Love is Cruel รักเท่ากับร้าย

Chapter 4: การแสดง

ศึกรบมองสาวน้อยตรงหน้าที่บัดนี้อยู่ในเสื้อกั๊กสูทสีดำผ่าลึกเห็นร่องนมขาวจั๊วะและกางเกงขาสั้นสีดำที่เธอปรับแต่งเองพร้อมกับเสื้อสีขาวที่มัดหลวม ๆ อยู่ที่เอวและหน้าตาน่ารักที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงสด

เขารู้ว่าเธอดูน่ารักแหละ แต่พอแต่งแบบนี้มันเหมือนบวกความยั่วเซ็กซ์เข้าไปอีกเท่าตัวเลยทีเดียว ปกติเขาชอบผู้หญิงแนวนางแบบฝรั่ง เนื้อนมไข่ ตัวสูง ๆ เพราะตัวเขาเองก็สูง 189 เข้าไปแล้ว แต่ยัยเบบี้นี่เป็นคนแรกที่ทำให้เขานึกอยากกระแทกสาวตัวเล็ก ๆ กะทัดรัดดูบ้าง

หนุ่มหน้าสวยคิดหื่นกับสาวน้อยได้เพียงครู่เดียวประตูห้องวีไอพีก็เปิดออกเสียก่อน เขาเห็นพวกหมอที่อายุมากกว่าเขาทั้งหลายกรูเข้ามา บางคนก็แก่กว่าเขาไม่กี่ปี บางคนก็แก่คราวลุง ด้านหลังสุดเป็นสาวสวยหุ่นนางแบบในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงสั้นเหนือเข่า เธอสวย... แบบดื่น ๆ... แบบที่เห็นทั่วไปตามท้องถนน เบ้าหน้ายอดนิยมของสาวชาวไทย จมูกโด่งสวยปลายจมูกเป็นรูปหยดน้ำ ไม่บอกก็รู้ว่าทำมาชัวร์

ศึกรบดึงตัวสาวน้อยเบบี้เข้ามากอดแนบแผงอกหนากำยำแล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ไม่คิดจะยืนรอต้อนรับผู้ใหญ่ที่เข้ามาสักนิด กนากานต์แอบยิ้มแล้วกระซิบข้างหูเขาเบา ๆ

“นี่เริ่มนับเป็นการชาร์จพิเศษครั้งที่หนึ่งเลยนะคะคุณผู้ชาย”

“เลิกเรียกผมว่าคุณผู้ชายได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นจับได้พอดี เรียกผมว่า ‘พี่โซ’ ลองดูสิ... ถ้าแสดงสมจริงนอกจากให้ค่าชาร์จแล้วเดี๋ยวแถมทิปให้ด้วย” ชายหนุ่มกระซิบบอกแล้วยิ้ม ทำทีท่าเหมือนกำลังหัวร่อต่อกระซิกกับสาวน้อยที่อิงแนบอยู่ตรงอก

เสียงเพลงที่ดังคลออยู่ในห้องทำให้กลุ่มคนที่เดินเข้ามาไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าคนทั้งคู่คุยกันเรื่องอะไร รู้แต่ว่าสองหนุ่มสาวสนิทสนมกันจนเกินงาม

ชายสูงวัยอายุราว 50 ปลาย ๆ ที่เดินมาพร้อมกับสาวสวยขมวดคิ้วแล้วมองภาพสาวน้อยซบอกชายหนุ่มหน้าตาดีบนโซฟา เขากำหมัดแน่นเหมือนโกรธเคืองกับภาพตรงหน้า

“อ้าว! สวัสดีครับหมอศักดิ์ มาถึงช้าไปหน่อยนะครับ ผมเลือกผู้หญิงของผมมาจากฟลอร์ข้างล่างเรียบร้อยแล้ว แล้วนั่น... หลานสาวที่คุณบอกอยากแนะนำให้ผมรู้จักเหรอครับ? ที่บอกว่าเพิ่งเรียนจบหมอ กำลังคิดอยู่ว่าจะเรียนเฉพาะทางทางไหนดี” ศึกรบทักทายหมอศักดิ์ชาย ท่านรองผู้อำนวยการโรงพยาบาล LK ที่ศึกรบเพิ่งก้าวเข้ามาเป็นเจ้าของอย่างเต็มตัว

“อ้อ... ครับ นี่ทัดดาว หลานสาวผมเอง ดาวสวัสดีหมอโซสิลูก” ศักดิ์ชายหันไปบอกหลานสาว

หญิงสาวหุ่นนางแบบเห็นชายหนุ่มควงสาวมากอดแนบอกก็รู้อยู่แล้วว่าตั้งใจทำให้เธอโมโห เธอเรียนหมอเชียวนะ ไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออกว่าเขาแค่ต้องการแสดงให้เธอเห็นว่าเขาไม่สนใจเธอ

ยิ่งพยศ ยิ่งอยากได้...

