5 (1/2)

3622 คำ

หลังจากที่เราถอนจูบออก ต่างฝ่ายต่างก็ทำตัวไม่ถูกชั่วขณะ เราสบตากันครู่หนึ่ง ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ พอได้นึกถึงเหตุการณ์ในอดีต เชก็หลุดขำออกมาอีกระลอก เราเคยยืนกอดกันกลางผับ กลางร้านเหล้ามานับครั้งไม่ถ้วน พอได้ใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม กลายเป็นว่าต่างฝ่ายต่างทำตัวไม่ถูก เมื่อไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่บนชั้นดาดฟ้าแล้ว เราทั้งคู่จึงเดินจับมือกันกลับเข้าไปในร้าน ตอนนี้เหตุการณ์เมื่อครู่ผ่านไปได้เกือบสิบนาทีแล้ว เชก็ยังใจเต้นแรงอยู่ มันเป็นความทรงจำที่ดี สำหรับเช….มันเป็นจูบที่ดีที่สุด เพราะได้จูบกับคนที่ตัวเองชอบ…. เรื่องจูบกับพี่โปรด มันเป็นความลับหรือเปล่า เชก็ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ ๆ เขาคงไม่เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทฟัง เพราะรู้ว่าตัวเองจะโดนดุซึ่งเชก็ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว เพราะเป็นเพื่อนสนิทกับไอ้ซันมาเป็นปี เชรู้ด้วยว่าถ้าหากอีกฝ่ายรู้จะบ่นว่าอะไร มันก็คงหนีไม่พ้นบอกว่าเช ให้จูบกับพี่โปรดง่ายเกินไป ซึ่งเรื่องนี้เชเองก็แอบคิดเหมือนกัน แต่จะให้เขาปฏิเสธจูบจากคนที่ตัวเองชอบ มันก็เป็นเรื่องยากเกินไป ถ้าหากซันยืนอยู่ที่เดียวกับเชยืนตอนนี้ ไม่แน่….อีกฝ่ายก็อาจทำเหมือนกัน เมื่อเราเดินกลับมาที่โต๊ะก็มีรุ่นพี่คนอื่น ๆ นั่งอยู่ประมาณสองสามคน ส่วนเพื่อนเชและรุ่นพี่คนอื่น ๆ ก็แยกย้ายกันไป บ้างก็ไปขอแจมกับโต๊ะอื่น บ้างก็ไปยืนอยู่หน้าเวที เพราะวันนี้มีศิลปินมาเล่นดนตรีสดให้ฟัง เรากลับมานั่งเฝ้าโต๊ะเหมือนอย่างทุกที เชทิ้งตัวลงนั่งข้างพี่โปรด อีกฝ่ายยังคงจับมือเขาเอาไว้ อันที่จริงพี่โปรดจับมือเชมาตั้งแต่อยู่บนชั้นดาดฟ้าแล้ว อีกฝ่ายเคยผละออกไปรอบหนึ่ง แต่ก็กลับมาจับซ้ำอยู่ดี เราปล่อยให้ความเงียบเริ่มก่อตัวระหว่างเราอีกครั้ง เสียงดนตรีไม่ได้ถูกให้ความสนใจเท่าที่ควร ขณะที่นั่งข้างกัน จับมือกันอยู่ พี่โปรดก็เล่นนิ้วเชไปเรื่อย อีกฝ่ายเดี๋ยวก็ลูบ เดี๋ยวก็งอนิ้วให้อย่างคนไม่มีอะไรทำ มันไม่ได้ทำเชเจ็บ ตรงข้ามกัน มันกลับทำให้เชรู้สึกจั๊กจี้ ฝั่งเชเองพอเห็นว่าพี่โปรดกำลังเพลิดเพลินกับการเล่นมือของเขา