bc

LOVE HURTS รักเจ็บลึก 18+ (มาเฟียลูคัส)

book_age18+
3.2K
ติดตาม
9.2K
อ่าน
ครอบครัว
จบสุข
ใช้กำลัง
ดราม่า
like
intro-logo
คำนิยม

LOVE HURT

รักเจ็บลึก

   ลูคัส   

“เธอกำลังจะทำให้ฉันเสียลูกค้ารายใหญ่ไป!”

“ลูกค้าคนนั้นเขาลวนลามฉันนะคะ”

“แล้วไง?”

“ฉันเคยบอกไปแล้วนิ ว่าต้องการคนที่ทำงานได้ทุกอย่าง!”

“คุณหมายถึงให้ฉันไปนอนกับเขาเหรอคะ?”

“แล้วเธอทำได้ไหมล่ะ?"

----------------------------

  ลาลิลณ์.  

​“ฉันไม่ชอบคนที่ไม่สามารถแยกเรื่องงานออกจากเรื่องส่วนตัวได้”

…..

…….

“เมื่อไหร่คุณจะพอสักที...”

“ฉัน..ยังเจ็บไม่พอรึไง?”

 

 

* หลังจากEP.5 อิจเมจสามารถติดตามได้ที่ FB :อยู่ในตะเกียงแก้ว

หรือ IG : takiangkeaw_

นะคะ *

สนใจอ่านเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรื่อง LOVE HURTS

ค้นหาตามชื่อดังนี้

1.LOVE LIE รักลวง (พ่อ)

2.LOVE DIE รักสุดท้าย (น้องสาว)

3.LOVE HURTS รักเจ็บลึก (ฝากติดตามด้วยนะคะ)

