“อ๊ะ! ยะ อย่านะ…” เสียงหวานกระเส่าหลุดออกมา ลมหายใจติดขัดอย่างควบคุมไม่ได้
ร่างกายของฐานิตาแอ่นรับสัมผัสอุ่นที่ประทับลงบนผิวเนียนโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ใจบอกให้ต่อต้าน แต่ร่างกายกลับไม่ยอมฟัง สองมือที่ถูกตรึงกำแน่นจนเกร็ง ราวกับยิ่งพยายามปิดกั้นอารมณ์มากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้ความรู้สึกนั้นเอ่อล้นขึ้นมา
เสียงหายใจของติณณภพแนบชิดกับผิวของเธอ สัมผัสจากปลายลิ้นทำให้ความร้อนลามไปทั่วเรือนร่าง แต่อารมณ์ที่พลุ่งพล่านกลับถูกกักขังไว้ในความเงียบของฐานิตา ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความอดกลั้น และถึงจะพยายามปิดบังความต้องการที่ซ่อนอยู่ แต่เธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่าสีหน้าอันสับสนของเธอนั้น กลับยิ่งกระตุ้นความปรารถนาของเขาให้เพิ่มมากขึ้น
‘แยม แกไม่ควรได้รู้สึกแบบนี้สิ’ ฐานิตาคิดในใจ ขณะที่ความรู้สึกวุ่นวายโหมกระหน่ำเข้ามา แต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาราวกับขาดสติ
ติณณภพตั้งใจลูบไล้ไปตามเนินอกที่สั่นกระเพื่อมขึ
