5.ติดตาม
1113 คำ
ความเดิม- "ครับนาย" เทศกาลรับคำแล้วหันมาสบตากับเจ้านายยิ้ม ๆ
………………………………………
หลังจากกลับจากไปส่งยัยตัวแสบถึงท่าเรือแล้วเกียรติพงษ์ได้ส่งให้คนของเขาคอยติดตามความเคลื่อนไหวของครอบครัวนี้ตลอด และคอยอำนวยความสะดวกอยู่ลับ ๆ ไม่ว่าครอบครัวนี้จะทำอะไรถ้าสิ่งที่จะทำนั้นอยู่ในความดูแลของเขา โดยเฉพาะเรื่องของยัยตัวแสบ เขาก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไม รู้แต่ว่าต้องทำ แต่เหตุผลเดียวในตอนนี้ที่เขาสามารถให้กับตัวเองได้ คือครอบครัวนี้คือครอบครัวของเพื่อนรุ่นน้องของบิดดาที่บิดาของเขารักหัวหน้าครอบครัวนี้เหมือนพี่น้องร่วมสายเลือด
หนึ่งเดือนผ่านไป ฤดูกาลเปิดเทอมภาคเรียนที่หนึ่ง
เกียรติพงษ์ยังทำงานอย่างทุ่มเทเหมือนเดิม ทั้งโรงแรมและรีสอร์ทเขาทุ่มเทกับมันมากแต่สิ่งที่ไม่เคยลืมก็คือการคอยติดตามความเคลื่อนไหวยัยตัวแสบ และวันนี้ก็เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์อีกสองวันก่อนจะถึงวันเปิดเทอมเขาคิดว่าคงต้องหาโอกาสทำความรู้จักกับครอบครัวนี้เอาไว้จะดีที่สุด อีกอย่างบิดาของเขาก็มีสัญญาใจกับบิดาของยัยตัวแสบไว้อยู่ก็คงเหลือแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่สานต่อเจตนารมณ์ของบิดาของเขาได้ ไวกว่าความคิดรถยนต์คันหรูของเขาก็ได้มาจอดที่หน้าบ้านยัยตัวแสบแล้ว
@บ้านอาภาวุฒิไกร
เกียรติพงษ์จอดรถยนต์คันหรูที่หน้าบ้านแล้วทำความเคารพตั้งแต่คนสวนยันแม่บ้าน
..สวัสดีครับ ผมชื่อเกียรติพงษ์ครับ เป็นลูกพ่อพงษ์ศักดิ์กับแม่กานดาครับ คุณพ่อเป็นเพื่อนกันกับคุณอาอานนท์เจ้าของบ้านหลังนี้ครับ ผมมาเยี่ยมมาหาน่ะครับ.. เกียรติพงษ์แนะนำตัวกับแม่บ้านยาวเหยียด แต่ดูเหมือนว่าแม่บ้านวัยกลางคนจะงงจับต้นชนปลายไม่ถูกเสียมากกว่า
อีกด้านของผู้มาใหม่
..ป้าแขจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ คนกันเองทั้งนั้นไม่มีอะไรหรอก.. วนาลีกล่าวยิ้ม ๆ อย่างรู้สึกเอ็นดูแม่บ้านวัยกลางคนที่พยายามเองเอียงคอเอียงคางฟังและคิดตามแต่ดู ๆ แล้วคงคิดตามไม่ทันเสียมากกว่า
..สวัสดีครับอานา อานนไม่อยู่หรือครับ..
..อานนไปฟาร์มหอยมุกน่ะ เห็นว่ามีออเดอร์ล็อตใหญ่เลยต้องกำกับด้วยตัวเอง อยู่แต่เด็ก ๆ กับอานี่แหละจ้ะ..ว่าแต่พ่อเกียรติมีธุระอะไรกับอานนเค้าหรือเปล่าจ้ะ?..
..อ๋อ..ไม่มีอะไรหรอกครับผมก็อยากมาเยี่ยมมาหามาคุยด้วยน่ะครับ ครั้นจะไปที่ฟาร์มหอยมุกก็กลัวว่าจะไปเกะกะเค้าเปล่า ๆ..
..ออ..จ้ะ..ตายละมัวแตชวนคุย เข้าบ้านก่อนเถอะจ้ะ ป่านนี้เจ้าสองแสบคงมาแล้วมั๊ง ไปช่วยลุงคนสวนเก็บสัปปะรดเก็บมะพร้าวอยู่ในสวนหลังบ้านนู่น ไปตั้งแต่เช้าแล้ว กินโกโก้ร้อนกับขนมปังทาเนยกันคนละแผ่นแล้วก็ไปหายเงียบเลยนี่จะสี่โมงเช้าแล้วคงไม่เกินนี้หรอกเดี๋ยวก็มา
เสียงจากอีกด้านของบ้าน
..แม่ค๊า/แม่คร้าบ..มีอะไรกินบ้างคะ หิวแล้ว เสียงจากนนท์วนา และวนานนท์ สองพี่น้องที่ร้องประสานเสียงกันที่ดังมาจากด้านหลังของบ้าน
..นั่น..ได้ยินมั๊ยพ่อเกียรติ มากันแล้ว พูดยังไม่ทันขาดคำเลย..ปะ..ไปกินข้าวกับเด็ก ๆ กัน.. วนาลีพูดยิ้ม ๆ แล้วตวัดสายตาเป็นเชิงบอกให้ชายหนุ่มเดินตามมา
..ครับ..อานา..
