บทที่ 9 คนที่อยู่เบื้องหลัง
1389 คำ
แชมเปญกำมือแน่นกับถ้อยคำดูถูกที่หลุดออกมาจากปากของกฤติน ในหัวของเธอตอนนี้อยากที่จะตอบกลับไปด้วยความรุนแรงแบบที่เขาทำ แต่ว่าหญิงสาวก็ต้องยั้งใจเอาไว้เพื่อความปลอดภัยของเธอและดีน โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าความเงียบของเธอทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เดือดดาลมากกว่าเดิม
“ฉันมองคนไม่ผิดจริง ๆ สินะ แล้วแบบนี้จะเล่นตัวกับฉันทำไม?”
“ฉันไม่ใช่คนที่จะไปมีคนอื่นโดยที่ตัวเองมีคนรักอยู่แล้วนะ คุณเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว เพราะมันไม่มีประโยชน์เลยที่จะเสียเวลาแบบนี้ต่อไป”
“ไหนล่ะคนรักของเธอ? หึ ที่บ้านเธอรู้รึเปล่าว่าเธอกำลังคบกับใครอยู่”
แชมเปญแทบจะลืมหายใจตอนอีกฝ่ายเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ เพราะเธอไม่สามารถจะคาดเดาความคิดของกฤตินได้เลย
เขามันเป็นแค่พวกอันธพาล พอไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็เลยคลุ้มคลั่งแบบนี้ แต่เธอจะไม่รู้สึกกังวลเลยถ้าคนตรงหน้าไม่ได้เป็นลูกหลานของคนมีอำนาจล้นมือแบบเขา
“ถ้าเธออยากให้ฉันเชื่อก็พิสูจน์ให้ฉันและคนอื่น ๆ เห็นสิ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นจริงคุณจะเลิกยุ่งกับฉันหรือไง?”
“ได้สิ แต่ว่าคงต้องทำให้มันชัดเจนหน่อย เพราะฉันเป็นคนเชื่อคนยาก”
“เธอเข้าใจความหมายของฉันใช่มั้ย?”
“หึ หวังว่าภายในหนึ่งสัปดาห์นี้คงมีข่าวดีมาให้ฉันได้รู้สึกเชื่อเธอบ้างนะ” กฤตินยอมปล่อยมือออกจากต้นแขนเรียวส่งผลให้เห็นรอยแดงที่แขนของแชมเปญชัดเจน
นิ้วมือของชายหนุ่มลูบวนที่เส้นผมยาวแล้วจึงฝังจมูกลงไปสูดดมกลิ่มหอมอันน่าหลงใหลของหญิงสาวที่เขาอยากได้แล้วเดินออกไป ขณะที่แชมเปญยังคงรู้สึกขวัญเสียต่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เพราะคำพูดของเขาคล้ายกับเป็นการขู่บังคับเธอมากกว่า
และนั่นทำให้หญิงสาวรู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อจบปัญหาเหล่านี้
“เป็นยังไงบ้างครับ ผู้หญิงคนนั้นยอมรึเปล่า”
“หึ ยังเล่นตัวเหมือนเดิม แต่กูไม่มีเวลาที่จะรอแล้ว” กฤตินเอนกายพิงเบาะหลังด้วยความรู้สึกที่สบายใจกว่าเดิม เพราะตอนนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าถึงเวลาที่จะลงมือให้แชมเปญมาเป็นผู้หญิงของเขาเสียที ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
“คนนี้เหมาะสมที่จะมีเอาไว้ออกงานจริงครับ ผมมองแล้วว่าคุณท่านเองก็คงถูกใจว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้เหมือนกัน อีกอย่างถ้าทั้งสองครอบครัวได้ดองกันแล้ว ยังไงเราก็จะได้ประโยชน์ด้วยแน่นอน”
“ถ้าพ่อกูไม่ชอบคงไม่ออกหน้าให้ขนาดนี้หรอก”
“แต่มึงมีฝีมือจริง ๆ ที่หาผู้หญิงคนนี้มาให้กู เพราะนอกจากจะตรงสเปคทุกอย่างแล้ว ยังน่าสนุกอีกต่างหาก” กฤตินตบบ่าลูกน้องของตัวเองแล้วหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เพราะนอกจากนราธิปจะทำงานกับเขาแล้ว ชายหนุ่มยังเป็นคนที่มีหน้าที่ในการหาผู้หญิงมาให้เขาและยศพลด้วย ซึ่งแชมเปญเองก็เป็นหนึ่งในหญิงสาวที่เขาได้รู้จักจากลูกน้องคนนี้เช่นกัน
และเธอถูกใจเขามาทีเดียว
“งานต่อไปของมึงคือหาตัวไอ้เวรนั่นให้กู ส่วนเรื่องของแชมเปญกูจะจัดการต่อเอง”
“ไม่ว่ายังไงผู้หญิงคนนี้ก็ต้องมาสยบแล้วร้องขอชีวิตใต้ร่างของกูให้ได้” เขาตั้งใจไว้แบบนั้น
อีกด้าน
“ครับนาย ตอนนี้มันไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วครับ ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนของเรา...” ภายในรถที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ นราธิปกำลังรายงานความคืบหน้าทั้งหมดให้กับ ‘เจ้านายที่แท้จริง’ ของเขาได้ฟัง ซึ่งตอนนี้ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามที่เขาคนนั้นต้องการโดยที่แทบจะไม่ต้องลงมืออะไรเลย
“แต่มันดูอยากได้ผู้หญิงคนนั้นมากจริง ๆ นะครับ ถ้าเกิดมันได้ไปก่อน...”
