08
1322 คำ
ป่านนี้เรื่องตบตีใช้ความรุนแรงในงานวันเกิดของภรรยาท่าทูตคงจะกำลังเป็นที่พูดถึงกันในแวดวงสังคมอย่างสนุกปาก คนที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะได้ไม่นานทำเพียงถอนหายใจออกมากับคำกล่าวบ่นของมารดาที่ยืนอบรมสั่งสอนกันใหม่อยู่
เขียนฝันทราบดีว่าอะไรเป็นอะไร ตัวเองให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลจนคนที่บ้านได้รับผลกระทบตามไปด้วย
“ตกลงจะบอกแม่ได้หรือยังว่าทำไมถึงไปก่อเรื่องแบบนั้น”
“มีกล้องวงจรปิดอยู่นะคะ คุณแม่ทำไมไม่ไปเปิดดูเอาเอง”
“เขียนฝัน”
“มันท้าทายฝันก่อนค่ะ แบบไม่ดูสารรูปตัวเองเลยด้วยซ้ำ”
“แล้วแกก็ไปทำเรื่องแบบนั้นเพียงเพราะผู้ชายคนเดียวเหรอ อย่าลืมว่าแม่สอนแกมายังไง” คุณหญิงลดาผ่อนลมหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าผู้เป็นลูกสาวนั้นเริ่มมีปฏิกิริยาสำนึกผิดให้เห็นบ้างแล้ว ก็เข้าใจวัยรุ่นที่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลอยู่หรอก แต่ไม่คิดว่าคนที่ถูกอบรมสอนสั่งมาดีตั้งแต่ยังเด็กแบบเขียนฝันจะไปทำกิริยาแบบนั้นกับคนอื่นก่อนได้
คงจะอยู่ในช่วงมีความรัก แล้วก็หวงเด็กคนนั้นจนเกินกว่าเหตุไปมากจริง ๆ
“ขอโทษค่ะ แต่ฝันชอบคิร่ามาก ๆ เลยนี่” ไหล่บางลู่ลงไปถนัดตา ขนาดมารดายังเอ่ยดุเธอขนาดนี้ ไม่ต้องพูดถึงคุณย่าที่ไม่รู้ว่าป่านนี้เรื่องจะไปถึงหูหรือยัง แต่คิดว่าคุณย่าเองก็คงจะทราบแล้ว ถ้ามีแบบนี้เป็นครั้งที่สองเธอได้ลาออกกลางคันแล้วโดนส่งตัวกลับไปเรียนที่เมืองนอกแน่นอน
แต่ใครจะไปยอม ก็ในเมื่อคิร่าอยู่ที่นี่ เขียนฝันเองก็ต้องอยู่เรียนให้จบที่ไทยเช่นกัน
“แล้วคิดว่าเขาจะชอบแกกลับไหม ได้กลายเป็นนางร้ายสมใจเด็กบริกรคนนั้นแล้วนี่”
“นั่นมันเป็นปัญหาของฝันเองค่ะ คุณแม่ไม่ต้องซ้ำเติมกันเลย ก็ตอนนั้นคนมันโมโหนี่คะ”
“แม่ไม่เข้าไปยุ่งเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเด็กไม่รู้จักโตอยู่แล้ว แต่ถ้ามีเรื่องแบบนี้เป็นครั้งที่สองแม่จะส่งลูกไปคุยกับคุณย่าเอาเอง”
“ไม่เอานะคะคุณแม่! ฝันขอโทษค่ะ”
“เรื่องนั้นใครเป็นคนตัดสินใจล่ะ”
“โอเค ยอมแล้วค่ะ รับทราบแล้ว จะพยายามไม่ไปมีเรื่องกับใครอีกค่ะ”
เฟยเฟิ่งที่ได้ยินข่าวลือจากงานวันเกิดมารดาของวาโยมาบ้างแล้วแน่นอนว่าเธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อหู ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงทำให้เพื่อนสนิทไปมีเรื่องกับบริกรสาวขนาดนั้น ทว่าพอได้ยินชื่อของชายหนุ่มที่เป็นคู่นอนของเขียนฝันร่วมอยู่ในที่เกิดเหตุก็พอจะเข้าใจได้บ้างแล้วว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น
ไหนบอกกับเธอแค่ว่าชอบเขา นี่มันยิ่งว่ารักไปแล้วไม่ใช่หรือยังไง
“แกรู้ใช่ไหมว่าพลาดท่าให้ยัยคนนั้นไปแล้ว”
“รู้ แต่ตอนนั้นมันโมโหมากนี่ ตั้งใจจะเข้าไปทำความรู้จักเฉย ๆ แต่นางนั่นมันร้ายกว่าที่คิดเยอะเลย” ดวงตากลมที่ขึ้นสีช้ำเพียงเล็กน้อยยังคงจดจ้องไปที่ไวท์บอร์ดและตัวผู้สอนอย่างตั้งใจตามประสาของคนเป็นที่หนึ่งของชั้นปี
“แล้วกับคิร่าจะเอายังไงต่อ มีภาพแกตบเขาหน้าหันออกมาขนาดนั้นอะ”
“ก็ไม่ยังไง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ฉันก็ไม่โง่ปล่อยสถานะที่เป็นอยู่หลุดไปให้ใครหน้าไหนแน่นอน”
“ฝัน... แกรู้ไหมว่าตอนนี้แกไม่เหมือนฝันที่ฉันรู้จักเลยด้วยซ้ำ”
