Chapter 2 น่ารักดี

1219 คำ

คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ห้องประธานสโมสรนักศึกษา ปัง “ ไอ้เทล!!! “ เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเรียกนั้นทำให้ผมลืมตาขึ้นมามองไปที่บุคคลที่เข้ามานิ่งๆ “ มือไม่มี?? “ ผมถามอย่างไม่สบอารมณ์ เกลียดที่สุดก็พวกไม่เคาะประตูนี่แหละ “ เออ โทษๆ “ ไอ้ไทม์ยกมือขึ้นทำท่ายอมแล้วเดินมาหาผม “ มีอะไร “ ผมเอ่ยถามมันแล้วหลับตาลง “ ไปหาไอ้ราชากัน “ ไอ้ไทม์ว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ ไปทำไม “ “ เอ้า ก็ไปหาเพื่อนไง เปิดเทอมทั้งที จะไม่ไปเจอพวกมันหน่อยรึไง “ ไอ้ไทม์ว่าขึ้น “ ขอสาระไทม์ “ ผมพูดนิ่งๆ เพราะคำว่าคิดถึงของมันนี่โครตจะปลอม จะบอกให้นะว่าพวกมันน่ะเจอกันทุกวัน ไม่มีวันหยุดหรอก คงไม่ต้องเดาให้ยากว่าพวกมันไปเจอกันที่ไหน ถ้าไม่ใช่ร้านเหล้า “ เออ ไปเปิดหูเปิดตาไง เห็นไอ้พาสมันว่าเด็กคณะมันมีแต่คนเด็ดๆ “ นั่นไง ผมว่าแล้ว คนอย่างไอ้ไทม์นี่หัวสมองมันไม่มีหรอกเรื่องอื่นน่ะ “ กูไม่ไป “ ผมพูดปฏิเสธไปเพราะขี้เกียจ “ ไม่ได้ มึงต้องไป “ ไอ้ไทม์ว่าขึ้นเสียงแข็ง “ มึงต้องการอะไร “ ผมลืมตาขึ้นมองหน้ามันทันที “ กูก็แค่อยากให้มึงไปเปิดหูเปิดตา นะ นะ เทลนะ ไปด้วยกัน “ ไอ้ไทม์ทำหน้าอ้อนซะผมขนลุกเลย “ ขนลุกสัสไทม์ “ ผมทำหน้าขยะแขยงมัน “ ไปด้วยกันดิว่ะ นะ “ ไอ้ไทม์ว่าแล้วก็เดินมาดึงผมให้ลุก “ อย่ามาจับกู “ ผมว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืนทันที “ มึงจะไปกะกูแล้วใช่ม้ะ “ “ เออ “ ผมตอบรับอย่างไม่สบอารมณ์ “ ต้องอย่างงี้ดิว่ะเพื่อน “ ไอ้ไทม์ยกมือขึ้นมากอดคอผมแล้วออกแรงลากคอผมออกมาห้องทันที “ กูเดินเองได้สัสไทม์ “ ผมว่าแล้วก็เอาแขนมันออกแล้วเดินนำไปหาเพื่อนคนอื่นที่ยืนรออยู่ ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัวก่อนก็แล้วกันนะ สวัสดีครับ ผมรีเทล หรือเทล เรียนวิศวะการบิน ปี 3 ครอบครัวผมทำธุรกิจเกี่ยวกับสนามบินทำให้ผมเลือกเรียนสายนี้ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน คนแรกก็ไอ้ที่มาลากผมไปสถาปัตย์นี่แหละ มันเรียนคณะเดียวกันกับผม แต่คนล่ะสาขา ชื่อไอ้ไทม์ ส่วนอีกสองคนเรียนสถาปัตย์ คือไอ้ราชา และไอ้พาสต้า ผมกับพวกมันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก ส่วนเพื่อนคนอื่นๆอยู่ไปเดี๋ยวพวกคุณก็รู้จักพวกมัน ผมเดินเข้ามาในคณะสถาปัตย์พร้อมไอ้ไทม์และเพื่อนอีก 3 คน ตลอดทางก็ได้รับความสนใจพอสมควรเพราะกลุ่มพวกผมค่อนข้างที่จะดัง และยังใส่เสื้อช็อปเข้ามาอีก ทำให้มันดูน่าสนใจ เมื่อเดินเข้ามาในลานรับน้องของคณะนี้แล้วก็เห็นว่าไอ้ราชา ไอ้พาส และเพื่อนอีก 3 คน ยืนอยู่ด้านหน้า แถมน้องยังคงคุยกันจ้อแจ้ไม่สนใจพวกมันเลย “ ปีหนึ่ง เงียบ!!! “ พอไอ้ราชาตะโกนขึ้นมาเท่านั้นแหละ เงียบกริบเลย แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับคนหนึ่งที่นั่งเกือบข้างหน้า พอได้ยินไอ้ราชาตะโกนเท่านั้นแหละ ถึงกับสะดุ้งเลย ผมแอบเห็นผู้หญิงข้างหลังหัวเราะเธอด้วย