6. ตอนที่ 6
1057 คำ
“พ่อผู้ใหญ่ขันเงิน ผู้ใหญ่บ้านเนินหมีห่าวที่อยู่ติดกับหมู่บ้านของเรานี่แหละจ้ะ”
“เขาจะเหมาไปทำไมเยอะแยะคะ”
“พี่ก็ไม่รู้ค่ะ แต่เขาจ่ายเงินแล้ว เราก็ต้องเอาของไปส่งนะคะ”
“เดี๋ยวหนูสั่งพี่ยอดเอาของขึ้นรถหกล้อ แล้วเอาไปส่งค่ะ หนูจะไปกับพี่ยอดด้วย จะได้ไปขอบคุณเขา แล้วก็เอาหม้อหุงข้าวแถมให้เขาด้วย”
“เขาบอกว่าไม่เอาของแถมอื่น เขาขอแค่เสื้อแถมปุ๋ยค่ะ”
“งั้นก็แถมให้หมดเลยค่ะ เดี๋ยวค่อยสั่งทำเสื้อล็อตใหม่ พอดีแหละ หนูจะใช้รูปใหม่พิมพ์หลังเสื้อ”
“ค่ะ”
พี่จุ๋มรับคำแล้วก็รีบไปทำตามคำสั่งของรินรดา ส่วนเจ้าของร้านก็รีบเก็บของบนโต๊ะ เตรียมตัวไปส่งมอบปุ๋ยให้ลูกค้ารายใหญ่ เธออยากไปขอบคุณเขาด้วยตัวเอง เพราะว่า เขาทำให้ยอดขายเดือนนี้ทะลุเป้าไปเยอะเลย
เมื่อคนงานขนปุ๋ยขึ้นรถหกล้อเรียบร้อยแล้ว ไอ้ยอดเป็นคนขับรถไปส่งปุ๋ย และมีลูกน้องอีกสามคนนั่งอยู่บนกระสอบปุ๋ยที่บรรทุกเต็มหลังรถ รินรดานั่งรถไปด้วย เธอขนเอาเสื้อปุ๋ยไปหมดทุกตัว เพื่อเอาไปส่งมอบให้พ่อผู้ใหญ่ขันเงิน
ตอนที่รถหกล้อขนปุ๋ยแล่นเข้ามาในฟาร์มขันเงิน เจ้าของฟาร์มพักผ่อนอยู่ในบ้านน็อกดาวน์หลังเล็ก มีเพียงลูกน้องที่ยืนมองรถขนปุ๋ยเต็มคันรถด้วยความหนักใจ ไม่รู้ว่าลูกพี่จะเหมาปุ๋ยมาทำไม ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ
ไอ้อ๊อดเป็นคนส่งสัญญาณบอกคนขับรถ ให้ไปจอดรถใกล้โรงเรือนเก็บของ จะได้เอาปุ๋ยเข้าไปเก็บไว้ในนั้น
พอไอ้ยอดจอดรถและดับเครื่องยนต์เรียบร้อย รินรดาก็ลงจากรถ เธอหิ้วถุงเสื้อปุ๋ยเกือบยี่สิบตัวลงมาจากรถด้วย
“สวัสดีค่ะ หนูเอาเสื้อแถมปุ๋ยมาให้ผู้ใหญ่ขันด้วยค่ะ พ่อผู้ใหญ่อยู่ไหนหรือคะ”
“พ่อผู้ใหญ่พักผ่อนอยู่ที่บ้านหลังนั้นครับ”
ไอ้ตึ๋งเป็นคนตอบคำถามของเจ้าของร้านคนสวย พร้อมกับชี้นิ้วไปทางบ้านหลังเล็ก
รินรดามองไปทางบ้านน็อกดาวน์ทรงไทย หลังเล็กกะทัดรัด ยกพื้นเตี้ย มีระเบียงหน้าบ้าน บนระเบียงมีชุดโต๊ะเก้าอี้ไม้ตั้งอยู่
“พี่ช่วยพาหนูไปหาพ่อผู้ใหญ่ได้ไหมคะ”
เขาซื้อปุ๋ยเยอะขนาดนี้ เธอในฐานะเจ้าของร้าน ก็อยากเอ่ยคำขอบคุณกับเขาโดยตรง โอกาสหน้า เขาจะได้อุดหนุนเธออีก
“ได้ครับ น้องรดาตามพี่มาได้เลย”
ไอ้ตึ๋งว่าแล้วก็เดินนำไปยังบ้านทรงไทยหลังเล็ก มันเดินขึ้นบันไดสามขั้น ไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตู
รินรดาเดินตามขึ้นไปติด ๆ แต่เธอขยับมายืนรอตรงระเบียง พอไอ้ตึ๋งเคาะประตู และตะโกนเรียกผู้ใหญ่ขัน เธอก็ได้ยินเสียงตอบรับมาจากข้างในว่า
“เรียกทำเหี้ยอะไร”
คำตอบจากลูกพี่ทำให้ไอ้ตึ๋งหันมายิ้มให้สาวสวยที่อยากพบลูกพี่ของมัน
“พ่อผู้ใหญ่ครับ น้องรดาอยากมาขอบคุณที่พ่อผู้ใหญ่เหมาปุ๋ยทั้งร้าน น้องเอาเสื้อปุ๋ยมาให้ด้วยนะครับ”
คนที่กำลังนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันทีที่ไอ้ตึ๋งพูดจบ
“น้องรดา ลิลลี่”
ผู้ใหญ่ขันพึมพำแล้วรีบลงจากเตียง เขารีบร้อนจะเดินไปเปิดประตู แต่รีบไปหน่อย เลยสะดุดขาตัวเองหกล้ม
โครม!
