Sex friend เพื่อนรักมาเฟีย

CHAPTER 01 เพื่อน คือคนที่พร้อมจะอยู่กับเราในวันที่เราไม่เหลือใคร เพื่อน คือที่พักพิงในตอนที่เราพบเจอปัญหา เพื่อน คือคนที่คอยอยู่เคียงข้างในตอนที่เราต้องการมากที่สุด แต่เพื่อนสำหรับลูกพีชกับธามกลับแตกต่าง มันเริ่มเปลี่ยนไปหลังจากที่เธอเริ่มพยศกับเขาเป็นครั้งแรก Sex Friend คือที่สุดของความกระสัน ไม่มีใครมอบความมอมเมาให้ผมได้เท่าเธออีกแล้ว 'ธาม' คือชื่อของผู้ชายที่มีดีกรีเป็นที่หมายปองของผู้หญฺิงทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย เขามีบุคลิกนิ่งสงบแต่กลับแผดเผ่าและสาดแสงราวกับสายฟ้าที่แผดแสงดุร้ายอยู่บนท้องฟ้า ธามเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหล่า ทุกสัดส่วนถูกปลูกสร้างอย่างรอบคอบ ทุกอย่างบนใบหน้าจึงเรียกได้ว่าโดดเด่นกว่าคนทั่วไป เขามีใบหน้าคมสัน ดวงตาเรียวสวยและดุดัน ปลายจมูกแหลมคมและมีริมฝีปากหนาที่ราบเรียบแต่ทว่ากลับอวบอิ่มจนผู้หญิงหลายต่อหลายคนอยากจะพุ่งพรวดเข้ามาบดขยี้ให้รู้แล้วรู้รอด ธามมีเพื่อนสนิทหนึ่งคน เธอมีชื่อว่า ‘ลูกพีช’ เป็นเด็กผู้หญิงหัวอ่อนที่หลวมตัวเข้าไปเป็นเพื่อนสนิทกับผู้ชายอันตรายอย่างเขาและเป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวที่สามารถเป็นเพื่อนกับเขาได้จริง ๆ สาเหตุที่สองคนนี้เป็นเพื่อนกันนั้นเกิดขึ้นจากความอ่อนแอของลูกพีชที่ดันขัดหูขัดตาธามเป็นอย่างมาก เขาจึงจัดการให้เธอเข้ามาอยู่ข้างเขา และใครหน้าไหนที่เคยรังแกเธอก็ไม่สามารถยุ่งวุ่นวายกับเธอได้อีก เมื่อเธอมองว่ามันคุ้มสองคนนี้จึงตกลงยอมเป็นเพื่อนกันจนถึงตอนนี้ก็ย่างเข้าปีที่สามที่เขาสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน “ธาม ตื่นได้แล้วนะแปดโมงแล้วเดี๋ยวก็ไม่ทันเข้าเรียนของอาจารย์วิมลหรอก” เสียงเล็กที่หวานใสขยับฝ่ามือลงไปเขย่าร่างหนาทียังคงนอนแผ่อยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ คอนโดที่กว้างขวางแห่งนี้มีเพียงลูกพีชเท่านั้นที่เข้าออกได้ตลอดเวลาเพราะเธอมีคีย์การ์ดห้องเขาอยู่ มันไม่ใช่สิทธิพิเศษและมันไม่ใช่เรื่องพิเศษสำหรับเธอด้วยเพราะตัวเธอนั้นย่อมรู้ดีว่าตัวเองมีหน้าที่ทีี่หนักหนากว่านั้นมาก นั้นก็คือการดูแลผู้ชายคนนี้แทบจะทุกอย่างที่คนทั่วไปทำได้แต่ธามกลับเลือกที่จะไม่ทำเพื่อรอให้ลูกพีชเป็นคนปรนนิบัติเขาได้อย่างดีที่สุด เธอก็เป็นเหมือนสาวใช้ที่ต้องคอยดูแลเขาต้อย ๆ เพื่อให้คุ้มกับที่เขาคุ้มกันเธอจากพวกคนที่คิดจะรังแกเด็กสาวหัวอ่อนอย่างเธอ “ไม่อยากตื่น ขี้เกียจ” ธามส่งเสียงงึมงำโต้ตอบอย่างรำคาญใจ เขาพลิกหนีลูกพีชไปอย่างไม่สบอารมณ์ เธอได้แต่ถอดถอนลมหายใจออกไปอย่างเหนื่อยล้าแต่ก็มิวายยื่นมือออกไปเขย่าต้นแขนหนาอีกครั้งหนึ่ง แม้จะเป็นการฝืนใจทำก็ตาม “ไม่ได้นะธาม วันนี้คาบอาจารย์วิมลมีสอบย่อยถ้านายไม่ไปนายก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” เธอยังคงพูดต่อและเขย่าผู้ชายที่ดื้อรั้นอย่างธามอย่างไม่เลิกละ “รำคาญ” ธามสลัดมือเล็กออกไปจนเธอแทบจะล้มลงแต่ยังดีที่ทรงตัวทัน