เลือดลมในร่างกายคล้ายจะสูบฉีดแรง ความสุขซ่านรัญจวนทะลักล้นแน่นอก หากเธอยังกลัว กลัวมันจะมาพร้อมกับการประณามหยามหมิ่น
อย่างเมื่อครู่ คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกแย่...
ร่างอรชรทำท่าจะผละหนี จากน้ำตกเดินไปยังโรงอาหารค่อนข้างไกลเอาเรื่องอยู่ พุดแก้วก็คิดจะเดินไป เผื่อเจอพวกรถขนหญ้า รถไถ ค่อยขอติดสอยห้อยตามไปด้วย
“หายก็ดีแล้ว อาบน้ำให้หน่อย”
มือหนาคว้าข้อมือเล็ก รั้งตรงไปยังริมธารมากขึ้น
“คุณเข้ม พุดไม่เล่นนะ” เธอรีบบิดมือออก ขืนตัวไว้
โรมรันจึงรวบเอวเล็ก หิ้วหอบแสนง่ายอย่างกับร่างสาวเป็นปุยนุ่น เดินดุ่มลงน้ำ ไม่สนใจเสียงร้องกับอาการดิ้นรน เมื่อพุดแก้วดิ้นมากๆ เข้า เขาปล่อยตัวเธอร่วงลงน้ำ
“ว้าย”
ชายหนุ่มหงายหน้าหัวเราะ มองคนเปียกมะล่อกมะแล่กแล้วยักคิ้วหลิ่วตาให้
น้ำจุดนี้สูงระดับเอวของพุดแก้ว พอถูกปล่อยแบบไม่ให้ตั้งตัวทำให้เธอกินน้ำไปหลายอึก เปียกไปทั้งตัว คนทำกลับหัวเราะชอบใจ พุดแ
