EP : 5
1125 คำ
“ถ้าจะร่านไม่จบไม่สิ้นแบบนี้แล้วทำไมไม่หย่าให้พี่สักทีวะ! ไปหย่ากันให้มันจบ ๆ สักที!”
“รอให้อีแพงมันผูกคอตายก่อนค่อยหย่า ตอนนี้ยังไม่ได้หรอกเดี๋ยวมันได้ผัวรวย”
“พระเพื่อน!”
“เสียงดังเพื่อ? หัดมีมารยาทแบบอีคนดีบ้างสิพี่กาย อยู่ใกล้มันมากไม่ซึมซับบ้างเหรอหรือว่าซึมซับแต่เรื่องที่มันอยากใส่ข้อมูลลงสมอง”
“มันมากเกินไปแล้วนะพระเพื่อน”
“ไม่มากเกินไปหรอก อย่างน้อยก็ทำให้พี่กายมีมารยาทขึ้นบ้าง พอไม่เสียงดังก็ดูเป็นผู้ดีเหมาะกับอีแพงเหมือนกันนะเนี่ย”
“...โธ่โว้ย!” เขามองฉันเหมือนเหลืออดจากนั้นก็ตะโกนลั่นบริเวณนี้แล้วลุกจากโต๊ะกินข้าวไปทันที
“หึ! แค่นี้เองเหรอ?” แต่ดีแล้วที่ไปเพราะอาหารในจานไม่เหมาะกับเขาหรอก คนอย่างพี่กายให้ไปเคี้ยวหญ้าเนเปียร์ยังหรูเกินไปเลยด้วยซ้ำ
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...อีแซนดี้
ติ๊ด!
“ว่า”
(อยู่ไหนของมึงอีเพื่อน~)
“บ้าน”
(บ้าน?)
“อืม”
(บ้านผัว)
“อืม บ้านผัวเก่าอีแพง”
(โอ้ย~ ไม่มีลุ้นเลยว่างั้น)
“ไม่มี”
(แล้วมึงไปทำไมคะตั้งแต่เช้า หรือว่าความจริงมึงค้าง)
“แล้วทำไมกูจะค้างไม่ได้ตอนนี้ที่นี่เป็นบ้านกูเหมือนกัน” แล้วมันก็จะเป็นตลอดไปไม่มีทางที่คนอย่างมันจะมีโอกาสได้มาอยู่ที่นี่ถาวรหรอก!
(เออ ๆ ถ้างั้นก็กอดไว้ให้แน่นทุกอย่างเลยล่ะ)
“กอดแน่นแน่ยกเว้นผัวเก่าอีแพง”
(ดีค่ะเพราะเดี๋ยวกูจะทำหน้าที่กอดแทนมึงเอง)
“ไร้สาระ ตกลงโทรมาทำไมมีอะไรว่ามาอีสันต์”
(แซนดี้ค่ะอีเพื่อน อีผีเจาะปากมาพูด!)
“ไปวีนแม่มึงไหมล่ะตั้งชื่อนี้ให้มึงเอง มีอะไรว่ามากูจะไปหาข้าวเช้ากินแล้ว”
(ไม่มีอะไรวันนี้วันเสาร์กูว่าจะไปเดินสายมูเตลู)
“ไปเลย วันนี้ขอผ่าน” ที่บอกว่าวันนี้ขอผ่านไม่ใช่ว่าเป็นสายมูเหมือนกันนะคะอย่าเข้าใจผิด แค่ทำหน้าที่เพื่อนที่ดีไปเป็นเพื่อนมันเฉย ๆ
(ทำไมล่ะ กูไม่มีเพื่อนเนี่ยถ้ามีไม่ชวนมึงหรอก)
“วันนี้วันเกิดอีแพง กูงดทำบุญทำทานทุกกรณี”
(แต่กูว่าทำบ้างก็ดีนะอีเพื่อน อุทิศส่วนบุญให้มันไงชาติหน้ามึงสองคนจะได้ไม่ต้องมาเจอกัน)
“เหอะ! แค่ต้องหายใจร่วมกับมันกูยังหวงอากาศแล้วมึงคิดว่าคนอย่างกูจะอยากเผื่อแผ่บุญให้มันเหรออีสันต์”
(โอ้ย! ขัดใจหน่อยก็เรียกกูแบบนี้ตลอด เออ ๆ ไม่ให้ก็ไม่ให้แต่ถ้าจะตายอย่าลืมกล่าวคำอโหสิให้มันแล้วกัน กูว่ามึงคงเกลียดมันมากจนไม่อยากเจอมันชาติต่อไปหรอกมั้ง)
“ถ้ามันตายก่อนกูจะอโหสิแต่ถ้ากูตายก่อนกูไม่ทำ กูจะตามไปเอาคืนถึงชาติหน้าให้สะใจ”
(เฮ้อ! แล้วนี่พี่กายอยู่ไหน)
“ไม่รู้”
(ตอแหล อยู่บ้านเดียวกันไม่รู้ได้ไง ไม่รีเทิร์นก็อย่ากั๊กค่ะชะนีปล่อยมาทางนี้กูจะซีเอฟต่อ)
“ไม่รู้จริง ๆ รู้แค่เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไปก่อนมึงโทรมาไม่ถึงห้านาที”
(ทะเลาะกัน?)