 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียน

และอยู่จริงในจินตนาการของนักเขียนเพียงเท่านั้น

อาจมีถ้อยคำ ,พฤติกรรมความรุนแรง

ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุน้อยกว่า18 ปี

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

21.03.2021

Do not Copy

Do not Reproduce

Do not Plagiarism

Thanks

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
EP.1 อนาคตที่ดับสูญ
EP.1 LOVE HURTS รักเจ็บลึก ตอน อนาคตที่ดับสูญ ________________________ @ห้องทะเบียนมหาลัย "การทุจริตสอบคัดเลือกนั้นไม่สามารถเอาผิดทางอาญาได้ก็จริง"เสียงของชายวัยกลางคนลุกขึ้นพูดเสียงดังฟังชัดเจน "แต่ทางผมจะดำเนินการเอาผิดตามระเบียบของมหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติของเรา! " คณบดีทุบโต๊ะและมองตรงมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง "หนูขอโทษค่ะ หนูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วจริงๆ "ฉันยกมือไหว้พวกเขาท่วมหัวอย่างหน้าซีดตัวสั่น เพราะนี้เป็นความผิดครั้งแรกในชีวิตของฉันเลยจริงๆ “การเข้าสอบแทนผู้อื่น ถือว่าเข้าข่ายขบวนการทุจริตอย่างชัดเจน” เสียงของกรรมการคุมสอบคนหนึ่งเอ่ยเสียงดังและหยิบกระดาษข้อสอบที่ถูกกาหัวข้อสอบทุกแผ่น ส่งให้กรรมการท่านอื่นๆ ได้พิจารณาต่อ ส่วนฉันทำได้แค่เพียงนั่งก้มหน้าอย่างยอมรับความผิดที่ตัวเองก่ออย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ไม่มีแม้แต่คำที่จะใช้อธิบายใดๆ "การกระทำของคุณ มันเป็นความผิดที่ไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ "กรรมการอีกคนก็ผสมโรงพูดขึ้นอย่างใส่อารมณ์ ฉันทำได้แค่ปาดน้ำตาตัวเองอย่างไม่อาจจะห้ามมันได้เลย พร้อมๆกับก้มหน้าอย่างยอมจำนนต่อความผิดที่ตัวเองได้ลงมือกระทำไป ฉันยังคงต้องนั่งรับฟังคำตัดสินต่อไปอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงหรือหลบหนีไปที่ไหนได้ "นางสาวพลอยลาลิลณ์ เป็นนักเรียนทุนจากโรงเรียนเอกชนชื่อดังระดับประเทศ" "เกรดเฉลี่ยสูงที่สุดในชั้นเรียนมาตลอด6ปีการศึกษา"อาจารย์อีกคนหนึ่งเอาประวัติของฉันมากลางต่อหน้าเหล่ากรรมการ และคณบดีของทางมหาลัย "แถมเธอยังเป็นนักเรียนทุนที่ยื่นขอทุนจากทางมหาลัยของเราและได้รับทุนเรียนต่อเต็มจำนวนตลอด4ปีการศึกษาในระดับปริญญาตรี" "นางสาว พลอยลาลิลณ์สอบได้คะแนนเต็มทุกวิชา และจัดอันดับว่าเป็นผู้ที่สอบได้ลำดับที่1 จากผู้สมัครสอบชิงทุนทั้งหมด500คน"เสียงคนมากมายถกเถียงกันไปมาเรื่องของฉัน ฉันยังคงนั่งสวมชุดนักเรียน ของอลิเซียมือยังคงกำดินสอและยางลบของตัวเองเอาไว้แน่น "แต่ทุจริตก็คือทุจริต" "จะเก่งมากแค่ไหน ถ้าโกงเราก็ขอไม่ต้อนรับเช่นกัน"สิ้นคำขาดของคณบดี คณะอาจารย์และกรรมการทุกคนในห้องก็คล้อยตามกันและมองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำตำหนิมากมาย บางคนส่ายหน้า บางคนถอนหายใจออก "เสียดายอนาคตของเด็กมันนะ"เสียงอาจารย์บางคนบ่นๆ ขึ้นและเริ่มถกเถียงกันดังขึ้นเรื่อยๆ "จริงๆ คนเก่งๆ แบบนี้เราน่าจะลองให้โอกาสเธอนะ"อาจาร์ยใจดีท่านหนึ่งลุกขึ้นยกมือเพื่อช่วยฉัน "มันก็ไม่แน่หรอกนะคะบางทีที่สอบชิงทุนเข้ามาได้" "ก็อาจจะเพราะใช้กลยุทธ์ หรือวิธีการโกงอย่างอื่นก็เป็นได้"กรรมการผู้หญิงคนนั้นก็หันมาฉันอย่างวิพากษ์วิจารณ์ทันทีที่เห็นว่าคณบดีเลือกที่จะไม่เอาฉันเอาไว้อีกแล้ว ฉันทำได้แค่ส่ายหน้าตอบปฏิเสธไปอย่างไม่มีเสียงจะเอื้อนเอ่ยใดๆ "ทุจริตถือเป็นเรื่องร้ายแรง ไม่ว่าตัวนักเรียนคนนี้จะเก่งสักแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วเธอก็คือนักเรียนที่ใช้ความเก่งความฉลาดในทางฉ้อโกง"คณบดียืนกรานเสียงแข็ง จนอาจารย์ใจดีท่านนั้นต้องยอมนั่งลงตามเดิม "เด็กคนนี้ควรได้รับบทลงโทษตามกฎของทางมหาลัยเรา"คณบดีทุบโต๊ะเบาๆ อย่างได้ข้อสรุป "เพื่อที่จะไม่มีใครกล้าทำแบบนี้อีกในอนาคต! " จากการถกเถียงกันอยู่เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม "ในนามของตัวแทนมหาลัย" "ผมขอตัดสิทธิ์ที่จะรับคุณเข้าศึกษาต่อในมหาลัยอันทรงเกียรติของเรา และคุณจะไม่มีโอกาสได้ทำข้อสอบ หรือสอบสัมภาษณ์ใดๆ ต่ออีกทั้งสิ้น" "ทุกสิ่งทุกอย่างถือว่าเป็นโมฆะ และชื่อของคุณจะขึ้นอยู่ในแบล็กลิชของมหาลัยเราอย่างไม่อาจเลี่ยงได้"คำตัดสินสุดท้ายของคณบดีคนนั้นทำเอาฉันนั่งก้มหน้าน้ำตาไหลพรากอย่างไม่มีคำพรรณนาใดๆ จะเอ่ยขอร้องหรือวิงวอนต่อพวกครูบาอาจารย์มหาลัยเหล่านั้น "เราไม่ขอรับคนที่ทุจริตแบบคุณเข้ามาเป็นนิสิต! " "เชิญออกไปได้"และนั้นคำพูดสุดท้ายก่อนที่ฉันจะถูกเชิญให้ออกจากห้องทะเบียนของมหาลัยชื่อดัง หลังจากที่ถูกจับได้ว่า ฉันปลอมเป็นอลิเซียเพื่อที่จะเข้าทำข้อสอบเข้ามหาลัยแทนเธอด้วยความจำเป็น ..... ....... ทันทีที่เดินออกมาจากห้อง ฉันก็เจอกับพี่ลูคัส พี่ชายอลิเซียที่ดักรออยู่ฉันรีบปาดน้ำตาที่ยังไม่ทันจะแห้งสนิทของตัวเองแบบลวกๆ เขาเดินมาหยุดตรงหน้าของฉันและก้มมองที่ป้ายชื่อบนชุดนักเรียนของฉันด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง "เธอรับเงินค่าจ้างฉันไปแล้ว” "แต่เธอทำงานไม่สำเร็จ!! "เขาพูดขึ้นเสียงเรียบ "..."ฉันพยักหน้าตอบไปทั้งน้ำตา ฟุ๊บ!! ลูคัสเอื้อมมือเข้ามากระชากเอาป้ายชื่อของอลิเซียจากชุดนักเรียนที่ฉันใส่อยู่ “..เฮ่ออ....” ฉันแอบตกใจเล็กน้อยเมื่อเขากระชากป้ายชื่อนั้นออกจากอกด้านซ้ายของฉันแบบที่ฉันเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว "ฉันขอโทษค่ะ คือฉันไม่เคยทำมาก่อนจริงๆ” ฉันยกมือขอโทษไปทันทีอย่างไร้ข้อแก้ตัว "เธอมันขี้ขลาดตาขาวไง ไอ้อาจารย์พวกนั้นถึงจับได้! "เขาพูดราวกับเห็นทุกอย่าง “และเพราะฉันทุจริตในครั้งนี้ ฉันเองก็ถูกตัดทุนและก็ ไม่มีสิทธิ์ได้เข้าเรียนที่นี้อีกแล้วเพราะเรื่องนี้เหมือนกันนะคะ"ฉันเงยหน้าพูดบอกเขาไปทั้งน้ำตา ตอนนี้ฉันเหมือนมืดแปดด้านและไม่รู้จริงๆ ว่าควรจะทำยังไงต่อจากนี้ดี “แล้วไง?” “ถ้าทำไม่ได้ แล้วรับปากจะทำงานนี้ทำไม?” เขาพูดต่ออย่างไม่ได้ใส่ใจและยังตอกย้ำความผิดพลาดของฉัน จนฉันแทบล้มทั้งยืนตรงนั้น..ฉันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจจะกลั้นเอาไว้ "และถ้าจะโทษว่าเป็นความผิดที่ฉันจ้างให้เธอไปสอบแทนยัยอลิเซีย" "อย่าลืมสิว่า เธอเป็นตกลงรับงานนี้เอง" "การที่เธอโง่และถูกจับได้” พี่ลูคัสตอบกลับมาอย่างเลือดเย็น "มันไม่ใช่ความผิดของฉัน ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันยังถามหาเงินคืน?” พี่ลูคัสอย่างจ้องมองตรงมาที่ฉันและชี้หน้าอย่างคาดโทษ “แต่ฉันก็จะพอรู้ ว่าคนร้อนเงินอย่างเธอ" "ตอนนี้คงไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียวจะคืนให้ฉัน!” เขาพูดอย่างดูถูกฉันทุกอย่าง ซึ่งฉันทำได้เพียงแค่ก้มหน้ารับมัน.. “หวังว่าเธอจะเลิกติดต่ออะไรกับน้องสาวฉันอีกตลอดไปนะ” “ทำไม?” ฉันถามไปเบาๆ อย่างไม่เข้าใจความหมายที่คนตรงหน้าต้องการจะสื่อถึง “ฉันไม่เคยไม่หวังดีกับอลิเซียเลยนะคะ” ฉันปาดน้ำตาและพูดออกไปอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมฉันถึงต้องเลิกคบเลิกติดต่อกับอลิเซีย “งั้นเหรอ?” คนตรงหน้าขยับใบหน้ามาใกล้ จนฉันต้องก้าวถอยหลังเพื่อตั้งหลัก “การที่เธอหลอกเอาเงินค่าติวเตอร์จากน้องสาวฉันไปทุกเดือนๆ” “ทั้งที่ยัยอลิเซียไม่เคยไปติวหนังสือ" "ไม่เคยไปนอนค้างกับเธอเลยสักครั้งเดียว” “แต่ยัยตัวแสบนั้นหนีไปนอนบ้านผู้ชายแทนโดนอ้างชื่อของเธอ” “และพวกเธอก็มาเล่นละครตบตาฉันราวกับฉันเป็นคนโง่เชื่อพวกเธอทุกอย่าง” “คนแบบเธอเนี้ยเขาเรียกว่าหวังดี จริงใจ หรือพวกชอบฉวยโอกาสกันแน่?” คนตรงหน้าเดินเข้ามาประชิดตัวของฉันและจ้องฉันเขม่นอย่างน่ากลัว “ฉัน..~ไม่ได้คิดแบบนั้น..” ฉันทำได้แค่อ้ำๆ อึ้งๆ อย่างหาคำตอบให้เขาไม่ได้เลย “จริงๆ ฉันไม่สนใจจะเอาเรื่องเธอหรอกนะ” “เพราะฉันรู้ว่าไม่มีใครห้ามปามยัยอลิซน้องฉันได้” เขาพูดอย่างถอนหายใจออกมา “แต่ว่าเธอเองก็มีส่วนที่ทำให้ยัยอลิเซียเสียผู้เสียคนแบบทุกวันนี้ด้วยเหมือนกัน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ และมองฉันอย่างคาดโทษ “เพราะฉะนั้น ฉันหวังว่าเธอจะไม่เจอกันอีก” ทันทีที่พูดจบคนตัวสูงก็หันหลังและเดินไปขึ้นรถ ก่อนจะขับผ่านฉันไปด้วยความเร็วและเสียงเครื่องยนต์ที่ดังคำรามของเขา บรื้นนนนน!! ฉันกำกระโปรงนักเรียนของตัวเองเอาไว้แน่น ไม่ให้มันพัดปลิวไปตามแรงลมนั้น ฉันมองรถสุดหรูเปิดประทุนนั้นขับออกไปจากมหาลัยแห่งนี้ มันเหมือนกับโอกาสในชีวิตของฉันในตอนนี้ ที่จากฉันไปไกลลิบสุดสายตา ​

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

เล่ห์รักนายหัว

read
6.1K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.0K
bc

สะใภ้ขัดดอก

read
37.7K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
3.8K
bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
12.3K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook