“โทษทีว่ะพาย! คนนี้กูจองของกูมาตั้งนาน กู…ไม่…ให้”ภวิศเน้นย้ำทีละคำให้คนปลายสายได้ฟังอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ไอ้หมี!!”
“เรียกหาพระแสงมึงเหรอ เด็กมึงเยอะแยะ คนนี้กูหลอกแดกบัวลอยไข่หวานมาตั้งสองปี คงปล่อยให้หลุดมือไม่ได้”
“บัวลอยที่โหยหาสินะก็ได้ แต่ถ้าเด็กมันวิ่งมาหากู ถือว่าเป็นของกูนะ”
“ไม่มีทาง หล่อเด็ดแบบกู ใครมันจะทิ้งได้ลง”
“กูไงที่เคยทิ้งมึง”
“อดีต”ว่าจบภวิศกดวางสายอีกฝ่ายด้วยความหัวเสีย
เขากับพระพายคืออดีตคนรักเก่าในสมัยวัยรุ่น ตอนนั้นพวกเขาสองคนไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยกัน ด้วยความสนิทกันทำให้คืนฝนตกที่หนาวเหน็บคนสองคนจึงหาความอบอุ่นอยู่เตียงเดียวกัน สองสายตาจ้องมองประสาน จูบแสนหวานเริ่มขึ้นและกลายเป็นค่ำคืนที่เร่าร้อนแทน แต่ทว่าไม่นานหลังพวกเขาคบกันได้เพียงหนึ่งปี พระพายเริ่มเข้าหาใครคนใหม่ ซึ่งตอนนั้นเองที่ทำให้ความสัมพันธ์ถึงจุดแตกหัก
ในที่สุดทั้งสองก็ตัดสินใจเลิกกัน แต่ก็ยั
