อุบัติรักกามเทพตัวจิ๋ว

ตอนที่6 สัมผัสที่แสนหวาน

“แต่ฉันไม่ใช่เมียของคุณ ฮึกอื้อ!”คำพูดของรรรรณาถูกกลืนหายลงไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวถูกคนตัวสูงโน้มใบหน้าลงมาประกบเอาไว้

ความวาบหวานกับรสสัมผัสของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกกระสับกระส่ายอย่างบอกไม่ถูก ยามที่ลิ้นร้อนของชายหนุ่มสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากอวบอิ่มของหญิงสาว รรรรณาก็ยิ่งเกร็งตัวมากขึ้น อัคคีจูบเธออย่างแผ่วเบาในช่วงแรกก่อนจะเริ่มรุกแรงจนหญิงสาวแทบหายใจไม่ออก ความหวานที่ชายหนุ่มได้รับมันทำให้เขาสติแทบแตก เขาคิดถึงเหลือเกินรสชาติหอมหวานนี้

“คุณหวานไม่เคยเปลี่ยนเลยรู้ตัวรึเปล่า?”ชายหนุ่มถอนจูบพร้อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาจับจ้องใบหน้าสวยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างกายของเขาในยามนี้มันไม่อาจต้านทานได้อีกแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมารรรรณาทำให้เขารู้สึกไม่อยากนอนกับผู้หญิงคนไหน คนที่เขาต้องการมาตลอดคือเธอคนเดียว ผู้หญิงที่เขาไม่รู้จักทำอะไรกับเขาไว้กันแน่

“ยะ อย่าค่ะ ฉันจะไปหาลูกออกมานานแล้วเดี๋ยวแกตามหา”

“ไม่เป็นไรหรอกลูกอยู่กับแม่นมฉันแล้ว เรามารำลึกความหลังกันดีไหมน้ำฟ้า?”มือหนาของอัคคียกขึ้นมาปัดไรผมที่ปกคลุมใบหน้าสวยของหญิงสาวใต้ร่างเอาไว้อยู่ออกอย่างแผ่วเบา ยิ่งจับจ้องหญิงสาวใต้ร่างอย่างใกล้ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกชมหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ รรรรณาจัดว่าเป็นผู้หญิงที่น่าตาดีอยู่มาก ปากนิดจมูกหน่อย ทรวดทรงได้รูปนี่ขนาดมีลูกกับเขาแล้ว ความสวยของหญิงสาวก็ยังไม่ลดลงไปเลย

“คุณเพลิง อย่าทำแบบนี้ค่ะ”ครั้งแรกเธอพลาดเพราะความเมา แต่ครั้งนี้เธอจะไม่พลาดอีกแล้ว

“ทำไมล่ะหืม?”

“คุณทำแบบนี้คุณรู้สึกยังไงกับฉันกันแน่ ที่ฉันถามเพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่คุณทำ คุณเห็นฉันเป็นแม่ของลูกอยากสร้างครอบครัวจริงๆ หรือผู้หญิงที่ง่ายเหมือนในคืนนั้นคะ?”คำถามที่หญิงสาวต้องการอยากถามมากที่สุด สุดท้ายก็เอ่ยออกไป อัคคียอมรับว่าอึ้งไม่น้อยกับคำถามของหญิงสาวใต้ร่าง แต่ทว่ารอยยิ้มของชายหนุ่มจู่ๆ ก็เผยออกมา เขาชอบคนที่พูดอะไรตรงๆ อย่างนี้

