อุบัติรักกามเทพตัวจิ๋ว

ตอนที่5 คิดถึง

ณ บ้านหลังใหญ่กลางใจเมืองหลวง

ทันทีที่รถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่สีหน้าของเด็กหญิงตัวน้อยก็เบิกตากว้างทันที เธอไม่เคยเห็นบ้านหลังใหญ่เท่านี้มาก่อนเลย เฉกเช่นเดียวกันกับรรรรณาเธอไม่รู้ว่าอัคคีจะร่ำรวยขนาดนี้จากการแต่งกายและรถหรูที่ชายหนุ่มขับพอเดาออกว่าชายหนุ่มมีฐานะ เพียงแต่ไม่คิดว่าจะร่ำรวยขนาดนี้

“โอ้โห บ้านปะป๊าหลังใหญ่มากเลย”น้ำรินพูดออกมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น อัคคีหันหน้ามามองลูกสาวก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา

อัคคีแยกมาอยู่เพียงลำพังเพราะชายหนุ่มไม่ค่อยลงรอยกับคนเป็นพ่อสักเท่าไหร่ นับตั้งแต่ที่มารดาของเขาตายไป ชายหนุ่มก็แยกตัวออกมาทันที บ้านหลังนี้เดิมที่เป็นมรดกของคุณตาของเขาส่งต่อมายังเขาอีกที เขาอยู่ที่นี่กับแม่บ้านไม่กี่คนเพียงแค่คิดว่าต่อไปจะมีสองสาวมาอยู่ด้วยชายหนุ่มก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา

หลังจากที่รถหรูจอดนิ่งสนิทชายหนุ่มก็ก้าวขาลงจากรถก่อนจะเดินอ้อมไปยังฝ่ายรรรรณาที่นั่งอยู่ เขาเปิดประตูให้ก่อนจะอุ้มลูกสาวขึ้นมา คนตัวเล็กเอ่ยขอบคุณก่อนจะมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้นเพราะไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้มีใครอยู่บ้าง ถ้าเจอครอบครัวของชายหนุ่มจะทำตัวยังไงดี ทุกอย่างมันผุดขึ้นมาจนทำให้หญิงสาวทำตัวไม่ถูก

“เข้าบ้านเถอะ ไม่ต้องเกร็งที่นี่มีแค่ผมอยู่”พอได้ยินอย่างนั้นหญิงสาวก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เธอไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะไม่ได้อยากรู้เรื่องครอบครัวของชายหนุ่มอยู่แล้ว

ทันทีที่เข้ามาในบ้านใบหน้าสวยก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยที่เห็นแม่บ้านออกมาต้อนรับ หญิงสาวจึงระบายยิ้มออกมาให้กับทุกคนอย่างเกร็งๆ

“ต่อไปคุณน้ำฟ้าจะมาอยู่ที่บ้านหลังนี้กับผม แล้วก็หนูน้ำรินลูกสาวของผมเองหวังว่าทุกคนจะต้อนรับและดูแลพวกเธอเป็นอย่างดีเหมือนที่ดูแลผมนะครับ”แม่บ้านที่นี่ส่วนมากเป็นคนเก่าคนแก่นับตั้งแต่มารดาของเขาอยู่ ที่นี่อยู่กันอย่างครอบครัวลูกหลานของแม่บ้านก็อาศัยอยู่ช่วยงานที่นี่เหมือนกัน

“น้ำรินลูก นี่ยายชมแม่นมของปะป๊าเองต่อไปยายชมจะช่วยเลี้ยงน้ำรินนะครับ”ยายชมส่งยิ้มมาให้เด็กตัวน้อย น้ำรินเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มโชว์ฟันทันที

อัคคีพาลูกสาวมาดูห้องนอนพอเด็กหญิงตัวน้อยเหมือนห้องนอนก็ตาโตกว้างออกมามากกว่าเดิม ห้องนอนสีชมพูมีตุ๊กตาเต็มไปหมด รรรรณาเองก็แปลกใจว่าชายหนุ่มเอาเวลาไหนมาทำ แต่ก็นั่นล่ะอนุภาคของเงินคงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรอยู่แล้ว

“ชอบไหมครับคนเก่ง”

“ชอบค่ะ น้ำรินชอบมากๆ เลยค่ะปะป๊า”เด็กหญิงตัวน้อยตะเกียกตะกายลงจากคนเป็นพ่อก่อนจะวิ่งไปจับของเล่นที่วางอยู่ในห้องแต่ทว่าก่อนจะจับก็ชะงักหันหน้ามาหาตนเป็นพ่ออีกครั้ง

“น้ำรินเล่นได้ไหมคะ?”

