มาเฟียสเปน

ณ. ราชอาณาจักรสเปน... “เป็นยังไง เรียบร้อยดีไหม?” นิโคลัส กดเสียงเอ่ยถามปลายสายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งน่าเกรงขาม “มีปัญหานิดหน่อยครับนาย ตอนนี้พวกตำรวจเหมือนจะไหวตัวทัน” เสียงปลายสายตอบกลับ “อย่าให้พลาดเหมือนครั้งที่แล้ว ไม่อย่างนั้นกูไม่เก็บพวกมึงไว้แน่!” “ระ...รับทราบครับนาย” ควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งออกจากปากของมาเฟียหนุ่มครั้งแล้วครั้งเล่าภายในห้องทำงานขนาดใหญ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีเท่าดูน่าเกรงขาม ตามฝาผนังถูกตกแต่งเต็มไปด้วยอาวุธปืนเกือบทุกชนิด อารมณ์ของเขาในตอนนี้กำลังครุกครุ่นและหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย เมื่อสายของลูกน้องโทรมาส่งข่าวว่างานของเขากำลังมีปัญหา แล้วงานที่ว่ามันก็คือการค้ายาเสพติดและอาวุธเถื่อนระหว่างประเทศ ที่มีมูลค่ามหาศาล ซึ่งแน่นอนว่าคู่แข่งและศัตรูของเขาคงจะไม่ยอมปล่อยเม็ดเงินจำนวนมหาศาลนี้ไปง่ายๆ จึงต้องมีการแย่งชิงกันเกิดขึ้น ปึ้ง! เสียงเปิดประตูดังขึ้นสนั่น พร้อมกับลีโอลูกน้องคนสนิทที่วิ่งเข้ามาในห้องด้วยท่าทางตื่นตระหนก “แย่แล้วครับนาย ตอนนี้พวกไอ้ไบรอัน ถูกตำรวจล้อมไว้หมดแล้วครับ” ลีโอรายงานผู้เป็นนายด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ หลังจากที่รีบวิ่งเข้ามา “เหตุการณ์เป็นยังไง?” “ตอนนี้พวกเรากำลังปะทะกับพวกตำรวจพร้อมกับขนสินค้าหลบหนีไปทางทิศใต้ครับ” “ไอ้พวกตำรวจมันรู้ได้ยังไง ว่าเราจะไปส่งของกันที่นั่น!?” “ผมคิดว่าคนของเราอาจจะเป็นหนอนบ่อนใส้ที่คอยรายงานให้พวกตำรวจมันรู้” “บัดซบ!!” นิโคลัสสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อสิ่งที่เขากังวลกลับกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมา “เอาไงดีครับนาย ดูท่าทางเราจะเสียเปรียบพวกมัน” “ส่งกำลังเสริมไป ใครขัดขวาง ฆ่ามันให้หมด อย่าให้ถูกไอ้พวกตำรวจจับได้” “ได้ครับ” “มึงไปสืบมาว่าใครที่มันเป็นสายตำรวจ แล้วจัดการมันให้สิ้นซาก!” “รับทราบครับนาย” “ส่วนมึงไปเตรียมไฟท์บินกลับไทยให้เร็วที่สุด กูจะบินกลับไทยคืนนี้” ชายหนุ่มหันไปบอกลูกน้องคนสนิทอีกคนที่ยืนถัดไปจากนั้นไม่ไกล ประโยคสนทนาก่อนหน้านั้น เป็นประโยคที่นิโคลัสชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-สเปน มาเฟียทรงอิทธิพลมือหนึ่งของประเทศได้พูดคุยกับลูกน้องคนสนิท เรื่องการเดินทางกลับไปยังที่ประเทศไทยเพื่อลี้ภัยกบดานชั่วคราว หลังจากที่รัฐบาลสเปนพยายามกวาดล้างเครือข่ายยาเสพติดของพวกเขา แต่นั่นมันก็แค่ส่วนหนึ่ง เพราะเขายังมีธุระสีดำมูลค่าหลักทรัพย์จำนวนมหาศาลอีกมากมายที่รัฐบาลยังไม่สามารถล้มล้างได้ นิโคลัสเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล เขาจึงต้องสืบทอดธุรกิจต่อจากพ่อของตัวเอง หลังจากที่ท่านได้เสียชีวิตจากการลอบฆ่าจากศัตรูเมื่อหลายปีที่แล้ว สถานการณ์ตอนนี้มันเสี่ยงเกินไปที่เขาจะอยู่ที่นี่ต่อ ยังไงเขาก็ต้องรีบบินกลับไทยให้เร็วที่สุด เพื่อความปลอดภัยของธุรกิจและตัวเขาเอง ประเทศไทย... ทันทีที่เท้าเตะลงบนผืนแผ่นดินของไทย ดวงตาคู่คมค่อยๆกวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความไม่คุ้นชิน หลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิตลงไป เขาก็ไม่ได้กลับมาเหยียบที่นี่เป็นเวลานานหลายปี พลั่ก! ชายหนุ่มเซถลาเล็กน้อยเมื่อถูกแรงกระแทกจากหญิงสาวหน้าตาสะสวยที่เดินมาชนเขาอย่างแรงแบบไม่ได้ตั้งใจ ในขณะที่กำลังจะเดินออกจากสนามบิน “ขะ...ขอโทษค่ะ” “......” นิโคลัสเงียบ ไม่พูดหรือตอบอะไร มีเพียงแววตาเรียบนิ่งที่มองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ภายใต้แว่นสีชากรอบหนา “เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความห่วงใย ก่อนที่จะต้องหยุดชะงักไปเมื่อได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของนิโคลัส ส่วนสูงกว่าร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร บวกกับเรือนร่างกำยำและใบหน้าอันคมคายหล่อเหลา สามารถเรียกความสนใจของผู้คนที่อยู่แถวนั้นได้เป็นอย่างดีรวมถึงหญิงสาวคนนี้ด้วย “......” “ผมเตรียมรถไว้แล้ว เชิญทางนี้ครับนาย” เสียงเรียกของลูกน้องคนสนิทดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มนั้นรีบละสายตาแล้วเดินจากไป นิโคลัสเดินตามชายชุดดำนับสิบ มาทางด้านหลังของสนามบินเพื่อมาขึ้นรถที่จอดอยู่ โดยที่มีลูกน้องชายชุดดำนับสิบคอยคุ้มกันอย่างแน่นหนา