ตอนที่ 1 - 1 : คำทำนาย

1332 คำ

ตอนที่ 1 - 1 คำทำนาย เฉาเหวินจีได้แต่ตะลึงมองรูปโฉมของ...กั้วซู... ผู้หยั่งรู้ฟ้าดินแห่งหอหมื่นเมฆา บุรุษงดงามผู้นี้ช่างดูมืดมนอันตรายราวกับจะกลืนกินนางได้ทุกเมื่อ “เชิญแม่นางนั่งลงก่อน” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถ้อยคำ...ไม่รู้สิ่งใดดลใจเฉาเหวินจีทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความกลัวเกรง หากแต่สองเท้าเคลื่อนเข้าไปใกล้ นางนั่งลงตรงข้ามกับกั้วซูพอดีดวงตาสีดำลุ่มลึกคู่นั้นจ้องมองไปยังดวงตากลมแวววาวของเฉาเหวินจี “แม่นางมีนามว่าอะไร” ทั้งที่อยู่ใกล้กันเพียงหนึ่งฉื่อ(หนึ่งฟุต) แต่หูเฉาเหวินจีดั่งได้ยินถ้อยคำเอ่ยมาจากที่แสนไกล “ข้ามีนามว่าเฉาเหวินจี....ข้ามาจากหยางโจว” สิ้นถ้อยคำขานชื่อของเฉาเหวินจี..กั้วซูผู้นั้นเอื้อมมือมาจับข้อมือขาวบางของนางข้างหนึ่ง ราวกับทุกสิ่งในจิตใจเฉาเหวินจีหลั่งไหลเป็นภาพผ่านเข้ามาในห้วงความคิดอีกครั้ง ใบหน้านางเหม่อลอยยามเห็นภาพ...เฉาอี้หยู...พี่สาวของนางเดินเคียงกันกับซูโม่เหวินผู้เป็นคู่หมั้น นั่นเป็นชายคนรักของเฉาเหวินจีเช่นกัน ติดขัดแต่เพียงซูโม่เหวินผู้นั้นหาได้ล่วงรู้จิตใจของเฉาเหวินจีไม่ “แม่นางเฉาได้รับเทียบเชิญมาได้อย่างไร” “ใต้ซือหวู่หวังที่วัดหลี่เทียนซุยมอบให้ข้า” เฉาเหวินจีเอ่ยตอบ “เรียนกั้วซูตามตรง...อีกไม่กี่เดือนพี่สาวข้าจะเข้าพิธีแต่งงาน” “ว่าที่พี่เขยข้าต้องไปประจำที่เขตชายแดน” “เช่นนี้ตัวข้าจึงอยากขอคำทำนายจากท่าน” เฉาเหวินจีมองสบสายตาครั้งนี้นางไม่มีความประหม่า “เทียบเชิญของข้า....หาใช่มีไว้เพื่อทำนายสัพเพเหระ...แม่นางเฉาโปรดเข้าใจด้วย” “ข้าอยากขอคำทำนาย....ว่าพี่สาวของข้าจะกลายเป็นหม้ายหรือไม่” เฉาเหวินจีเอ่ยตอบ ไม่ผิดจากที่เห็นในนิมิต...ดวงจิตพิสุทธิ์ของเฉาเหวินจีมีไว้เพื่อซูโม่เหวิน...หาใช่เพื่อพี่สาวของนางอย่างที่เอ่ย “หนึ่งคำทำนาย...แลกหนึ่งราตรี” “เมื่อแลกเปลี่ยนแล้วไม่อาจเอากลับคืนได้ ความลับสวรรค์ราคาย่อมสูง” ดวงตาคู่งามนั้นหลับตาลงไม่มองเฉาเหวินจีอีก .....หนึ่งราตรีของนาง..... เฉาเหวินจีก้มหน้านิ่ง....นางกำลังวางเดิมพันเรือนร่างของนางแลกเอากับคำทำนายชะตาชีวิตของบุรุษอันเป็นที่รัก สตรีนางนี้มีดวงจิตพิสุทธิ์...