ก็ได้แต่นั่งเงียบ มองอีกฝ่ายเล่นมือตัวเองทั้งรอยยิ้ม “พี่เล่นมือเชเพลินขนาดนี้ ไม่คิดจะห้ามกันเลยหรือไง” พี่โปรดพูดขณะที่ยังเล่นมือเชไม่หยุด “ก็เห็นว่ากำลังเล่นเพลินไงครับเลยไม่ห้าม” เชอยากเป็นคนที่คุยเก่งกว่านี้ เขาอยากเป็นฝ่ายชวนพี่โปรดคุยบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร สุดท้ายเราจึงเงียบกันอยู่อย่างนั้น เชคิดว่าตอนนี้มือทั้งสองข้างของเขา กำลังถูกใช้งานอย่างคุ้มค่า เพราะมือข้างหนึ่งก็ตักกับแกล้มกินเล่น มืออีกข้างก็ถูกพี่โปรดกุมไว้ “วันนี้พี่โปรดดื่มเยอะจังครับ” เชท้วง หลังเห็นอีกคนยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มอีกครั้ง มันเป็นแก้วที่เท่าไรไม่รู้…นับตั้งแต่เรากลับมานั่งที่โต๊ะพี่โปรดก็ดื่มไม่หยุด ดูท่าทางอีกฝ่ายก็ไม่ได้เครียดอะไร แต่ไม่รู้ทำไมถึงดื่มเยอะนัก หากพี่โปรดมากับเพื่อน เชคงไม่ก้าวก่ายเรื่องนี้ แต่วันนี้อีกฝ่ายขับรถมา เขาจึงอดเป็นห่วงไม่ได้ “เป็นห่วงเหรอ?” “ต้องห่วงสิครับ” เชพูด ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะรุ่นน้อง คนที่แอบชอบ คนที่พยายามจะตัดใจหรือคนที่เจอกันเฉพาะตอนเที่ยว ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน เชก็เป็นห่วงทั้งนั้น “…..” “ถ้าเมาแล้วเชไม่ให้ขับรถนะ มันอันตราย เสี่ยงทั้งจะเจอตำรวจแล้วก็อุบัติเหตุด้วย” เชว่า เขาไม่ยอมแน่ ๆ หากคืนนี้อีกฝ่ายจะขับรถกลับ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งซัดแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะขนาดนั้น “แล้วนี่เป็นอะไรครับ” เมื่อพี่โปรดหยุดพฤติกรรมยกดื่ม ๆ แล้ว เชจึงเอ่ยถามอีกฝ่าย “ไม่รู้ดิ อยากเมามั้ง” พี่โปรดว่าพร้อมหัวเราะในลำคอเล็กน้อยและเพราะอีกฝ่ายหัวเราะนี่แหละ เชจึงไม่เชื่อในคำตอบเท่าไรนัก “มันต้องไม่ใช่เหตุผลนี้สิครับ..” “งั้นเอาเหตุผลนี้แล้วกัน….เชเคยบอกว่าไม่ใช่เหรอว่าอยากเห็นตอนพี่เมา นี่ไงกำลังทำให้ดู” ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหน เชไม่เคยมองพี่โปรดออกเลย พี่โปรดไม่เคยบอกว่าแท้ที่จริงแล้วเจ้าตัวกำลังคิดอะไรอยู่ ต้องเป็นเชทุกครั้งที่คาดเดาว่าพี่โปรดอาจคิดอย่างนั้น พี่โปรดอาจคิดอย่างนี้ หากว่ากันตามจริงช่วงวัยเราห่างกันไม่กี่ปีเอง แต่ไม่รู้ทำไมเขาไม่เคยวิ่งตามความคิดพี่โปรดทันสักครั้ง “งั้นถ้าพี่ไม่ไหว พี่ขอไปนอนห้องเราได้ไหม” “ได้ครับ ถ้าพี่โปรดไม่ไหวก็ไปค้างห้องเชก่อนก็ได้ หายเมาแล้วค่อยกลับ” เชรับปาก “แล้วนี่เชไม่ดื่มเหรอ” “ไม่เอาอะ ถ้าพี่โปรดดื่มหนัก เชก็จะไม่ดื่ม” “…..” “เดี๋ยวกลับไม่ไหวทั้งคู่” พอเชอนุญาติให้พี่โปรดไปนอนค้างห้องได้ คำว่า ‘ลิมิต’ ก็ไม่มีอยู่ในพจนานุกรมอีกฝ่ายอีกต่อไป เขาเพิ่งรู้ว่าเวลาพี่โปรดมาเที่ยวแต่ละครั้ง อีกฝ่ายต้องยับยั้งตัวเองแค่ไหน อยากดื่มแอลกอฮอล์มาก ๆ มีเรื่องเครียดยังไง ก็ต้องดื่มในปริมาณที่น้อย เพื่อที่ตัวเองจะได้ขับกลับรถกลับไหว ตอนนี้พี่โปรดกำลังทำให้เชเห็นว่าเวลาที่เจ้าตัวเที่ยวมันเป็นอย่างไร ดูเหมือนการรวมตัวกันครั้งนี้ เชจะแตะแอลกอฮอล์น้อยที่สุดในกลุ่ม เพราะเขารับปากพี่โปรดไปแล้ว เชจึงได้แต่นั่งมองอีกฝ่ายดื่มแอลกอฮอล์ แก้วที่เท่าไร….เชก็ขี้เกียจนับแล้ว แค่เห็นพี่โปรดยิ้ม อยากดื่มเท่าที่ตัวเองต้องการ เชคิดว่ามันก็คุ้มแล้ว หากคืนนี้เขาต้องเป็นฝ่ายแบกพี่โปรดกลับห้อง ดูแลตามประสารุ่นน้องที่ดี…. อย่างน้อย ๆ คืนนี้เชก็ได้รู้ว่าพี่โปรดไม่ใช่คนเมาแล้วเรี่ยราดไปเรื่อย พี่โปรดก็คือพี่โปรด ไม่ใช่เมาแล้วโวยวายหรือทำอะไรแปลก ๆ อีกฝ่ายยังนั่งนิ่ง ดื่มในส่วนของตัวเอง คุยนั่น มองนี่ไปเรื่อย แต่แค่อยู่ในสภาพที่ตาเยิ้มผิดปกติก็เท่านั้น อันที่จริงเชไม่ได้เชื่อว่าพี่โปรดแค่อยากเมาให้เขาดูเฉย ๆ อีกฝ่ายอยากทำให้ตัวเองเมาเพราะอะไร เชไม่มีทางรู้ได้ เขาพยายามเดา แต่ก็เดาไม่ออกเหมือนอย่างที่เคยผ่าน ๆ มา สุดท้ายคงต้องรอให้พี่โปรดเป็นฝ่ายเฉลยเอง “ระวังครับ!” เชท้วงเสียงดัง ในขณะที่เขากำลังพยุงพี่โปรดเดินไปยังรถของเจ้าตัว จู่ ๆ อีกฝ่ายก็เดินเซกะทันหัน ทำท่าจะล้มกองกับพื้น คล้ายกับไอ้ซันในครั้งก่อนอย่างไม่มีผิดเพี้ยน “มา ๆ เดี๋ยวกูช่วยเอง มึงจะเป็นคนขับรถใช่ปะ” ซันวิ่งเข้ามาช่วยเชพยุงพี่โปรด “ใช่ เดี๋ยวกูขับเอง” เชตอบ เขาปล่อยซันรับช่วงต่อในการพยุงพี่โปรด ส่วนตัวเองก็รีบวิ่งไปประตูรถเบาะหลังไว้รอเพื่อน โชคดีที่เชขับรถเป็น เขาจึงจะเป็นคนขับรถพี่โปรดกลับหอซึ่งการพาคนเมาไปนอนค้างครั้งนี้ มีไอ้ซันกลับไปด้วย เพราะเราอยู่หอเดียวกัน “ทำไมเมาหนักจังวะ มึงมอมเหล้าพี่โปรดเหรอ” หลังโยนพี่โปรดไว้เบาะด้านหลังเสร็จ ไอ้ซันก็รีบปิดประตู