เวลาไม่เคยรอใคร
1107 คำ
3 ปีต่อมา
ณ งานหมั้น
“สวัสดีคับ น้องใบบัว” ซีเดินเข้ามาหาใบบัว
“พี่ซี” ใบบัวพึมพำเรียกชื่อซีออกมาและมองไปที่นินิวที่กำลังคุยกับริคอยู่
“นั้นแฟนใหม่ นินิวเหรอครับ” ซีถามขึ้นและมองไปที่ริคทันที ทันใดนั้นเองต้นน้ำที่มองมาทางใบบัวเห็นซี ยืนคุยอยู่กับใบบัว ก็ตกใจนิดหน่อย เลยรีบเดินเข้ามาหาใบบัวทันที
“เชี้ย อะไรยังไงว่ะ” ต้นน้ำกระซิบถามขึ้น
“นั้นดิ งงเหมือนกันว่ะ ถ้านินิวเจอจะเป็นยังไงว่ะ” ใบบัวถามกระซิบถามต้นน้ำ
“บรรลัยแน่" ต้นน้ำพึมพำออกมา
“สรุป คนนั้นแฟนใหม่น้องนินิวเหรอครับ” ซียังถามต่อ
“เอ่อ คือว่า เอ่อ” ใบบัวอ้ำๆอึ้งๆ
“เอ่อ เอาแบบนี้ดีกว่าคะ อาชิ พาพวกพี่ๆไปทานอะไรกันก่อนนะ เดี๋ยวบัวขอพาต้นน้ำไปเข้าห้องน้ำแปป เดี๋ยวมาคะ” ใบบัวพูดและรีบเดินไปลากต้นน้ำ และเดินไปลากนินิวเข้าไปในบ้านทันที
ฝั่งซี
"พี่รู้จักกับ ใบบัวกับเพื่อนๆของเขาด้วยเหรอคับ" อาชิ
"รู้จักสิ รู้จักดีด้วยแระ" ซีตอบ อาชิ แต่ตามองตามไปที่นินิว
"อะไรยังไงอ่ะพี่" อาชิกระซิบถามวิททันที
"คือ ซีอ่ะ มันเป็นแฟนเก่าของนินิว จบกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่เว้ย" วิทระซิบกันอาชิ
"ยังไง" อาชิ
"เอางี้ มึงไปถามว่าที่ภรรยามึงเถอะ เอาไว้วันหน้ามีเวลามากกว่านี้กูจะเล่าให้ฟัง" วิท
ฝั่งนินิว
"อะไร ลากมาทำไม" นินิว
"พี่ซีมา" ต้นน้ำรีบพูดสวนขึ้น
"ว่าไงน่ะ" นินิวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก
"พี่วี แฟนเก่ามึงมา" ต้นน้ำย้ำขึ้นอีกครั้ง
"เห้ย พอแล้ว ฉันว่าพวกแกกลับไปก่อนเถอะนะ" ใบบัวพูดจบ ต้นน้ำก็ลาก นินิวขึ้นรถ
"อ้าว จะไปใหนกัน" ริคที่เดินผ่านมาถามขึ้น
"อ๋อ นินิวกับต้นน้ำกำลังจะกลับน่ะ" ใบบัว
"งั้นเดี๋ยวเรากลับด้วย" ริคพูดจบก็เดินตามสองสาวขึ้นรถไป ใบบัวจึงถือโอกาสนี้เข้ามาในงาน
ในงาน
"สรุปเรื่องมันไปไงมาไงว่ะ ทำไม" วินถามขึ้น
"เรื่องมันยาว แต่รู้เอาไว้ ว่าไอ้ซีแมร่งก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่แพ้ นินิวเลย" วิทกระซิบกับวิน
"อะไรมันจะขนาดนั้นพี่ พี่ซีเขาไม่น่าจะโดนทิ้งนะ นินิวแมร่งก็สวยเหลือเกิน เลิกกันได้ไงว่ะ" วินยังกระวิบถามวิทต่อ
"เอ่อๆ ว่างๆกูจะเล่าให้ฟัง ให้เล่าตอนนี้ไม่น่าดีว่ะ" วิทพูดและมองมาที่ซี ชะเง้อคอยาวเหมือนยีราฟ
"คุณอาชิคะ คุณใบบัวไปไหนคะ คุณท่านให้มาตามคะ" ป้าแม่บ้านที่เดินเข้ามาถามขึ้น
"อ้าว นั้นไง มาพอดี" อาชิพูดขึ้นทันทีที่เห็นใบบัวเดินมา
"งั้นเชิญด้านในนะตะ คุณท่านให้มาตาม" ป้าแม่บ้านพูดจบก็เดินออกไปทันที
"งั้นผมกับใบบัวขอตัวนะพี่อาทิตย์ไหนว่างๆ ผมจะนัดทุกคนมากินเลี้ยงกัน" อาชิพูดจบก็พาใบบัวเดินออกไปทันที
