สามีข้าไม่น่ารักขนาดนั้น

“อี้ฟานผมขอคุณแต่งงานเป็นครั้งที่เก้าร้อยเก้าสิบเก้าแล้วนะ เมื่อไหร่จะใจอ่อนสักที” หญิงสาวเจ้าของชื่อ เหลือบมอง ชายหนุ่มผู้มาติดพันเธอนับตั้งแต่เกมท่องนภาแห่งห้วงฝันได้เปิดให้บริการมาจนเวลานี้ นับเวลารวมทั้งหมดก็หนึ่งปีพอดิบพอดี ทั้งดอกไม้ ข้าวของเครื่องใช้ เครื่องประดับสวยหรูราคาแพง แม้กระทั่งสิ่งของหายากเจินเซวี่ยก็สรรหามาเป็นของกำนัลแก่เธอ แต่คนอย่างเธอนั้นถือคติของของคนที่ไม่ใช่ ให้ตายก็ไม่ขอรับไว้ให้หนักหัวเพราะกลัวถูกทวงบุญคุณ เธอเข้ามาเล่นเกมนี้เพื่อหาความสนุกและผ่อนคลายความเครียดจากการเรียนเพียงเท่านั้น ไม่ได้คิดมาจับผู้ชายเพื่อยกฐานะของตัวเอง อี้ฟานเป็นเพียงรูปร่างสมมติในเกมเสมือนจริง เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว ระบบเกมจึงให้ผู้เล่นสามารถออกแบบรูปร่างตัวละครได้อย่างอิสระโดยไม่อ้างอิงรูปร่างในโลกความจริง ด้วยความที่เธอไม่ค่อยพอใจในรูปร่างที่แท้จริงสักเท่าไหร่นัก เธอจึงสร้างร่างอวตาร์ที่ตรงข้ามกับรูปร่างปัจจุบันอย่างสุดขั้ว และผลจึงออกมาเป็นสาวสวยหุ่นเย้ายวน ซึ่งในตอนที่สร้างขึ้นมานั้นเธอไม่ได้คิดถึงผลที่จะตามมาเหมือนกันว่าจะกลายเป็นความวุ่นวายเช่นนี้ กลายเป็นว่าร่างอวตาร์ของเธอกลายเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มหลายคนจนมีเรื่องปวดหัวตามมาไม่เว้นแต่ละวัน “เจินเซวี่ย ฉันบอกไปแล้วนะว่าไม่ชอบคุณ และไม่คิดจะแต่งงานกับใคร!” และนี่ก็คือคำปฏิเสธที่เธอพูดกับผู้ชายมากหน้าหลายตาตลอดระยะเวลาหนึ่งปี จนผู้คนทั่วเซิร์ฟเวอร์รับรู้โดยทั่วกันว่าสาวงามผู้นี้นั้นนิยมครองตัวเป็นโสด ทั้งที่การแต่งงานกับผู้เล่นคนอื่นนั้นมีผลประโยชน์มากมายนับไม่ถ้วน ซึ่งการปฏิเสธแบบขวานผ่าซากนี้ มันก็ได้ผลเมื่อผู้ชายรอบกายที่เคยเข้ามาขายขนมจีบถึงกับหายหน้าหายตาไปเลยก็มี เว้นเสียแต่ผู้ชายคนนี้ที่ยังตื๊อเธอไม่เลิก บุคคลที่สามารถขอเธอแต่งงานได้ถึงวันละสามหน จนเธออยากจะสร้างตัวละครใหม่เล่น ถ้าไม่ติดว่าหนึ่งไอดีนั้นให้สร้างได้แค่ตัวเดียว “คุณทำให้ผมตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น ชั่วชีวิตนี้ผมคงไม่สามารถมองผู้หญิงอื่นได้แล้ว นอกจากคุณ!” อี้ฟานกลอกตามองท้องฟ้าสีคราม รู้สึกขนลุกกับถ้อยคำเกี้ยวพาราสีนั้น ก่อนจะเดินหนีไปเสียดื้อ ๆ “ฟานฟาน ไปตีบอสป่าไผ่กัน!” อี้ฟานก้มมองดูข้อความที่เหมียนอ้ายเพื่อนสาวคนสนิทในเกมส่งมาพร้อมพิกัดที่บอสป่าไผ่เกิด