แม่ทัพผู้นั้น ข้าแย่งมา

ตอนที่ 1 ห้วงรักหนักแน่นดั่งขุนเขา เขตท้ายจวนสกุลซู ด้านหลังภูเขาจำลองท้ายจวนสกุลซูนั้นเองเสียงครางกระเส่าในลำคอของบุรุษร่างสูงใบหน้าคมเข้มดังลอดมาให้ได้ยิน ไม่เพียงบุรุษหากแต่สตรีบอบบางใต้หว่างขาบุรุษผู้นั้นใบหน้าฉายแววเคลิบเคลิ้มเช่นกัน “....อี้หยูเจ้าจับของลับข้าให้ถนัดหน่อย... อ่า!!!....” “อย่างนั้นแหละอี้หยู......อูย!!....ข้าแทบทนไม่ไหวแล้ว” “ปากเจ้า...ช่างอุ่นเหลือเกิน” แม่ทัพน้อยซูโม่เหวินกับคู่หมั้นนามว่าเฉาอี้หยูพากันมาตักตวงความสุขจากเรือนร่างกันและกันที่ศาลาท้ายจวนสกุลซูอยู่บ่อยครั้ง ที่นี่เป็นเขตเรือนพักของซูโม่เหวินหากไม่มีคำสั่งโดยตรงของเขาย่อมไม่มีผู้ใดกล้าย่างกรายเข้ามาใกล้ .......ตับ!!....ตับ!!!.......ตับ!!!!........ เสียงเนื้อกระทบเนื้อสอดประสานกันเป็นระยะ...แม้เฉาอี้หยูจะรู้สึกถึงความชอกช้ำไปทั้งบั้นท้าย ด้วยร่องกลีบโบตั๋นถูกของลับบุรุษกระทำเข้าออกอย่างไร้ปราณี ....ใบหน้าซื้นเหงื่อแดงเรื่อของนางกลับฉายแววสุขสมถึงแก่น.... “โอ้ว!!....อี้หยู...ข้าอั้นไม่ไหวแล้ว” “พี่โม่เหวิน...ข้าเสียวเจ้าค่ะ......อ๊า!!!....” .........ตับ!!!...ตับ!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆ........ ได้ยินโฉมงามใต้ร่างร้องครางวาบหวามเช่นนั้น...ซูโม่เหวินพลันเร่งรัวท่อนเอ็นกำยำซัดกระแทกร่องราคะเฉาอี้หยูหนักขึ้นไปอีก ปลายทางสวรรค์เปิดรอทั้งคู่เสพสม “......อึก!!!!!!..” เฉาอี้หยูถึงกับร่างกระตุกเกร็งจากแรงกระแทกกระทั้นบั้นท้ายเร่าร้อนของซูโม่เหวิน จนเรือนร่างบอบบางของนางพลันกระตุกถี่ทั้งเจ็บแสบทั้งเสี่ยวซ่าน...ร่องสวาทอุ่นร้อนพลันดูดขมิบ “...อ่า!!!!...” เสียงครางทุ้มต่ำของซูโม่เหวินยามปลดปล่อยน้ำรักขาวข้นใส่ร่างเฉาอี้หยูช่างวาบหวาม กลิ่นคาวสวาทโชยคลุ้งไปทั่วบริเวณ หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีร่างเปลือยเปล่ามอบความสุขสมกันและกันไปมาในที่ลับตาคนเช่นนี้ กลับมีดวงตาสดใสคู่หนึ่งจ้องมองพวกเขาด้วยความเจ็บปวดหัวใจ เฉาเหวินจีน้องสาวร่วมสายเลือดของเฉาอี้หยูใช้สองมือน้อยปิดปากตัวเองแน่น นางจำต้องข่มกลั้นเสียงสะอื้นของตนกลืนลงท้องไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นางแอบดูซูโม่เหวินกับเฉาอี้หยูกระทำบทรักเร่าร้อนต่อกัน ว่าที่พี่เขยผู้องอาจผู้นั้นนางเองก็หมายปองตัวเขาเช่นกัน ฤกษ์แต่งงานของพวกเขาทั้งสองใกล้เข้ามาทุกที...เฉาเหวินจีต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง หาไม่แล้วชาตินี้ทั้งชาตินางต้องคลาดกันกับซูโม่เหวินเป็นแน่ คนสกุลเฉานับเป็นบัณฑิตมากความสามารถส่วนสกุลซูเองก็เป็นแม่ทัพมาหลายชั่วคน เช่นนี้แล้วคู่บ่าวสาวจากทั้งสองสกุลย่อมเหมาะสมกันยิ่งนัก เมื่อหนึ่งปีก่อนแม่สื่อส่งเทียบชะตาหมั้นหมายระหว่างซูโม่เหวินกับเฉาอี้หยูไปที่จวนสกุลเฉา ทางด้านบิดาของเฉาอี้หยูเห็นควรตอบรับไมตรี เทียบชะตาวันฤกษ์ดีนั้นจึงจัดขึ้นในอีกแปดเดือนให้หลัง ยามนี้ของหมั้นพร้อมทั้งเทียบเชิญเจ็ดพิธีการถูกส่งออกไปจนครบตามกำหนด เฉาอี้หยูใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารัก ริมฝีปากแต้มชาดสีแดงเรื่อ พวงแก้มสีดอกท้อดูราวกับเป็นเด็กหญิงหาใช่สตรีพ้นวัยปักปิ่น ครั้งแรกที่ไปเยือนจวนสกุลเฉาซูโม่เหวินได้พบกับเฉาเหวินจีผู้เป็นน้องสาวของเฉาอี้หยู จึงทึกทักเอาว่าสตรีงดงามน่ารักผู้นั้นคือเฉาอี้หยูคู่หมั้น ภายหลังได้พบตัวจริง...