“เสี่ยดุไข่หวานอีกแล้ว ไหนบอกว่าจะตามใจไข่หวานทุกอย่างไงคะ”
“เธอดื้อ”
“ไข่หวานยังไม่ได้ดื้อสักหน่อย”เธอเงยหน้าจ้องเถียงกลับตาใส หนูดื้อตอนไหนกันคะ ทำไมเสี่ยชอบใส่ร้ายหนูนัก
“ถ้าไม่ดื้อก็พูดมาว่าฉันเป็นผัวไม่ใช่พ่อ”
“.....”เมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมพูดเขาจึงดึงมือเธอที่จับแขนไว้ออกก่อน ตั้งท่าจะเดินหนีเธอไปอีกครั้ง
“เสี่ยขาไข่หวานเข้าใจแล้วว่าเสี่ยเป็นผัวหนู อย่าโกรธหนูเลยนะ”เมื่อเห็นว่าคราวนี้คนตัวโตจะโกรธเธอจริงๆ ขวัญจิราจึงกลั้นใจข่มความเขินอายเอาไว้ เอ่ยบอกในสิ่งที่เขาอยากฟังออกไป
ก็พูดว่าเสี่ยเป็นผัว มันเขินเกินไป จนหนูไม่กล้าพูดออกไปตรงๆหนิค่ะ
“ทำตัวน่ารักแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบไหมไข่หวาน”ภวิศหันมายิ้มหน้าบานให้คนตัวเล็กที่ยืนก้มหน้าซ่อนใบหน้าแดงๆที่ตอนนี้มันลามมาแดงถึงใบหูแล้ว แค่พูดว่าเขาเป็นผัวมันมีอะไรต้องเขินขนาดนั้นกัน
“ไข่หวานครับ เงยหน้ามาให้พี่จูบหน่อยสิ”
“อืออ ไม่เอาค่ะเสี่