เพื่อชายคนรักของนาง... หากแต่ความรักอันบริสุทธิ์ของนางนั้นหาได้มีไว้เพื่อครอบครองเขาแต่อย่างใด อีกไม่นานรองแม่ทัพซูโม่เหวินต้องประจำการด่านชายแดน การศึกใกล้เข้ามาแล้ว เช่นนี้หาใช่เฉาเหวินจีเป็นห่วงพี่สาวจะกลายเป็นหม้าย หากแต่เพราะนางเป็นห่วงซูโม่เหวินจะตายจากไปต่างหาก “ข้ายินดี” น้ำเสียงใสกังวานของเฉาเหวินจีเอ่ยตอบรับข้อแลกเปลี่ยน พลันฝ่ามือข้างหนึ่งเอื้อมมาทาบปิดดวงตาของเฉาเหวินจีไว้ ร่างสูงโปร่งทาบทับลงมายังร่างเล็กของเฉาเหวินจี...ทันทีที่กั้วซูดึงฝ่ามือออกจากใบหน้านางนั้น ทุกสิ่งรอบข้างพลันแปรเปลี่ยนไปจากห้องกว้างที่มีเตียงยกพื้น...เป็นศาลาริมน้ำท้ายจวนอันคุ้นเคย เฉาเหวินจีกำลังยืนอยู่ในศาลาท้ายจวนสกุลซู ดวงตาลุ่มลึกของบุรุษข้างกายทอประกายทรงเสน่ห์สะกดดวงจิตเฉาเหวินจีให้เคลิบเคล้มไปกับภาพฝัน ภาพเคลิ้มฝันหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีในศาลาท้ายจวนเช่นนี้ เฉาเหวินจีเคยได้เห็นมาแล้วเมื่อครั้งแอบมองพี่สาวกับว่าที่พี่เขยพลอดรักกัน ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นมาวางบนโต๊ะหินด้านในศาลาอาภรณ์บนร่างร่วงลงกับพื้น สองเต้าอวบขาววับแวมอวดสายตาทั้งยังเรียวขาขาวนวลนั้นเผยอ้าออกเช่นกัน เฉาเหวินจีใช้มือน้อยสองข้างยึดจับปลายโต๊ะด้านหลังไว้ ด้วยนางรู้ว่าต่อจากนี้ร่องพรหมจรรย์ของนางกำลังจะถูกกระทำเช่นไร ดังเช่นที่นางเคยเห็นพี่สาวกระทำมาก่อน ใบหน้าของซูโม่เหวินซ้อนทับเข้ามาเป็นระยะขณะที่บุรุษตรงหน้าเบปื้องอาภรณ์ออกเช่นกัน ท่อนเอ็นขนาดใหญ่สีเขียวคล้ำชูชันอย่างน่าเกรงขาม เฉาเหวินจีเบิกตากว้างตื่นตะลึงหากสิ่งนั้นทะลวงเข้ามาในร่าง...ร่องสวาทของนางไม่ฉีกขาดหรอกหรือ?.. ร่างน้อยถูกฝ่ามือเรียวยาวคว้าจับบั้นเอวขาวเนียนไว้แน่นไม่ให้นางหนีหายไปได้ ปลายลำเอ็นเขียวคล้ำจ่ออยู่กับร่องสวาทเฉาเหวินจี ร่างนิมิตของซูโม่เหวินโน้มริมฝีปากลงมาดูดเลียสองเต้าเฉาเหวินจี จนนางส่งเสียงหวานครางกระเส่าเมื่อปลายลิ้นร้อนลวกลากผ่านไปมากับยอดอกตูมเช่นนี้ เห็นสตรีมีอารมณ์ราคะคล้อยตามเช่นนั้น พลันท่อนเอ็นแข็งร้อนจ้วงแทงลงร่องราคะเฉาเหวินจีสุดลำ!!! ร่างบางกรีดร้องเสียงหลงร่างกายท่อนล่างของเฉาเหวินจีเจ็บสะท้าน ....