(กูไม่สนใจว่าใครจะได้ไปก่อน มึงแค่ทำตามแผนเดิมก็พอ)
“แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำตามที่เราต้องการล่ะครับ”
(ไม่มีทาง เพราะคนที่มันจนตรอกมันทำได้ทั้งหมดอยู่แล้ว หลังจากนี้มึงแค่ปล่อยให้ไอ้กฤตินมันคลั่งของมันไป ส่วนเรื่องของผู้หญิงคนนั้น...กูจะทำให้มันเป็นไปตามแผนของเราเอง)
นิ้วเรียวเป็นฝ่ายกดวางสายหลังจากได้รับรายงานทั้งหมดแล้ว ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับลูกน้องอีกสองคนที่ยืนอยู่
“เรื่องของไอ้ชานนท์ พวกมึงลงมือได้เลย”
“ครับนาย”
***************
“เขาแค่ขู่ มันไม่มีอะไรหรอก” แชมเปญพยายามปลอบใจตัวเองแม้ว่าเธอจะคิดมากกับเรื่องนี้อยู่หลายวันแล้วก็ตาม แต่แล้วสายเรียกเข้าที่เจือปนด้วยเสียงสะอื้นไห้ของคนเป็นแม่กลับเป็นการยืนยันคำขู่ของกฤตินให้หญิงสาวได้รู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิม
(แชมเปญตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน)
“หนูอยู่ที่คอนโดค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
(มาหาแม่ที่โรงพยาบาลหน่อยได้มั้ย พี่นนท์ถูกทำร้าย ตอนนี้กำลังรักษาอยู่ในห้องฉุกเฉิน)
แชมเปญแทบจะทำอะไรไม่ถูกตอนได้รู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่ชาย หลังจากที่ตั้งสติได้แล้วหญิงสาวจึงรีบขับรถไปยังโรงพยาบาลที่ชานนท์รักษาตัวอยู่
โรงพยาบาล
“พี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ”
“หมอให้แอดมิทดูอาการก่อน แต่ตอนนี้ไม่ได้มีตรงไหนบาดเจ็บสาหัส” บุญชัยตอบลูกสาว
“พี่ไม่เป็นอะไรจริง ๆ ที่ต้องแอดมิทก็เพราะจะได้มีหมอคอยดูแลและมีคนทำแผลให้ ไม่ต้องทำหน้าเหมือนพี่บาดเจ็บหนักแบบนั้นสิ”
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงคะ แล้วใครที่เป็นคนทำเรื่องแบบนี้ ตอนนี้จับตัวคนที่ทำได้รึยัง”
ทั้งห้องพักผู้ป่วยตกอยู่ในความเงียบหลังคำถามของหญิงสาวจบลง ยิ่งสร้างความรู้สึกสงสัยให้กับแชมเปญมากกว่าเดิม
“เกิดอะไรขึ้นคะ มีอะไรที่หนูไม่รู้รึเปล่า”
“ผมคิดว่าเราควรบอกน้องนะครับ”
“จะดีเหรอนนท์” ปณิดาแย้ง
“อย่างน้อยน้องจะได้ระวังตัวไว้ครับ เพราะครั้งหน้าเราไม่รู้ว่าคนที่โชคร้ายจะเป็นใคร” ถึงเขาจะหวังไม่ให้มันเกิดขึ้นเลยก็ตาม
“พ่อก็คิดแบบนนท์นะ”
“บอกมาเถอะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรหนูก็อยากจะผ่านมันไปพร้อมกับทุกคน”
“เรายังจับตัวคนที่ทำไม่ได้ แต่ว่าพี่นนท์จำหน้าหนึ่งในคนที่อยู่กลุ่มนั้นได้” ในที่สุดบุญชัยก็ยอมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ลูกสาวของเขาได้รับรู้ ก่อนชานนท์จะช่วยเสริมในประโยคสุดท้าย
“พวกนั้นเป็นคนของกฤติน”
แชมเปญพูดไม่ออกหลังได้รู้รายละเอียดของเหตุการณ์ทั้งหมดจากปากของพ่อและพี่ชาย
ทุกอย่างมันชัดเจนมากจนไม่ต้องคาดเดาจุดประสงค์เลยว่าเขาทำแบบนี้เพื่ออะไร
“ไม่ต้องคิดมาก พี่ยังโชคดีที่มีคนมาช่วยไว้ ตอนนี้ก็ไม่ได้บาดเจ็บมากด้วย” ชานนท์ที่รู้เรื่องทุกอย่างลูบหัวน้องสาวเป็นการปลอบโยน เพราะเขารู้ดีว่าเธอคงจะต้องคิดโทษตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วคนที่ผิดคือคนที่ลงมือทำเรื่องเลวทรามพวกนี้ต่างหาก
“ใช่ นนท์ยังดีที่มีคนมาช่วยและพามาส่งโรงพยาบาล ไม่งั้นพ่อก็ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นยังไง”
“เขาดูมีทักษะด้านการต่อสู้เก่งมากนะครับ ผมคิดว่าถ้าออกจากโรงพยาบาลคงติดต่อไปให้เงินเดือนสูง ๆ แล้วขอมาเป็นบอดี้การ์ดของเราน่าจะดีกว่า จะได้ตอบแทนที่ช่วยผมไว้ด้วย”
“ใครเหรอคะที่มาช่วยพี่นนท์ไว้?”
“เขาชื่อดีน เป็นพนักงานร้านดอกไม้ที่บริษัทเราใช้บริการอยู่”
- ผู้เขียน
