสองเพราะไม่อยากเจอหน้าไอ้คนข้างบ้าน.. และเพราะรู้ดีว่าผู้สูงวัยจะต้องคะยั้นคะยออยู่อย่างนั้นจนสุดท้ายก็ต้องยอมใจอ่อนให้ใครให้ไปส่งอย่างแน่นอนเลยรีบสปีดตัวเองออกมา .. .. "ร้อนโว้ย! ทำไมแดดมันร้อนอย่างนี้วะ แถมรถยังมางอแงเล่นแง่วันนี้อีก" เดินไปก็บ่นกระปอดกระแปดไปเพราะเริ่มร้อน แดดเมืองไทยใครบ้างจะไม่รู้ว่ามันแสบผิวแค่ไหน แสงแดดเลียผิวคนตัวขาวจนแดงไปทั่ว ใบหน้าหล่อขึ้นสีระเรื่อชวนมอง ตามกรอบหน้ามีเม็ดเหงื่อผุดออกมาตามไรผม เสื้อผ้านักศึกษาสีขาวสะอาดตาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ชายหนุ่มเดินมาเกือบสามร้อยเมตรเพราะบ้านอยู่เกือบสุดซอยแต่ดันซวยเพราะรถคู่บุญสตาร์ทไม่ติด แต่จะมัวพิรี้พิไรโทษนั่นนี่ก็ใช่เรื่อง เวลาก็ไม่เป็นใจเพราะมีเรียนช่วงสิบโมงครึ่งเลยต้องเร่งฝีเท้า จะรอเพื่อนมารับหรือเรียกช่างมาลากไปซ่อมก็เสียเวลาด้วยกันทั้งนั้น ส่วนพี่ชายคนรอง พายุ หรือ รณพีร์ ออกไปตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเพราะมีประชุมกับพวกอาจารย์ที่มหา'ลัย ซึ่งอีกไม่กี่วันก็จะจบการศึกษาแล้ว ส่วนพี่สิงห์ หรือ สิงขร คนโตรับราชการทหารและประจำอยู่ตะเข็บชายแดนทางภาคหนือ ไต้ฝุ่น หรือ พีรดนย์ เพียรกตศิลา มีพี่ชายสองคน พ่อแม่รับราชการอยู่ที่กระทรวงที่บ้านเป็นครอบครัวขยาย มีคุณย่าอยู่เป็นปูชนียบุุคคลให้เคารพกราบไหว้และบ่นลูกหลานตั้งแต่ตื่นยันเข้านอน ชายหนุ่มโดนบ่อยสุดเพราะชอบขัดใจผู้สูงวัย ต้นตระกูลของไต้ฝุ่นเป็นข้าราชการมาตั้งแต่บรรพบุรุษสืบทอดกันต่อๆมา และคงหมดในรุ่นนี้เพราะทั้งตนและพี่ชายคนรองกำลังจะเดินนอกกรอบ สิงขรยังอยู่ในกรอบเพราะทำตามฝัน แต่พี่ชายคนรองเลือกเรียนวิศวะเพราะอยากมีบริษัทเป็นของตัวเอง ส่วนตนเรียนคณะมนุษยศาสตร์สาขาวรรณกรรม /วรรณคดีไม่ประสงค์จะรับราชการเพราะอาชีพที่ใฝ่ฝันคืออยากเป็นนักเขียนและตอนนี้ก็เป็นนัก(หัด)​เขียนแล้ว ถามว่าครอบครัวรวยไหมคงตอบว่าไม่ เพียงแค่พอกินพอใช้ไม่ขัดสน มีเกียรติมีหน้าตาทางสังคมเป็นตระกูลเก่าแก่รับราชการไม่คดโกงโปร่งใสมาโดยตลอด ไม่ได้ร่ำรวยเป็นอภิมหาเศรษฐีเหมือนครอบครัวของย่าพิสมัยที่อยู่ข้างบ้านที่มีอาณาจักรกว้างอยู่ท้ายซอยนี้กินพื้นที่หลายสิบไร่.. และมีตัวบ้านอยู่ติดกับบ้านของตนอีกด้วย คั่นกลางสองหลังด้วยต้นลีลาวดีขาวพวงที่ออกดอกบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมชื่นใจตลอดทั้งวันทั้งคืน ตั้งแต่จำความได้ ไต้ฝุ่นรู้ว่าย่าสมรของตนกับย่าพิสมัยข้างบ้านเป็นเพื่อนรักและสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก สนิทจนคิดอยากจะเกี่ยวพันให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน แต่ติดที่ลูกหลานของย่าสมรมีแต่ผู้ชาย