จอมใจภาวินทร์

9

นุจรีเอ่ยชื่นชมหลังจากภารกิจเสร็จสิ้น ภาวินทร์ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง หันมามองสาวสวยหุ่นดีที่น่าจะทำให้ตนรื่นรมย์ในการเสพเมถุน ทว่าไม่เลย ไม่สักนิดเดียว กว่าเขาจะทำให้ตัวเองมีอารมณ์ก็ต้องใช้เวลาพอสมควร

“คุณจัดการเรื่องนั้นหรือยัง” นุจรีลุกขึ้นนั่ง ขยับตัวขึ้นมาเบียดหุ่นกำยำ จูบหัวไหล่เขาอย่างหลงใหล

“เรียบร้อยตามที่คุณป้องต้องการค่ะ แล้วเงินของนาเมื่อไหร่ได้คะ” หล่อนถามถึงสินน้ำใจที่เขาจะมอบให้หากงานสำเร็จ

“ทันทีที่ผมได้โฉนดที่ดินผืนนั้น” ภาวินทร์ตอบ นุจรียิ้มกับจำนวนเงินค่าตอบแทนที่ตนกำลังได้รับ

“พรุ่งนี้ตอนสิบโมง คุณไปรอที่กรมที่ดินจังหวัดได้เลยค่ะ”

“ดีมาก” พูดจบร่างสูงใหญ่ไร้เสื้อผ้าก้าวลงจากเตียง คว้าเสื้อผ้าของตนที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมา

“คุณจะไปแล้วหรือคะ นายัง...”

“ข้อตกลงเราแค่ครั้งเดียวนะ อย่าลืม”

ภาวินทร์พูดเสียงเข้ม นุจรีพยักหน้ารับรู้ ในใจรู้สึกเสียดายที่จะไม่ได้เล่นรักกับภาวินทร์อีกแล้ว รู้อย่างนี้หล่อนแอบใส่ยาปลุกอารมณ์ให้ภาวินทร์ดื่ม หล่อนจะได้ร่วมรักกับเขามากกว่าหนึ่งรอบ มานึกได้ตอนนี้ก็คงสายไปแล้ว นัยน์ตาที่ยังเต็มไปด้วยความปรารถนามองร่างบึกบึนที่เดินเข้าไปในห้องน้ำตาละห้อย

นุจรีคือบุตราคนเดียวของนุชรี เจ้าของที่ดินที่อมรเช่าปลูกสร้างโรงแรมรอยัลเพลส ภาวินทร์วางแผนเป็นขั้นเป็นตอน หลังจากที่ได้รู้ว่า ที่ดินผืนนี้ไม่ใช่ของอมร เขาจึงเข้ามาทำตัวตีสนิทกับนุจรี ซึ่งไม่ใช่เรื่องยากเลย เพราะหล่อนก็เต็มใจทอดสะพาน

แม้ว่านุจรีจะเป็นลูกสาวเศรษฐีนี ทว่าหล่อนก็ไม่ได้ใช้เงินเต็มอิ่ม เนื่องจากคนเป็นแม่มีนิสัยขี้เหนียว ขี้งก ยิ่งรู้ว่าบุตรสาวนำเงินไปเที่ยวและเลี้ยงผู้ชาย นางจึงเข้มงวดกับนุชรีมากขึ้น ให้ใช้เดือนละสามหมื่นบา แน่นอนว่าไม่เพียงพอต่อการใช้ชีวิตเลิศหรู ภาวินทร์จึงเสนอเงินให้ก้อนโต แลกกับโน้มน้าวให้นุชรีขายที่ดินผืนนั้นให้ ภาวินทร์รู้ดีว่า หากนุจรีไปพูดกับมารดาตรงๆ นุชรีคงไม่ยอม เขาจึงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้นุชรียอมโดยไม่มีข้อแม้

นุจรีเคยพูดถึงมารดาเกี่ยวกับความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์และความเชื่อ ภาวินทร์จึงนำจุดนี้มาเป็นแผนหลอกล่อให้นุชรียอมขายที่ดิน การวางแผนวางเพลิงโรงแรมรอยัลเพลสจึงบังเกิดขึ้น จากนั้นก็ให้นุจรีนำเรื่องนี้ไปบอกมารดาว่า ที่ดินตรงนี้เป็นที่ดินอัปมงคล ใครมีไว้ในครอบครองก็จะต้องเดือดร้อน เสมือนไฟเผาไหม้ตัว ยกตัวอย่างให้เห็นกับเหตุการณ์ไหม้อาคารโรงแรมที่อยู่ๆ ก็เกิดไฟก็ไหม้อย่างไม่รู้สาเหตุ

และเพื่อตอกย้ำความแน่นอน เขาได้จ้างวานให้หมอดูคนหนึ่งที่นุชรีให้ความนับถือ ให้เตือนนุชรีว่า กำลังมีเคราะห์หนักจากทรัพย์สินที่ครอบครองอยู่ ให้บอกต่ออีกว่า อย่าเก็บทรัพย์สินนั้นไว้เพราะจะยิ่งทำให้ตัวเองมีเคราะห์หนัก

ทว่าแผนภาวินทร์มีการเปลี่ยนแปลง เหตุการณ์ไฟไหม้ไม่ได้เกิดจากแผนการที่วางไว้ ซึ่งสาเหตุนั้นตอนนี้ตำรวจกำลังหาสาเหตุของเพลิงไหม้ว่าเป็นอุบัติเหตุหรือความจงใจของใคร แต่ก็ถือว่าส่งผลดีกับแผนของภาวินทร์ เนื่องจากนุชรีเชื่ออย่างสนิทใจว่า ที่ดินผืนนั้นเป็นสิ่งอัปมงคลของตัวเอง นางจึงยอมขายที่ดินให้ภาวินทร์ตามที่บุตรสาวบอก บุคคลที่ซื้อที่ดินผืนนั้นคือ ภาวินทร์

อาจมีคำถามว่า เหตุใดภาวินทร์ทุ่มเงินหลายหลายสิบล้านบาทซื้อที่ดินผืนนี้ เป็นเพราะเขาต้องการให้อมรหมดตัว หากที่ดินผืนนี้ไม่เป็นของเขา นุชรีก็จะต่อสัญญากับอมร อีกฝ่ายจะยังคงดำเนินกิจการด้านนี้ต่อไป แม้ว่าไฟไหม้ก็แค่ปลูกสร้างอาคารขึ้นมาใหม่ เขาจึงต้องเป็นเจ้าของที่ดินผืนนี้เพื่อตอกย้ำความพ่ายแพ้ของอมร ตอนนี้ภาวินทร์ก้าวเดินเข้าไปหาชัยชนะอีกก้าวหนึ่งแล้ว

สองวันต่อมา

อมรรู้ซึ้งกับคำว่า เคราะห์ซ้ำกรรมซัดก็วันนี้เอง สืบเนื่องจากมีลูกค้ารายหนึ่งเข้าร้องเรียนกับหน่วยงานหนึ่งที่ดูแลเรื่องผู้บริโภคว่า ใช้ครีมรองพื้นตัวนี้แล้วเกิดปัญหาผื่นขึ้น เกิดอาการคันอย่างหนัก พอวันรุ่งขึ้นใบหน้าบริเวณแก้มของคนร้องเรียนเกิดไหม้ ทำให้ใบหน้าเสียโฉม

หญิงสาวรายนี้จึงเข้าไปร้องเรียนกับหน่วยงานดังกล่าว ก่อนจะนำผลไปตรวจสอบหาสารปนเปื้อน แล้วผลที่ออกมาคือ ครีมรองพื้นตัวนี้มีสารที่เป็นอันตรายต่อผิวของมนุษย์ ทางหน่วยงานนั้นมีอำนาจมากพอที่จะสั่งให้ยุติการขายผลิตภัณฑ์ทุกชนิดของทางบริษัท จนกว่าทางบริษัทจะแก้ไขผลิตภัณฑ์ให้ถูกต้อง ไม่เพียงแค่นั้น หญิงสาวรายนั้นได้ฟ้องร้องค่าเสียหายกับทางบริษัทเป็นจำนวนเงินสามแสนบาทอีกด้วย

“ทำไมผมถึงเพิ่งรู้เรื่องนี้” อมรถามยุพิน ผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่เพิ่งนำข่าวนี้มาแจ้งเจ้าของบริษัท “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมเพิ่งมาบอก”

“เรื่องนี้ดิฉันแจ้งคุณป้องตั้งแต่เกิดเรื่องแล้วนะคะ ดิฉันนึกว่าคุณป้องจะบอกท่านประธานแล้ว”

“ป้องไม่ได้บอกผมนะ ซึ่งน่าจะบอกกันเพราะมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เลย” อมรไม่เข้าใจว่า เหตุใดว่าที่ลูกเขยจึงไม่บอกเรื่องนี้ ทั้งที่เป็นเรื่องน่าจะบอกที่สุด เขาไม่รอช้ารีบโทรศัพท์หาภาวินทร์ทันที ทว่ากลับติดต่อภาวินทร์ไม่ได้ ราวกับว่าอีกฝ่ายปิดเครื่อง อมรจึงส่งข้อความไปทางไลน์ แต่ก็ไม่สามารถส่งข้อความได้ เนื่องจากภาวินทร์ออกจากการสนทนา ประหนึ่งว่าลบไลน์ในมือถือออก

“ดิฉันโทรติดต่อคุณป้องก่อนเข้ามาหาท่านค่ะ แต่ติดต่อไม่ได้ สงสัยคุณป้องปิดเครื่อง”