รักหมดใจนายเฟรชชี่บอย

ยั่วอารมณ์

" แตมครับตื่นเถอะ ถึงแล้ว "

ไตเติ้ลเอี้ยวตัวไปกระซิบเรียกเฌอแตม ทำให้เฌอแตมเริ่มขยับตัว ทำให้เขาต้องดึงตัวเองกลับมานั่งเหมือนเดิม

" ถึงแล้วหรอ ฉันหลับไปนานมั้ย "

" นานดิพี่ พี่หลับตั้งแต่ยังไม่ออกจากรั้วมหาลัยเลยด้วยซ้ำ ทิ้งให้ผมขับรถอยู่คนเดียวเลย "

" ใครใช่ให้นายมาขับล่ะ ไล่ให้ไปก็ยังไม่ไป เพราะฉนั้นอย่ามาบ่น และลงไปจากรถฉันได้แล้ว "

เฌอแตมพูดจบก็เปิดประตูเดินออกมาจากรถ และเดินไปเปิดรั้วบ้าน เฌอแตมและพี่ชายของเธอได้มาซื้อบ้านใหม่ เพราะบ้านหลังเก่าที่อยู่กับพ่อแม่เขานั้นมันใหญ่เกินไป ตอนนั้นพวกเขาสองคนต่างคนก็ยังเรียนอยู่ เลยไม่มีเงินมากพอที่จะจ้างแม่บ้านต่อไป เลยตัดสินใจขายบ้านและซื้อบ้านใหม่ที่ไม่ใหญ่จนเกินไป และไม่เล็กจนคับแคบ

" นี่พี่ ใจคอพี่จะให้ผมเดินกลับงั้นหรอ "

ไตเติ้ลเดินตามลงมา ก่อนจะช่วยเธอเปิดประตู

" แล้วใครใช้ให้นายตามฉันมาห๊ะ กลับไปได้แล้ว รำคาญ ตามมาทำไมว่ะ "

เฌอแตมเธอเริ่มจะหัวเสียอีกแล้ว ตั้งแต่ชีวิตเธอรู้จักกับไตเติ้ล เธอก็รู้สึกว่าอารมณ์ของเธอเริ่มจะแปรปรวนมากขึ้นทุกวัน

" ไม่กลับอ่ะ ผมไม่อยากกลับไปตอนนี้ ผมขอนอนเล่นบ้านพี่ก่อนได้มั้ย น่ะพี่น่ะ นะคร๊าบบพี่แตมสุดสวย "

ไตเติ้ลส่งสายตาอ้อนวอนใส่เฌอแตม จนเธอต้องเบนสายตาไปทางอื่น

" ไม่ได้ เดี๋ยวพี่ชายฉันมาเห็นจะเป็นเรื่อง นายกลับไปเหอะ เอางี้ นายเอารถฉันไปก็ได้ แล้วพรุ่งนี้เอามาคืน "

ว่าแล้วเธอก็เดินเข้ามาในบ้านทิ้งให้ไตเติ้ลยืนยิ้มอยู่คนเดียวหน้าบ้านของเธอ

เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องชอบยั่วอารมณ์ของเธอ แต่เวลาที่ได้เห็นเธอหัวเสียทีไรเขาก็ยิ้มได้ทุกที ทั้งๆที่เรื่องทางบ้านของเขานั้นมันทำให้เขาแทบไม่อยากกลับบ้านเลยในแต่ละวันนั้น

" อาว น้องมายืนทำอะไรหน้าบ้านของฉันเนี้ย "

" เออ..อ่อ พอดีผมขับรถมาให้พี่แตมอะครับ "

" ห๊ะ แล้วแตมเป็นไรอ่ะ ทำไมน้องต้องขับรถมาให้ "

" อันนี้ผมก็ไม่รู้ครับ พี่ลองไปถามเขาเองแล้วกัน ผมขอตัวนะครับ นี่ครับกุญแจรถของพี่แตม ผมฝากคืนนะครับ "

ไตเติ้ลยื่นกุญแจรถของเฌอแตมให้นับตังแล้วเดินออกไปโบ๊กรถแท๊กซี่ด้านหน้า แล้วขึ้นรถไปในทันที

" แตม น้องป่วยหรอ เป็นอะไร ทำไมให้รุ่นน้องขับรถมาส่งล่ะ "

นับตังที่เดินถือข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาในบ้านเลยถามน้องสาวที่นั่งอยู่ตรงโซฟา

" ป่วยหรอคะ แต่ไม่ได้ป่วยนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำไมพี่ถึงคิดว่าแตมป่วยล่ะค่ะ "

