รับทราบค่ะบอส
1648 คำ
** คำเตือน❗️เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน มีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อและสิ่งลี้ลับเหนือธรรมชาติ ขอให้ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ🩷
ผู้เช่ารายใหม่ชื่อ ไอล่า จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก เครื่องหน้าสวยมีเสน่ห์คล้ายลูกครึ่งก็ไม่เชิง ในตาสีน้ำตาลอ่อนรับกับเรือนผมสีเดียวกัน ตัวเล็ก แต่เซ็กซี่ขนาดสวมเสื้อยืดตัวใหญ่หน้าอกยังดันนู่นเสื้อยืดออกมาไม่แคร์สายตาคนมองเลย ให้ตายเถอะนี่ขนาดเป็นดวงจิตยังแอบคิดเรื่องลามกอีกนะไอ้ลูซ แหม่ผมก็ผู้ชาย ผมนั่งอ่านหนังสือไม่สนใจโลกภายนอกอย่างที่ทำเป็นปกติ ผมได้ยินว่าเธอตัดสินใจเอาห้องนี้แต่ผมก็ไม่สนใจอยู่แล้วยังไงเราก็ไม่มีทางเกี่ยวข้องกันได้อยู่ดีแต่ทำไมเพียงเสี้ยววิก่อนที่เธอจะหันหลังออกจากห้องไป เหมือนว่าเราเผลอสบตากันเลย มันแค่บังเอิญหรอ คนกับวิญญาณจะสบตากันได้อย่างไร แต่นั่นเป็นเพียงการสันนิษฐานเท่า แต่นั่นก็ทำให้ความหวังอันริบหรี่ของผมมันก็เริ่มสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง
ตอนที่ผมเห็น ไอ้เวรนั่น พยายามจะลวนลามผู้เช่ารายใหม่ทั้งๆที่เธอเป็นเพื่อนสนิทกับแฟนมัน คราแรกผมก็มองดูว่านี่ก็สนุกดี แต่อย่างไรก็ไม่ควรมีผู้หญิงคนไหนต้องเจอเรื่องแบบนี้ไหม พูดแล้วก็กระดากปากจากคนที่เคยรับลูกสาวพวกลูกหนี้มาทำงานขัดดอกซะจริง
( อะแฮ่ม )
ขวับ
“ ใคร! ”
หือ ทำไมครั้งนี้มันได้ผลวะ ผมแค่ลองส่งเสียงเองแล้วท่าทางของสาวน้อยก็โคตรมีพิรุธเลย หรือว่าเธอจะสื่อสารกับผมได้จริงๆ ผมใช้เวลาเกือบเดือนเพื่อสังเกตพฤติกรรมของเธอ แต่ก็ไม่มีอะไรแปลกไปเลย แถมเธอยังเดินถอดเสื้อผ้าทั่วห้อง เดินแก้ผ้าไปมาในห้องอย่างกับผมไม่มีตัวตน เพราะถ้าเธอเห็นผมจนิงๆ เธอคงต้องเขินสายตาของผมบ้างแหละ ไม่มองจะอดใจไหวได้ไง บอกเลยว่าผู้เช่ารายใหม่ของผมโคตรเด็ด
วันนี้เป็นอีกวันที่ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมต่างๆของห้องและเป็นอีกวันที่ผมคอยสังเกตท่าทีของผู้เช่ารายใหม่ จนกระทั้งผมได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนของเธอเรื่องประธานบริษัทที่เธอทำงานอยู่ พอพูดเกี่ยวกับที่ทำงานของเธอผมก็รู้ทันทีว่าที่คือที่ไหนแล้วประธานบริษัทของเป็ยคือมคร เพราะผมเห็นเธอใส่ยูนิฟอร์มทำงานของบริษัทนั้นทุกวันนั่นคือบริษัทลูซทที่มีผมเป็นเจ้าของ แล้วประธานที่เธอหมายถึงจะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากผมคนนี้ ลูเซียโน เจ้าของบริษัทลูซ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ
ฟี้~
“ ให้ฉันช่วยคุณไหม คุณเอาเงินเยอะๆมาจ้างฉันสิ ”