คนที่กล่าวอ้างกับคนอื่นว่าเป็นเพื่อนกับเธอกลับชอบใช้กำลังข่มขู่และบีบบังคับเธอทุกครั้งไป ลูกพีชกลอกตาขึ้นบนสองสามทีก่อนจะเดินมาดึงผ้าห่มที่ธามห่มอยู่โยนทิ้งไป ใบหน้าเรียบเฉยจ้องมองผู้ชายที่จิปากอย่างขัดใจแล้วเขาก็ลืมตาขึ้นมามองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว ผมฟู ๆ ไม่สามารถทำให้ความหน้าตาดีของเขาลดน้อยลงได้เลย “นายต้องตื่น” เธอยังคงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง แม้ภายในใจจะสั่นไหวกับความดุร้ายที่คนตรงหน้าขู่ฟ่อ ๆ แต่เธอจะไม่ยอมให้ธามต้องสอบตกในวิชาอาจารย์วิมลที่ขึ้นชื่อว่าเคี่ยวที่สุดในมหาวิทยาลัยเด็ดขาด เพราะถ้าธามสอบตกคนที่จะซวยอีกก็คงไม่พ้นเธอที่ต้องดันเขาขึ้นมาให้ได้ด้วยตัวของเธอเอง “บอกว่ารำคาญไงวะ ปลุกอะไรอยู่ได้” ธามขมวดคิ้วแน่นทั้งสองข้าง ดวงตาดุดันจ้องมองลูกพีชที่ยืนจ้องหน้าเขาอยู่อย่างดุร้าย เขาแทบจะกระโจนเข้าไปขย้ำเธอให้แหลกคามือ “เราปลุกตามหน้าที่ เราเป็นเพื่อนนายและเราจะไม่ยอมให้นายต้องพลาดการสอบย่อยในวิชาของอาจารย์วิมลเด็ดขาด” เธอว่าเสียงเด็ดขาดแล้วทิ้งตัวลงไปนั่งบนเตียงเดียวกันกับที่ธามนั่งอยู่ เขาสวมใส่แค่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียวเท่านั้น ร่างกายท่อนบนเปล่าเปลือยและไร้อาภรณ์ปกปิดแต่กลับเป็นเรื่องปกติที่ลูกพีชสามารถพบเห็นได้ทุกวัน “ถ้าฉันตกเธอก็แค่ช่วยติวให้ฉันสอบขึ้นไปได้” ธามไหวไหล่ เขาพูดราวกับไม่แยแสกับความเดือดร้อนที่อาจจะทำให้ลูกพีชลำบากตามไปด้วยทั้งที่เป็นความผิดของตัวเองเพียงคนเดียวแท้ ๆ “นายก็รู้ว่าเราไม่ได้ว่างมากขนาดนั้น เราไม่ได้รวยเหมือนนายและเราก็ไม่ได้มีวันว่างเหมือนนายด้วย ฉะนั้นลุกขึ้นไปอาบน้ำ” ลูกพีชกล่าวทิ้งท้าย เธอยื่นมือออกไปดึงคนตัวสูงที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเตียงให้ลุกขึ้นแต่เขากลับนั่งตัวแข็งทื่ออย่างดื้อดึงราวกับตัวเองเป็นเด็กตัวน้อยที่ขี้เอาแต่ใจ อายุก็ตั้งยี่สิบปีแต่ทำไมต้องให้เธอคอยตามดูแลอยู่เรื่อยเลย ลูกพีชได้แต่บ่นเขาอยู่ในใจ “ธาม มันจะสายแล้วนะ” เมื่อดวงตากลมโตเหลือบไปมองนาฬิกาเธอก็บึนปากขึ้น มันใกล้เวลามากแล้วถ้าไปไม่ทันเธอกับเขาต้องซวยแน่ ๆ “อยากนอน” “ไม่” ธามที่ทำเหมือนจะทิ้งตัวลงไปอีกครั้งถูกลูกพีชดึงให้ลุกกลับมานั่งเหมือนเดิมอีกครั้งและครั้งนี้เธอก็ไม่คิดที่จะยอมแพ้ ลูกพีชดึงให้ธามที่นั่งแข็งเป็นหินให้ลุกขึ้นมา “อยากให้ลุก เธอมีอะไรมาแลก” ลูกพีชกัดริมฝีปากล่างด้วยความรู้สึกคุกรุ่นอยู่ในใจ เธออยากจะตะกุยหน้าเพื่อนสนิทขของตัวเองสักสองสามทีให้หายแค้นใจ “เดี๋ยวเราจะนัดพี่พรีมให้มาติวหนังสือหลังเลิกเรียน โอเคมั้ย?” ข้อเสนอของลูกพีชทำให้ธามยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ร่างหนาที่เคยนั่งนิ่งตอนนี้กลับยอมลุกขึ้นจากเตียงนอนได้อย่างง่ายดาย “เยี่ยมมาก เพื่อนรัก” เขาคว้าผ้าขนหนูมาพาดบ่าก่อนจะเอ่ยคำชื่นชมแล้วกดริมฝีปากลงไปบนแก้มเนียนสวยอย่างอุกอาจ “ไอ้เลว” ลูกพีชพึมพำอยู่ในลำคอ คำด่าทอนั้นถูกเปล่งออกมาหลังจากที่ธามเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว