16
Chapter XVI: ร้ายนะเรา
#PHAPARE PART
@ค่ายอาสา
ช่วงค่ำ
ฉันและเพื่อน ๆ เพิ่งเตรียมอาหารเย็นกันเสร็จ ไม่รู้ว่าเหลืออะไรที่ต้องทำอีกไหม แต่คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ คิดว่าฉันไปถามอาจารย์ให้ชัวร์จะดีกว่า ถือโอกาสบอกอาจารย์เรื่องเตรียมอาหารเย็นเสร็จด้วยก็แล้วกัน
ฉันเดินแยกกลุ่มออกมาจากเพื่อน ๆ เดินไปหาอาจารย์ที่กำลังยืนดูเด็กนักเรียนเล่นสนุกกันอยู่
“อาจารย์คะ ส่วนของอาหารสำหรับเย็นวันนี้เรียบร้อยแล้วค่ะ อาจารย์มีอะไรให้ทำอีกไหมคะ?”
“ไม่มีแล้วนะนรีนันท์ ไปอาบน้ำเถอะจะได้สดชื่น เหนื่อยกันทั้งวันแล้วนี่พักให้หายเหนื่อยกันก่อน ค่อยมากินข้าวเย็นกันนะ”
“ค่ะอาจารย์”
พูดคุยกับอาจารย์นิดหน่อย กำลังจะเดินกลับก็ได้ยินเสียงเด็กนักเรียนตัวน้อยวิ่งมากอดแข้งกอดขาสองสามคนด้วยท่าทางออดอ้อน
“พี่ครูผ้าแพรขาไปจัดที่นอนกันค่ะ”
“ได้ค่ะ ปะไปกัน พอดีเลยไปดูที่นอนกัน”
ฉันถู
