ตอนที่ 5
1082 คำ
ไอ้ตึ๋งเดินมารับเงินจากมือพ่อผู้ใหญ่ แล้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างโรงครัว
พ่อผู้ใหญ่ขันมองตามหลังไอ้ตึ๋ง แล้วเขาก็ต้องขมวดคิ้ว ทำไมเขารู้สึกคุ้น ๆ รูปที่พิมพ์อยู่บนหลังเสื้อที่ไอ้ตึ๋งใส่
ใช่ไหม
ใช่แหละ...เขาว่าต้องใช่แน่ ๆ
“ไอ้ตึ๋ง!”
เสียงเรียกของพ่อผู้ใหญ่ขันดังขึ้นพร้อมกับเสียงไอ้ตึ๋งสตาร์ตรถมอเตอร์ไซค์ และพอมันสตาร์ตเครื่องติดแล้ว มันก็ยังเบิ้ลเครื่องจนเสียงดังลั่นทุ่ง พ่อผู้ใหญ่ขันเรียกซ้ำอีกหลายครั้งมันก็ไม่ได้ยิน
คนที่อยากเห็นรูปผู้หญิงที่พิมพ์อยู่บนหลังเสื้อไอ้ตึ๋งชัด ๆ จึงได้แต่ถอนหายใจหงุดหงิด เอาไว้มันกลับมาก่อน แล้วค่อยขอดูให้ชัด ๆ ถ้าใช่เธอจริง ๆ เขาจะได้ซักถามที่มาที่ไปของเสื้อด้วย
แค่เห็นรูปไม่ชัด แค่นี้ก็สะกิดใจให้เขาคิดถึงค่ำคืนเร่าร้อนกับเธอ ผู้หญิงคนนั้นที่หนีออกจากห้องไปก่อนที่เขาจะตื่น เธอทำให้เขาพร่ำเพ้อคิดถึงตลอดมา เธอทำให้เขาอยากเก็บทุกรอยสัมผัสของเธอเอาไว้ และเขาก็ไม่ยอมให้ใครมาทับรอยของเธออีกเลยนับตั้งแต่คืนนั้น
3 ผู้สาวเสื้อปุ๋ย
“พ่อผู้ใหญ่ อยากเหล้าขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
ลุงเสริมถามเจ้านาย เมื่อเห็นว่าคนตัวสูงไม่ยอมนั่ง แถมยังเดินไปมองทาง แล้วก็บ่นว่าไอ้ตึ๋งไปนานแล้ว เมื่อไรจะกลับ
“ก็มันไปนานแล้ว ผมกลัวว่ามันจะไปเกิดอุบัติเหตุ ขับรถลงข้างทาง แขนขาหักขึ้นมา เดี๋ยวเมียมันจะเสียใจ”
ลุงเสริมพยักหน้าเห็นด้วย พ่อผู้ใหญ่ของเขาช่างเป็นคนดีมีน้ำใจ เป็นห่วงเป็นใยลูกน้อง
ไอ้อ๊อดได้ยินพ่อผู้ใหญ่ว่าแบบนั้น จึงรับอาสา
“ให้ผมขับตามไปดู ดีไหมครับพ่อผู้ใหญ่”
“ไม่ต้อง ๆ อีกเดี๋ยวมันคงมาแหละ”
ผู้ใหญ่ขันว่าแล้วก็เดินไปนั่งที่แคร่ในโรงครัว บนแคร่มีสำรับกับข้าวเตรียมไว้พร้อมแล้ว รอก็แต่เหล้าขาวจากไอ้ตึ๋ง
เสียงเบิ้ลรถมอเตอร์ไซค์ดังมาแต่ไกล คนที่นั่งรออย่างมีความหวังกระโดดลงจากแคร่ แล้วไปยืนรอไอ้ตึ๋งด้วยท่าทางขึงขัง
ลุงเสริมกับไอ้อ๊อดมองหน้ากัน แล้วก็พากันเกาหัว พวกเขารู้สึกว่า วันนี้ พ่อผู้ใหญ่ดูแปลก ๆ
“ลุง ๆ”
“อะไร ไอ้อ๊อด”
“ลุงว่า พ่อผู้ใหญ่เขาคิดอะไรกับไอ้ตึ๋งหรือเปล่า ฉันว่า วันนี้แกดูแปลก ๆ ดูเป็นห่วงเป็นใยไอ้ตึ๋งเกินไป”
“แน่จริง มึงก็ไปถามพ่อผู้ใหญ่เองสิ”
ไอ้อ๊อดทำหน้าสยอง “ฉันยังไม่อยากโดนกระทืบตายคาตีน”
“แล้วมึงถามทำห่าอะไร ไอ้เวร”
ไอ้อ๊อดยิ้มแหย “ไม่ถามแล้วจ้ะ ไม่สงสัยอะไรแล้ว”
…
พ่อผู้ใหญ่แทบจะวิ่งไปกระชากไอ้ตึ๋งลงจากมอเตอร์ไซค์ แต่เขาก็อดทนยืนรอจนมันถือขวดเหล้าขาวเดินมาถึงโรงครัว
“หันหลังมา!”