“ได้สิครับ ของทุกอย่างในห้องนี้เป็นของน้ำรินหมดเลย”พอได้ยินอย่างนั้นเด็กหญิงตัวน้อยก็ยิ้มดีใจออกมาทันที

“เดี๋ยวให้ยายชมอยูเป็นเพื่อนก่อนนะคนเก่ง ปะป๊าจะพามามี้ไปดูห้องนอนก่อน”

“ได้ค่า”

“เดี๋ยวนะคุณ ฉันไม่ได้นอนอยู่กับลูกงั้นเหรอคะ?”รรรรณาเผยสีหน้าสงสัยออกมา อัคคียักไหล่ก่อนจะรวบแขนหญิงสาวมาอีกห้อง รรรรณาพยายามยื้อตัวแต่ก็ถูกอีกฝ่ายพาเข้ามาอีกห้องจนได้

“นี่คุณพาฉันมาห้องนี้ทำไม?”

“ห้องนอนคุณไง ต่อไปคุณต้องอยู่ในห้องนี้กับผม”สิ้นเสียงของชายหนุ่มหญิงสาวก็เผยความไม่พอใจออกมาทันที

“ไม่ค่ะ ฉันจะไปนอนกับลูก”

“นี่ ลูกโตแล้วนะอีกอย่างถ้าแยกกันนอนลูกจะคิดว่าเราสองคนไม่รักกัน ถ้าลูกเสียใจคุณจะทำยังไง ทำอะไรไม่คิดเลย”หญิงสาวเผยสีหน้าเรียบนิ่งออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้น แต่ทว่าการที่เธอจะมานอนกับผู้ชายคนนี้มันก็ไม่ใช่เรื่อง เธอไม่ได้สนิทอะไรกับเขาเสียหน่อย

“คุณจะทำอะไรคะปล่อยนะ”จู่ๆ อัคคีก็เดินเข้ามาใกล้ร่างเล็กก่อนจะดึงร่างของรรรรณาเข้ามากอดเอาไว้แน่น

“ผมคิดถึงคุณทุกคืนเลยรู้ไหม? คิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้ว”น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกข้างใบหูของหญิงสาว คำพูดของคนตัวสูงทำเอารรรรณาขนลุกซู่ขึ้นมาไม่น้อย เธอจะดันตัวชายหนุ่มให้ออกห่างแต่ทว่าอีกฝ่ายก็รวบร่างกายเธอเอาไว้แน่นกว่าเดิมเสียอีก ไม่รู้ว่าคิดผิดคิดถูกที่ตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่นี่กับผู้ชายคนนี้ เข้ามาเหยียบที่นี่ไม่ถึงชั่วโมงเธอก็กำลังเสียเปรียบเขาเสียแล้ว

“นับแต่คืนนั้นรู้ไหมว่าร่างกายผมเรียกร้องหาแต่คุณคนเดียว คุณแม่มดจริงๆ ทำอะไรกับผมกันแน่หืมน้ำฟ้า?”น้ำเสียงของอัคคีที่เอ่ยออกมา มันทำให้รรรรณาเริ่มทำตัวไม่ถูกเธอจะเบี่ยงตัวหลบแต่ชายหนุ่มก็โน้มใบหน้ามาตาม ไม่รู้เลยว่าเธอหันหน้าหนีไปทางไหนดี

ร่างบางอรชรอ้อนแอ้นถูกอ้อมแขนของชายหนุ่มล๊อกเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน สภาพของเธอในตอนนี้มีแต่เสียเปรียบทั้งนั้น เมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวในอ้อมแขนใบหน้าหล่อเหลาของอัคคีก็ยกมุมปากขึ้นทันที รรรรณาในตอนนี้ไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือของเขาสักนิด

“อย่าค่ะคุณเพลิง อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะคะคุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับดิฉันอีก”หญิงสาวร้องห้ามทันทีที่เจ้าของร่างสูงอุ้มเธอลอยพื้นก่อนจะก้าวเท้าไปยังเตียงนอนขนาดหกฟุตที่ตั้งอยู่กลางใจห้อง อัคคีเงยหน้าจับจ้องใบหน้าสวยของคนตัวเล็กทันที พอได้ยินว่าเขาไม่มีสิทธิ์ความไม่พอใจก็กระตุกขึ้นมาในใจของชายหนุ่ม มีลูกกันแล้วอะไรกันที่ว่าไม่มีสิทธิ์ อีกอย่างสำหรับเขารรรรณาเป็นของเขานับตั้งแต่คืนนั้นแล้ว

“แน่ใจนะว่าไม่มีสิทธิ์ ถ้างั้นมีลูกอีกคนไหมจะได้รู้ว่าผมมีสิทธิ์รึเปล่าน้ำฟ้า?”คนตัวเล็กตวัดสายตามองชายหนุ่มที่คร่อมทับร่างกายของเธออยู่อย่างไม่พอใจ การที่เธอยอมเข้ามาอยู่ที่นี่ไม่ได้แปลว่าอัคคีจะทำอะไรกับเธอก็ได้ เธอเป็นแม่ของลูกเขาได้ แต่เป็นภรรยาไม่ได้คนไม่ได้รักกันจะอยู่กินกันแบบสามีภรรยาได้ไง เรื่องราวในครั้งนั้นเพราะความเมาบวกกับความอยากประชดชีวิตทำให้เธอกล้าบ้าบิ่นไปยั่วยวนเขาจนได้มีน้ำรินออกมา แต่ทว่าตอนนี้มันไม่ใช่ในตอนนั้นเธอจะไม่ยอมให้อะไรผิดพลาดอีกแล้ว

“เราสองคนไม่ได้รักกัน ถึงแม้เราจะมีลูกด้วยกันแล้วแต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะคะคุณเพลิง!”

“ไม่รักวันนี้วันหน้าก็รัก คุณคิดว่าการที่คุณเป็นแม่ของลูกผมแล้ว ชีวิตคุณต่อจากนี้จะมีใครอื่นได้รึไง ผมบอกไว้ตรงนี้เลยนะน้ำฟ้า ไม่มีวันนั้นเด็ดขาดถ้าคุณไม่รู้จักผม ผมก็จะบอกว่าคนอย่างผมอะไรที่เป็นของผมแล้วผมไม่คิดแบ่งให้ใคร!”

“เอ๊ะนี่คุณ พูดจาไม่รู้เรื่องลุกออกไปเลยนะ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณอีก!”ยิ่งคุยก็ยิ่งไม่เข้าใจ ผู้ชายคนนี้เอาแต่ใจชะมัดพอได้รู้จักมากขึ้นรรรรณาก็นึกบ่นชายหนุ่มในใจออกมา

“หรือว่าคุณมีใครอยู่ในใจ ลุงหมอใจดีงั้นเหรอ มันเป็นใคร?”เขายังจำคำพูดของลูกสาวได้ ลุงหมอใจดีเป็นใครกันแน่ หรือผู้ชายคนใหม่ของเมียเขา

“นี่คุณเพลิง คุณไม่มีสิทธิ์ไปเรียกพี่นนท์ว่ามันนะ อีกอย่างเขาจะเป็นใครมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณลุกออกไปสักที อ๊ะนี่คุณฉันเจ็บนะ”รรรรณาเบิกตาโตกว้างทันทีที่จู่ๆ อัคคีก็กระชากแขนของเธอที่พยายามผลักร่างกำยำของเขาให้ออกห่างแนบลงกับเตียงทันที จู่ๆ แววตาของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปจากเดิม ใช่มันคือความไม่พอใจแต่แล้วไงเขาไม่พอใจเธอเรื่องอะไรกัน ในเมื่อเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย

“ฟังผมนะน้ำฟ้า ทางที่ดีอย่าขัดใจผมดีกว่าถ้าไม่อยากเห็นอีกด้านหนึ่งของผม คุณเป็นเมียผมจำเอาไว้”เขาก็มนุษย์คนหนึ่งมีรักมีโลภมีโกรธมีหลง อัคคีไม่เคยคิดยุ่งกับใครถ้าใครไม่มาคิดยุ่งกับเขาหรืออะไรที่เป็นของเขาก่อน รรรรณาคือของเขานอกจากเขาแล้วหญิงสาวไม่มีสิทธิ์รักใคร

“แต่ฉันไม่ใช่เมียของคุณ ฮึกอื้อ!”