เสน่หานางซิน

คลับหรูในริมทะเลเมืองสัตหีบ สถานที่ท่องเที่ยวยามราตรีของนักเที่ยวและนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวพากันไปดื่มกินผ่อนคลายสนุกสนานในวันหยุดและหนึ่งในนั้นคือกลุ่มนายทหารเรือสุดหล่อกลุ่มใหญ่ที่ไปดื่มกินผ่อนคลายและหลักๆคือมองหาสาวสวยแก้เหงาตามประสาหนุ่มโสด “ยานั่งอยู่ตรงนี้แล้วคุณน่านยังมองสาวๆอีกเหรอคะ ยาน้อยใจแล้วนะเนี่ย” นันทิยาสาวสวยเซ็กซี่พูดออดอ้อนฉอเลาะหนุ่มหล่อที่เธอหวังจะได้ขึ้นเตียงกับเขาคืนนี้ “เปล่าครับ ผมแค่จะบอกเพื่อนๆว่าผมจะไปดื่มต่อกับคุณครับ” “งั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ” “ว่าแต่คุณโสดใช่มั้ย” “โสดค่ะ และพร้อมจะไปดื่มคุณค่ะ” สาวสวยพูดแล้วชม้ายตามองเขาอย่างยั่วเย้า “งั้นไปครับ” “แล้วเพื่อนๆของคุณล่ะคะ” “เดี๋ยวพวกเขากลับเองครับ ว่าแต่คุณมายังไงครับ” “ยาเอารถมาค่ะ แล้วคุณล่ะ” “ผมมากับเพื่อนครับ” “งั้นไปรถยานะคะ” เธอไม่เกี่ยงว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหนเพราะแค่วันไนท์สแตน “ตกลงครับ” น่านฟ้าเดินออกไปจากคลับพร้อมกับสาวสวยเซ็กซี่ที่มาเสนอตัวให้เขาเองและเขาก็พร้อมจะตอบสนองเพราะมันก็แค่เซ็กส์เมื่อจบแล้วก็ทางใครทางมันและไม่ใช่ว่าเขาจะเอากับใครก็ได้เขาก็เลือกเหมือนกัน เมื่อถึงโรงแรมเขาก็จัดการเรื่องห้องพักโดยให้เธอไปก่อนเมื่อจ่ายค่าห้องเสร็จเขาก็ตามไปที่ห้อง “ดื่มอะไรดีครับ” ชายหนุ่มพูดแล้วถอดเสื้อยืดสีขาวออกจากตัวทำให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยน่าลูบไล้ก่อนจะนั่งลงบนโซฟา “ดื่มคุณน่านได้มั้ยคะ คุณน่านหุ่นดีมากเลยค่ะ” สาวสวยมองแผงอกแกร่งแน่นแข็งของหล่อที่เจอกันในคลับแล้วเขาก็ดึงดูดเธอให้หลงใหลความหล่อของเขาจึงมาทักทายแล้วชวนมาดื่มต่อกันสองต่อสองที่โรงแรมแล้วลูบไล้ซิกแพกลอนงามของเขาอย่างพอใจ “คุณก็สวยมากครับ..” แน่นอนว่าเขาชอบคนสวยในเมื่อเธอเสนอเขาก็สนองก็วินๆกันทั้งสองฝ่ายแล้วขยำสองเต้าอวบใหญ่ที่ล้นทะลักจากเสื้อชั้นในอย่างแรง “อ่า คุณน่านขาถอดกางเกงนะคะ ยาอยากเห็นกล้วยของคุณว่าจะใหญ่แค่ไหน..” เธอลูบไล้หน้าท้องแกร่งแล้วปลดกระดุมกางเกงของเขาก่อนจะจับเอวกางเกงชั้นนอกชั้นจะรูดลงไป “ก๊อกกๆๆ..” “ใครเคาะประตูวะ” น่านฟ้าจับมือของสาวสวยออกแล้วติดกระดุมกางเกงไว้เหมือนเดิมแล้วเดินไปดูตาแมวก็เห็นชายฉกรรจ์ห้าคนยืนอยู่หน้าห้อง “ใครคะคุณน่าน” “ไม่รู้สิ คุณรู้จักหรือเปล่า หรือว่าคนของคุณ” “ไหนคะ” นันทิยาลนลานดึงชุดเดรสขึ้นมาคล้องไหล่อย่างรวดเร็วแล้วเดินไปดูที่ตาแมว “รู้จักมั้ย” “เอ่อ..” “บ้าจริง ไหนคุณบอกว่าไม่มีใครไงวะ” ชายหนุ่มสถบออกมาอย่างหัวเสียที่เธอโกหก “กะ ก็..” “ผลั้วะ..” น่านฟ้าเปิดประตูห้อง “เด็กกูอยู่ไหน” เสี่ยใหญ่เจ้าของคลับหรูซื่อดังเมืองพัทยาถามถึงเด็กของเขาทันทีพร้อมกับคนของเขากรูไปล้อมหนุ่มหล่อที่พาเด็กของเขามา “อยู่ในห้อง โทษทีว่ะ กูไม่รู้ว่าเธอมีเจ้าของ” “เอ่อ เฮียขายาขอโทษค่ะ เขาหลอกยามาค่ะ” นันทิยาหาทางเอาตัวรอดจึงโยนความผิดให้หนุ่มหล่อและเสียดายที่เธอยังไม่ทันได้ลิ้มรสเขา “ตอแหลว่ะ เด็กมึงนั่นแหละมาเสอตัวให้กู” เขาดื่มกับเพื่อนอยู่ดีๆผู้หญิงก็เข้ามาเสนอตัวและชวนเขามาดื่มต่อที่โรงแรม “มึงไปเอาตัวนังนั่นมาแล้วสั่งสอนไอ้หมอนี่ให้มันหลาบจำไม่ใช่ว่าคลำไม่มีหางก็เอาดะ..” เสี่ยหนุ่มใหญ่สั่งลูกน้องเสียงดัง “เอ่อ คุณครับอย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ” พนักงานหนุ่มประจำหน้าฟร้อนที่พาลูกค้ามาตามหาเด็กขอร้องเพราะจะรบกวนแขกคนอื่น “กูไม่ได้มีเรื่อง กูแค่จะให้ลูกน้องสั่งสอนได้หมอนี่ไม่เอามันตายหรอก เอาตัวมันเข้าไปนห้อง” “หยุดตรงนั้นแหละ มึงเอาเด็กมึงไปก็จบ” เขาไม่ได้กลัวแค่สามคนเขาเอาอยู่ “กูบอกให้เอาตัวมันเข้าไปในห้อง เดี๋ยวนี้” เขาก็ไม่อยากให้ใครรู้เพราะเขาเองก็มีภรรยาออกหน้าออกตา แต่เขาชอบผู้หญิงคนนี้และยังไม่เบื่อใครก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเด็กของเขา “งั้นเข้ามาสิ” ร่างใหญ่เดินกลับเข้าไปในห้องในเมื่อมันอยากมีเรื่องเขาก็จะจัดให้ “มึงรอที่นี่” เสี่ยหนุ่มใหญ่สั่งลูกน้องให้ดูเด็กของเขาแล้วเดินนำลูกน้องเดินเข้าไปในห้องมีลูกน้องสามคนตามหลังแล้วปิดประตู “จัดการสั่งสอนมัน” “แต่ผมยังไม่ได้ทำอะไรผู้หญิงคนนั้นนะ” ร่างสูงยืนตั้งท่ารับมือลูกน้องของหนุ่มใหญ่ “แต่มึงเอาเด็กกูมา” “โอเค จะเอายังไงว่ามา” น่านฟ้าพูดและมองลูกน้องของเสี่ยใหญ่ตั้งรับ “พลั้วะ ตุ๊บๆๆ..” จากนั้นลูกน้องทั้งสามของเสี่ยหนุ่มใหญ่ก็กรูเข้าไปจัดการกับหนุ่มหล่อที่หาญกล้ามายุ่งกับเด็กของเจ้านายแต่ไม่ได้ง่ายเหมือนที่คิดเพราะหนุ่มหล่อตอบโต้ได้เร็วและแรงจนพวกเขากล้าๆกลัวๆ “พอแล้ว” เสี่ยหนุ่มใหญ่พูดเสียงดังแล้วเดินออกไปจากห้องแล้วลูกน้องทั้งสาวก็รีบตามออกไปอย่างรวดเร็ว "เจ็บเหมือนกันเว้ย.." น่านฟ้ายกมือขึ้นเช็ดมุมปากต่อให้เขาเก่งแค่ไหนแต่พอถูกรุมมันก็ต้องโดนบ้างก่อนจะหยิบเสื้อมาใส่แล้วเดินออกไปจากห้องลงลิฟต์ไปชั้นล่างแล้วกลับบ้านพักในค่ายแล้ว วันถัดมา เรื่องของน่านฟ้าก็กระจายไปในกลุ่มเพื่อนๆเพราะสภาพเขาปากแตกแก้มบวมโย้ทำให้ถูกเพื่อนๆซักไซ้และสุดท้ายเขาก็บอกเพื่อนๆไปตามตรงว่าเกิดอะไรขึ้น “เป็นไงวะพ่อนักรักเกือบดวงกุดแล้วสิมึง” “ใครจะไปรู้วะว่าหล่อนมีเสี่ยเลี้ยง” “นั่นเจ้าพ่อวอคกิ้งสตรีทเลยนะไอ้น่าน” “ดีนะที่มึงยังไม่ได้แทงเด็กเจ้าพ่อ ไม่งั้นมึงอาจจะเหลือแต่ชื่อแน่เพื่อน” “โอเคๆ กูพลาดไปจริงๆว่ะ” ไม่ใช่ว่าเขาเอาผู้หญิงไปทั่วหรือคลำไม่มีหางก็เอาไปหมด แต่ดูแล้วเธอมากับเพื่อนๆก็คิดว่าโสดน่สิ ถ้ารู้ว่ามีเสี่ยเลี้ยงก็คงไม่ยุ่ง “มึงเคยจำอะไรได้มั้ยวะ” “เออน่า ต่อไปกูจะไม่พลาดอีก” “มึงก็พูดแบบนี้ตลอดแหละ กูไม่เห็นมึงจะจำเลย” เพื่อนๆต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวเพราะความหล่อเป็นเหตุให้สาวๆเข้าหาน่านฟ้ามากกว่าคนอื่นและคนส่วนน้อยจะรู้ว่าเขาเป็นทายาทนักธุรกิจชื่อดังกับนายทหารชั้นผู้ใหญ่อดีตผู้บัญชาการทหารเรือ ที่จังหวัดนครพนม เป็นจังหวัดในกลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน เป็นเมืองชายแดนที่มีความอุดม สมบูรณ์ ความสวยงามของทิวทัศน์ และมีความหลากหลายของวัฒนธรรมและชาติพันธุ์ รวมทั้งประวัติศาสตร์ที่ยาวนานมีพระธาตุพนมเป็นปูชนียสถานคู่บ้านคู่เมือง มีพื้นที่ติดกับแม่น้ำโขงและมีถนนที่มีความสวยงามและมีลักษณะโดดเด่น เหมาะกับการเดินเล่นหรือการปั่นจักรยานชมเมือง โดยใช้ถนนเส้นริมแม่น้ำโขงนี้เพราะตลอดเส้นทางมีวัดสำคัญๆหลายวัดและลานพญาศรีสัตตนาคราชที่เป็นที่เคารพสักการะของชาวนครพนม และของผู้คนในแถบต่างๆของประเทศไทย ซึ่งทางด้านฝั่งริมแม่น้ำโขงมีการจัดสถานที่เป็นบันไดหรือศาลาไว้สำหรับพักผ่อนและนั่งเล่น อีกทั้งยังมีลานให้ออกกำลังกายยามเช้าและบรรยากาศยามเย็นมีอาหารของกินเล่นมากมายตลอดทางเป็นแหล่งท่องเที่ยวขึ้นชื่อในเมืองนครพนม “บึ้มมมๆๆ..” เสียงระเบิดดังกึกก้องกลางแม่น้ำโขงแสงไฟสว่างขึ้นทำให้นักท่องเที่ยวแตกตื่นตกใจวิ่งหลบหนีกันโกลาหลและอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะช่วงนี้ไม่มีงานอะไรทำให้เจ้าหน้าที่ฝั่งไทยกับฝั่งลาวประสานงานกันเพื่อตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้น “เสียงอะไรน่ะแก” สายชลสาวสวยอวบอิ่มระยะสุดท้ายเจ้าของร้านกาแฟชื่อดังริมแม่น้ำโขงอยู่ไม่ไกลจากลานพญาศรีสัตตนาคราชถามเพื่อนเพราะเธออยู่หลังร้านแล้วได้ยินเสียงบึ้มดังกึกก้องจึงวิ่งออกมาดู “เหมือนเสียงระเบิดเลยนะแก โน่นไงไฟไหม้เรือกลางลำน้ำโขงหรือเปล่า” พัสวีหรือวีพยาบาลสาวตอบเพื่อนเมื่อเห็นแสงไฟกลางลำน้ำโขงและผู้คนแตกตื่นกันโกลาหล “เสียงดังขนาดนี้เรือน่าจะระเบิดนะแก” ลัคนาหรือหลิวสาวสวยใสน่ารักวัยปีเรียนจบมาได้สองปีกว่าและทำงานในบริษัทเวดดิ้งแพลนเนอร์ชื่อดังที่เธอได้ทำงานพิเศษและฝึกงานบริษัทไลลาเวดดิ้งแพลนเนอร์ที่ญาติผู้พี่เป็นผู้จัดการพอเรียนจบก็ทำงานต่อเพราะเธอชอบงานนี้แม้จะไม่ตรงกับสาขาที่เรียนมา “เดี๋ยวถามนายอ้นก็ได้นี่แก” พัสวีหรือหวาน สาวสวยร่างเล็กอวบอิ่มเป็นพยาบาลสาวอยู่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในกรุงเทพและกลับมาเที่ยวบ้านพร้อมกับเพื่อนแต่แวะมาบ้านเพื่อนที่นครพนมก่อนแล้วพรุ่งนี้จะไปบ้านของเธอที่อยู่อีกอำเภอหนึ่ง มองไปกลางแม่น้ำโขงและบอกเพื่อนเพราะอนุวัฒน์หรืออ้นเพื่อนอีกคนเป็นตำรวจประจำสถานีอำเภอเมืองนครพนมและเรียนมัธยมมาด้วยกันแต่มาแยกย้ายกันไปตอนเรียนมหาวิทยาลัยแต่ติดต่อกันตลอดพอกลับมาบ้านก็จะนัดเจอกันเป็นประจำ “ช่วงนี้ไม่ค่อยมีข่าวย***าก็ไม่มีนี่นา” สายชลหรือน้ำ สาวร่างอวบระยะสุดท้ายเพราะชื่อชอบอาหารขนมหวานมีความสุขกับการกินจึงทำให้ร่างกายของเธออวบอิ่มเพราะที่บ้านเธอเป็นเจ้าของร้านอาหารชื่อดังริมแม่น้ำโขงพอเรียนจบก็มาเปิดคาเฟ่ริมแม่น้ำโขงตามความชอบของตัวเอง “แหม พอรู้จักผู้กงผู้กองจากสถานีเรือแล้วรู้เรื่องดีนะยะ” วรรณิสาหรือใบหม่อน สาวสวยหุ่นแซ่บเจ้าของร้านผ้าไหมชื่อดังของเมืองนครพนมและมีหลายสาขาในจังหวัดใกล้เคียงล้อเพื่อนเพราะช่วงนี้มีนายทหารมาจีบเพื่อนของเธอ “แกรู้มั้ยว่าผู้กองนายเขาเป็นถึงลูกชายของรองผู้บัญชาการทหารเรือเลยนะ แล้วเขาจะมาสนใจผู้หญิงบ้านๆอย่างฉันได้ยังไง” ก็คนที่จีบเธอเป็นลูกน้องของเขาแต่คนไม่รู้ก็คิดว่าผู้กองหนุ่มหล่อมาจีบเธอเพราะมาดื่มกาแฟที่ร้านของเธอเป็นประจำ “ถ้าไม่จีบแกแล้วเขาจะมาทำไมทุกวันล่ะ” พัสวีมองเพื่อนยิ้มๆ “เขามากับลูกน้องน่ะสิ” “ลูกน้องเหรอ หรือว่าลูกน้องเขาจีบแกใช่มั้ย” ลัคนาถามเพื่อนเพราะเธอเคยเห็นห่างๆแต่ก็รู้ว่านายทหารมากลุ่มนี้หน้าตาดีกันทุกคน “งั้นมั้ง”