"เอาละ เล่าได้ยาวถึงเช้า ว่ามาพี่ พวกผมรอฟัง" หมีแบมพูดขึ้น
"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้" วิทเล่ารายละเอียดยิบย่อยให้ทุกคนฟังจนจบ
"สรุป พี่ได้แต่งงานกับคนชื่อน้อยหน่าป่ะ" วินถามขึ้น
"เอาละ กลับบ้านกันได้แล้ว" ซีพูดและเดินออกไปทันที
"รอกูด้วย" วิทรีบวิ่งตามซีไปทันที
"อ้าวพี่กลับมาเล่าก่อน" วินตะโกนตามหลังสองหนุ่มไป ไม่มีวี่แววสองหนุ่มจะหันกลับมาเลย
"อะไรว่ะ แมร่งมาทำให้อยากรู้แล้วจากไป" เพลิงพึมพำออกมา
"แล้วนี้ ไอ้มายไปไหน" วินหันมาถามเพลิงขึ้น
"กลับไปพร้อมคุณน้าแล้ว" เพลิงกระดกเหล้าอึกสุดท้ายลงคอ พรางมองไปข้างในบ้าน
"เมื่อไหร่มึงจะบอกชอบเขาว่ะ นี้ก็จะไปฝึกงานกันแล้ว" วินหันไปถามเพลิงขึ้น
"เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนิ ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้เถอะ" เพลิง
"ไอ้เพลิงกูถามมึงจริงๆเหอะว่ะ มึงรักมาย จริงๆป่าวว่ะ" แบมยังถามต่อ
"รักดิว่ะ รักมากกว่าชีวิตกูด้วยซ้ำไป" เพลิงพูดออกมาด้วยสายตาปนเศร้านิดหน่อย
"ชอบเขา ทำไมไม่บอกเขาไปว่ะ มึงจะรออะไร" แบมยังถามขึ้นอีก
"เขาควรมีอนาคตที่ดีกว่านี้ ถ้าเขามาอยู่กับกู เขาอาจจะไม่มีความสุขก็ได้นะเว้ย" เพลิง
"อะไรที่ทำให้มึงคิดแบบนั้น" วิน
"เพราะกูรู้ตัวกูไง ว่ากูไม่สามารถดูแลใครได้" เพลิง
"สัส ไปคิดแทนเขาทำไม เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นก็ได้" แบมยังพูดต่อ
"ช่างเหอะ" เพลิงพูดออกมาพรางถอนหายใจ
"เพลิง ชีวิตคนเรามันสั้นนะ จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ทำไมมึงไม่คิดที่จะเลือกความสุขให้ตัวเองบ้างว่ะ" วินยังถามต่อ
"ความสุขของเขาอาจจะไม่ใช่กูก็ได้ อย่าพูดมาก แดกๆไปมึงอ่่ะ" เพลิงเทเหล้าใส่แก้วและยื่นให้วินทันที
"สัส พูดเรื่องนี้ทีไรแมร่งเป็นแบบนี้ทุกที" แบมพูดออกมา
"ระวังนะมึง ถ้าวันหนึ่งเขาทนไม่ไหวขึ้นมา รอมึงไม่ไหวขึ้นมา เพราะมึงทำร้ายจิตใจเขาบ่อยๆ วันหนึ่งมึงหันมาอาจจะไม่เจอเขาอยู่ตรงนั้นแล้วก็ได้ อย่าหาว่ากูไม่เตือนนะมึง แล้วถ้าวันนั้นมาถึง มึงจะเสียใจและเสียดายในสิ่งที่มึงไมีมีสิทธิ์อีกเลย" แบมเงียบไปสักพักและพูดเตือนสติเพลิง เพลิงได้แต่นั่งนิ่งพรางคิดตามในสิ่งที่แบมกับวินพูด
"คิดแล้วตัดสินใจนะเว้ย เวลาไม่รอใคร ความรู้สึก กับความอดทนก็เหมือนกัน ไม่รอใครนาน อะไรที่มันบันทอนจิตใจเขา เขาอาจจะตัดทิ้งไปตอนใหนก็ได้" แบมลุกขึ้นตบไหล่เพลิงและเดินออกไปทางห้องน้ำทันที
"ทำไมช่วงนี้ รอบตัวกูมีแต่กูรูความรักว่ะ" วินพึมพำออกมาเบาๆ ส่วนเพลิงก็ตามสไตน์นั่ง นิ่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไร ได้แต่กระดกเหล้าเข้าปาก
- ผู้เขียน