สำหรับเขาแล้วการที่พาลูกสาวตัวน้อยกับผู้หญิงคนนี้เข้ามาที่บ้านก็มีเพียงเหตุผลเดียว คือเขาคิดที่จะสร้างครอบครัวกับเธอ ก่อนหน้านั้นก็บอกชัดเจนแล้วว่าชวนมาสร้างครอบครัวด้วยกัน นี่รรรรณาคิดว่าเขาพูดเล่นงั้นเหรอ ส่วนเรื่องในอดีตในตอนที่คนตัวเล็กตั้งใจมายั่วเขา เขายอมรับว่าคิดแค่สนุกขำๆ ไม่ได้จริงใจ ปกติอัคคีก็ไม่ใช่ผู้ชายที่หลับนอนกับผู้หญิงไปทั่ว ในคืนนั้นเขากำลังรู้สึกเบื่อๆ เลยตอบสนองความต้องการของหญิงสาวก็เพียงเท่านั้น แต่ทว่าพอได้รับรู้ว่าแม่เสือสาวของเขานั้นแสนจะบริสุทธิ์ความรู้สึกบางอย่างก็ผุดขึ้นมา ใช่เขาหลงใหลเธอ อยากครอบครองเธอคนเดียวไปตลอดกาล

“สำหรับผม คุณคือเมียของผม คือแม่ของลูกสาวผม การที่พาคุณมาอยู่ที่นี่ยังไม่ชัดเจนอีกงั้นเหรอรรรรณา?”

“คะ?”หญิงสาวเผยสีหน้าแปลกใจออกมาไม่น้อย ที่รับรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคิดจะสร้างครอบครัวกับเธอจริงๆ ชายหนุ่มยังไม่เคยรู้จักเธอเลยนะ เธอเองก็เหมือนกัน ไม่คิดว่าเรื่องราวทุกอย่างมันเลยขั้นตอนไปหน่อยเลยเหรอ

“แต่เราไม่เคยรู้จักกันนะคะ”

“แต่มีลูกด้วยกันแล้ว ขนาดนี้แล้วต้องเริ่มขั้นตอนแรกอีกเหรอ?”มันก็ถูกอย่างที่ชายหนุ่มพูด เรื่องราวระหว่างเธอกับเขามันเลยขั้นตอนนั้นมาแล้ว สีหน้าครุ่นคิดของหญิงสาวทำให้อัคคีอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมาให้ เขาเอนกายลงนอนข้างๆ กายของหญิงสาวก่อนจะยกแขนขึ้นมารองลำคอเอาไว้หันหน้าไปมองคนตัวเล็กไม่วางตา

“คิดได้รึยังครับว่าจะแต่งงานกับผมรึเปล่า?”แต่งงานอย่างนั้นหรือ รรรรณาแทบทำตัวไม่ถูกนี่เธอถูกชายหนุ่มขอแต่งงานงั้นเหรอ อะไรมันจะรวดเร็วขนาดนี้

“คุณไม่คิดให้เวลาดิฉันหน่อยเหรอคะ?”สำหรับเธอการแต่งงานมันรวดเร็วไปจริงๆ เธออยากศึกษาดูใจกันไปก่อน อยากรู้ว่าการที่อยู่กินกับเขาสร้างครอบครัวกับเขาเธอจะไปรอดรึเปล่า คำพูดของรรรรณาทำให้อัคคีเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะยอมพยักหน้าให้อีกฝ่าย ในเมื่อหญิงสาวขอเวลาเขาก็จะให้

“ก็ได้ครับ แต่อย่านานได้ไหมผมอดใจรอไม่ไหวแล้ว”คำพูดบวกสายตาที่มองมาทางเจ้าของร่างเล็ก ทำให้หญิงสาวหายใจติดขัดอยู่ไม่น้อย เธอกำลังหน้าแดงเพราะคำพูดของอีกฝ่าย อัคคีอันตรายจริงๆ

“ถ้างั้น ให้ดิฉันนอนกับลูกนะคะ”

“เตียงลูกเล็กนิดเดียวเองนะ เอางี้ไหมให้ลูกมานอนกับผม เตียงผมกว้างนอนสามคนได้แน่นอน”อัคคีไม่พูดเปล่าเขาเอื้อมมือมาจับปลายผมรรรรณาม้วนไปมาอีกด้วย หญิงสาวมองการกระทำของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้เอ่ยห้ามอะไร

