จอมใจภาวินทร์

11

“คุณภาวินทร์เพิ่งให้คนของเขาเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวออกจากห้องแล้วค่ะ และให้ทางเราประกาศขายห้องแล้วด้วยค่ะ” เจ้าหน้าที่บอกเอมิกาที่มีสีหน้าตกใจกับเรื่องที่ได้ หล่อนรู้สึกว่าสมองชา มึนงงไปหมด

“อ๋อค่ะ ขอบคุณค่ะ”

เสียงค่อนข้างแผ่วตอบกลับ ก่อนจะเดินออกจากตัวอาคารสุดหรู ตอนนี้หล่อนคิดอะไรไม่ออก ทุกที่ที่คิดว่าภาวินทร์ไป เอมิกาก็ไปทุกแห่ง แต่ก็ไม่พบหน้าคนรัก แล้วยิ่งรู้ว่า ภาวินทร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ หนทางเจอเขาก็ลิบหรี่ หญิงสาวไม่รู้ว่าจะตามหาเขาได้จากที่ใด และไม่เพียงแค่ภาวินทร์คนเดียวที่หายเข้ากลีบเมฆ ชาตรีลูกน้องของเขาก็หายไปด้วย

“พี่ป้องอยู่ไหนคะ พี่ป้องอยู่ไหน”

เวลานี้หัวสมองของเอมิกาเต็มไปด้วยความสับสน ว้าวุ่นใจ ไม่สบายใจ เป็นทุกข์ สารพัดความรู้สึกที่ถาโถม ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ไฟไหม้ ครอบครัวหล่อนก็ไม่เหมือนเดิม มีแต่ความทุกข์ใจที่ประดังเข้ามาราวกับสายน้ำหลาก เรื่องนั้นยังไม่ทันเคลียร์ก็มีเรื่องใหม่เข้ามาให้แก้ไข ซึ่งแต่ละเรื่องก็ใช้เม็ดเงินในการแก้ปัญหาทั้งสิ้น

ความรู้สึกสับสนคงเป็นความรู้สึกที่ตีตื้นในจิตใจมากที่สุด เรื่องการผลิตครีมรองพื้นจำนวนหนึ่งล้านตลับคือเรื่องที่หล่อนมีความคลางแคลงใจมากที่สุด อมรย้ำหนักย้ำหนาและมั่นใจว่า ตนเองไม่ได้เซ็นอนุมัติให้ผลิตสินค้าจำนวนมากขนาดนั้น ไม่พอยังจ่ายเป็นเงินสดถึงเจ็ดสิบล้านบาท ซึ่งเป็นจำนวนเงินสดทั้งหมดของบริษัท เวลานี้อมรจึงไม่มีเงินหมุนเวียน แถมต้องหาเงินมาค้ำจุนบริษัทอีกด้วย

นึกถึงเรื่องเงิน เอมิกามีคามรู้สึกกลัดกลุ้มเข้าแทรก อมรต้องใช้เงินจำนวนหลายล้านเพื่อมาจัดการปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้า เมื่อสินค้าขายไม่ได้ ตัวแทนจำหน่ายที่แบ่งเป็นเขตในแต่ละจังหวัดซื้อสินค้าไปขายให้แม่ค้ารายย่อยตามช่องทางต่างๆ ก็มาขอเงินคืน เม็ดเงินที่อมรต้องจ่ายสูงถึงสามล้านบาท ไม่พอยังต้องหาเงินมาจ่ายเงินเดือนพนักงานที่รวมๆ กันแล้วเกือบหนึ่งล้านบาท หากเขามีเงินหมุนเวียนเหลือในบริษัท อมรจะไม่ทุกข์ ไม่หนักใจเลย แต่นี่ไม่เหลือสักบาท แหล่งที่มาของเงินจำนวนนี้คือ ขายทรัพย์สินที่มี ไม่ว่าเป็นเครื่องประดับของโสภา กระเป๋าราคาแพงทั้งของหล่อนและมารดา ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่พอ

ระหว่างที่หัวสมองเอมิกาเต็มไปด้วยความสับสนในชีวิต เพราะไม่คิดว่าเรื่องเลวร้ายนี้จะเกิดขึ้นกับครอบครัวตน เสียงมือถือของหล่อนดังขึ้น เอมิกาหยิบมันออกมาจากกระเป๋า ดูหมายเลขที่โทรเข้ามาแล้วกดรับ

“คะคุณพ่อ” หลังจากเอ่ยประโยคไปไม่กี่วินาที ใบหน้าของหล่อนก็เปลี่ยนไป เป็นความตกใจเข้าแทรก “ค่ะคุณพ่อ เอมจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”

พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกโดยแท้จริง เรื่องเก่ายังไม่ทันได้แก้ไข กลับมีปัญหาใหม่เข้ามาแทรก และเป็นปัญหาที่สร้างความทุกข์ใจ เสียใจให้กับครอบครัวหล่อนมาตลอดหลายปี เอมิการีบเร่งไปยังสถานที่แห่งหนึ่งทันที ไปสมทบกับบิดามารดาที่กำลังที่แห่งนั้นเช่นกัน

โรงพยาบาลดวงลัดดา สถานพยาบาลเอกชนด้านสุขภาพจิตและจิตเวช ที่เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สองของบุคคลที่มีอาการทางประสาทในรูปแบบที่แตกต่างกันไป

สถานพยาบาลแห่งนี้แบ่งเป็นสองส่วน ส่วนที่หนึ่งในรูปแบบโรงพยาบาลที่มีแพทย์เฉพาะทางให้การรักษาผู้ป่วย มีเจ้าหน้าที่ทั้งชายและหญิงคอยดูแลเอาใจใส่ผู้ป่วย รวมถึงให้คำปรึกษาแนะนำเกี่ยวกับสุขภาพจิตกับบุคคลทั่วไปด้วย

ส่วนที่สองตั้งอยู่ในพื้นที่ด้านหลังโรงพยาบาลที่แยกเป็นสัดส่วน พื้นที่ส่วนนี้จะเป็นเรือนพักอาศัยของผู้ป่วยจิตเวช ที่ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ และผู้ป่วยที่ทางครอบครัวหรือทางญาติไม่สะดวกดูแล ก็จะมาฝากไว้กับที่นี่ โดยเสียค่าใช้จ่ายเป็นรายเดือน ที่จำแนกฐานะของผู้ใช้บริการ

ส่วนนี้จะล้อมด้วยรั้วรอบคอบชิดกันผู้ป่วยหลบหนี มีอาคารสูงสี่ชั้นแบ่งเป็นห้องเพื่อให้ผู้ป่วยทางจิตพักอาศัย โดยมีพยาบาลและบุรุษพยาบาลสับเปลี่ยนดูแล ถัดไปอีกหน่อยจะเป็นเรือนพักเป็นหลังแบบส่วนตัว ภายในบ้านมีเครื่องอกนวยความสะดวกหลายอย่าง และติดเครื่องปรับอากาศทุกหลัง มีสองห้องนอน หนึ่งห้องเป็นของผู้ป่วย อีกหนึ่งห้องมีไว้รับรองญาติพี่น้องที่มาเยี่ยมค้างคืน ในส่วนนี้จะต้องจ่ายเงินค่าดูแลมากกว่าผู้ป่วยที่อยู่บนตึก ค่าใช้จ่ายต่อเดือนประมาณสามหมื่นถึงห้าหมื่นบาท ซึ่งครอบครัวของผู้ป่วยรายนั้นก็ยอมจ่าย เป็นเพราะไม่สะดวกดูแลพวกเขาที่ต้องเอาใจใส่ดูแลเป็นพิเศษ

ระบบความปลอดภัยของโรงพยาบาล ไม่ว่าจะเกี่ยวกับตัวผู้ป่วยหรือสถานที่ แต่ก็มีบางครั้งที่อารมณ์ของผู้ป่วยที่เกิดกำเริบขึ้นมาแล้วทำความเกิดความเสียหาย อย่างเช่นเหตุการณ์ไม่คาดฝันวันนี้ที่เกิดขึ้นกับพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยวีไอพี ที่ให้ค่าตอบแทนในการดูแลผู้ป่วยนามอัจฉราสูงถึงเดือนละหนึ่งแสนบาท

อัจฉราหรืออ้อมเป็นบุตรสาวคนโตของอมรกับอัมพร ภรรยาเก่า ที่ไม่มีคนรู้เรื่องในอดีตของอมรเรื่องนี้มากนัก รู้แค่เพียงในเครือญาติ และเพื่อนสนิทสองสามคนเท่านั้น อัจฉราผู้ป่วยทางจิตเวชที่มีสาเหตุมาจากความเจ็บปวดเรื่องความรัก และความกลัวบวกกับความเสียใจกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นในชีวิต หล่อนถูกนำตัวมารักษาที่นี่เมื่อแปดปีก่อน วันนี้หล่อนอาการกำเริบ กรีดร้องออกมาเสียงดังเมื่อภาพความทรงจำอันเจ็บปวดจุดประกายขึ้นในสมอง ส่งผลให้หล่อนเกิดอาการคลุ้มคลั่ง ประจวบเหมาะกับเจ้าหน้าที่นำอาหารมาให้ อัจฉราคว้าช้อนส้อมจ้วงแทงเจ้าหน้าที่คนนั้นจนได้รับบาดเจ็บ