@ในครัว
..อาลี..นี่พี่ตักข้าวให้เอาเยอะมั๊ย สองทัพพีเลยเน๊าะ../ครับพี่ลีอา ผมหิวมากเลย เอ..แต่ลุงทองจะลืมสัญญาหรือเปล่า ลุงบอกว่าจะผ่ามะพร้าวมากับบอกสัปปะรดมาให้ผมกิน แต่พอดีพี่ลีอาก็รีบพาผมมาก่อนเลยไม่ได้กินเลย..
..เออน่า กินข้าวก่อนแล้วเราค่อยไปใหม่ก็ยังทัน กินซิ วันนี้วันหยุดจะกลัวอะไร พรุ่งนี้ก็หยุดอีกวันจะไปเที่ยวฟาร์มก็ยังไหว อุบ.. นนท์วนาคุยเรื่องแผนการเที่ยวของตนเองและน้องชายโดยไม่สังเกตเลยสักนิดว่ามีใครแอบฟังอยู่
“วันพรุ่งนี้จะพาน้องไปไหนยัยลีอา ยังไม่เข็ดอีกใช่มั๊ย..” วนาลีเอ่ยปรามลูกสาวไว้ก่อน
..ห๊ะ!! แม่ อ้าวพี่คนนั้นนี่..หวัดดีค่ะ/..แม่คร้าบ..หวัดดีครับพี่สุดหล่อ.. สองพี่น้องที่กำลังทำท่าว่าจะแต่เมื่อเห็นมารดาพาแขกเข้ามาในบ้านจึงยกมือไหว้แขกผู้มาเยือนอย่างรู้มารยาทเสียก่อน
“ใช่..แม่เอง..ไงยัยลีอาวางแผนจะไปฟาร์มหอยมุกวันพรุ่งนี้ใช่มั๊ย ให้มันเบา ๆ หน่อยนะ มะรืนก็เปิดเรียนแล้ว ม.4 แล้วนะ เลิกเที่ยวตะลอน ๆ ได้แล้ว ไม่งั้นแม่จะส่งเราไปอยู่โรงเรียนประจำนะ ไปอยู่กับป้าวนิดาเป็นไง..แล้วอย่าคิดว่าป๋าเราจะช่วยได้ล่ะ” วนาลีคาดโทษเอาไว้ก่อน
..แฮร่…ไม่ไปค่ะ แม่กินข้าวก่อนค่ะ พี่ชายด้วยนะคะ/ใช่ครับ แม่นั่งลงข้าง ๆ อาลีเลยครับ กินข้าวกับอาลีก่อนเดี๋ยวค่อยดุก็ได้.. เด็กน้อยน้องเล็กสุดของบ้านเอ่ยอย่างจริงจังแต่ดูหน้าขำในสายตาของแขกผู้มาเยือน
หึหึ.. (เกียรติพงษ์อดหัวเราะเบา ๆ ในลำคอไม่ได้) แล้วนั่งลงข้าง ๆ ยัยตัวแสบ
..ดูเอาเถอะพ่อเกียรติ ดูน้อง ๆ ของเธอ มันเถียงอาทุกกระบวนท่า ดูเอา.. นี่ถ้าป๋าเค้าอยู่นะ ผสมโรง..ไม่ผิดจากนี้แน่ ๆ.. วนาลีนั่งลงที่หัวโต๊ะข้าง ๆ ลูกชายคนเล็กแล้วบ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อยอย่างไม่รู้จะทำยังไงดีกว่านี้แล้ว
อีกด้านของผู้มาใหม่
“ขออนุญาตครับนายหญิง ผมเอาสัปปะรด กับมะพร้าวน้ำหอมมาให้คุณหนูอาลีครับ” ทองคนสวนวัยกลางคนกล่าวยิ้ม ๆ ในมือถือสัปปะรดที่ปอกเปลือกและฝานตาออกจนหมด และมะพร้าวน้ำหอมที่เฉาะหัวเรียบร้อยแล้ว
“โอ๊..ขอบคุณมากค่ะลุงทอง นี่คงไปสั่งลุงไว้อีกแล้วซิ เจ้าสองแสบไปดื้ออะไรกับลุงทองหรือเปล่าคะ”
“ก็ตามประสาเด็กน่ะครับ เห็นคุณหนูกำชับนักกำชับหนาว่าอยากกิน พอผมไปเก็บมาให้ก็หายตัวกันแล้ว ก็เลยเอามาส่งให้ที่นี่น่ะครับ” ทองพูดยิ้ม ๆ
- ผู้เขียน