ซูโม่เหวินถึงกับกระดากอายที่ตนทักคนผิด ถึงกระนั้นตัวเขาก็ยังพึงใจเฉาอี้หยูอยู่มาก วาระกรรมคราวนั้นเองที่ทำให้สตรีในห้องหอเช่นเฉาเหวินจีหลงรักบุรุษองอาจใบหน้าคมเข้มเช่นซูโม่เหวิน ถึงกระนั้นเฉาเหวินจีเป็นสตรีได้รับการสั่งสอนอย่างเข้มงวด การจะให้นางทำร้ายพี่สาว หรือใช้บุรุษร่วมกันกับพี่สาวนั้นนางไม่อาจทนรับได้ หลายเดือนที่ผ่านมาเฉาเหวินจีได้แต่เฝ้ามองคู่ยวนยางทั้งสองกอดก่ายมอบความสุขแก่กันที่ท้ายจวนสกุลซูนี้ ....เรื่องที่นางแอบดูทั้งคู่แสดงบทรักกันนั้นเพียงเฉาเหวินจีเท่านั้นที่รู้.... เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อนความหวังอันริบหรี่ของเฉาเหวินจีเดินทางมาพร้อมกับใต้ซือชราผู้หนึ่ง ใต้ซือหวู่หวังแห่งวัดหลี่เทียนซุยชี้ทางสว่างให้นางเดินทางมาขอคำทำนายลิขิตสวรรค์ที่เมืองกุยเปียว รถม้าจากจวนสกุลเฉารีบเร่งเดินทางสู่เมืองกุยเปียว ด้านในรถม้ามีร่างอรชรของเฉาเหวินจีบุตรีคนรองสกุลเฉาแห่งหยางโจวโดยสารมา เมื่อมาถึงหอหมื่นเมฆาแห่งกุยเปียวเฉาเหวินจีไม่รอช้าเข้าไปแจ้งความประสงค์ขอพบกั้วซูนักทำนายทันที “เสี่ยวเอ้อ...กั้วซูผู้หยั่งรู้ฟ้าดินของพวกท่านเมื่อใดถึงจะให้เข้าพบหรือ?” น้ำเสียงใสกังวานจากสตรีร่างเล็กเอ่ยถาม “แม่นางโปรดเรียกข้าว่าก้วยเปียวเถอะขอรับกั้วซูเพียงบอกให้ต้อนรับแม่นางที่เรือนปีกตะวันตกขอรับ” “เรื่องอื่น...กั้วซูไม่ได้สั่งไว้ขอรับ” ก้วยเปียวผู้มีใบหน้าใสกระจ่างเอ่ยถ้อยคำนอบน้อม “เช่นนั้น...คนของข้าที่ด้านนอก?” สตรีนางนั้นเพียงเก็บงำความร้อนรุ่มในใจ ....เฉาเหวินจี.....นางยอมมาเยือนหอหมื่นเมฆาครั้งนี้ก็เพื่อเอาคำทำนายดวงชะตาให้กับพี่สาวของนาง “แม่นางท่านนี้...กั้วซูให้เชิญท่านด้านในขอรับ” ก้วยเปียวโค้งตัวทั้งยังผายมือเชิญเฉาเหวินจีอย่างนอบน้อมยิ่งนัก เฉาเหวินจีเดินตามเข้ามายังห้องกั้นด้านหลังเมื่อมาถึงร่างบางถึงกับชะงักปลายเท้า เบื้องหน้านางปรากฏบุรุษร่างโปร่งบาง ใบหน้าเรียวงามจนแทบไม่อาจแยกออกว่าเป็นบุรุษหรือสตรี ดวงตาสีดำลุ่มลึกริมฝีปากสีแดงสดตัดกับผิวเนื้อขาวสว่าง ที่กลางหว่างคิ้วงดงามประดับด้วยแต้มชาดลายเมฆมงคลสีแดงเพลิงดูราวกับจะพุ่งทะยานออกมาได้ บุรุษงดงามผู้นั้นนั่งเอนกายอยู่บนเตียงยกพื้นปูด้วยเบาะนุ่ม เบื้องหน้ามีเพียงตะเกียงแก้วเจียระไนเนื้อดีให้แสงส่องสว่าง เฉาเหวินจีได้แต่ตะลึงมองรูปโฉมของ...กั้วซู... ผู้หยั่งรู้ฟ้าดินแห่งหอหมื่นเมฆา บุรุษงดงามผู้นี้ช่างดูมืดมนอันตรายราวกับจะกลืนกินนางได้ทุกเมื่อ “เชิญแม่นางนั่งลงก่อน” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถ้อยคำ...ไม่รู้สิ่งใดดลใจเฉาเหวินจีทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความกลัวเกรง หากแต่สองเท้าเคลื่อนเข้าไปใกล้ นางนั่งลงตรงข้ามกับกั้วซูพอดี ดวงตาสีดำลุ่มลึกคู่นั้นจ้องมองไปยังดวงตากลมแวววาวของเฉาเหวินจี ---------------------------------------------------- หากชื่นชอบโปรดกดติดตาม เป็นกำลังใจให้นักเขียนได้นะคะ รักนักอ่านมาก 'ซิ่งฮวาก่งจื้อ'