“ก็… เผื่อเราจะมาเป็นครอบครัวเดียวกันไงคะ”
พอได้ฟังแล้วชักน่ารำคาญ! นี่คือข้อเสียของผู้หญิงทุกคนเลยก็ว่าได้มั้ง ชอบถามจู้จี้จุกจิก อยากแสดงตัว อยากรู้ทุกเรื่อง จากที่มีอารมณ์ก็กลายเป็นหมดอารมณ์ทันที จากที่จะออกไปต่อกันที่บ้านก็แยกย้ายเลยดีกว่า
“ตกลงจะเอาจนคางเหลืองหรือจะคุยจนน้ำลายเหนียว”
“แล้ว… โบว์จะได้เลื่อนสถานะบ้างไหมคะ โบว์ไม่อยากเป็นแค่เด็กเลี้ยงของผู้ใหญ่”
หญิงสาวช้อนตามองคนร่างโตด้วยความคาดหวังในคำตอบ ว่าเขาจะมองเธอมากกว่าคู่นอนหรือเด็กเลี้ยงคนอื่น ๆ เธอเองก็ใช่ว่าจะเป็นลูกตาสีตาสาที่ไหน พ่อเป็นถึงเถ้าแก่ร้านขายส่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์รายใหญ่ของอำเภอ ไม่ต้องดิ้นรนทำงานก็มีกินมีใช้สบายมือ แต่เพราะรักล้วน ๆ ได้เป็นแค่เด็กเลี้ยงก็ยอม แต่นี่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้วสถานะก็ไม่เปลี่ยนจนเริ่มท้อใจ
“อย่านอกเรื่อง”
“โบว์ไม่สบายใจเลยค่ะ กลัวว่าจะมีคนมาแย่งผู้ใหญ่ไปจากโบว์เสียก่อน”
ไม่ใช่ว่าเธอจะไร้เหตุผล เพราะอยู่ ๆ เธอก็ได้ยินข่าวจาก ‘เจ๊หนึ่ง’ หมอดูตาทิพย์ที่คนในอำเภอต่างยกนิ้วให้ อีกทั้งยังเป็นคนสนิทของแม่ด้วยว่า
‘ย่าพิศ ย่าผู้ใหญ่อิฐน่ะ กำลังจะหาเมียให้หลานชาย’
แค่ได้ยินครั้งแรก เธอแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเพราะผู้ใหญ่อิฐไม่ได้มีทีท่าว่าอยากจะมีครอบครัว แต่พอได้ยินจากปากผู้ใหญ่เองว่าย่าพิศหาคู่ให้น้องชาย เธอค่อยโล่งอกหน่อย
“ผู้ใหญ่ไม่นอกใจโบว์แน่นะคะ”
“บางทีโบว์ก็น่ารำคาญนะ”
มือเล็ก ๆ กำแน่นเข้าหากันจนขาวซีดเห็นแนวกระดูกวางอยู่บนอกกว้าง เธอเป็นคู่นอนของผู้ใหญ่อิฐมาเป็นปี อยากผูกมัดเขาใจจะขาด เพราะผู้ใหญ่อิฐอยู่ในครอบครัวเศรษฐีของอำเภอ ทั้งตัวเขาเองก็ยังเป็นที่นับถือไม่น้อย
ตระกูลยันต์มีหอพักให้เช่าหลายแห่ง กระจายอยู่หลายอำเภอในจังหวัด อีกทั้งสวนผลไม้ที่นี่ยังมีขนาดเป็นร้อยไร่ มีโรงงานแปรรูปผลไม้เป็นของตัวเองเปิดขายออนไลน์ส่งทั่วประเทศ หลานชายของตระกูลก็มีแค่ 2 คนคือผู้ใหญ่อิฐกับอาจารย์ภูผา
ส่วนเธอ ปีนี้อายุ 24 แล้ว ก็อยากจะมีครอบครัวเหมือนกับเพื่อนคนอื่น ๆ ในรุ่นเดียวกัน
คนร่างโตผลักตัวเธอออกเบา ๆ แล้วลุกขึ้นยืนท่าทางดูหงุดหงิด ดวงตาดุคู่นั้นปรายหางตามองเธอเพียงนิด ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเป้สีดำขึ้นสะพายไหล่เตรียมกลับบ้าน
“ผมจะไปส่งกลับบ้านวันนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์แล้ว ทีหลังพูดให้มันน้อย ๆ หน่อย”
บุณยวีร์รู้แล้วว่ากำลังทำผิดพลาดและจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด รีบพาตัวเองลุกขึ้นเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่แล้วผลักเขาล้มลงบนโซฟา เธอรู้ว่าควรจะปรนเปรอผู้ใหญ่อิฐแบบไหน เขาจึงจะพอใจและยอมอยู่ต่อกับเธอ
"โบว์อยากดูด ได้ไหมคะ ?"