ทัดดาวคิดในใจแล้วยกมือขึ้นไหว้ศึกรบพร้อมส่งยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน

“สวัสดีค่ะพี่โซ ดาวขอคุณลุงให้พาดาวมาหาพี่โซตั้งหลายครั้งแล้ว แต่คุณลุงไม่ยอม ดาวแอบรู้ว่าวันนี้พี่โซจะมางานสังสรรค์กับคุณลุง ดาวเลยอ้อนให้คุณลุงพามาน่ะค่ะ” ทัดดาวทำเป็นไม่สนใจสาวตัวเล็กที่เอนซบอยู่บนอกของศึกรบ สิ่งที่เธอต้องสนใจคือพี่โซเท่านั้น คนอื่นไม่เกี่ยว

ศักดิ์ชายเห็นหลานสาวควบคุมอารมณ์ได้ก็เบาใจ ไม่น่าเชื่อว่าหลานสาวที่อายุเพียง 27 ปีของเขาจะควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าคนเป็นลุงเสียอีก

รองผู้อำนวยการเห็นหลานสาวยังไม่ยอมโบกธงขาวง่าย ๆ ก็วางใจ เดินไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวด้านข้างของโซฟาตัวยาวที่ศึกรบกำลังกอดสาวน้อยอยู่ในตอนนี้ ตามอาวุโสและตามตำแหน่ง ตัวศักดิ์ชายเองต้องได้เป็นคนที่นั่งโซฟาตัวใหญ่แต่ในเมื่อท่านเจ้าของโรงพยาบาลยึดมันไปแล้ว แถมไม่มีท่าทีว่าจะยกที่ให้ใครเขาจึงจำต้องล่าถอย

หลังจากศักดิ์ชายนั่งลง พวกหมอลูกน้องทั้งหลายก็นั่งลงตามบ้าง บางคนก็เดินไปที่กระจกเพื่อมองสาว ๆ เต้นกันด้านล่าง บางคนก็เลื่อนดูเมนูอาหารเตรียมจะสั่งของเข้ามา เห็นจะมีแต่ทัดดาวที่ใจกล้าเข้าไปนั่งประกบอีกด้านของศึกรบไว้แล้วกระซิบที่ข้างหูของชายหนุ่ม

“ดาวมีเรื่องจะถามพี่โซเยอะแยะเลยค่ะ ดาวอยากเลือกต่อยอดเป็นวิสัญญีแพทย์ ขอดาวปรึกษาพี่โซหน่อยได้ไหมคะ ดาวขอนั่งใกล้ ๆ ด้วยนะคะ ในนี้เสียงดัง นั่งไกลคุยด้วยไม่สะดวก” ทัดดาวเอ่ยเสียงหวานออกออดอ้อน

แค่กนากานต์ได้ยินก็แทบจะอ้วก แม่คนนี้คงเป็นคนที่นายศึกรบนี่อยากจะให้เธอมาเป็นไม้กันหมาถึงขนาดยอมจ่ายเงินห้าหมื่นบวกบวกสินะ

แบบนี้ต้องทำงานให้คุ้มค่าเงินของนายจ้างเสียหน่อย...

