ตอนที่ 1 : หัวหน้าสาวครีเอทีฟกับนักศึกษาหนุ่มฝึกงาน 1 🔞🫦
วันจันทร์ที่สดใส ประตูห้องถูกเคาะ พร้อมกับเสียงของ ซอนย่า หัวหน้าฝ่ายครีเอทีฟ
"เข้ามา"
หลังจากที่ได้ยินเสียงอนุญาต ประตูก็เปิดออก ปรากฏร่างสูงของ ธีโอ หนุ่มนักศึกษาฝึกงานปี 4 ผิวขาว หุ่นดี หน้าตี๋หล่อสะอาด เขาโค้งตัวลงเล็กน้อยอย่างสุภาพ
"สวัสดีครับ ผมชื่อ ธีโอ ปี 4 ครับ"
ซอนย่าเงยหน้าขึ้นจากจอคอมพิวเตอร์ เธออายุ 32 ปี รูปร่างสมส่วน ผิวสีน้ำผึ้งสวย ใบหน้าเฉี่ยวคม ผมรวบตึง และสวมชุดเดรสทำงานรัดรูปสีเทาเข้มที่ขับเน้นส่วนโค้งเว้าได้เป็นอย่างดี สายตาคมกริบของเธอกวาดมองธีโอตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าช้าๆ อย่างพิจารณา
เธอผายมือเชิญไปยังเก้าอี้ว่างข้างโต๊ะของเธอ
"นั่งสิ ฉัน ซอนย่า ยินดีต้อนรับสู่ทีมครีเอทีฟ…เธอน่าจะเป็นน้องฝึกงานที่ฉันต้องดูแลเองอย่างใกล้ชิดสินะ"
ซอนย่าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงด้วยอำนาจบางอย่างในที
"หวังว่าเธอจะเตรียมตัวมาพร้อมสำหรับ บทเรียน ที่นี่นะ ธีโอ"
สายตาของธีโอเผลอไปมองต่ำที่ช่วงขาเรียวสวยของรุ่นพี่สาวเพียงชั่วเสี้ยววินาที ก่อนจะรีบกลับมาสบตาเธออีกครั้ง ใบหน้าของเขาเริ่มมีรอยแดงเรื่อขึ้นมาเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้
"พร้อมครับพี่ซอนย่า ผมจะตั้งใจเรียนรู้ทุกอย่างเลยครับ"
เขาตอบอย่างหนักแน่น แต่ภายในใจกลับรู้สึกถึงความร้อนรุ่มและความตื่นเต้นที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างประหลาด เมื่อได้อยู่ใกล้กับรุ่นพี่สาวสวยคนนี้
"มาตรงนี้สิ"
ซอนย่าเรียกด้วยน้ำเสียงที่ลดระดับลงอีกนิด ดวงตาคู่คมของเธอจ้องมองเขาไม่วาง ธีโอรู้สึกเหมือนถูกสะกดจิตให้ต้องทำตามอย่างว่าง่าย เขาเดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานของเธอจนแทบจะชิดขอบ
ซอนย่าไม่พูดอะไรต่อ เธอเพียงแค่ยื่นแฟ้มงานให้เขา แต่การเคลื่อนไหวของร่างกายนั้นช่างจงใจและยั่วยวนจนน่าประหลาดใจ เธอทำเป็นขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะอ้าขาเรียวแล้วยกขึ้นไขว่ห้าง ช้าๆ ท่าทางนั้นทำให้ชุดเดรสทำงานรัดรูปของเธอยิ่งตึงรั้ง
ในจังหวะนั้นเอง กางเกงชั้นในลูกไม้สีดำก็เผยให้เห็นอย่างจงใจเพียงแวบเดียว
ธีโอรู้สึกเหมือนเลือดสูบฉีดอย่างแรงจนขึ้นไปกองที่ใบหน้า เขาต้องรีบก้มหน้าลงมองแฟ้มในมือเพื่อซ่อนปฏิกิริยาของตัวเองแต่ไม่ทันแล้ว เพราะเขาเผลอกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างดังจนเกรงว่าเธอจะได้ยิน มันแห้งผากและร้อนรุ่มไปทั้งตัว
ซอนย่ายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างรู้ทัน ก่อนจะกระซิบเสียงต่ำ
"นี่คือโปรเจกต์แรกของเธอ... เอาไปดูให้ละเอียด แล้วถ้ามีตรงไหนไม่เข้าใจ มาถามฉันได้ทุกเมื่อนะ"
ธีโอสูดลมหายใจลึกๆ กลั้นความรู้สึกที่พลุ่งพล่านไว้ ก่อนจะเงยหน้าสบตาเธอ ตรงๆ แววตาของเขามีประกายบางอย่างที่บ่งบอกถึงความกล้าและความต้องการที่เพิ่งถูกปลุกเร้า
"รับทราบครับผม"
ธีโอตอบเสียงหนักแน่น มือที่รับแฟ้มไปจากเธอเกือบจะสัมผัสโดนผิวอุ่นๆ ของซอนย่า