“งั้นก็ได้ค่ะ ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินดิฉัน”

“แทนตัวเองว่าฟ้าก่อน แล้วผมจะสัญญาถ้าหากคุณไม่ยอมผมจะไม่ทำ”รรรรณาเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนจะสบสายตากับผู้ชายข้างกายเพียงคู่หนึ่ง

“คุณต้องสัญญากับฟ้านะคะคุณเพลิง”เธอกล่าวย้ำไปอีกครั้งพร้อมเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองในแบบที่ชายหนุ่มต้องการ ถึงแม้ว่าคำเรียกชื่อของเขาจะยังอยู่ห่างเหินแต่ทว่ามันก็ยังดีขึ้นกว่าเขาแค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

“ครับ ผมสัญญา”รรรรณาได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย อย่างน้อยอัคคีก็ให้เวลาแก่เธอ ให้เธอได้เรียนรู้ไปกับเขา

“ขอบคุณนะคะ”คนตัวเล็กเอ่ยบอกพร้อมระบายยิ้มออกไปให้อีกฝ่าย อัคคีเห็นรอยยิ้มของหญิงสาวก็รู้สึกบางอย่างขึ้นมา ใช่รรรรณากำลังทำให้เขาคลั่ง เขาคลั่งจะตายอยู่แล้ว

ตกเย็นของวัน

บนโต๊ะอาหารเย็นในมื้อนี้เรียกได้ว่าแตกต่างจากมื้ออื่นๆ ของบ้านหลังนี้ก็ว่าได้ โดยปกติแล้วบนโต๊ะอาหารจะมีเพียงชายหนุ่มนั่งรับประทานคนเดียว แต่ในวันนี้กลับมีผู้หญิงอีกสองคนมารับประทานด้วย ทำให้บ้านหลังใหญ่ที่เคยเงียบสงบกลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

เสียงหัวเราะของหนูน้อยอย่างน้ำรินดังออกมาเมื่อหยอกล้อคนเป็นแม่ครั้งแล้วครั้งเล่า พอจะป้อนเด็กตัวน้อยก็หันหน้าหนีพอรรรรณาเอาช้อนหนีแม่หนูน้อยหันหน้ามาอ้าปากให้

“หยุดแกล้งมามี๊ได้แล้วค่ะคนเก่ง อ้าอ้าม”ครั้งนี้น้ำรินยอมอ้าปากให้อย่างโดยดี ก่อนจะเคี้ยวข้าวอย่างอร็อดอร่อย

“เป็นไงบ้างคะอร่อยรึเปล่า?”หนูน้อยพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้คนเป็นแม่

“เอาอีกค่ะ น้ำรินจะทานหมดเลย”

“เก่งจังเลยครับ”อัคคีเอ่ยชมลูกสาวตัวน้อยที่ไม่เลือกกินแถมกินเก่งอีกด้วย แม่บ้านที่ยืนอยู่พอเห็นคุณหนูน้อยชื่นชอบอาหารที่พวกเธอทำก็อมยิ้มออกมา

“น้ำรินเก่งแบบนี้ปะป๊าต้องให้รางวัลคนเก่งกับน้ำรินนะคะ”อัคคีเลิกคิ้วสูงก่อนจะระบายยิ้มออกมา

“ได้สิครับ ไหนบอกป๊าหน่อยว่าน้ำรินคนเก่งอยากได้อะไรเอ่ย?”เด็กตัวน้อยทำท่าคิดก่อนจะพยายามไต่ลงจากเก้าอี้เพื่อที่จะไปหาคนเป็นพ่อ อัคคีเห็นท่าทางของลูกสาวที่เดินมาหาตนชายหนุ่มก็ยกตัวน้ำรินขึ้นมานั่งตักทันที

“จะบอกป๊าได้ยังครับคนเก่ง”