ก่อนจะเดินมาถามเชอยู่ข้างรถ “จะบ้าเหรอ ทำไมกูต้องมอมเหล้าเขาด้วย” “ก็เค้นความจริงไง…เรื่องนั้นอะ” “…...” “คนชื่อหญิงไง” ไอ้ซันขยายความเสียงแผ่ว “ไม่ ๆ กูไม่ได้เค้นหาความจริงอะไรทั้งนั้น พี่โปรดมอมตัวเอง” เชปฏิเสธ “ฮะ?” “เขาบอกกูว่าอยากเมา ทุกอย่างเลยเป็นอย่างที่เห็น” “อะไรวะเนี่ย” ไอ้ซันพึมพำ ก่อนจะพูดต่อ “แล้วมึงจะปล่อยเบลอเรื่องนั้นไปปะ เรื่องแฟนเก่าเขาอะ” “ไม่รู้ดิ เอาจริง ๆ นะมึง กูไม่อยากเป็นฝ่ายถามอะ อยากให้เขาเล่าเองมากกว่า” “ถ้ามึงอยากให้เขาเล่าเอง มึงก็ต้องทำให้เขารู้ตัวว่ามึงรู้เรื่องนี้แล้ว” “แล้วเขาจะโกหกกูไปเพื่ออะไรวะ” เชว่าพลางขมวดคิ้ว จนถึงตอนนี้เขายังนึกไม่ออกเลยว่าพี่โปรดจะโกหกไปเพื่ออะไร “มันต้องมีเหตุผลแหละ คนเราจะทำแบบนี้โดยไม่มีเหตุผล มันเป็นไปไม่ได้หรอก” “พวกเรากลับได้แน่นะ” ไม่ทันที่เราจะได้พูดอะไรต่อ เพื่อนพี่โปรดที่ออกมาจากร้านในเวลาไล่ ๆ กันก็เดินมาถามด้วยความเป็นห่วง “สบายมากครับพี่” เชยืนยันพร้อมส่งยิ้มให้เธอ “แน่ใจนะว่าดูแลไอ้โปรดไหว” “ตอนนี้พี่เขาหลับไปแล้วครับ แค่ให้เขานอนพักที่ห้องเฉย ๆ คงไม่เป็นไร” “โอเค ๆ งั้นพวกพี่กลับแล้วนะ ถ้ามันเมาแล้วแผลงฤทธิ์ใส่ ดูแลไม่ไหว เราโทรมาได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ” “ได้ครับ เจอกันครั้งหน้านะครับ” “จ้า บ๊ายบาย” หลังโบกมือร่ำลารุ่นพี่เสร็จ เชก็หันมาคุยกับซันต่อ ดูเหมือนวันนี้เพื่อนของเขาจะขี้สงสัยมากเป็นพิเศษ เพราะเมื่อหันกลับมามองซัน เขาก็เห็นอีกฝ่ายกำลังยืนกอดอกพร้อมขมวดคิ้วอยู่ “มองแบบนี้มีอะไรล่ะ” เชถามเพื่อน “กูกำลังสงสัยทำไมต้องเป็นมึงด้วยที่ดูแลพี่โปรด ทำไมมึงไม่ให้เพื่อนเขาดูแล” “…...” “แถมตอนมึงไปเข้าห้องน้ำ พี่โปรดก็เดินตามมึงไปด้วย ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ไอ้ซันเอ่ยถามสายตาของอีกฝ่ายกำลังจ้องเชราวกับจะเค้นความจริงให้ได้ “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นแหละ พี่โปรดอยากเข้าห้องน้ำเหมือนกัน พอกูลุกเขาก็เลยขอไปด้วยเฉย ๆ” “แล้วทำไมพี่โปรดถึงเมา” “ก็บอกแล้วไงว่าเขามอมตัวเอง กูพยายามถามแล้วว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า แต่พี่โปรดก็ไม่ยอมบอก บอกแค่ว่าอยากลองเมาดูเฉย ๆ” “……” “แล้วก่อนที่พี่โปรดจะเมา เขาก็ขอกูว่าถ้าเขาเมาจะขอไปค้างที่ห้องกูได้ไหม กูก็รับปากไปแค่นั้นเอง” “คือทำไมมันทะแม่ง ๆ จังวะ ทำไมเขาถึงอยากให้ตัวเองเมา ทำไมต้องขอค้างที่ห้องมึง ทำไมต้องเป็นห้องมึงด้วย….