หญิงสาวเหยียดยิ้มเมื่อคิดว่าเพื่อนของตนนั้นทักมาได้จังหวะเวลาเบื่อ ๆ อยู่พอดี “เดี๋ยวไป” เธอตอบกลับพร้อมกับเรียก เจ้าหมอก ม้าสัตว์เลี้ยงคู่ใจคู่กายออกมา เมื่อกดพิกัดในแผนที่ เจ้าหมอกก็วิ่งไปอย่างรู้งานด้วยความเร็วสูง เกมท่องนภาแห่งห้วงฝัน เป็นเกมสไตล์โบราณเสมือนจริงที่ถูกสร้างโดยบริษัทเกมหน้าใหม่แต่กลับได้ร่วมหุ้นกับบริษัทใหญ่อย่างเทียนเสียนกรุ๊ป เมื่อข่าวถูกแพร่กระจายออกไปในโลกอินเทอร์เน็ต ผู้คนมากมายต่างให้ความสนใจโดยเฉพาะกับเหล่าเกมเมอร์ที่ทั้งวิพากษ์วิจารณ์เสียไม่มีชิ้นดี แต่เมื่อเกมได้เปิดให้บริการอย่างเป็นทางการ กลับมีผู้คนเข้ามาเล่นกันอย่างล้นหลามจนเซิร์ฟเวอร์เกือบพัง และเสียงตอบรับของเหล่าผู้เล่นนั้นดีเกินคาดเมื่อพวกเขาได้เข้าไปสัมผัสบรรยากาศภายในเกมจริง ๆ และวิธีการเล่นก็เหมือนกันชื่อเกมที่ตั้งมาได้อย่างตรงตัว เพราะเป็นเกมที่สามารถเล่นได้เฉพาะเวลานอนเท่านั้น เพราะว่าเล่นได้เฉพาะเวลานอนมันจึงไม่ส่งผลเสียกับการเรียนหรือการใช้ชีวิตประจำวันของอี้ฟานสักเท่าไหร่ ในเมื่อเธอต้องนอนแปดชั่วโมงทุกวันอยู่แล้ว ด้วยร่างกายของมนุษย์หากนอนมากเกินไปก็จะเกิดผลเสียต่อสมองและร่างกายได้ แต่ก็ยังคงมีเหล่าเกมเมอร์บางคนที่มักจะฝ่าฝืนกฎของธรรมชาติเพื่อให้อยู่ในเกมได้นานขึ้น ทั้ง ๆ ที่มีข้อความแจ้งเตือนในทุกแปดชั่วโมง เจ้าหมอกวิ่งมาหยุดลงตรงหน้าทางเข้าป่าไผ่ซึ่งมีผู้คนอยู่มากมายกำลังเดินไปเดินมาพอเจ้าบอสประจำแผนที่เกิดตามเวลาของมัน “มาเร็วตลอดเลยนะ” เหมียนอ้ายเดินเข้ามาลูบเจ้าหมอกด้วยความหลงใหล เธออยากจะได้สัตว์คู่ใจแสนสวยอย่างเจ้าม้าสีขาวนัยน์ตาสีฟ้าใสอย่างเจ้าตัวนี้บ้าง แต่โชคของเธอนั้นมีไม่มากเท่าอี้ฟานที่สามารถจับมันได้ภายในครั้งเดียว “ยังไม่เกิดใช่ไหม” อี้ฟานถามถึงเจ้าบอสเมิ่งหลังจากที่เธอแวะไปรับภารกิจประจำวันจนกลัวว่าจะมาไม่ทันเวลา “อีกสามนาที ฉันชวนเยี่ยหลานมาแล้ว แต่อยู่ไหนก็ไม่รู้” เหมียนอ้ายพูดถึงเพื่อนสาวอีกคนที่ชวนมาด้วย ก่อนนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เชิญอี้ฟานเข้าร่วมทีม เธอจึงส่งคำเชิญไปอย่างรวดเร็ว อี้ฟานกดรับเข้าร่วมทีมพร้อมกับมองแผนที่ที่แสดงจุดของสมาชิกคนอื่น ๆ เธอกับเหมียนอ้ายอยู่ในแผนที่เดียวกัน ส่วนเยี่ยหลานนั้นอยู่ในอีกแผนที่หนึ่งซึ่งถือว่าไกลจากจุดนี้อยู่มาก “เยี่ยหลาน แม่สาวงามอันดับหนึ่งในยุทธภพ ถ้าเธอไม่อยากพลาดบอสประจำวันที่เกิดแค่ครั้งเดียวล่ะก็ กรุณารีบมาภายในสองนาที” เหมียนอ้ายกรอกคำพูดลงในช่องกลุ่ม “นี่! รอด้วยสิ ฉันกำลังวิ่งอยู่!” เสียงหวานของเยี่ยหลานดังกระหืดกระหอบ ทำเอาหัวหน้าทีมถึงกับกุมขมับ “วิ่ง! เธอจะวิ่งมาในระยะทางพันลี้เนี่ยนะ! ถ้าเธอมีเจ้าหมอกอย่างอี้ฟานฉันจะไม่บ่นเลย!” “ก็ม้าฉันตาย!” “เดี๋ยวฉันดึงทีมให้ อยู่เฉย ๆล่ะ” อี้ฟานพูดเสียงปนขำเมื่อคิดถึงสภาพสาวงามอันดับหนึ่งวิ่งหน้าตั้งเพื่อมาให้ทันบอส แม้ว่าความเป็นไปได้ที่จะมาทันนั้นเท่ากับศูนย์ก็ตาม “ฟานฟาน เธอคือนางฟ้าของฉันจริง ๆ!” อี้ฟานกดใช้ยันต์ทะลุมิติที่มีจำหน่ายเฉพาะในเทศกาลเพื่อเรียกให้เพื่อนร่วมทีมมารวมตัวกันที่คนเรียกภายในเสี้ยววินาที เพราะความสามารถเข้าขั้นโกงของมันถึงได้ถูกจำกัดการซื้อคนละไม่เกินสิบใบแถมราคาก็แพงแสนแพง ยิ่งกว่านั้นคือใช้ได้แค่วันละหนึ่งครั้ง! สำหรับเธอเพื่อนย่อมมาก่อนราคาเจ้ายันต์ทะลุมิตินี่ อีกอย่าง ... ค่อยทวงเอาหลังตีบอสจบก็ได้... เมื่อกลุ่มสามสาวงามผู้มีชื่อเสียงมารวมตัวกันย่อมตกเป็นเป้าสายตาเป็นธรรมดา อาชีพที่อี้ฟานเลือกเล่นคือนักฆ่าผู้ใช้ความงามในการลอบสังหาร แม้ว่าภายนอกของเธอนั้นจะมีเพียงร่มกระดาษสีหวานเดินถือไปมาดูไร้พิษสง แต่ความงามที่เห็นนั้นกลับอาบไปด้วยยาพิษทั้งผิวกาย คนที่เคยต่อสู้ด้วยมักคิดว่าเธอเป็นแค่นางรำผู้อ่อนแอ แต่สุดท้ายก็ต้องสิ้นลมหายใจกลับไปเกิดใหม่เพราะระบำแห่งความตายของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอเก่งกาจ แต่เป็นเพราะความประมาทของพวกเขาต่างหากที่สังหารของตัวเอง อี้ฟานสะบัดกางร่มสีหวานพร้อมกับกรีดแขนร่ายรำเพื่อเพิ่มความสามารถให้เพื่อนร่วมทีม เมื่อใกล้ถึงเวลาที่บอสเมิ่งกำลังจะออกโรงมาโดนยำ แค่เห็นจำนวนคนนับร้อยที่มายืนรอ เธอก็อดรู้สึกสงสารเจ้าบอสตัวนี้ไม่ได้ แต่รู้สึกสงสารไปก็ไร้ประโยชน์ ในเมื่อภารกิจประจำวันดันให้ค่าตอบแทนดีมากเสียจนต้องกลับมาฆ่าทุกวัน ไม่นานเสียงระบบได้ประกาศการกลับมาของแม่ทัพหนีคดีเมิ่งเซียงอวี้ หรือที่เรียกกันจนติดปากว่า บอสเมิ่ง โดยที่แม่ทัพคนนี้ก็ขยันแหกคุกออกมาได้เสียทุกวันหลังจากถูกประมุขฝ่ายดำลงทัณฑ์ และเมื่อหลบหนีมาจนถึงป่าไผ่ พรรคฝ่ายดำจึงออกประกาศจับเป็นภารกิจประจำวันโดยจะมีค่าตอบแทนเป็นเงินถึงสามแสนตำลึง และถ้าผู้ใดสามารถจับเมิ่งเซียงอวี้กลับมาส่งที่ฝ่ายดำได้ ผู้นั้นจะได้รับค่าตอบแทนพิเศษเพิ่มขึ้นเป็นสามล้านตำลึง! ซึ่งจำนวนเงินขนาดนี้นี่แหละถึงได้ดึงดูดใจให้มีผู้คนมาทำภารกิจนี้อยู่ทุกวัน โดยจะมีการสุ่มผู้โชคดีแค่คนเดียวเท่านั้น แน่นอนว่าสิ่งที่เธอต้องการนั้น ไม่ใช่แค่เงินรางวัลแต่อย่างใด