ผมนั่งมองใบหน้าสวยนอนหลับตาพริ้มสบายอยู่บนเตียงคิงไซท์ด้วยชุดนอนสุดวาบหวิว คำพูดคำนั้นของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหัวของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งนั่นแปลว่าคืนนี้ยังอีกยาวไกลสำหรับผมสินะ คงต้องคิดหาวิธีกลับเข้าร่างให้ได้ก่อนแล้วล่ะ
( ฝันดีนะยัยตัวแสบ )
End L Tax
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ปึก
“ อื้อ~ ”
ฉันเอี้ยวตัวปิดนาฬิกาปลุกบนโต๊ะหัวเตียงนอน บิดตัวไปมาบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ด้วยความขี้เกียจเพราะไม่อยากลุกไปทำงาน
( ถ้าไม่ลุกตอนนี้จะสายละนะ )
“ กรี๊ด! คุณ! ฉันตกใจหมดเลยนะคะ ”
คุณลูเซียโนยืนกอดอกมองฉัสอยู่ปลายเตียงนอนแล้วสถาพฉันตอนตื่นนอนแทบจะดูไม่ได้เลย
( รีบลุกมา เรามีเรื่องต้องคุยกัน )
“ คุยอะไรอีกคะ ”
( จะเอาไหมเงินจ้างเยอะๆน่ะ )
“ รับทราบค่ะบอส จะรีบอาบน้ำแต่งตัวเลยค่ะ ”
( หึ )
พูดจบฉันก็เด้งตัวออกจากเตียง เตรียมจะรูดชุดนอนตัวบางออกจากทางศีรษะ แต่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวิญญาณตนนั้นที่ฉันคิดมาตลอดว่าเขาไม่สนใจมนุษย์ แต่จริงๆแล้วเขาคอยสังเกตความเคลื่อนไหวของฉันมาโดยตลอด ภาพที่ฉายย้อนหลังว่าฉันเคยเดินแก้ผ้าในห้องก็ฉายซ้ำเข้ามาให้หัวทำให้ใบหน้าของฉันเห่อร้อนขึ้นมาเอาดื้อๆ มือที่กำลังจับชุดนอนเพื่อถอดถึงขั้นต้องชะงักลง
กึด
( ไม่ถอดแล้วหรอ )
ขวับ
“ ไม่! คุณมันโรคจิต ”
ตึง ตึง ตึง
(หึ นึกว่าจะแน่ )
โอ้ย อายเป็นบ้าเลย เชื่อไหมตอนที่ฉันหันไปมองหน้าเขา สายตาเขามันกวนจนฉันอยากจะตรงเข้าไปจัดการเขาขนาดไหน ชิ หงุดหงิดๆ
ซ่าา
ฉันจัดการอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดยู่ริฟอร์มของบริษัทลูซ จำกัด ต้องยอมรับว่าชุดทำงานของที่นี่สวยติดอันดับต้นๆของประเทศเลยนะ เป็นหนึ่งสิ่งที่ทำให้สาวๆอยากเข้ามาทำงานมากที่สุดเลยล่ะ เพราะชุดมันทั้งดูสุภาพแต่ก็แอบเซ็กซี่ มันเข้ารูปแล้วก็แอบโชว์เนิ่นอกเล็กน้อย เป็นชุดกระโปรงกับเสื้อสองชิ้น แต่ก็มีสูทให้สำหรับคุมทับเช่นกัน แน่นอนว่าเป็นสีชมพูอ่อนสบายตา ฉันแต่งหน้าเหมือนปกติดัดยาวผมสีน้ำตาลแซมทองตรงปลายแล้วรวบผมหนาขึ้นเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง พรมน้ำหอมเล็กน้อยก่อนจะหยิบกระเป๋าหนังคู่ใจของแบรนด์คนไทยราคาหลักพันต้นๆมาค้องแขนไว้กับเสื้อสูท เดินออกจากห้องแต่งตัวที่อยู่ในห้องนอนอีกที เดินตรงออกมาเพื่อไปยังห้องนั่งเล่น แล้วก็พบเข้ากับดวงจิตของคุณลูเซียโนที่นั่งไขว้บนโซฟากลางห้องนั่งเล่นอย่างจดจ่อกับการปรากฏตัวของฉัน ฉันมักจะเห็นเขาด้วยชุดเสื้อเชิ้ตสบายๆสีขาวกับกางเกงสแลคสีดำ ให้เดาดวงจิตของเขาคงจำได้แค่ชุดนี้ แต่บอกเลยว่า หล่อโคตร ยิ่งไอ้รอยสักบนต้นคอรูปแมงป่องนั่นอีกด้วย ตายได้ตายบอกเลย
( จะจ้องอีกนานไหม มานั่งนี่ )
“ จิ๊! มองนิดมองหน่อยทำเป็นหวง ”