มีอะไรที่กูไม่รู้ปะเนี่ย” “ไอ้ซัน….กูไม่มีอะไรจะเล่าให้ฟังแล้วนะ มึงอย่าขี้สงสัยมากนักเลย ขี้สงสัยมากไปตัวเองก็ปวดหัวอะ ปล่อยเบลอบ้างก็ได้มั้ง” เชว่าก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ เพราะไม่อยากให้เพื่อนจริงจังกับเรื่องนี้มากเกินไป หากตัดเรื่องการแอบชอบหรือเรื่องอื่น ๆ ออก มันก็เป็นแค่เรื่องที่รุ่นพี่ขอไปนอนค้างที่ห้องตอนเมาก็เท่านั้น อีกทั้งพี่โปรดก็ไม่ใช่คนแรกที่ไปนอนค้างห้องเช พี่เฟิร์นต่างหากที่เป็นคนแรก “พรุ่งนี้พี่โปรดตื่นเขาก็กลับบ้านตัวเอง มันก็ไม่มีไรแล้วมึง” “…..” “สรุปมึงจะขึ้นรถได้ยัง” “เออ ๆ” หน้าที่พาพี่โปรดขึ้นห้องพักตกเป็นของไอ้ซันแต่เพียงผู้เดียว เชอยากช่วยเพื่อนเหมือนกัน แต่จังหวะที่เขากำลังเดินไปช่วยซันพยุงก็ดันถูกปฏิเสธเสียก่อน อีกฝ่ายมอบหมายให้เขาทำหน้าที่เป็นคนแสกนบัตร กดลิฟต์แล้วเปิดประตูห้องให้ก็พอ เมื่อมาถึงชั้นห้องพักของซันและเช ระหว่างที่เรากำลังเดินไปยังห้อง ซันก็พูดขึ้นอีก “จริง ๆ เอาพี่โปรดไปนอนห้องกูก็ได้นะ” “นอนห้องกูนี่แหละ ไม่เป็นไรหรอก” “เอางั้นเหรอ” “อืม…ห้องกูกับมึงก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไรหรอก อีกอย่างตอนนี้ก็จะถึงห้องกูแล้วด้วย” “…..” “ผู้ชายด้วยกัน ไม่เป็นไรหรอกมึง” เชย้ำ ตรงประโยคที่ว่าเป็นผู้ชายด้วยกัน “งั้นก็ตามใจ” เมื่อเราตกลงกันได้ เชก็เปิดประตูห้องให้ซันเอาพี่โปรดไปโยนไว้ที่เตียงให้ ตอนนี้พี่โปรดหลับไปแล้ว อีกฝ่ายจะน่าหลับลึกพอตัว เพราะขนาดถูกไอ้ซันโยนลงเตียง ถูกเชจัดท่า จับแขนจับขาให้นอนดี ๆ อีกฝ่ายก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย “ถ้ามีอะไร มึงก็เดินมาเคาะห้องแล้วกัน เดี๋ยวกูจะเล่นเกม คืนนี้คงไม่นอน” ซันพูด หลังเราช่วยกันจัดการพี่โปรดเรียบร้อยแล้ว “โอเค ขอบใจมากนะมึง” “อืม…” เสียงปิดประตูดังขึ้น หลังเชส่งเพื่อนออกจากห้องไปแล้ว เขาหันกลับมามองคนที่นอนอยู่เตียง ก่อนจะเดินไปเปิดแอร์ทิ้งไว้ให้พี่โปรดแล้วไปคว้าเช็ดตัว เชตั้งใจอาบน้ำก่อนเข้าห้อง เพราะผมติดกลิ่นบุหรี่มาซึ่งเชไม่ชอบเท่าไรนัก การดูแลคนเมาในค่ำคืนนี้ไม่มีอะไรมาก