“คุณติณ…จะให้หนูทำยังไง?” ฐานิตาถามเสียงสั่น นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มสั่นไหวเต็มไปด้วยความไม่แน่ใจ ขณะที่เธอเหลือบมองใบหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า
ติณณภพไม่ตอบ เขาเพียงโน้มตัวเข้ามาใกล้ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่แรงกล้า แสงเงาภายในดวงตาของเขาทำให้ฐานิตารู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดเข้าไปในห้วงอารมณ์ของเขา…ห้วงที่เธอไม่พร้อมจะรับมือ
“จัดการมันซะ...ด้วยปากของเธอ” คำสั่งของเขานั้นแผ่วเบาแต่หนักแน่นพอที่จะทำให้เธอสะดุ้ง สั่นสะท้านไปทั้งร่าง ราวกับว่าเธอไม่สามารถที่จะหนีสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อีกต่อไป
ฐานิตานิ่งอึ้งไปชั่วครู่ หัวใจของเธอร่วงหล่นเหมือนตกลงสู่เหวลึก มือเล็ก ๆ ของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อต้องสัมผัสกับแก่นกายของเขาที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า เธอกลั้นใจ หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด ขณะที่ฝ่ามือนุ่มของเธอเริ่มประคองมันด้วยความประหม่า
“รออะไรอยู่? ทำสิ…หรือว่าเธออยากให้ฉันจับมัน