สายตายั่วยวนพร้อมกับปลายลิ้นที่แลบเลียริมฝีปากเบา ๆ ทำให้เจ้าของร่างใหญ่ที่ถูกผลักลงนั่งบนโซฟาเมื่อครู่ถึงกับยิ้มกริ่มออกมาด้วยความตื่นเต้น
ใช่ ! เขาชอบให้เธอใช้ปาก ชอบเวลาที่เธอดูดท่อนเอ็นของเขาจนซีดและแตกคาปากมันเป็นภาพที่เขาชอบที่สุด
เข็มขัดถูกปลด ซิปถูกรูดลง คนตัวโตขยับสะโพกให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจ ตัวตนที่ซ่อนอยู่ใต้บ็อกเซอร์สีขาวปูดนูนเป็นลำยาวเหมือนแขนเด็ก บุญยวีร์มองด้วยสายตาหิวกระหายอยากดูดใจจะขาด เธอค่อย ๆ โน้มตัวไปข้างหน้าบรรจงกดริมฝีปากลงที่ท่อนอวบได้รูปก่อนจะอ้าขบลงเหมือนแกล้ง
"เหี้ยเอ้ย เสียวฉิบหาย"
ผู้ใหญ่อิฐสบถออกมาก่อนจะยกมือลูบหัวเด็กเลี้ยงคนโปรดเหมือนเป็นการชมเชย
"โบว์ถอดนะคะ โบว์อยากดูดเอ็นผู้ใหญ่หลังจากนั้นโบว์ก็อยากโดนเย็x"
"มึงโดนเย็xสมใจแน่โบว์"
บุณยวีร์ไม่ถือสาคำหยาบที่ผู้ใหญ่อิฐพูดแต่เธอกลับชอบมันด้วยซ้ำ เราสองคนรสนิยมตรงกันตรงที่เย็xไปด่าไป
กางเกงยีนถูกถอดกองไว้ที่หัวเข่า บุณยวีร์เหลือบตามองท่อนควxใหญ่โตแม้จะเห็นแล้วนับสิบ ๆ ครั้งแต่ก็ตื่นเต้นทุกครั้ง
"ดูดหน่อยโบว์ ดูดเหมือนเวลามึงใช้ควxปลอม"
"หึ ผู้ใหญ่รู้ได้ไงคะว่าโบว์ใช้"
"แรดอย่างมึงเคยขาดควxได้สักวันเหรอ"
มือเรียวจับท่อนเอ็นเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนจะรูดเปลือกขึ้นลงเพื่อปลุกให้มันตื่นตัวเต็มที่ ปลายหยักเริ่มมีน้ำใสไหลซึมออกมาบุญยวีร์ถึงกับยิ้มกริ่มเพราะตอนนี้เธอคอแห้งจนรอไม่ไหว
"เอาสิโบว์ มึงชอบควxกูไม่ใช่เหรอ"
ริมฝีปากนุ่มนิ่มอ้าอมปลายหยักสีคล้ำและค่อย ๆ ดูดเลียเหมือนไอศครีมจนคนร่างใหญ่กัดฟันกรอดเปล่งเสียงในลำคอราวกับเสียงของสัตว์ป่า สะโพกหนาเด้งขึ้นกระแทกท่อนเอ็นเข้าลำคอเด็กเลี้ยงช้า ๆ จนผิวลื่นครูดกับฟันซี่เล็กนั่นยิ่งทำให้เสียวจนต้องจับหัวเด็กเลี้ยงกดลง