เฌอแตมพูดอย่างงงๆ อยู่ดีๆพี่ชายของเธอก็มาหาว่าเธอป่วยซะงั้น จะไม่ให้งงก็คงแปลก

" เอ้า ก็เมื่อกี้มีรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัยของแตมมาขับรถมาส่งไม่ใช่หรอ นี่ไงเขายื่นกุญแจรถของแตมฝากมาให้ด้วย "

เมื่อได้ยินที่พี่ชายของเธอพูดจบ เจอเต็มก็นึกขึ้นมาได้ เธอเดินไปหยิบกุญแจรถจากพี่ชายของเธอ แล้วยิ้มให้แบบแหย่ๆ

" อ๋อคือปวดหัวนิดหน่อยค่ะ ลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังปวดหัวอยู่ หนูนี่ขี้ลืมจังเลยนะพี่ว่าไหม "

พูดจบเธอก็เดินขึ้นห้องส่วนตัวไปทันที เธอเป็นคนที่โกหกไม่เก่ง คิดอะไรได้ก็จะพูดออกมาทันที ซึ่งพี่ชายของเธอรู้นิสัยของเธอดีเธอก็เลยรีบตัดบทและเดินขึ้นห้องมาเพราะไม่อยากให้พี่ชายของเธอสงสัยและจับได้ เฌอแตมเข้ามาในห้องนอนส่วนตัวแล้วกระโดดตัวลงบนที่นอน ก่อนจะเผลอหลับไป เอาจริงๆวันนี้เธอก็รู้สึกปวดหัวมากเหมือนกันนะเนี่ย

Part ไตเติ้ล

หลังจากที่ไตเติ้ลยื่นกุญแจให้กับพี่ชายของเฌอแตม เขาก็ได้นั่งรถแท็กซี่กลับมาที่บ้าน ถึงแม้ว่าบ้านของเขาจะหลังใหญ่แค่ไหนก็ตาม แต่มันช่างคับแคบซะเหลือเกินสำหรับไตเติ้ลเมื่อกลับมาที่บ้านหลังนี้ เขาไม่อยากกลับมาเจอพ่อของเขา ไตเติ้ลกับพ่อของเขามีปัญหากัน ตั้งแต่ที่พ่อของเขาเลิกกับแม่ เพียงเพราะว่าพ่อของเขาเลือกผู้หญิงที่มาทีหลัง ตอนที่แม่ออกไปจากบ้านหลังนี้ท่านก็จะพาไตเติ้ลไปด้วยหากแต่สู้แรงของพ่อไม่ได้ เขาก็เลยต้องอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงใจยักษ์ ที่คอยจะเข้าหาและจะจับเขาทำสามีอีกคนนึงให้ได้ เขาเคยนำเรื่องนี้ไปบอกพ่อของเขาห่างแต่พ่อของเขาเชื่อภรรยามากกว่าลูกในไส้ เคยมีครั้งหนึ่งในเปิ้ลอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำของตัวเอง แล้วแม่เลี้ยงคนนั้นก็เดินเข้ามาทั้งชุดคลุม ก่อนจะมานอนแพร่หลายอยู่บนเตียงของเขา เมื่อไตเติ้ลออกมาจากห้องน้ำก็มาเจอแม่เลี้ยงของเขานอนอยู่บนเตียงส่วนตัว เขาจึงรีบไปดึงแม่เลี้ยงของเขาให้ลุกออกจากเตียงของเขา หากแต่แม่เลี้ยงของเธอแรงเยอะพอใช้ได้ เขาดึงไตเติ้ล ให้ล้มลงมาทับบนตัวของเขา ในขณะที่พ่อของเขาไตเติ้ลเองก็เดินขึ้นมาบนห้องและเห็นกับภาพนั้นเต็มๆ ทำให้พ่อของเขาเข้าใจผิด เพราะแม่เลี้ยงของเขาตะโกนบอกว่าไตเติ้ลจะข่มขืนเขา ทำให้เขาไม่อยากที่จะกลับเข้ามาบ้านหลังนี้เลย และบางทีถ้าเกิดมีเรียนเลิกบ่าย ไตเติ้ลก็มักจะไปนอนกับเพื่อนของเขาที่คอนโด นานทีเขาถึงจะกลับมาบ้านหลังนี้

" กลับมาแล้วหรอคะคุณหนู เดี๋ยวคุณหนูขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวนะคะเดี๋ยวจะเตรียมอาหารอร่อยๆไว้ให้"

แม่ชื่น แม่นมของบ้านไตเติ้ลเดินเข้ามาหา แล้วเดินจับมือไตเติ้ลไปส่งที่บันได

" ขอบคุณนะครับป้า ผมแค่จะกลับมาเอาเสื้อผ้าอ่ะครับ ถ้าไม่ต้องลำบากหรอกผมยังไม่หิว ขอตัวก่อนนะครับ "