“อื้อออ... พี่โซขา... เบบี้เวียนหัวจัง เมื่อกี้ตอนเต้นอยู่ข้างล่างยังไม่เป็นอะไรเลย พอขึ้นมาข้างบนก็ยังโอเค แต่พอ... คุณคนนี้เข้ามา...” กนากานต์แสร้งจับศีรษะแล้วนวดขมับไปมาเบา ๆ พลางบุ้ยหน้าไปทางทัดดาว เรื่องการแสดงรวมถึงมารยาต่าง ๆ เธอเห็นสาว ๆ ในผับทำมาจนชินตา พอลองทำบ้างเลยไม่เก้อเขินสักนิด

“...เบบี้ก็ปวดหัวตุบ ตุบเลยค่ะพี่โซขา ไม่รู้ทำไม... เอ...หรือว่า...” สาวน้อยทิ้งช่วงแล้วมองไปทางทัดดาวจากนั้นจึงทำจมูกฟุดฟิดก่อนจะเบ้หน้าแล้วซบใบหน้าน้อยลงไปบนแผงอกกว้างของนายจ้างหนุ่มอีกครั้ง

“จริงด้วยค่ะพี่โซ... น่าจะเป็นน้ำหอมของคุณดาว กลิ่นทำให้คิดถึงฤดูหนาวเลยค่ะ เหมือนดอกไม้ช่วงเข้าฤดูหนาว...” กนากานต์พูดเสียงหวานแล้วเงยหน้ามอง ‘พี่โซ’ ของเธอ

“แน่นอนค่ะ น้ำหอมดาวซื้อมาขวดละเป็นหมื่น กลิ่นเหมือนดอกไม้ธรรมชาติมากที่สุด กลิ่นนี้ทำให้คิดถึงพวกดอกไม้ในฤดูหนาวของลอนดอนน่ะค่ะ พวกสโนว์ดรอปอะไรพวกนั้น ถ้าจมูกไม่ถึงก็ต้องเวียนหัวเป็นธรรมดา” ทัดดาวสะกดอารมณ์อยากด่าที่ยัยเด็กน้อยทำมาเป็นเวียนหัวแล้วออเซาะเป้าหมายของเธอ คุณหมอสาวยิ้มพลางพูดแบบที่พวกผู้ดีเขาพูดกัน... แบบจีบปากจีบคอ

“คุณดาวใส่น้ำหอมกลิ่นฉุ้น ฉุนนี่คะ เบบี้ไม่ชอบเลย เวียนหัวมาก ๆ เลยค่ะ ไม่เหมือนกลิ่นที่พี่โซใช้เลย กลิ่นพี่โซห้อมหอม...” สาวน้อยพูดแล้วทำเป็นสูดกลิ่นตรงซอกคอของหนุ่มหล่อเข้าปอดแบบเต็ม ๆ ตัวเขาก็หอมจริง ๆ ด้วยนั่นแหละ

กิริยาของกนากานต์ทำให้ทัดดาวแทบกรี๊ด แต่ศึกรบกลับตรงกันข้าม เขาอยากจะจับแม่เบบี้กดตรงนี้เสียเลยทีเดียว ยิ่งลมหายใจอุ่น ๆ บวกกับกลิ่นกายคล้ายแป้งเด็กผสมความหอมหวานอ่อน ๆ ยิ่งทำให้เขารู้สึกอยาก... อยากทำอะไรกับเธอมากกว่าที่กอดเธอแนบอก

“อ้อ... เบบี้คิดออกแล้วว่าน้ำหอมของคุณดาวกลิ่นเหมือนดอกอะไร น้ำหอมคุณดาวกลิ่นเหมือนดอกต้นตีนเป็ดเลยค่ะ มันบานช่วงหน้าหนาว มิน่าล่ะ เบบี้ได้กลิ่นแล้วคิดถึงฤดูหนาวทันทีเลย โอ๊ย! แค่คิดว่ากลิ่นมันเหมือนดอกต้นตีนเป็ดเบบี้ก็จะเป็นลมแล้วค่ะ พี่โซพาเบบี้กลับเลยได้ไหมคะ? หัวใจเบบี้เต้นแร้ง แรง... ได้กลิ่นแล้วเบบี้จะเป็นลม” กนากานต์เงยหน้าสบตาพี่โซของเธอล้วพูดเสียงสองจากนั้นจึงซบกลับลงไปแนบอกที่มีแต่กล้ามเนื้อแน่นของศึกรบอีกครั้ง

หนุ่มหน้าสวยขยับแว่นทีหนึ่งแล้วส่งมือหนาไปทาบบนหน้าอกอิ่มของสาวน้อยแล้วบีบเนื้อนิ่มหยุ่นมือเบา ๆ เขายกยิ้มร้ายที่มุมปากอย่างเป็นต่อ กนากานต์อยากจะปัดมือเขาออกเพราะมันดูจะเกินเลยมากไปแล้ว แต่เมื่อเห็นสายตาที่เหมือนมีไฟอยู่ในนั้นของทัดดาว หญิงสาวก็กดมือใหญ่ของชายหนุ่มให้แนบลงไปบนอกนิ่มมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“หัวใจเบบี้เต้นแรงจริง ๆ ด้วย” ศึกรบรับคำยิ้ม ๆ

