3
1692 คำ
เวลาล่วงเลยไปถึงหนึ่งทุ่ม ภายในห้องใต้ดินอากาศเย็นมากเพราะด้านนอกมีพายุเข้าอย่างหนัก ฝนตกหนัก ลมกรรโชกแรง เธอขึ้นมาชั้นบนเพื่อจัดการบ้านที่เลอะไปด้วยเลือดให้กลับมาขาวสะอาดดังเดิม ศพทั้งหมดถูกห่อเอาไว้รอคนมารับและจะไปจัดตามพิธี กว่าจะทำทุกอย่างเสร็จก็กินเวลาไปเกือบสามทุ่มแล้ว เธอหันไปมองคนที่มาช่วยทุกอย่างและมองตลอดเหมือนกลัวว่าเธอจะหายไป
“อาหารค่ำเสร็จแล้วครับนายน้อย คุณวาเลนพักแล้วมากินก่อนเถอะ”
“หิวชะมัดเลย! ไปเร็วยัยเด็กเจ้าระเบียบ”
“ไม่ต้องมาจับมือ!”
“หอมแก้มก็ทำมาแล้วทำไมจะจับมือไม่ได้!”
“พี่มันฉวยโอกาส!”
วาเลนเดินนำไปที่ครัวแล้วเขาเดินตามด้วยความระมัดระวังมาก ตั้งแต่หกโมงเย็นกว่าๆที่ขึ้นมาเพื่อช่วยเธอจัดบ้านให้เรียบร้อยทั้งที่สามารถส่งคนมาจัดการเรื่องนี้ได้ แต่ยัยเด็กดื้อกลับบอกว่าอยากจัดการเอง เธอเรียงทุกอย่างเป็นระเบียบมากซะจนรู้สึกเขินนิดหน่อยเพราะตัวเขาไม่มีระเบียบ ใช้ตรงไหนก็วางไว้ตรงนั้น ถ้าหาไม่เจอก็ถามแม่บ้านหรือไม่ก็ถามกวีเอา สิ่งที่เขาเก็บดีมากก็มีแค่ของสำคัญแค่นั้น แต่บางครั้งมันก็หายอยู่ในห้องนอนและห้องทำงานจนประสาทกินกว่าจะหาเจอได้
เขาเป็นคนเหมือนไม่จริงจังเท่าไร
วาเลนดูจริงจังและดุดันเกินเด็ก
อาหารในวันนี้เป็นเมนูง่ายๆที่กวีทำให้กินประทังความหิว ของที่ใช้ก็มีหลงเหลืออยู่จากตู้แช่ที่ยังไม่ถูกทำลาย ด้านนอกฝนตกหนัก เสียงฟ้าร้องดังลั่นเชียว วาเลนน่าจะชินไปแล้วเลยไม่รู้สึกอะไรมาก เธอกินอาหารแบบที่ไม่ติอะไรเลยสักคำเดียว เธอกินง่ายมากต่างกับเขาที่บ่นนิดๆเพราะไม่ค่อยชอบเท่าไร ส่วนกวีก็กินด้วยสีหน้าตลกมาก รสชาติมันไม่ได้แย่แต่ก็ไม่ได้ดีพอจะผ่อนคลายกับอาหารค่ำ
“ดื่มไวน์ไหมไหนๆก็ติดฝนด้วยแล้ว”
“อืม”
“หนูคงไม่ได้คออ่อนใช่ไหม?”
“ก็ไม่ได้คอแข็งหรอก แค่ดื่มเป็นบ้าง แล้วอยากได้เป็นพวกเหล้าก็มีนะ”
“ที่นี่มีครบทุกอย่างจริงๆ”
“เหล้าอยู่ในตู้นั้น ถ้าจะดื่มก็เอาไปดื่มข้างล่างเผื่อเมาแล้วพวกนั้นแวะมาจะได้ตามหาไม่เจอ”
“มันคงจะคิดว่าพี่พาเธอกลับได้แล้วล่ะ พ่อพี่ทำตัวหลอกเอาไว้แล้ว”
เขากับกวีดื่มเหล้า ส่วนยัยเด็กคออ่อนดื่มไวน์ เขาเห็นนะว่าเธอเครียดมากและเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในหัวตลอดเวลา ผ่านไปไม่นานกวีไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าจากนั้นถึงลงไปชั้นล่างก่อนเพราะต้องคุยเรื่องงานกับพ่อแทนเขา ยัยเด็กน่ารักแก้มเริ่มแดงขึ้นมาแล้ว แต่ก็ยังไม่ยิ้มออกมาเลยสักนิด เธอมองหน้าเขาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ พอโดนมองกลับก็หลบตาซะงั้น
น่ารักอะไรขนาดนี้วะ
อยากได้วาเลนมาเป็นของตัวเอง
“พี่อายุเท่าไร?”
