พลาดรักท่านประธาน

HUGO SCHOOL “ดูสภาพยัยริสาสิ น่าเวทนาสิ้นดี” “กล้าดียังไงมาชอบเหมันต์ คนอะไรไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว” “ชาตินี้ทั้งชาติ เหมันต์ก็ไม่มีวันชายตาแลหล่อนหรอกย่ะ” ริสาได้แต่ก้มหน้าเดินผ่านคนพวกนั้นออกไปเงียบๆ ‘เหมันต์’ คือเพื่อนชายร่วมห้องที่เธอแอบชอบมานานหลายปี แต่นั่นก็ได้แค่คิด เพราะเขาและเธอแตกต่างกันมากเหลือเกิน ไหนจะสถานะทางครอบครัวที่เหมันต์รวยกว่าเธอมากเป็นไหนๆ ไหนจะทางรูปร่างหน้าตา บอกเลยว่าเธอต้องอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยด้วยซ้ำ ริสาเป็นเด็กสาวอายุสิบเจ็ด ที่กำลังศึกษาเรียนชั้นมัธยมอยู่ที่โรงเรียนระดับจังหวัด เธอมีรูปร่างอวบอ้วน ผิวขาวเหลืองออกไปทางซีด หน้าตาก็ถือว่างั้นๆ ใส่แว่นตากรอบหนา กับกระโปรงนักเรียนยาวคลุมเข่า และแล้วความลับที่ปกปิดมานานต้องถูกเปิดเผยเมื่อมีคนเห็นจดหมายสารภาพรักของเธอที่เขียนถึงเหมันต์ พอข่าวหลุดออกไป เพื่อนๆ หลายคนเอาแต่ล้อเธอ โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลยสักนิด “หน้างอมาอีกแล้วเพื่อนฉัน ยัยพวกนั้นมันว่าแกอีกแล้วใช่ไหม?” อิงฟ้าเพื่อนสนิทเอ่ยถามด้วยความเดือดดาลแทนเพื่อนรัก เพราะอุปนิสัยของริสาคือยอมคน และไม่ค่อยทันโลกภายนอกสักเท่าไร “ช่างมันเถอะ ฉันชินแล้ว” ริสาตอบอย่างไม่ใส่ใจ พลางหยิบขนมปังใส่ปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ถึงน้ำหนักจะปาเข้าเลขเจ็ด แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการกินแต่อย่างใด แต่แล้วหัวใจดวงน้อยดันกลับมาเต้นแรงอีกครั้งเมื่อเห็นใครบางคนที่กำลังเดินผ่านหน้าเธอไป ดวงตากลมโตจ้องมองผู้ชายคนนั้นอย่างเคลิบเคลิ้ม เพราะเขาคือเหมันต์คนที่เธอแอบชอบมาโดยตลอด “หล่อจัง” ริสาเอ่ยเพราะตกอยู่ในภวังค์ความหล่อของเด็กหนุ่มที่เพิ่งเดินผ่านไป ความสูงของเขาอยู่ที่ราวๆ ร้อยแปดสิบกว่าได้ คิ้วเข้มหนา สันจมูกโด่งคม ผิวหนาเนียนละเอียด ปากสีชมพูอ่อนๆ ที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็ต้องชื่นชอบเหมือนเธอ “ตื่นได้แล้วย่ะ ไอ้เหมันต์ของแกมันเดินไปนู้นแล้ว” อิงฟ้าดึงสติเพื่อนสาวที่ดูเหมือนว่าจะหลุดลอยไปไกล “…..” ริสาถอนหายใจ ก่อนจะวางหน้าซบลงบนโต๊ะหินอ่อนอย่างหมดอาลัยตายอยาก เธอพยายามอยู่หลายครั้งที่จะเลิกชอบเหมันต์ แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนเลิกชอบเขาไม่ได้อยู่ดี “ริสา คงทวี” เด็กสาวสะดุ้งตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์ที่สอนวิชาภาษาไทยเรียกชื่อ “ริสามาค่ะ” เธอขานรับ “คะแนนสอบออกมาแล้วนะ ริสาได้สามสิบคะแนนเต็ม เก่งมากจ้ะ” เด็กสาวยิ้มกว้างออกมาด้วยความภาคภูมิใจ ที่อย่างน้อยเธอก็ยังพอมีสมองอันชาญฉลาดที่เป็นข้อดีอยู่บ้าง “เหมันต์ วรตระกูล ได้สามสิบคะแนนเต็มเหมือนกันนะ” “ฮิ้ววววว เก่งมากๆ เลยเหมันต์” เพื่อนๆ ร่วมห้องต่างพากันปรบมือโห่ร้องแสดงความชื่นชมยินดี ต่างจากริสาที่ไม่ได้กลับมาแม้เสียงปรบมือ “พอเป็นผู้ชาย ยัยพวกนี่มันสองมาตราฐานชัดๆ เลยแฮะ ยัยพวกกิ้งก่าแอฟริกาใต้ เห็นแล้วหมั่นไส้ อยากจะอ้วก!” อิงฟ้าจิ๊จ๊ะในลำคอด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย ที่เพื่อนผู้หญิงในห้องต่างพากันไม่ชอบริสา ต่างจากเหมันต์ที่ทุกคนต่างพากันรุมล้อมให้ความสนใจ “ช่างเขาเถอะน่า อย่าไปใส่ใจเลย” ริสาพูดอย่างปลงๆ “ต่อไปนี้อาจารย์จะให้นักเรียนออกมาจับคู่เพื่อทำโครงงาน กำหนดส่งคืออาทิตย์หน้า มีคะแนนเก็บให้ยี่สิบคะแนน ทุกคนพร้อมไหม?” “พร้อมค่ะ/พร้อมครับ” นักเรียนในห้องต่างส่งเสียงขานรับพร้อมกัน “งั้นเรามาเริ่มกันเลย” อาจารย์ประจำวิชาวางโหลแก้วที่มีรายชื่อนักเรียนทุกคนลงบนโต๊ะ “เลขที่1 เหมันต์ เชิญออกมาจับฉลาก” “สาธุขอให้จับได้เลขที่ฉันด้วยเถอะ” “ให้ได้ฉันดีกว่า ฉันอยากคู่กับเหมันต์” “เหมันต์ต้องจับชื่อฉันได้แน่นอน เพราะเขาเป็นเนื้อคู่ฉัน” เด็กสาวในห้องต่างพากันจับกลุ่มคุยซุบซิบเมื่อเห็นเหมันต์เดินผ่านหน้าไป ไม่เว้นแม้แต่ริสาที่เหลือบสายตามองตามเขาไปเช่นกัน “ถ้าพร้อมแล้วจับได้เลยจ้ะ” เหมันต์ล้วงมือเข้าไปจับฉลากที่อยู่ในโหลแก้วแบบไม่ลังเล พอได้ใบรายชื่อที่ต้องการจึงยื่นมันให้อาจารย์ “เหมันต์จับได้เลขที่27” “…..” นักเรียนในห้องต่างพากันหันขวับไปมองหาเจ้าของเลขที่27 แต่ดูเหมือนว่าเจ้าของคนนั้นจะยังไม่ปรากฏตัว “ใครเลขที่27 รายงานตัวด้วยจ้ะ” “เลขที่27?” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปม เมื่อได้ยินอาจารย์เรียกเลขที่ของตัวเอง ริสาเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีดเมื่อคิดได้ว่ามันคือเลขที่ของเธอ “ทำหน้างงอะไร ก็เธอนั่นแหละยัยเผือก” เหมันต์ตะโกนเรียกเด็กสาวที่นั่งอยู่แถวหน้าสุดของห้อง ตอนนี้เธอกำลังทำหน้าตาเหลอหลา “ริสา คงทวี เธอได้คู่กับเหมันต์นะ” “คะ…คะ?” ริสาหยัดตัวลุกขึ้นยืนด้วยความงุนงง ตอนนี้มันเหมือนกับความฝันก็ว่าได้ “เวรกรรมอะไรของเหมันต์ที่จับได้ยัยริสา” “ยัยนี่มันทำบุญด้วยอะไร กรี๊ดดดด” “ดูสภาพมันสิ หมาวัดกับเครื่องบินชัดๆ เลย”  เด็กสาวถึงกลับนิ่งไปชั่วขณะเมื่อได้เห็นสายตาของเพื่อนๆ และคำซุบซิบที่กำลังหมายถึงเธอ “จะหุบปากกันได้หรือยัง หนวกหู!” เหมันต์ที่ยืนเงียบอยู่นานพูดแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ซึ่งพอเพื่อนๆ ร่วมห้องได้ยินต่างพากันเงียบลงในทันที อาจจะเป็นเพราะเขานิ่งเงียบ รักสันโดษและไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เลยทำให้คนอื่นๆ รู้สึกเกรงใจอยู่บ้าง “เอาเป็นว่าเหมันต์ได้คู่กับริสานะ” “ไม่เป็นไรค่ะอาจารย์ หนูอยากให้เหมันต์จับฉลากใหม่” ริสาพูดอย่างไม่มีทางเลือก ถ้าเธอได้คู่กับเหมันต์จริงๆ มีหวังพวกเพื่อนคงได้เกลียดเธอมากกว่านี้แน่ๆ “เอางั้นเหรอ?” “ค่ะอาจารย์ ให้เหมันต์จับฉลากใหม่” ริสายังยืนยันกับอาจารย์ประจำวิชาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถ้างั้นเหมันต์จับฉลากใหม่อีกทีนะ” “ไม่ครับ ผมขอเลือกริสา” “…..”