( ฉันได้ยินนะ )
ฟุ่บ
“ ว่ามาค่ะ ”
( ฉันอยากให้เธอช่วย )
“ ฉันไม่ว่างค่ะ ”
( ฉันไม่ได้จะให้เธอช่วยฉันฟรีๆหรอกนะ )
“ คุณจะจ้างฉันว่างั้น ”
( สองล้านต่อหนึ่งมิชชันคอมพลีท )
“ … “
ห้ะถามจริงดิ แกคิดดีๆนะไอล่า เงินกลับชีวิตที่สุขสบายน่ะ ถ้าเข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้แกจะหาความสุขสบายไม่ได้เลยนะ แต่เอาจริงๆสองล้านแรกก็อยู่อย่างสบายๆแล้วไหมไอล่า
( ถ้าเธอตกลงฉันจะเอาเงินสดให้เธอเลยตอนนี้ห้าแสน )
“ จากไหนคะ คุณเป็นแค่ดวงจิตจะเอาเงินจากไหนมาจากฉัน ”
( เห้อ ตามมา )
คุณลูเซียโนเดินผ่านฉันนำเข้าไปยังห้องนอนเดินตรงผ่านไปหยุดอยู่ในสุดของห้องแต่งตัวที่อยู่ด้านในห้องนอนอีกที
( เปิดประตูตู้แหวกชุดออกแล้วเอาไฟส่องด้านในสุด )
ครืด
ฉันทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อรูดเสื้อผ้าที่แขวนไว้บนราวในตู้เสื้อผ้าออก ก็พบว่าผนังตู้โล่งแล้วก็มืดสนิทไม่มีอะไรเลย แต่เมื่อนำไฟฉายมือถือส่องกลับเห็นพื้นมีแป้นรหัสผ่านเล็กๆซ่อนอยู่บริเวณมุมตู้ ฉันจึงหันกลับไปมองหน้าคุณลูเซียโนที่ตอนนี้เขายืนซ้อนฉันจากทางด้านหลังอีกทีซึ่งมันใกล้กันมาก ด้วยความที่คุณลูเซียโนเป็นคนตัวสูงเขาจึงก้มลงมาให้ใบหน้าอยู่เหนือฉันเล็กน้อย
” คุณ! ฉันตกใจหมดเลย ขยับออกไปห่างๆเลยค่ะ ”
( กลัวหรอ )
“ แค่ตกใจค่ะ แล้วให้ทำไงต่อคะ ”
( กดรหัส 3535 )
“ เลขห้อง? ”
( อืม )
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ติ๊ง
“ รหัสสิ้นคิดเวอร์ ”
( ไอล่า! )
“ ค่าๆ ”
เมื่อฉันกดรหัสจบก็ได้ยินเสียงปลดล็อกของการเปิดประตู เมื่อเปิดออกด้านในกลับพบเป็นเงินสดที่ถูกมัดเป็นปึกๆไว้อยู่ด้านในเป็นจำนวนหลายปึก
“ คุณเก็บเงินไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? ”
( แค่ก่อนเกิดเรื่อง ฉันซ่อนเงินไว้หลายที่ )
หงึก หงึก
“ คนรวยนี่ดีจัง ”
( หยิบไปสิห้าแสน )
“ จะไม่มีตำรวจมาตามจับย้อนหลังใช่ไหมคะ ”
( ฉันจะให้ตำรวจจะมาจับเธอได้ยังไง )
“ หมายถึงเงินมันสีเทาต่างหากก็คุณเป็มาเฟียนี่ ”
( หยิบๆไปเถอะไอล่า )
“ ไม่เกรงใจแล้วนะคะ ”
ฉันหยิบเงินออกมาตามจำนวนที่คุณลูเซียโนให้พอดิบพอดีห้าแสนบาทไม่ขาดไม่เกิน
“ ต่อไป จะให้ฉันทำอะไรก่อนดีคะบอส ”
( ฉันอยากรู้ทำไมเธอถึงรู้ว่าฉันยังไม่ตาย )
“ ตาฉันมองเห็นวิญญาณก็จริง แต่วิญญาณกับคนก็คล้ายกันมากแต่ถ้าสังเกตดีๆ วิญญาณเหล่านั้นมักจะมีไอจางๆหรือเรียกว่าออร่าสีดำซ่อนอยู่ ต่อให้เป็นคนที่หมดห่วงแล้วไอจางๆสีดำก็ยังคงมีอยู่ แต่คุณกลับต่างออกไป ออร่าบนตัวคุณเป็นสีทองซึ่งมันใกล้เคียงกับของมนุษย์มาก ฉันจึงรู้ว่าคุณเพียงแค่วิญญาณออกจากร่าง ”
คุณลูเซียโนฟังฉันอย่างชั่งใจ เป็นใครใครก็ลังเลแต่แล้วไงมันเป็นเรื่องที่เขาต้องตัดสินใจเอาเอง
( ช่วยฉันกลับเข้าร่างหน่อยได้ไหม ฉันขอร้อง )
- ผู้เขียน