“ยี่สิบห้า”
“แก่แล้วเนอะ”
“เขาเรียกว่าวัยรุ่น!”
“ก็แก่กว่านี่”
“ปากแบบนี้ไม่น่าอายุยืนนะ เธอก็อยู่ให้ได้อายุเท่าพี่แล้วกัน!”
“ไปอาบน้ำแล้วนะ ง่วงอยากนอน”
“ง่วงไวจัง”
“ปรกติสี่ห้าทุ่มก็นอนแล้ว”
“เป็นเด็กเลยต้องนอนเยอะสินะ ปรกติพี่นอนประมาณตีสาม บางวันก็ลากยาวไปตีห้าเลย”
“มิน่าล่ะ! ถึงดูสมองตื้อ”
“ยัยเด็กปากเสีย!”
“ไปดีกว่าขี้เกียจคุยกับสูงวัย”
“ถ้าไม่ใช่เด็กนะจะโบกให้กะโหลกโยกเลย! พี่พาไปส่งที่ห้องแล้วจะแยกไปอาบน้ำที่ห้องอาฟีนิกซ์ ลงไปพร้อมกันนะวาเลน อย่าพึ่งหนีลงไปก่อน”
“อยู่ไม่ได้เหรอ?”
“แล้วรอพี่มันจะตายไหม!”
“กลัวผีเหรอ?”
“ผีต้องกลัวพี่!”
“ก็ได้ เดี๋ยวรอ แต่อาบเร็วๆหน่อยนะ ง่วงจนลืมตาจะไม่ขึ้นแล้ว”
เขาช่วยประคองเด็กเล็กที่น่าจะพึ่งดื่มเป็นเลยคออ่อนเมาง่ายขนาดนี้ เราแยกกันที่หน้าห้องและเขาอาบน้ำเสร็จจะมาหาเธอเพื่อลงไปชั้นล่างพร้อมกัน ห้องนอนของอาฟีนิกซ์ค่อนข้างเรียบร้อยไม่ต่างจากห้องของลูกสาวตัวเองเท่าไรเลย ไม่มั่นใจว่าจัดดีอยู่แล้ว หรือยัยเด็กเล็กมาจัดให้เพิ่มกันแน่ เธอดูรับไม่ได้กับความไม่เรียบร้อย ดูไม่ชอบอะไรที่ไม่ไปในทิศทางเดียวกัน พ่อเป็นยังไง ลูกก็เป็นแบบนั้นสินะ
แล้วพ่อเขาล่ะเป็นยังไงกันนะ
ทำไมเขาเป็นแบบนี้
ห้องโทนสีขาวนวลตัดด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำเป็นหลักทำให้รู้สึกถึงความคลาสสิคและคุมโทนเป็นอย่างดี ไม่มีร่องรอยการรื้อค้นเลยสักนิด หรือว่าวาเลนขึ้นมาจัดก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน เสื้อผ้ามีหลากหลายแบบให้เลือกจัดเรียงตามประเภทและสีนั่นเลยง่ายมากที่จะหาฟรีไซซ์มาใส่เพื่อนอน ของใช้ส่วนตัวมีสต็อกเอาไว้พร้อมหมดนั่นยิ่งทำให้สบายเข้าไปใหญ่ ที่นี่มีอาวุธซ่อนอยู่ในตู้เสื้อผ้าอยู่ไม่มากเท่าไร แต่ก็สามารถหยิบมาใช้ป้องกันตัวได้เมื่อมีภัยเข้ามา เขาเดินสำรวจมาถึงรูปถ่ายหัวเตียง
ยัยเด็กวาเลนน่ารักตั้งแต่เด็ก
อยากได้เธอจริงๆนะ
หลังจากอาบน้ำจัดการตัวเองเรียบร้อยทุกอย่างพร้อมจะนอนพักและสำรวจห้องของอาฟีนิกซ์จนพอใจ แล้วถึงได้เดินกลับไปห้องนอนที่อยู่ใกล้กัน เพียงแค่เปิดประตูไปก็ยิ้มกว้างออกมาในสิ่งที่เห็น วาเลนนอนบนเตียงใกล้จะหลับเต็มทีแล้วแหละ เขาค่อยๆคลานขึ้นไปนอนเท้าคางบนเตียงแล้วเกลี่ยแก้มนุ่มแผ่วเบาด้วยความเอ็นดูมาก
เขาชอบตั้งแต่เห็นรูปถ่าย
ยิ่งเจอตัวจริงก็ยิ่งชอบ เขาอยากได้
“ทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“ง่วงก็นอนไปสิ”
“มึนไปหมดเลย เหมือนเพดานมันหมุนติ้วๆ”
“เมาก็เป็นแบบนี้แหละ ง่วงก็นอนเดี๋ยวพี่จะอยู่ดูแลเอง”
“วาเลนไม่เคยเมา…วาเลนไม่เมา”
“เห็นพูดแบบนี้แทบทุกคน”
“ทำไมเราไม่เคยเจอกันเลยทั้งที่ลุงเอเธนส์มาที่นี่บ่อยมาก”
“มันผิดที่พ่อไม่อยากให้พี่รู้จัก เราก็เลยไม่เคยเจอกัน”
“ลุงเอเธนส์บอกว่าลูกชายดื้อมาก ซนที่สุด เลี้ยงก็ยาก บอกอะไรไม่เคยฟังแถมเถียงเก่ง”
“พ่อนินทาพี่ขนาดนี้เลยเหรอ?”