“พ่อผู้ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นครับ พ่อผู้ใหญ่”
ไอ้ตึ๋งเป็นห่วงลูกพี่ มันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เสียงดังขนาดนี้ น่าเป็นห่วง และเพราะความเป็นห่วง มันเลยตัดสินใจพังประตู ด้วยความคิดเพียงอย่างเดียวว่า ต้องช่วยพ่อผู้ใหญ่ให้เร็วที่สุด
รินรดาได้ยินเสียงดังมาจากข้างในเหมือนกัน พอไอ้ตึ๋งใช่หัวไหล่กระแทกประตูสองที แล้วประตูก็เปิดอ้าออก เธอก็รีบเดินตามเข้าไปในบ้าน เผื่อว่ามีอะไรที่เธอพอช่วยได้ เธอก็จะได้ช่วยอย่างทันท่วงที
“พ่อผู้ใหญ่! เป็นอะไรไปครับ โฮ! พ่อผู้ใหญ่เส้นเลือดในสมองแตกตายแล้ว”
ไอ้ตึ๋งโวยวาย แล้วรีบปรี่ไปนั่งลงใกล้ร่างใหญ่ที่นอนคว่ำอยู่บนพื้น
“ไอ้เวร! กูยังไม่ตาย” ผู้ใหญ่ขันว่าเสียงเหี้ยม
พอได้ยินเสียงลูกพี่ ไอ้ตึ๋งก็ชะงักมือที่กำลังจะยื่นไปโอบกอดลูกพี่ของมัน แล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจ
พ่อผู้ใหญ่ขันเงยหน้าขึ้นมา เขาใช้มือค้ำยันพื้น แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
พอเห็นหน้าผู้ใหญ่ขันเต็มสองตา รินรดาก็กำหูหิ้วถุงเสื้อไว้แน่น เธออ้าปากค้าง และเบิกตากว้าง มองคนตัวสูงที่ลุกขึ้นยืนแล้วหันมามองหน้าเธอ เขาจ้องเธอด้วยสายตาคมกริบ ถ้ามองไม่ผิด เธอเห็นรอยยิ้มอ่อนแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าหล่อเข้มที่เธอจำได้ขึ้นใจด้วย
“พี่บิ๊ก”
“สวัสดีครับน้องลิลลี่”
ทั้งสองมองสบตากันอย่างหยั่งเชิง ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
ส่วนคนที่ไม่เข้าใจสถานการณ์อย่างไอ้ตึ๋งก็ได้แต่ยืนงง
ใครวะ...พี่บิ๊ก และใครวะ...น้องลิลลี่
4 พี่บิ๊กของน้องลิลลี่
พอไอ้ตึ๋งขอตัวไปช่วยจัดกระสอบปุ๋ยในโรงเรือน บนระเบียงบ้านหลังเล็กจึงเหลือเพียงผู้ใหญ่ขันกับรินรดา
ทั้งสองนั่งอยู่บนเก้าอี้ในตำแหน่งตรงกันข้ามกัน มีโต๊ะไม้สักทรงสี่เหลี่ยมกั้นกลาง บนโต๊ะมีถุงเสื้อปุ๋ยวางอยู่
รินรดาไม่ได้ก้มหน้าหลบสายตาคม เธอมองหน้าเขาอย่างหนักใจนิดหน่อย
จริง ๆ ก็ยอมรับว่าตกใจที่เห็นเขา แต่ในเมื่อ เธอไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีตได้ เธอก็ต้องยอมรับมัน เธอต้องพูดคุยตกลงกับเขาให้รู้เรื่อง เพราะเธอไม่อยากให้เรื่องที่เธอทำตัวเป็นยัยเด็กใจแตกรู้ถึงหูพ่อของเธอ
- ผู้เขียน