มันก็เป็นแค่การแชร์พื้นที่เตียงให้อีกคนเฉย ๆ หลังจากอาบน้ำเสร็จ เชก็เช็ดผมเผ้าตัวเองเดินออกมาจากห้องน้ำ เขามองไปยังเตียงนอน เห็นพี่โปรดยังนอนอยู่ท่าเดิมที่จัดให้ มันดีแล้วที่พี่อีกฝ่ายหลับไป เพราะถ้าพี่โปรดตื่น เชคงประหม่าน่าดู เมื่อเป่าผมจนแห้ง เชก็ไม่รอช้า เขาเดินไปปิดไฟแล้วกระโดดขึ้นเตียงทันที เนื่องจากเริ่มง่วงแล้ว ในขณะที่เชกำลังหลับตาแต่ยังไม่หลับ หูของเขาได้ยินเสียงพี่โปรดขยับตัว เขาได้ยินเสียงร่างกายอีกคนเสียดสีกับผ้าปู เพียงเท่านั้นเชก็ลืมตาขึ้นมาทันที ก่อนนอนเขาได้เว้นระยะห่างให้พี่โปรดแล้วประมาณศอกหนึ่ง ตอนนี้เชนอนหันหลังให้อีกฝ่ายแล้วเขาก็กำลังรู้สึกว่าพี่โปรดขยับเข้ามาใกล้ “ใช่ เชปะ” ท่ามกลางความมืดในห้อง จู่ ๆ พี่โปรดก็พูดขึ้น “อืม เชเองครับ” เชตอบรับ ไม่ยอมพลิกตัวหันกลับไปมองอีกคน “เช….” “ครับ?” เขาขานรับเสียงแผ่ว “หันมาหน่อย” “พี่โปรดเมาแล้วนอนไปดิ” “ขอจูบอีกหน่อย” “ไม่เอา” เชปฏิเสธ เขากอดหมอนข้างไว้แน่น “หันมาหน่อยครับ” “ไม่เอา พี่โปรดเมาแล้วก็นอนไปดิ” “ขอจูบอีกครั้ง แล้วจะหลับ” “พี่โปรดโลภอะ” “….นะครับ” คำพูดของพี่โปรดเหมือนเป็นคำสั่งที่เชต้องทำตามให้ได้ เพียงแค่อีกฝ่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนก็ทำให้เชยอมเปลี่ยนใจ พลิกตัวหันไปหาอีกคนแล้ว เมื่อเชหันกลับไปหาพี่โปรด เขาก็ถูกคนพี่ประกบจูบเบา ๆ จูบครั้งที่สองของเราเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง มันห่างจากจูบแรกเพียงไม่กี่ชั่วโมง เชหลับตาลงปล่อยให้พี่โปรดเป็นผู้นำในเรื่องนี้ ริมฝีปากของเราแนบชิดกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เราจะเริ่มขยับไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ เรียวลิ้นของพี่โปรดแทรกเข้ามาในโพรงปากเชได้สำเร็จ เขาแอบสะดุ้งเมื่อลิ้นของเราสัมผัสเบา ๆ จูบครั้งนี้มันลึกซึ้งยิ่งกว่าครั้งแรกเสียอีก มันทำให้เชรู้สึกใจหวิว ขนลุกชันเพราะความตื่นเต้น อุณหภูมิห้องกำลังเย็นฉ่ำชวนให้หลับสบาย แต่ในเวลานี้เชกลับรู้สึกร้อน ปากของพี่โปรดยังวนเวียนอยู่แถวริมฝีปากเช อีกฝ่ายค่อย ๆ ขยับตัว พลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเขาอย่างเป็นธรรมชาติ เพียงแค่เสียงผ้าเสียดสีกันก็ทำให้เชเขินแล้ว ในเวลาไล่ ๆ กันมือของพี่โปรดสอดเข้ามาในเสื้อเขา ฝ่ามือร้อนของอีกฝ่ายลูบไล้ตรงแถวข้างเอวและบั้นท้าย ไม่รู้เชเผลอตัวมากไปหรือพี่โปรดทำทุกอย่างลื่นไหลยิ่งกว่าปลากันแน่ เพราะเชมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างของพี่ แทรกอยู่กลางหว่างขาเขาแล้ว “ขอจูบอีกหน่อย” พี่โปรดเอ่ยเสียงพร่าพร้อมเคลื่อนตัวขึ้นมาจูบเชอีกครั้ง ดูเหมือนมันจะไม่จบที่จูบ เชกำลังมีอารมณ์ อารมณ์ความต้องการถูกปลุกขึ้นมาเพราะพี่โปรด ร่างกายเรากำลังแนบชิดกันชนิดที่ว่าอากาศก็ไม่สามารถแทรกผ่านได้ หลังพี่โปรดจูบปากเชจนพอใจ อีกฝ่ายก็เลื่อนหน้าต่ำลง จูบเบา ๆที่ปลายคางของเชแล้วคลอเคลียข้างใบหู รู้อยู่เต็มอกว่ามันอาจเลยเถิด แต่เชก็ยังไม่คิดจะท้วงมัน ความต้องการกำลังครอบงำสติของเขา เชเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย เขาบิดเร้าไปมา ยามอีกฝ่ายงับเบา ๆ เข้าที่ใบหูหรือพ่นลมหายใจร้อนกรุ่นแถวซอกคอ ท่อนแขนทั้งสองข้างของพี่โปรดกอดเชไว้แน่น อีกฝ่ายมอบความอบอุ่นให้เชผ่านโอบกอดนั้น “หอมจัง” พี่โปรดพึมพำ ขณะที่เจ้าตัวเคลื่อนหน้าต่ำลงไปอีก ไม่มีการถอดเสื้อเกิดขึ้น อีกฝ่ายใช้วิธีการมุดเข้ามาใต้เสื้อของเช พี่โปรดจูบตรงบริเวณอกข้างซ้ายหนึ่งที ข้างขวาหนึ่งทีแล้วเคลื่อนไปลงจูบเบา ๆ ที่หน้าท้องสองทีจนเกิดเสียง ยิ่งได้ยินเสียงแบบนั้น เชก็ยิ่งเขินเข้าไปใหญ่…. “พี่โปรด” เขาเรียกชื่ออีกฝ่าย หลังนิ้วมือของพี่โปรดกำลังเกี่ยวขอบกางเกงเช เพื่อที่จะถอดมันออก “ยกสะโพกขึ้นเร็ว” พี่โปรดว่า เพราะหากเชไม่ให้ความร่วมมือ อีกฝ่ายก็จะถอดมันไม่ได้ จังหวะตัดสินใจกำลังอยู่ที่เช เขากำลังอยู่กลางทางแยกว่าจะปล่อยให้ทุกอย่างเลยเถิดไปมากกว่านี้หรือจะให้มันจบลงแค่เท่านี้ดี “….” “พี่ก็อยาก เชก็อยากไม่ได้เหรอ จะคิดนานทำไมล่ะ” เพราะเราต้องการเหมือนกัน ทุกอย่างมันจึงอยู่ในสถานะวิน-วิน ไม่มีใครเสียเปรียบใคร เราต่างได้ผลประโยชน์กันทั้งคู่ ส่วนเรื่องความสัมพันธ์หลังจากนี้ค่อยว่ากันทีหลัง เชหลับตาลงอีกครั้ง เมื่อพี่โปรดกำลังรุกล้ำเข้ามาในร่างเขา หลังจากอีกฝ่ายก็ทำการเตรียมความพร้อมให้ร่างกายเชเรียบร้อยแล้ว ความเจ็บแทรกซึมเข้ามาร่าง มันทำให้เชถึงต้องขมวดคิ้วทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ ในเวลาต่อมาพี่โปรดก็จูบเข้าที่ข้างขมับเชเหมือนจะปลอบโยน