“อื้ม ลุงบอกว่าพี่ไม่อยากมีที่นี่เลยไม่บังคับเพราะเดี๋ยวจะทะเลาะกัน”
“ถ้าพี่รู้ว่ามีวาเลนอยู่ที่นี่พี่มาแน่นอน”
“โกหก!”
ยัยเด็กเล็กนอนพูดไม่กี่คำเปลือกตาที่มองก็ค่อยๆปิดลง แต่เธอก็ยังพยายามจะปรือตามองและชวนคุยดีๆแบบที่ตลอดช่วงเวลาทั้งวันไม่ได้ยิน เขาเกลี่ยแก้มใสแผ่วเบาเล่นด้วยความเอ็นดูมากจริงๆ เขาไม่สามารถจะละสายตาจากเธอได้เลย
ไม่รู้สิว่าทำไมถึงเสียดายที่ไม่เคยมาที่นี่กับพ่อทั้งที่มีโอกาส เขาจำได้ว่าพ่อเคยชวนแต่ไม่ได้บอกรายละเอียดก็เลยเลือกจะไม่มาเพราะคิดว่าน่าเบื่อ นี่ถ้าเขามากับพ่อก็คงจะได้เจอกันในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้ ถ้าพ่อบอกสักนิดว่ามีเด็กที่เอ็นดูเหมือนหลานสาวก็คงอยากจะมาพบเจอ
ในที่สุดยัยเด็กบ้าก็ยิ้มแล้วช้อนตามอง
เชี้ย!! ความน่ารักทั้งโลกรวมเป็นวาเลนรึไง
เขาไม่อาจจะต้านทานแรงดึงดูดได้อีกต่อไป เพียงแค่สบตาคู่สวยที่ช้อนมองคล้ายว่ากำลังอ้อนอยู่แบบนี้หัวใจที่คิดว่าจะไม่สั่นไหวกับใครง่ายๆก็สั่นสะท้านไปหมด เขารู้ดีว่าความรู้สึกนี้คืออะไรตั้งแต่เห็นภาพถ่ายและมันชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเราได้อยู่ใกล้ชิดกัน ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากจนตั้งตัวไม่ทัน
ความรักแบบนี้มันแย่จริงๆนะ
รักทั้งที่ไม่รู้จัก รักทั้งที่ยังไม่ผูกพัน
ใบหน้าหล่อก้มลงอย่างใจเย็นจูบกลางหน้าผากแผ่วเบา แล้วปลายจมูกโด่งกดลงที่แก้มนุ่มสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ มือเล็กยกขึ้นมาดันแต่ว่าถูกจับประสานนิ้วกดลงที่นอน ริมฝีปากหยักกดลงที่กลีบปากบางแผ่วเบา แล้วกดซ้ำลงไปอีกครั้งด้วยความตั้งใจมาก ริมฝีปากบางเม้มแน่นด้วยความตกใจในช่วงแรกก่อนจะเคลิ้มหลงไปกับสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนในชีวิต
ความรู้สึกครอบครองชัดมากเกินไป
แต่เธอก็ยังเด็กมาก
“ปากหวานมากนะวาเลน”
“...”
“พี่จูบจนกว่าหนูจะหลับเลย”
เขาจูบเธอซ้ำลงไปอีกครั้งอย่างอ่อนโยนและใจเย็นมากเพื่อไม่ให้เด็กวัยแรกแย้มตื่นกลัวจนต่อต้านให้เสียบรรยากาศ เขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้ประสบการณ์ที่มีมากกว่าหลอกล่อให้เตลิดตามจูบอ่อนโยน แต่ทุกอย่างที่เป็นเธอล้วนดีงามเสียจนไม่รู้จะหักห้ามใจยังไงแล้วเหมือนกัน ตัวก็หอม ปากก็นุ่ม หน้าตาน่ารักถูกใจตั้งแต่ในรูปถ่ายจนมาเจอตัวจริง ทั้งดื้อดึง ทั้งดุดัน ฉลาดเกินวัย ทุกอย่างที่เป็นเธอปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่างให้หัวใจสั่นไหวไปหมด แถมจูบยังหวานซะจนห้ามตัวเองไม่ไหวจริงๆ
ตลอดทั้งชีวิตไม่เคยเชื่อความรัก
แต่ถ้ามันจะมีก็คงเป็นวาเลน
- ผู้เขียน