ซอนย่ายังคงจ้องมองเขาไม่วาง แต่สายตาของเธอลดลงต่ำอย่างจงใจไปยังเป้ากางเกงของหนุ่มฝึกงาน
เธอเห็นชัดเจนว่าค*ยของน้องชายคนนี้เหมือนจะ ตุงใหญ่ แทบทะลุเป้ากางเกงออกมา มันเป็นหลักฐานที่ชัดเจนถึงปฏิกิริยาของเขาต่อการยั่วยวนเมื่อครู่
ตาของซอนย่าเป็นประกาย ยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะที่รู้ว่าเหยื่อติดกับแล้ว เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ พลางพูดเสียงกระซิบพร่าที่เต็มไปด้วยอำนาจและความยั่วเย้า
"ดีมาก... งั้นไปเริ่มงานซะนะ ถ้าเธอทำงานเสร็จเร็ว ฉันอาจจะมอบบทเรียนพิเศษให้เธออีก... เอาล่ะ...กลับไปที่โต๊ะของเธอได้แล้ว ธีโอ"
ซอนย่าสั่งด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นลูกแกะตัวน้อยๆ ที่พร้อมจะถูกขย้ำทุกเมื่อ
ธีโอเหลือบมองนาฬิกาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว บรรยากาศในแผนกเงียบสงบลงมาก เมื่อเห็นว่าพี่ๆ พนักงานหลายคนเริ่มทยอยเก็บของกลับบ้านกันไปเกือบหมดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของซอนย่า หัวหน้างานและพี่เลี้ยงของเขาเลย
คำพูดที่เต็มไปด้วยความยั่วยวนเมื่อตอนกลางวันยังคงดังก้องอยู่ในหัว... ถ้าเธอทำงานเสร็จเร็ว ฉันอาจจะมอบบทเรียนพิเศษให้เธออีก
ความอยากรู้อยากเห็นและความกระหายทำให้เขาอยู่ไม่สุข ธีโอจึงลุกออกจากโต๊ะอย่างเงียบเชียบและเดินไปป้วนเปี้ยนวนเวียนแถว ประตูหน้าห้องทำงานของซอนย่าประตูบานนั้นปิดสนิท แสงไฟในห้องถูกเปิดไว้สลัวๆ ทำให้ดูน่าค้นหา
เขาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรวบรวมความกล้า ยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ สองครั้ง...
"พี่ซอนย่าครับ?" ธีโอเรียกเสียงค่อย
"ผมเสร็จงานที่พี่มอบหมายให้แล้วครับ..."
ธีโอหัวใจเต้นแรง เขาเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
แทนที่จะเป็นเสียงตอบรับปกติ เสียงตอบกลับจากด้านในกลับเป็นเสียงที่ทุ้มต่ำและหอบกระเส่าเหมือนคนที่เพิ่งผ่านการออกกำลังกายอย่างหนักหรือกำลังตื่นเต้นจัด
"เข้ามา..." เสียงของซอนย่าสั่งสั้นๆ น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเผด็จการและแรงดึงดูดที่ปฏิเสธไม่ได้
ธีโอไม่รอช้า เขารีบบิดลูกบิดประตูและก้าวเท้าเข้าไปในห้องทำงานหัวหน้าฝ่ายทันที
แสงไฟในห้องทำงานถูกหรี่ลงเกือบมิด เหลือเพียงแสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะ ทำให้บรรยากาศดูมืดครึ้มและเป็นส่วนตัว
ซอนย่านั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานหนังสีดำตัวใหญ่ แต่ท่าทางของเธอตอนนี้ไม่ได้กำลังทำงานเลยแม้แต่น้อย
ชุดเดรสรัดรูปของเธอถูกเลิกขึ้นไปกองอยู่เหนือเอว เผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนทั้งหมด และสิ่งที่ทำให้ธีโอตาค้างจนแทบจะหยุดหายใจก็คือกางเกงชั้นในลูกไม้สีดำตัวจิ๋วที่โชว์เนินนูนของ**ได้อย่างชัดเจน
เธอยกมือข้างหนึ่งขึ้นวางพาดพนักเก้าอี้ ส่วนอีกข้างใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปมาบนเม็ดแ*ดที่นูนแข็งผ่านเนื้อผ้าลูกไม้...