เสียงสั่งดังลั่นทำให้คนที่เพิ่งเดินมาถึงโรงครัวตกใจ
ไอ้อ๊อดกับลุงเสริมมองหน้ากันทันที จากที่ไม่คิดอะไร ตอนนี้ลุงเสริมกับไอ้อ๊อดคิดไปไกลถึงดาวอังคารแล้ว ลุงเสริมน่ะไม่เท่าไร แต่ไอ้อ๊อดถึงขั้นเอาสองมือไปกุมตูดเอาไว้ มันส่ายหน้า พลางคิดในใจว่า ไม่ว่าอย่างไร มันก็จะปกป้องอธิปไตยเอาไว้จนลมหายใจสุดท้าย
ไอ้ตึ๋งไม่เข้าใจว่า พ่อผู้ใหญ่ให้มันหันหลังทำไม มันจึงยืนจ้องหน้าเจ้านายอย่างสงสัย
“ไอ้ห่า กูบอกให้หันหลังมา เร็ว ๆ สิโว้ย!”
“ครับ ๆ”
แม้จะไม่เข้าใจ แต่มันก็พร้อมทำตามคำสั่ง ไอ้ตึ๋งหนีบขวดเหล้าขาวไว้ที่รักแร้ แล้วหันหลังให้พ่อผู้ใหญ่
ผู้ใหญ่ขันกระชากเสื้อไอ้ตึ๋งเต็มสองมือ แล้วกางออก เขาจ้องมองชัด ๆ เต็มสองตา
ใช่แล้ว ใช่เธอจริง ๆ ด้วย
พอแน่ใจว่าใช่เธอในคืนนั้น ผู้ใหญ่ขันเงินก็จับหัวไหล่ไอ้ตึ๋ง ดึงให้มันหันหน้ามาหาเขา สองมือจับต้นแขนสองข้างของไอ้ตึ๋ง ดึงมันเข้าใกล้ แล้วถามว่า
“มึงเอาเสื้อมาจากไหน!”
“เอ่อ...เอามาจากร้านขายปุ๋ยครับ”
“ร้านไหน!”
“ระ...ร้านกำนันรุ่งครับ”
“รูปผู้หญิงที่อยู่หลังเสื้อแถมปุ๋ยเป็นใคร”
“รูปน้องรดาครับ ลูกสาวกำนันรุ่ง”
ผู้ใหญ่ขันขมวดคิ้วมุ่น เขาจับไอ้ตึ๋งหันหลังให้อีกที ก้มมองรูปบนเสื้อให้ชัด ๆ
ไม่ผิดแน่ เธอแน่ ๆ
แต่...เธอไม่ได้ชื่อน้องลิลลี่เหรอ
ผู้ใหญ่ขันเงินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะคิดได้ว่า ขนาดเขายังใช้ชื่อปลอมเลย เธอเองก็คงใช้ชื่อปลอมเหมือนกัน
“เอ่อ...พ่อผู้ใหญ่ครับ จะถามอะไรอีกไหมครับ”
“ร้านนั้น เขาแถมเสื้อปุ๋ยแบบนี้ให้ทุกคนที่ไปซื้อปุ๋ยเหรอ”
“ครับ”
พอคิดว่า คนอื่นจะได้เสื้อที่มีหน้าเธอไปใส่ แนบชิดติดตัว คนที่ได้ครอบครองความบริสุทธิ์ของเธอก็รู้สึกหวง เธอเป็นของเขาแล้ว คนอื่นไม่มีสิทธิ์ใกล้ชิดเธอ แม้แต่ใกล้ชิดกับรูปบนเสื้อ เขาก็หวง
“มึงถอดเสื้อเดี๋ยวนี้”
“...”
“กูบอกให้ถอดเสื้อ เอาเสื้อมาให้กู”
ไอ้ตึ๋งรีบถอดเสื้อส่งให้เจ้านาย ทั้งที่ยังงง ๆ นั่นแหละ
ส่วนลุงเสริมกับไอ้อ๊อดพากันทำหน้าสยอง ตอนแรกคิดไปถึงแค่ดาวอังคาร แต่ตอนนี้ทั้งสองคิดไปไกลนอกจักรวาลแล้ว
ผู้ใหญ่ขันดึงเอาเสื้อจากมือไอ้ตึ๋งมาถือไว้ และสั่งว่า
“ไปเหมาปุ๋ยร้านกำนันรุ่งมาให้หมด”
“แต่...เราซื้อปุ๋ยมาเพียงพอแล้วนะครับ”
“ไปซื้อมาอีก เหมาทั้งร้าน เอาปุ๋ยทุกกระสอบ และเอาเสื้อแถมปุ๋ยมาให้หมดทุกตัว”
ไอ้ตึ๋งเบิกตากว้างตกใจ ไอ้อ๊อดกับลุงเสริมก็ตกใจไม่ต่างกัน แต่ถึงจะตกใจ พวกเขาก็ต้องทำตามที่พ่อผู้ใหญ่สั่ง
- ผู้เขียน
