Love Engineerเมียวิศวะ [เสือซินเซีย]

ตึก ตึก เสียงฝีเท้าวิ่งสะเปะสะปะไปมาอย่างไม่รู้ทิศรู้ทางว่าควรจะไปที่ไหนรู้แค่ว่าเธอต้องหนีภายใต้ความมืดมิดมีเพียงแสงสีทองจากดวงจันทร์และหมู่ดาวคอยนำทางเท่านั้น โฮก ~ เงาร่างดำทะมึนกำลังไล่ตามมาพร้อมเสียงคำรามดังลั่นทำเอาร่างบางตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว “กรี๊ดดดดดด” เธอร้องอย่างตกใจเมื่อเงาดำที่ไล่ตามมากระโดดข้ามหัวและดักทางเธอไว้ลายพาดกลอนสีดำตลอดทั้งลำตัวที่ปกคลุมด้วยขนสีเหลืองส้มทำให้เธอหน้าซีดตัวชาและก้าวขาไม่ออก “อย่าเข้ามานะ” แม้จะกลัวแต่ก็ยังมองจ้องตาสัตว์ร้ายไว้ตลอดเพราะจะทำให้พวกมันไม่กล้าผลีผลามเข้ามาใกล้แต่เธอก็ต้องขมวดคิ้วทันทีเมื่อมันมองจ้องกลับอย่างไม่ลดละมันเดินเข้ามาใกล้และกระโดดเข้าใส่เธอทันที โฮกกกกก ~ “กรี๊ดดดดดด” ติ๊ด ติ๊ด “ฝันเหรอเนี่ย…ทำเอาใจหายใจคว่ำหมดเลย” ฉันพึมพำกับตัวเองหลังจากตื่นขึ้นมาในห้องนอนกว้างเพราะเสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียง ฉันเอื้อมมือไปหยิบมือถือข้างเตียงเพื่อเข้าโซเชียลก่อนจะพบข้อความของใครบางคนที่ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมา สายฟ้า : ถึงบ้านแล้วฝันดีนะ เขาไม่ใช่แฟน ไม่ใช่คนรัก แต่เราเป็นเพื่อนสนิทกันรู้จักกันตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมปลายฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใครแต่เป็นเขาที่ก้าวเข้ามาทำความรู้จักกับฉัน พูดตามตรงว่าตัวฉันเองดูอัธยาศัยดีแต่ก็กับคนรู้จักเท่านั้นถ้าคนอื่นคงดูเข้าถึงยากแต่ก็ไม่ได้หยิ่งนะในช่วงที่เรียนเลยมีแค่สายฟ้านี่แหละที่เป็นเพื่อนสนิท อ๋อ..แล้วยังมีเพื่อนอีกสามคนแต่เราเรียนคนละห้องมีเรย์และฝาแฝดอิลแอลพวกเขาเป็นเพื่อนของสายฟ้าตั้งแต่มัธยมต้นฉันเลยได้รู้จักและเป็นเพื่อนกันจนคนในโรงเรียนหมั่นไส้ฉันกันหมดเพราะพวกเขาน่ะถือว่าป๊อปมากในโรงเรียน ซินเซีย : โอเคตื่นมาแฮงค์ไหม? พิมพ์ตอบกลับหาเขาเสร็จมองหน้าจออยู่สักพักเขาไม่อ่านแสดงว่ายังไม่ตื่นเมื่อคืนพวกเพื่อนทั้งสี่คนออกไปเที่ยวผับกันทั้งที่อายุไม่สามารถเข้าสถานบันเทิงได้แม้จะแปลกใจแต่คงไม่มีอะไรให้คิดมากนอกจากเรื่องเส้นสายประเทศที่ขับเคลื่อนด้วยเงินและชนชั้น มีเงิน = ไม่ผิดกฎหมาย ฉันปิดหน้าจอมือถือก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะว่าเป็นช่วงระหว่างรอเปิดเทอมเข้ามหาลัยฉันเลยว่างต่างกับพวกเฮียที่ไปทำงานและฝึกงานกัน สายฟ้า : ตื่นสาย ยังไม่ทันลุกไปทำธุระเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นทำให้ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านอย่างไวและพิมพ์ตอบกลับตอนนั้นเลย แชทสำคัญเราจะพลาดได้ไง…. ซินเซีย : ไม่สายเพราะตอนนี้เที่ยงแล้ว สายฟ้า : พาไปหาข้าวกินหน่อย ซินเซีย : ที่ไหนมารับได้ไหม สายฟ้า : ไม่อยากไปบ้านเธอ ฉันขมวดคิ้วทันทีแต่ก็เข้าใจได้พี่ชายฉันทั้งหลายค่อนข้างหวงน้องสาวอย่างฉันมากดูแลประคบประหงมอย่างดีตอนเข้ามัธยมปลายฉันต้องโกหกว่ามีเพื่อนสนิทชื่อฟ้าที่เป็นผู้หญิงเพื่อให้พวกเฮียสบายใจ แม้พวกเขาจะถามว่าทำไมไม่พาเพื่อนมาบ้านหรือพามาแนะนำให้รู้จักฉันก็ปฏิเสธไปว่าเพื่อนอายพวกเฮียหลายปีมานี้ฉันเลยกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะเต็มตัว ซินเซีย : แต่วันนี้ทางสะดวกนะพวกเฮียไม่อยู่ สายฟ้า : ต้องไปรับไอ้เรย์ ซินเซีย : เรย์ก็ไปเหรอ สายฟ้า : อือ ไอ้แฝดด้วย อ่านจบฉันถอนหายใจเลยโอ๊ยนึกว่าจะไปเดทกันสองคนกับสายฟ้าที่ไหนได้เขาดันชวนทุกคนแบบนี้ฉันจะมีโอกาสสมหวังไม่นะหรือจะแค่แอบชอบต่อไปดี ใช่! ความลับหนึ่งเดียวที่ต้องเก็บให้มิดชิดคือความรู้สึกของฉันที่แอบซ่อนมานานมันนานจนคิดว่าอยู่แบบนี้ก็ดีนะถ้าเขายังไม่มีใครฉันก็ยังเป็นคนสำคัญของเขาอยู่เสมอจนลืมคิดไปว่าคำว่าตลอดไปไม่มีจริง ไม่ช้าก็เร็วเขาต้องมีคนข้างกายเมื่อถึงตอนนั้นฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไง *************************************************************************