พี่สาวกำลังช่วยตัวเอง
"ปิดประตูซะ เด็กดี" ซอนย่าสั่งด้วยรอยยิ้มยั่วเย้า
"ไหนบอกมาซิ... เธออยากให้ฉันสอนงานอะไรเธอเป็นพิเศษล่ะ"
ธีโอตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ผสมผสานระหว่างความตกใจ ความปรารถนาและความสับสน เขายืนนิ่งอยู่หน้าประตูที่เพิ่งปิดลงไป เขาปฏิเสธคำถามของซอนย่าด้วยเสียงแหบพร่า
"ผม... ผมมาส่งงานที่พี่มอบหมายให้จริงๆ ครับ"
ธีโอพูดพร้อมกับชูแฟ้มงานในมือขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจ แต่สายตาของเขากลับถูกตรึงอยู่ที่**ของเธอที่ถูกล้อมกรอบด้วยผ้าลูกไม้สีดำ
ซอนย่าหัวเราะในลำคออย่างยั่วยวน เธอไม่สนใจแฟ้มงานเลยแม้แต่น้อย แต่กลับใช้นิ้วชี้แตะลงบนเม็ดแ*ดที่แข็งเป็นไตของตัวเองแรงขึ้นอีกนิด ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวเล็กน้อยด้วยความเสียวซ่าน
"หึ... งานเหรอ?" เธอเลิกคิ้วมอง
"งานของแผนกนี้มันไม่ได้มีแค่งานในแฟ้มหรอก ธีโอ..."
เธอผายมือเชิญด้วยท่าทางโอ้อวด
"มาสิ... น้องชาย มานั่งคุกเข่าตรงนี้สิ แล้วเลียหี ของพี่ให้รู้ไปเลยว่าการฝึกงานที่นี่มันต้องเรียนรู้อะไรบ้าง... นี่คือบทเรียนลับที่เธอต้องผ่านก่อนจะได้กลับบ้าน"
แรงยั่วยวนจากภาพตรงหน้า และคำพูดที่ท้าทายทำให้ธีโอไม่เหลือความยับยั้งชั่งใจอีกต่อไป ความตั้งใจเดิมของเขาพังทลายลงสิ้นเชิง
ร่างกายของธีโอเหมือนถูกควบคุมโดยสัญชาตญาณดิบที่พุ่งพล่าน เขาไม่สามารถต้านทานคำสั่งและภาพยั่วยวนตรงหน้าได้อีกต่อไป
ธีโอทรุดตัวลงคุกเข่าทันทีต่อหน้าซอนย่า ค*ยที่ตุงคับกางเกงอยู่ก่อนแล้วยิ่งพองโตด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจยับยั้ง เขาไม่สนใจแฟ้มงานที่หลุดมือลงไปกองบนพรมขนสั้นราคาแพง
ดวงตาของเขาลุกวาวราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังหิวโหย ซอนย่ายังคงมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจและความต้องการ เธอโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย เผยให้เห็น**ที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงชั้นในลูกไม้สีดำชัดเจนขึ้นไปอีก
"ดีมาก เด็กฝึกงาน" เธอพึมพำเสียงกระเส่า
"มาตรงนี้... มาเลีย**ให้ฉันเสียวจนลืมหายใจไปเลย... เม็ดแ*ดของฉันกำลังเรียกร้องหาปากของเธออยู่"
ธีโอไม่รอช้าอีกต่อไป เขาเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ **ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนของสตรีวัยทำงาน รสชาติของความลับและความปรารถนากำลังรอเขาอยู่