ซึ่งเธอก็น่าจะรู้ เพราะก้มหน้างุดเลย หึ น่ารักดี พอไอ้พวกนั้นแนะนำตัวเสร็จมันก็เดินออกมาทันที ทำให้ผมเห็นหน้าของเด็กคนนั้นชัดๆ เชี่ยยย น่ารักสัส ผมมองหน้าเหวอๆของเธอแล้วอยากหัวเราะดังๆ เธอคงงงกับเพื่อนผมที่จู่ๆก็เดินออกมา แล้วพอพวกปีสองที่เป็นสันทนาการออกมาแจกป้ายชื่อเธอก็หันไปพูดกับเพื่อนข้างหลัง “ ไงว่ะ ไปไงมาไง “ ไอ้ราชาที่เดินเข้ามาหาพวกผมพูดขึ้น “ แม่ง เด็กคณะมึงมีแต่คนน่ารัก “ ไอ้ไทม์ที่ยืนดูสาวๆอยู่พูดขึ้น “ คณะมึงไม่มี?? “ เพื่อนที่เป็นพี่ว๊ากคณะนี้ถามขึ้น “ เหอะ มึงถามมาได้ไง คณะวิศวะนะเว้ย ผู้หญิงนี่คือของแรร์ไอเทม “ ไอ้ไทม์ตอบกลับไปอย่างหัวเสีย หึ ก็จริงนะ คณะผมผู้หญิงน้อยมาก อย่างสาขาผมก็มีแค่ 2 คนเอง แล้วยิ่งไอ้ไทม์มันเรียนเครื่องกล ไม่มีผู้หญิงเลยครับ “ หึ สมน้ำหน้า ใครบอกมึงอยากเท่ห์ “ ไอ้พาสว่าขึ้นอย่างสะใจ “ ฮ่าๆๆๆ “ แล้วเพื่อนคนอื่นๆก็หัวเราะชอบใจ เพราะที่ไอ้ไทม์มันเลือกเรียนเครื่องกล เพราะตอนจะจบมอหก ที่โรงเรียนมีการสำรวจว่าเรียนอะไรถึงจะเท่ห์และเป็นขวัญใจสาวๆ ซึ่งส่วนใหญ่โหวตวิศวะ แล้วก็สาขาเครื่องกล ทำให้ไอ้ไทม์มันเลือกเรียน เหตุผลโครตปัญญาอ่อนเลยไม่รู้มันคิดได้ยังไง “ แล้วมึงอ่ะ ทำไมมาได้ว่ะ “ พอหัวเราะจนเหนื่อยแล้วไอ้พาสมันก็หันมาถามผม “ ไอ้นี่หรอ กูไปลากมันมาจากห้องสโมเอง “ ผมไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะไอ้ไทม์มันแย่งตอบเรียบร้อย ไอ้พาสพยักหน้ารับรู้แล้วหันไปชี้สาวๆให้ไอ้ไทม์ดู ผมจึงหันไปสนใจน้องคนนั้นต่อ ซึ่งตอนนี้กำลังนั่งอ่านหนังสือคู่มือของมหาลัยอยู่ ซึ่งท่าทางของเธอนั้นทำให้ผมหลุดยิ้มออกมา ท่าทางขมวดคิ้วสงสัยนั้นน่ารักสัส ปากสีเชอรี่นั้นทำมุบมิบๆ คงจะอ่านเพลงมหาลัยหรือคณะอยู่ แล้วไหนจะทำตามองบนอย่างเอือมๆนั่นอีก และดูเหมือนว่าผมจะมองเธอมากเกินไปเพราะเธอรู้สึกตัวแล้วเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆทันที แล้วผมและเธอก็สบสายตากัน น้องทำท่าสงสัยว่าผมมองอะไรและก็ผมไม่คิดจะล่ะสายตาออกจากเธอ แล้วท่าเอียงคอสงสัยนั่นทำให้ผมใจละลาย แม่ง ทำไมน่ารักได้ขนาดนี้ว่ะ ผมและเธอมองกันอยู่นานจนเพื่อนข้างหลังเธอสะกิด ทำให้เธอละสายตาไป พอคุยกับเพื่อนเสร็จก็มีชำเลืองตามามองผมแล้วก้มหน้างุด หึ ที่ตะกี้นี้ยังมองผมอย่างสงสัยอยู่เลย “ มองตาไม่กระพริบเลยนะมึง “ เสียงทุ้มที่ดังข้างๆทำให้ผมละสายตาจากร่างบางที่นั่งอยู่ ผมหันไปมองไอ้ราชาที่เป็นคนพูดนิ่งๆ “ ใครมองใครว่ะ “ ไอ้พาสที่นั่งคุยกันกับเพื่อนคนอื่นอยู่หันมาถามทันที “ เสือก “ ผมพูดแล้วก็เดินไปนั่งลงข้างๆไอ้ราชา “ อ้าว ไอ้ห่านี่ กูไม่รู้ก็ได้ “ ไอ้พาสทำท่างอนเป็นตุ๊ดแล้วหันไปคุยเรื่องหญิงกับไอ้พวกนั้นต่อ ผมจึงหันไปมองร่างบางต่อ ผมไม่เคยมองใครแล้วไม่เคยเบื่อเหมือนเธอเลย “ สนใจหรอว่ะ “ ไอ้ราชาถามขึ้นนิ่งๆ “ หึ “ ผมไม่ตอบอะไรไป ถึงปฏิเสธไปมันก็คงไม่เชื่อ เพราะผมไม่ค่อยยุ่งกับผู้หญิง แล้วกับคนนี้ ผมสนใจมากๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more