แต่ก็ยังรุกล้ำเข้ามาไม่หยุด อีกฝ่ายแช่ตัวตนไว้ในร่างเชนานเกือบนาที เพื่อให้เขาได้ปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับ ครั้งหนึ่งตอนเพิ่งรู้จักพี่โปรดใหม่ ๆ เชเคยสงสัยรสชาติเซ็กส์ของมันจะเป็นอย่างไร มันเป็นความสงสัยที่เชไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้รู้คำตอบจนกระทั่งวันนี้…. ตอนนี้เขารู้แล้วว่าอีกฝ่าย ‘เก่งทุกเรื่อง’ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน การงาน การแบ่งเวลา การทำให้คนอื่นรู้สึกดีหรือแม้กระทั่งเรื่องบนเตียง พี่โปรดไม่ใช่คนรุนแรง อีกฝ่ายทำทุกอย่างภายใต้ความนุ่มนวล พี่โปรดทำให้เชรู้สึกว่าทุกอย่างเราต้องไปพร้อม ๆ กัน จากที่ชอบอยู่แล้ว กลายเป็นชอบยิ่งกว่าเดิม เพราะพี่โปรดไม่ได้สนใจแค่ความต้องการตัวเอง แต่อีกฝ่ายใส่ใจความรู้สึกเชด้วย อย่างน้อย ๆ พี่โปรดก็คอยตลอดว่าเชเจ็บไหม มันเป็นเซ็กส์ที่ดี ไม่จำเป็นต้องมีกระบวนท่ามากมาย แค่นี้สำหรับเชมันก็เยี่ยมยอดที่สุดแล้ว ครั้งแรกของเราจบลงที่ยกเดียว ไม่มีต่อมากกว่านั้น ซึ่งเชมองว่าเป็นเรื่องดีแล้ว เพราะหากมีต่อรอบสอง เขาคิดว่าตัวเองไม่ไหว อาจเพราะพี่โปรดดื่มแอลกอฮอล์มากกว่าทุกครั้ง ทำให้หลังจากเสร็จกิจ อีกฝ่ายที่ล้มตัวนอนข้างกัน กอดร่างเชเอาไว้ครู่หนึ่งก็เคลิ้มหลับโดยง่าย คราวนี้พี่โปรดหลับจริง ดูท่าจะไม่ลุกขึ้นมาง่าย ๆ เหมือนตอนแรก เชก็อยากจะหลับตาม ๆ กันไปเหมือนกัน แต่ตอนนี้เขายังนอนไม่ได้ พอความต้องการจบลง สติก็เริ่มกลับมา เสื้อผ้าเชยังอยู่ครบยกเว้นกางเกง เขาลุกไปหยิบมันขึ้นมาใส่ เช็กความเรียบร้อยแล้วเดินกลับไปจัดการพี่โปรด เชจัดการรูดซิปกางเกง ใส่หัวเข็มขัด ติดกระดุมเสื้อให้อีกฝ่ายเสร็จสรรพ สภาพเหมือนตอนขามาอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ตอนแรกก็คิดว่าพรุ่งนี้อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว เชเปลี่ยนใจดีกว่า เชอยากให้พี่โปรดคิดว่าเหตุการณ์คืนนี้มันก็แค่ฝัน เขาก็แค่กลัวว่าพรุ่งนี้เราจะมองหน้ากันไม่ติด ตอนนี้สำหรับเรามันกำลังดีมากแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยพัฒนาความสัมพันธ์ มันน่าจะดีกว่าการข้ามขั้น เหมือนที่เราเพิ่งมันทำมันลงไป

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more