“พี่โซพาเบบี้กลับได้ไหมคะ เบบี้หน้ามืด ต้องการหมอปฐมพยาบาล” เธอพูดเสียงดังพอจะให้คนทั้งห้องได้ยิน จากนั้นจึงเลื่อนหน้าขึ้นไปกระซิบที่ข้างหูของศึกรบ

“จับนมไม่พอมีบีบด้วย แบบนี้ชาร์จเพิ่มเยอะหน่อยนะ ชาร์จตามระดับความบ้ากาม แต่ถ้าขืนยังจับต่ออีกนิด เสร็จงานนี้ฉันตัดมือคุณทิ้งแน่! ไอ้โรคจิตวิตถาร!” ถึงปากจะกระซิบด่าแต่ริมฝีปากกลับคลี่ยิ้มอ่อนหวานยั่วยวน คนที่เห็นเพียงภายนอกต้องคิดว่าเธอพูดจาปลุกปั่นอารมณ์ชายของคุณหมอหนุ่มอยู่เป็นแน่

สาวน้อยขู่เสร็จก็จับมือศึกรบออก ให้หลุดจากการเกาะกุมเต้าอิ่มของตน

ถึงตอนนี้แม้ทัดดาวจะเป็นพระโพธิสัตว์ก็คงจะทนไม่ไหวแล้ว กนากานต์รู้ดีเพราะคุณหมอสาวมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

โห! เจออีตาพี่โซแค่ห้านาที ทำอย่างกับเป็นเมียเขามาตั้งแต่ชาติที่แล้ว สงสัยลุงกรอกหูมาเยอะว่าต้องจับเขาทำผัวให้ได้แน่ ๆ เลย

“เออ... ทุกคนครับ เบบี้ปวดหัว ผมขอตัวพาน้องไปส่งบ้านก่อนนะครับ” ศึกรบกล่าวจบแล้วตวัดร่างเล็กที่ซบอกขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว

กนากานต์ตกใจแต่ก็ยังแสดงทีท่าเป็นปกติแล้วโอบคอเขาไว้กันตก

ทุกคนในห้องหันมามองศึกรบเป็นตาเดียวกัน เมื่อยามที่เดินเข้าห้องมาเห็นศึกรบมีสาวน้อยข้างกายแต่ละคนก็มีความคิดในใจที่แตกต่างกันไปอยู่แล้ว บางคนก็นึกรังเกียจสาวน้อย เพราะแค่เห็นก็รู้ว่าคงเป็นเด็กเที่ยวกลางคืน บางคนก็นึกตำหนิศึกรบที่พาเด็กเหลือขอขึ้นมาที่ห้องวีไอพี บางคนอย่างท่านรองศักดิ์ชายและทัดดาวผู้เป็นหลานก็โกรธเคืองที่คุณหมอหนุ่มกระทำการไม่ไว้หน้าทั้ง ๆ ที่น่าจะรู้อยู่เต็มอกว่าการสังสรรค์ในวันนี้ถูกจัดขึ้นมาเพื่อให้ศึกรบได้เจอกับทัดดาว ด้วยความที่ทุกคนมีความรู้สึกด้านลบกับสาวน้อยที่เรียกตัวเองว่า ‘เบบี้’ จึงไม่มีใครใส่ใจเธอนัก ไม่คิดแม้แต่จะแนะนำตัวหรือถามชื่อ จนกระทั่งเจ้าของโรงพยาบาลหนุ่มอุ้มร่างเล็กขึ้นมาในอ้อมกอดทุกคนจึงให้ความสนใจกับสาวน้อยมากขึ้น

ใครจะไปคิดว่าหนุ่มหล่อเจ้าของโรงพยาบาลใหญ่ เรียนจบหมอจากลอนดอนจะมาพลาดท่าเสียทีให้เด็กสก๊อยหุ่นเหมือนดาราเอวีญี่ปุ่นอย่างยัยเด็กที่ชื่อเบบี้ได้กันเล่า?