มือเรียวที่เลื่อนอ่านเอกสารการเรียนล่วงหน้าไปก่อนอาจารย์ผ่านจอสี่เหลี่ยมชะงัก ความแสบที่ปลายจมูกสามารถบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเจ้าตัวเองก็เสียใจกับเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นมากเพียงใด เขียนฝันไม่เคยต้องแอบร้องไห้กับเรื่องแบบนี้ด้วยความใจร้อนของตัวเอง
คิร่ากำลังมีผลกับใจเธอมากเกินกว่าจะคาดถึง
“จะไม่ทำแล้ว”
“จริงนะ แล้วนี่มันตาช้ำมาเรียนขนาดนี้ได้ไง ไม่ได้แอบร้องไห้คนเดียวมาใช่ไหม”
“ไม่ได้ร้อง”
“แน่นะ”
“ตั้งใจฟังอาจารย์สอนได้แล้ว”
“เฮ้อ ให้มันได้แบบนี้สิ” เฟยเฟิ่งยอมทำตามที่เพื่อนบอกปัด เพียงแต่ก็คอยชําเลืองมองอีกฝ่ายอยู่เป็นระยะด้วยความเป็นห่วง และคิดว่าคงจะห้ามความรู้สึกของใครไม่ได้ ทว่าอย่างไรก็จะซัปพอร์ตเพื่อนอยู่ตรงนี้ในวันที่อยากจะพอแล้วจริง ๆ
มือหนาที่กำลังจะหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงหยุดนิ่ง ก่อนจะดันมันกลับลงไปที่เดิมยามนึกขึ้นมาได้ว่าที่นี่เป็นเขตสถานศึกษา ความจริงคือเขาไม่ควรจะพกมันมาด้วยซ้ำ ทว่าช่วงนี้ก็มีแต่เรื่องให้คิดไม่ตก
“มึงไม่สูบเหรอ”
คิร่าส่ายหน้าให้เป็นคำตอบ วาโยที่เหมือนจะเข้าใจทุกอย่างใช้มือตบลงที่บ่าไหล่ของเพื่อน ถึงแม้ว่าวันนั้นคิร่าดูจะไม่พอใจเขียนฝันเป็นอย่างมาก แต่ก็รู้ดีว่าเพื่อนสนิทก็คงจะนึกเป็นห่วงหญิงสาวอยู่มากเหมือนกัน ที่มันเลือกพาพริ้มเดินออกไปจากงานแทนที่จะเป็นคู่นอนตัวเอง นั่นคงเพราะไม่อยากให้ใครโยงเรื่องไปมั่วซั่ว
งานนี้วาโยคิดว่าความสัมผัสที่ทั้งสองคนเป็นอยู่ก็คงจะสั่นคลอนอยู่ไม่น้อย และถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เขียนฝัน คิร่ามันคงจะเลือกตัดขาดไปแล้ว ก็ในเมื่อคนที่มันชอบเกือบจะโดนทำร้ายร่างกายขนาดนั้น
ใช่ ทุกคนในกลุ่มเพื่อนที่เคยเรียนมาด้วยกันรู้ดีว่าคิร่าแอบชอบพริ้มเด็กทุนคนนั้นมาตั้งแต่มัธยมแล้ว
เธอเป็นคนเก่งที่รายล้อมไปด้วยพลังบวก
แต่เพื่อนเขายังไม่ทันที่จะได้กล่าวความรู้สึกของตัวเองออกไปเลยด้วยซ้ำ ก็มารู้ทีหลังว่าพริ้มนั้นตกลงคบหากับประธานนักเรียนที่ได้ทำงานร่วมกันอยู่บ่อย ๆ ต่างจากคิร่าที่ช่วงนั้นเรียกได้ว่ากำลังเป็นวัยนึกสนุก อยากรู้อยากลองไปเสียหมด อีกฝ่ายเกเรพอตัวจนใครหลายคนแทบจะไม่กล้าเข้าใกล้ มีอ่อนโยนให้เห็นก็แค่เด็กทุนคนนั้นแหละ
“ฝันไม่เคยเป็นแบบนี้”
“ความรักความชอบมันก็แบบนี้ครับเพื่อน หรือมึงจะเถียงกูว่ามึงดูไม่ออกว่าเขียนฝันคิดยังไงกับมึง มันมากเกินกว่าคู่นอนไปไกลหลายขุมแล้ว”
“นั่นเป็นเรื่องที่กูไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุด”
“มึงเป็นคนผูกเธอเอาไว้เอง ความสัมพันธ์ยืดเยื้อมาขนาดนี้เพราะต่างคนต่างไม่ยอมที่จะปล่อยกันไปไม่ใช่เหรอ” วาโยมองตัวเองเพื่อเช็กความเรียบร้อยผ่านบานกระจกในห้องน้ำของมหาวิทยาลัย ที่วันนี้พวกเขาเข้ามาเล่นบาสเกตบอลตามประสาเพื่อนผู้ชายกับพวกเด็กวิทย์กีฬา
ดันแพ้ให้พวกมันเสียได้ เนื่องจากตัวท็อปอย่างคิร่านั้นเรียกได้ว่าฟอร์มตกตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มเกม แบบนี้รอบสปอนเซอร์ในอีกไม่กี่สัปดาห์พวกเขาได้ตายห่ากันแน่นอน
“ที่ผ่านมาไม่มีเซ็กซ์ใครดีได้เท่าฝัน”
“มึงไม่ใช่พวกเสพติดเซ็กซ์ขนาดนั้นคิร่า ไปทบทวนกับตัวเองดี ๆ เพราะเขียนฝันเองก็เป็นเพื่อนกูเหมือนกัน อย่าให้เห็นว่ามึงทำเหี้ยใส่เธอ กูเตือนแล้วนะ”
TBC.
- ผู้เขียน