“เรื่องปกติไหมล่ะ”
(เออ เรื่องปกติ แต่กูว่าถ้าดีกันเมื่อไหร่คู่มึงลูกหัวปีท้ายปีแน่นอน)
“เหอะ! เรื่องดีกันของกูกับพี่กายนี่เป็นไปไม่ได้พอ ๆ กับการที่กูจะหยุดเกลียดอีแพงเลยล่ะ ไปทำธุระของมึงเถอะตุ๊ด ทำเผื่อกูด้วย กูฝากเผาพริกเผาเกลือแช่งมันที”
(อีบ้า! ถึงกูมีเพื่อนร้ายอย่างมึงแต่กูเป็นคนดีค่ะกูไม่แช่งมันหรอก แค่นี้ก่อนกูรีบไปลงสาลิกาก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับบ้านเตรียมสแตนบายรอเผื่อวันนี้มึงสร้างเรื่องอีก)
“หึ ๆๆ ไม่ต้องห่วงจ้ะสันต์เพราะกูสร้างแน่ บาย~”
ติ๊ด!
ได้คุยกับอีสันต์แล้วอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ไปหาอะไรกินในครัวดีกว่า กองทัพต้องเดินด้วยท้องเผื่อว่าวันนี้ได้พังงานปาร์ตี้ใครเดี๋ยวจะไม่มีพลังงานพอ ถ้าพลังงานน้อยก็คงแย่เลยเพราะคงพังงานวันแหกนรกมาเกิดของอีแพงได้ไม่เต็มที่และถ้าจะให้ดีสมบูรณ์เพอร์เฟ็คก็ต้องเตรียมเอนเนอจีให้เยอะหน่อย
-เวลาต่อมา-
“ไม่ไปไหนเหรอ” ฉันถูกถามในช่วงเย็นเพราะเอาแต่นอนเอกขเนกเล่นในห้องนั่งเล่นมาทั้งวัน พอถูกถามเลยยิ้มพร้อมกับกระดิกเท้าไปพร้อมกัน
“ไป”
“ไปไหน”
“ไม่รู้สิ รอพี่กายไปก่อน”
“...” พอตอบก็ทำจ้องหน้าไม่พอใจใส่ เอาใจยากจริง ๆ เลยผัวเก่าอีแพงเนี่ย
“จริง ๆ รอพี่กายไปก่อนแล้วจะขับรถตามไป เมื่อไหร่จะไปล่ะแต่งตัวรอตั้งแต่เช้าแล้วนะ”
“อย่าเอาแต่จ้องทำลายความสุขของใครเลยพระเพื่อน บางเรื่องปล่อย ๆ ไปบ้างก็ได้” เขาพูดพร้อมกับมองด้วยแววตาขอร้องแต่เชิญเอามันกองไว้ตรงนั้นเถอะ
“เคยขอกี่ครั้งแล้ว?” ฉันถามพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น
“อ่าส์! ต้องทำยังไงถึงจะหยุด”
“เอาเชือกไปให้มันผูกคอตายสิ”
“พระเพื่อน” เขาเรียกชื่อฉันด้วยเสียงกำราบแต่เขาก็น่าจะรู้ดีว่าฉันไม่เคยกลัว อย่างมากก็แค่รำคาญ
“ถ้าไม่เอาข้อเสนอนี้ก็เอายาฆ่าหญ้าก็ได้ ยาฆ่าหญ้านี่แหละดีถ้าผูกคอตายศพอีแพงมันจะดูดีไป”
“พระเพื่อน!”
หมับ!
“อย่ามาแตะตัวนะพี่กาย” เขาตรงเข้ามากระชากข้อมือฉันทำให้ฉันพูดออกไปด้วยความหงุดหงิด
“ทำไม? ทำไมจะแตะไม่ได้วะ”
“ไม่ชอบ ไม่อยากให้มาแตะ ขยะแขยง!”
“หึ! พี่มากกว่าไหมต้องพูดคำนี้ พี่ต่างหากรึเปล่าที่ต้องขยะแขยงผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ!”
“ถ้างั้นก็ปล่อยแล้วไสหัวไป จะไปฉลองวันเกิดกันเค้กกินตับหรือสมสู่กันท่าไหนก็ไปอย่ามาโดนตัวเพื่อนก็พอ!”
“พี่ไปแน่พระเพื่อนแต่ก่อนไปมันต้องจัดการเธอก่อนไม่งั้นเดี๋ยวเธอแม่งก็เสือกไปขัดจังหวะตอนพวกพี่จะเอากันอีก!”
- ผู้เขียน
