วิศวะ(ไม่)มีหัวใจกับยัยจอมจุ้น

เมื่อ 3ปี ที่แล้ว "นินิว" เสียง ซีรุ่นพี่วิศวะปี 4 ที่ทั้งหล่อ รวย นิสัยดี เฟรนลี่กับทุกคน แถวเป็นขวัญใจสาวๆเรียกนินิว สาวน้อยจอมจุ้น สายลุย พูดเก่ง พูดไม่ค่อยคิด นินิวคือแฟนสาวของซีนั้นเอง "คะพี่ซี" นินิวพูดและยิ้มให้ซีทันที "ไปทานข้าวเที่ยงกันครับ" ซีเดินมาถึงก็กอดคอ นินิวและทั่งหมดก็เดินไปที่โรงอาหารทันที ณ โรงอาหาร "หึ มึงดูดิ คนอะไรว่ะ แมร่งไม่เหมาะกับพี่ซีแม้แต่นิดเดียว" เสียงคนในโรงอาหารพูดขึ้น "เป็นแค่เด็กปี 1 จะไปรู้อะไร พี่ซีเขาฟาดมาหมดแล้วตั้งแต่ปี 1 ยัน ปี4" เสียงคนในโรงอาหารยังพูดต่อ "เห้ย ไอ้ซี อาจารย์วสี เรียกว่ะ" เสียงวิท เพื่อนสนิทของ ซีมาเรียกซีไปทันที "นั้นเห็นไหม แกว่าพี่ซีจะเสร็จอาจารย์วสียังว่ะ" เสียงคนยังซุบซิบต่อ ต้นน้ำหันไปสบสายตาคนกลุ่มนั้นที่มองมาทันที "อุ้ย" เสียงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นอุทานและพากันลุกออกไปทันที "แก" เสียงใบบัวเรียกต้นน้ำขึ้น "ชูว์ๆๆ" เสียงต้นน้ำหันมาทำท่าทางใส่ใบบัวว่าให้เงียบ ใบบัวได้แต่เงียบไม่ได้ถามอะไรทั้งนั้น "เดี๋ยวค่อยไปก็ได้ อาจารย์คงเรียกไปคุ่ยเรื่องแข่งวิชาการนั้นละ ไม่ได้รีบร้อนอะไรมากมายนัก"ซีพูดขึ้น "อือ เอาตามใจมึงละกัน" วิทพูดและนั่งลงข้างต้นน้ำทันที "เอาๆรีบๆกินจะได้ออกไปจากโรงอาหารซะที อึกอัดว่ะ" ซีหันไปบอกวิททันที ทุกคนลงมือทานอาหารเสร็จก็เดินออกมาด้านนอกโรงอาหารทันที ม้าหินอ่อน "พี่ซีคะ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกซีขึ้น "อ้าว น้อยหน่ามาได้ไง" "ก็มาหาพี่ซีนี้ละ พอดีเย็นนี้วันเกิดน้อยหน่า อย่าลืมมานะคะ" หญิงสาวหน้ากลม ตาโตผมยาวราวกับตุ๊กตาบาร์บี้พูดขึ้น "ได้สิ เดี๋ยวเย็นนี้พี่จะแวะไปนะ" ซียิ้มให้หญิงสาวคนนั้น และหญิงสาวคนนั้นก็เดินออกไปทันที ก่อนออกไป น้อยหน่าได้หันมามองที่นินิวด้วยหางตาก่อนเดินจากไป "ใครเหรอคะ" นินิวถามซีขึ้น "น้องแถวบ้านนะ พอดี เย็นนี้วันเกิดเขา พ่อกับแม่เขาคงให้มาบอกแระ" ซีพูดและไม่ได้มองมาที่นินิวที่ทำหน้าไม่ค่อยพอใจอยู่ "อ๋อคะ งั้นพวกเราไปเหอะ เดี๋ยวจะได้ไปเตรียมเรียน" นินิวพูดและเดินออกไปทันที "เห้ย รอด้วย" ใบบัวพูดและรีบลากต้นน้ำตามออกไป "อะไรของเขาว่ะ" ซีพึมพำออกมา "หึงมึงป่าว ก็น้อยหน่าสวยขนาดนั้น แถมรวยอีกต่างหาก" วิท "หึงอะไรอีกว่ะ กูก็บอกไปแล้วน้องแถวบ้าน" ซีพูดขึ้น "แล้วเขาจะตรัสรูใหม มึงไม่ได้แนะนำให้เขารู้นิว่าว่าน้องคนนั้นเป็นน้องจริงๆ น้อยหน่าไปไกลมากแล้วมึงถึงพูดออกมา" "ไร้สาระว่ะ" ซีพึมพำออกมาและเดินออกไปทันที "ถ้าวันใหนที่ น้องเขาทิ้งมึงไปนะ มึงยังจะมองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระอยู่ไหม" วิทพึมพำก่อนรีบเดินตามซีไปทันที เย็นต่อมา "เอาจริงๆๆน่ะ ฉันว่ายัยน้อยหน่าอะไรนั้นต้องแอบจ้องจะกินพี่ซีของแกแน่ๆ" ต้นน้ำ "บ้าคิดมากไปป่าว พี่ซีเขาไม่ทำแบบนั้นหรอก" นินิว "นี้แก จิ๊งจกทั้งคนยังฟัง นี้เพื่อนรักแกทั้งคนเลยนะ แกไม่คิดจะฟังบ้างหรือไง" ใบบัวถามขึ้น "ก็อยากฟัง แต่ว่าฉันควรเชื่อใจพี่ซีป่าวว่ะ" นินิว "ยัยบื้อเอ้ย ชื่อเสียงพี่ซีเนี่ยคลุ่งไปทั่ว ฉายาเขาคืออะไรแกก็รู้ ยังจะไปยอมคบกับพี่เขาอีก" ต้นน้ำ "ทำไม อิจฉาหรือไง" นินิวสวนขึ้น "อิจฉาทำมะเขืออะไร ผู้ชายสันดานแบบนั้นนี้น่ะ ที่ฉันควรอิจฉาแกเหรอ" ต้นน้ำ "นี้แก แกจะพูดอะไรคิดก่อนดีป่ะ" นินิวที่เริ่มโมโหพูดขึ้น "ทำไมรับไม่ได้หรือไง พอเตือน พอพูดความจริงก็รับไม่ได้" ต้นน้ำ "นี้แก ถ้าแกจะเป็นแบบนี้เลิกเป็นเพื่อนกันไปเลยใหมว่ะ" นินิวถามต้นน้ำขึ้น "แกเลือกผู้ชายเหรอว่ะ นินิวแกมีสมองป่าวว่ะ" ต้นน้ำยังถามต่อ "พอๆๆ เลิกๆๆ แยก อะไรเนี่ยโตๆกันแล้ว คนหนึ่งก็พูดไม่คิด อีกคนก็เอาแต่อารม" ใบบัวรีบห้ามศึกทันที "ก็ฉันเป็นห่วงมันนิ" ต้นน้ำยังพูดต่อ "ไม่จำเป็น ฉันไม่ต้องการ" นินิวพึมพำออกมา "นินิว ก่อนแกจะพูดอะไรออกมาคิดหน่อยก็ดีนะ ต้นน้ำมันก็เป็นห่วงแกจริงๆ" ใบบัว "ก็รู้ว่าเป็นห่วง" "รู้แล้ว คิดก่อนพูดจะดีมาก บางคำคนพูดไม่คิด แต่คนฟังคิดทุกคำพูดน่ะ" ใบบัวบอกเพื่อนสาว "เอ่อๆ ขอโทษ" นินิว ด้วยนินิวที่บ้านพอมีฐานะไม่ได้รวยระดับมหาเศรษฐี แต่โดนที่บ้านตามใจมา พูดอะไรไม่ค่อยจะคิดเท่าไหร่ เหมือนไม่แคร์ แต่จริงๆข้างในแคร์ เพื่อน แคร์แฟน แครืคนรอบข้าง แต่ปากมันดันไวกว่าสมองนี้สิ นั้นคือปัญหาหลักของนินิว "อย่าพึ่งกัดกันคะ เย็นนี้ว่างใหมคะ" น้อยหน่าสาวน้อยข้างบ้านของซีถามขึ้น "มีอะไรป่ะคะ" นินิวถามออกไป "ถ้าว่างเชิญที่บ้านหน่อยนะคะ" น้อยหน่า เดินเข้ามาบอกนินิวกับเพื่อนๆ โดยมีเพื่อนสาวของน้อยหน่าเองสองคนยืนแขนบข้างน้อยหน่าเช่นกัน "ไปทำไมคะ ฉันกับเธอเราไม่รู้จักกัน" ต้นน้ำสวนขึ้น "อยากรู้อะไรดีๆใหมละ ถ้าอยากรู้ก็เชิญได้น่ะคะ" น้อยหน่าพูดและแสยะยิ้มออกมา "ที่ว่าดีๆ นั้นมันอะไรเหรอคะ แล้วทำไมต้องเชิญพวกเราไปด้วย" ใบบัวถามออกมา "แหม้ คงเชิญไปกินเลี้ยงงานวันเกิดมั่งคะ เรื่องแบบนี้ถ้าอยากรู้ต้องไปเองคะ" น้อยหน่ายังพูดต่อ "ทำไมต้องอ้ำๆอึ้งๆ จะพูดอะไรก็พูดมาเลยไม่ดีกว่าเหรอ" นินิว "รู้ตอนนี้ก็ไม่จึ้งสิคะ เอาน่า อย่าบอกพี่ซีละกันคะว่าจะไป เดี๋ยวไม่จะไม่ต่าสว่างนะคะ" น้อยหน่าพูดและเดินออกไปพร้อมเพื่อนๆทุกคนทันที "เอาไงล่ะทีนี้" ต้นน้ำถามขึ้น "เขาอุสาห์เชิญมาก็ต้องไปป่าวว่ะ เดี๋ยวเสียมารยาท" นินิว "เอาจริงดิ" ใบบัว "อือ เอาจริง ถ้าพวกแกไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ฉันไปคนเดียวได้" นินิว "แม่คนเก่ง แม่คนปากไม่มีหูรูด ถ้าปล่อยแกไปคนเดียว โดนยำมาทำไงว่ะ" ต้นน้ำยังสวนขึ้น "ก็นอนโรงบาลไงไม่เห็นจะแปลก"นินิว แป๊ะ เสียงใบบัวใช้มือตีไปที่ปากของนินิว "อย่าพูดเป็นลาง บอกกี่รอบละ คิดก่อนพูด" ใบบัวดุเพื่อนทันที