ส่วนทางนั้นก็มีหลานชายเพียงคนเดียวก็คือไอ้คนที่ขับรถตามเขามาติดๆ ได้สักพักและกำลังเปิดกระจกชะโงกความหล่อออร่าจนแสบตาออกมาทักถามด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง... "ให้ไปส่งไหม" คนเหงื่อแตกพลั่กหันไปมองตาเขียวขุ่น ยังกรุ่นโกรธเรื่องเมื่อคืนที่ทำให้นอนไม่หลับ ก่อนจะทำเมินเดินดุ่มๆเพราะเหม็นเบื่อขี้เกียจตอบ แดดก็ร้อนชวนให้หงุดหงิดยังไม่พอ แต่นี่ยังต้องมาเจอคนที่ไม่อยากเจอหน้าอีก มันยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดอีกเท่าทวี... "หน้าตึงไม่พอ หูก็ตึงว่างั้น ว่าไงจะไปด้วยกันไหม" "ไม่ต้อง ผมไปเองได้" น้ำเสียงกระแทกตอบกลับ เสียงแข็งเสียจนคนฟังคิ้วกระตุก คนที่ขับรถคันโก้ราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านทีมีเพียงแค่สองที่นั่งถูกมองด้วยสายตาวาววับเต็มไปด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธจนต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนจะนึกได้แล้วค่อยๆเหยียดยิ้มเบาๆ อย่างพอจะเข้าใจว่าทำไมอีกคนถึงหน้างอ... "เป็นอะไร ส้วมที่บ้านเต็ม" ถามทั้งที่รู้อยู่เต็มอก และนั่นก็ยิ่งปั่นอารมณ์ให้ใต้ฝุ่นเดือดดาล ไต้ฝุ่นกลอกตามองบนอย่างเซ็งจัด จะอะไรเสียอีกข่าวล่าสุดที่เพื่อนส่งข้อความมาบอกเมื่อคืนว่าคนคุยอยู่ตอนนี้โดนหมาคาบไปแดกเรียบร้อยแล้ว จะใครเสียอีกถ้าไม่ใช่ไอ้คนที่มันกำลังถามเขาอยู่ตอนนี้... วันนี้ก้าวขาข้างไหนออกมาไม่รู้ถึงต้องซวยมาเจอคู่อริตั้งแต่เปิดประตูรั้วเดินออกมาแล้วแหละ ไม่แน่ใจว่าซุ้มอยู่หรือจังหวะมันได้ แต่อีกฝ่ายแกล้งขับรถตามหลังมาอย่างช้าๆ ทั้งที่จริงแล้วถ้าอยากให้ไปด้วยก็น่าจะชวนขึ้นรถตั้งแต่ตอนนั้นไหม แต่นี่ไม่ใช่ปล่อยให้เขาเดินมาตั้งไกลจนเหงื่อโชกท่วมตัวแบบนี้... ไต้ฝุ่นปรายตามองทรงผมที่อีกฝ่ายตั้งใจเช็ทมาอย่างดี...หล่อตาย!! แต่ก็ไม่เถียงนะว่ามันโคตรหน้าตาดีถึงแม้จะตื่นนอนตอนเช้าหัวชี้ฟูเดินออกมาทำหน้าโง่ ๆ ตรงระเบียงบ้านก็ยังหล่อ สาวๆ นี่ไม่ต้องพูดถึงแทบไม่เคยที่จะซ้ำหน้า สงครามลากคนสวย ๆ ตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ไม่ต่ำกว่าร้อยแล้วมั้งไปแดก และมันก็ช่างบังเอิญเหลือเกินที่หลายคนที่ว่านั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่ตนกำลังคุยๆด้วย... ตั้งแต่เด็กจนโตมีแฟนกี่คน ๆ ไอ้พี่คราม หรือ สงคราม มันก็เอาไปแดกหมด แล้วน้องแนทคนล่าสุดที่ตามจีบมาสักพัก มันก็ลากไปกดตั้งแต่เมื่อคืนเป็นที่เรียบร้อย... 🌻ยังไม่ตรวจคำผิด🌻 เปิดเรื่องใหม่จ้า แนวเมะ&เมะ เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีเจ้าก้อนมาด้วย ฝากกดไลท์ คอมเม้นท์ เพิ่มเข้าชั้นกันด้วยนะคะ❤️🌻 เม้นท์ให้กำลังใจเอื้อยแหน่🥺