โลหิตสีแดงสดไหลอาบย้อมเรียวขาขาว..... บั้นท้ายหนักแน่นนั้นหาได้ใส่ใจกับเสียงร้องของนางไม่ ท่อนเอ็นใหญ่บรรเลงบทสวาทเข้าออกเอากับร่องราคะเฉาเหวินจีจนร่างบางซึมซับอารมณ์เสียวซ่านหายจากอาการเจ็บเกร็ง ความกระสันต์ซ่านค่อยๆ แผ่จากร่องสวาทมาจนถึงกลางอกเฉาเหวินจี ทั้งที่ร่างน้อยถูกท่อนเอ็นใหญ่เคี่ยวกรำรุนแรงหนักขึ้นเรื่อยๆ “....โอ้ว!!!....ข้าแน่นเสียวไปหมดเจ้าแล้วเจ้าค่ะ” “....อูย!!!....” เฉาเหวินจีครวญครางสุขสม...ท่อนเอ็นใหญ่จ้วงแทงเข้าออกร่องราคะเล็กบางของนางจนสุดลำเช่นกัน ร่องราคะเฉาเหวินจีขยายรับขนาดเอ็นใหญ่เป็นจังหวะ .....ตั้บ!!....ตั้บ!!!.......ตั้บ!!!!....... เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั้งศาลาสุดทางสวาทจ่ออยู่ปลายแก่นกายอยู่รำไร ร่องราคะเฉาเหวินจีพลันหดเกร็งบีบรัดท่อนเอ็นใหญ่แน่น ภาพนิมิตซูโม่เหวินนั้นถอนแก่นกายออกจากร่องสวาทเฉาเหวินจีกระทันหัน ก่อนจับพลิกร่างบางให้หันหลังเรียวขาอ่อนยวบถูกแยกออกจากกัน ท่อนเอ็นเขียวปูดโปนกระแทกสวนเข้าร่องสวาทเฉาเหวินจีอีกครั้ง เบื้องล่างติ่งกระสันต์นางถูไถเอากับขอบโต๊ะจนเฉาเหวินจีร่างกระตุกถี่ร่องสวรรค์นางหลั่งน้ำหวานฉ่ำเยิ้ม ร่างบางอยู่ในท่าโก่งบั้นท้ายขึ้นแม้จะรู้สึกถึงความชอกช้ำไปทั้งบั้นท้าย หากแต่นางพึงใจให้ร่องสวาทถูกกระทำเข้าออกอย่างไร้ปราณีเช่นนี้ “.....อึก!!!!.....” เฉาเหวินจีหลับตาแน่น...แรงกระแทกสุดท้ายบดเบียดเข้ามาพร้อมกันกับความเสียวซ่านเม็ดติ่งกระสันต์ของนาง ทำเอาร่างบางถึงฝั่งสวรรค์ร่องสวาทเล็กจ้อยหลั่งน้ำหวานฉ่ำแฉะ เมื่อรับมอบของแลกเปลี่ยนเรียบร้อยครบถ้วนแล้วกั้วซูผู้นั้น มอบคำทำนายที่นางเอ่ยขอไว้ตอบกลับไปเช่นกัน ....ลิขิตสวรรค์เดินตามกงล้อ....สามเดือนให้หลัง....หมดสิ้นเวรกรรม.... เฉาเหวินจีถูกลบความทรงจำก่อนส่งตัวกลับออกมาจากห้อง เหลือไว้แต่เพียงคำทำนายลิขิตสวรรค์ของนาง เมื่อกลับขึ้นรถม้ามาถึงจวนสกุลเฉา....ร่างบางกลับนอนสลบไสลไม่ได้สติเช่นนั้นนานกว่าหนึ่งเดือน ---------------------------------------------------- หากชื่นชอบโปรดกดติดตาม เป็นกำลังใจให้นักเขียนได้นะคะ รักนักอ่านมาก 'ซิ่งฮวาก่งจื้อ'

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more