โทมัสนั่งอยู่ที่โซฟาเจ็บใจหมอให้เขาออกจากโรงพยาบาลมาอยู่ที่บ้านแล้ว แต่ว่าโสรยาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อน เพราะไอ้ระยำเเดเนียลคนเดียวที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันจะแย่ลง
ถึงแดเนียลจะมีเงิน เขาก็ไม่มีวันหย่าให้โสรยาไม่ว่าใครจะมาบังคับเขา เขาก็ไม่มีวันทำเขาจะเอาเมียกับลูกของเขาคืนเขาอยากได้คืน
“แม่งเอ้ย” โทมัสสบถอย่างเจ็บใจ ในหัวครุ่นคิดแต่เรื่องของโสรยา เขาเดินเข้าไปในครัวหยิบเหล้าออกมาเทใส่แก้ว กินเพื่อคลายความกลัดกลุ้ม แต่ดูเหมือนว่ามันจะกลุ้มกว่าเดิม โทมัสลุกขึ้นในขณะที่สารภีเดินถืออาหาร
“ทานข้าวก่อนค่ะ”
“ไม่ พอดีจะไปข้างนอก”
“จะไปไหนเหรอโทมัส”
“จะออกไปหาเพื่อนจะไปกินเหล้ากับเพื่อน วันนี้ไม่กลับมานี่นะจะไปนอนบ้านพ่อแม่”
“ทำไมถึงไม่มานอนที่นี่ล่ะคะ”
“โสไม่อยู่ ก็ไม่รู้ว่าจะมาอยู่ทำไม”
“แต่สารภีก็เป็นเมียโทมัสเหมือนกันนะ”
“เลิกพูดสักทีเหอะ ไม่แสลงปากบ้างหรือไงที่พูดแบบนี้” โทมัสว่าแล
