CHAPTER 6 ❀ยัยแม่มด❀
1521 คำ
“คะ..คุณทำอะไร อย่านะ...” เงาทะมึนที่อยู่ด้านล่างทำเอาร่างบางร้องออกมาด้วยความรู้สึกเสียวซ่านเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอะไรราวกับกึ่งฝันกึ่งจริง เธอทำอะไรไม่ถูกสักอย่าง มีเพียงสะโพกที่ร่อนสู้อย่างไม่รู้ตัว สมองเบลอลอยไร้สติ ความรู้สึกเหมือนร่างกายจะแตกระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
สวบ!
สองนิ้วช่วยสอดชักเข้าออกถี่รัว จนร่างบางกระตุกหงึกๆ
“อือ..ไม่ไหวแล้วคุณ...ริสาจะตาย...อ๊า” เสียงหวานครางไม่ได้ศัพท์สองมือปัดป่ายทึ้งผมคนตัวโตสะเปะสะปะก่อนจะหวีดร้องเสียงสั่นพร่าเมื่อความรู้สึกเสียวแปลบแล่นริ้วเข้ามาจนเธอแอ่นเกร็งไปทั้งตัว สัมผัสได้ถึงความสุขสมเป็นครั้งแรก
“อ๊า...”
“หึ” เฟิงหยางดูดปมเล็ก ๆ ทิ้งท้ายจนริสาสะดุ้ง ก่อนจะลุกขึ้นโยนผ้าห่มคลุมร่างที่สะท้านอยู่บนเตียง ริสาหอบแฮกขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ใจเต้นแทบระเบิดออกมานอกอก มีแต่คำถามในใจว่าอะไรและทำไมอย่างไร้คำตอบ
ไฟในห้องถูกดับจนเหลือแสงจากโคมสีวอร์มไลท์ เตียงยวบจากปลายเตียง ไม่กี่วินาทีต่อมาเฟิงหยางก็มุดเข้ามาในผ้าห่มผืนใหญ่จนทั้งสองอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
“คุณแก้ผ้าทำไม...ออกไปนะ” ริสาเริ่มหวาดกลัวอีกครั้ง
“ออกเหรอ...จริงสิฉันยังไม่ออกเลย แต่เธอออกไปเรียบร้อยแล้วนี่…”
“เอาดี ๆ ...คุณจะทำอะไรอีก”
“ก็เอาดี ๆ ไง...เมื่อกี้ฉันยังไม่ได้เอาดีๆ เลย” เฟิงหยางเน้นคำว่า ‘เอา’ จนริสาเข้าใจในความหมาย
“บอกว่าให้ทำอะไรก็ต้องทำไง” เฟิงหยางแกล้งทำเสียงแข็งเพียงเพื่อให้ริสายอมรับในข้อตกลงอย่างเต็มใจ
จู่ๆ ภาพปืนที่จ่อเข้ามาเมื่อก่อนหน้านี้พลันเข้ามาในหัวดื้อๆ เธอรู้ดีว่าเธอมีสิทธิ์ตายตอนไหนก็ได้ หากทำให้เขาโกรธ เต็มใจหรือไม่เต็มใจ เธอก็ต้องยอมเขาอยู่ดี
เนื้อตัวนุ่มนิ่มถูกเฟิงหยางกอดทับทาบร่าง ริสาหายใจติดขัดเมื่อถูกรุกรานที่ด้านล่าง ริมฝีปากถูกประทับจูบอีกครั้งอย่างนุ่มละมุนต่างกับตอนแรก
ริสาเริ่มเคลิ้มลอยตามรสจูบ ทุกจุดที่เขาสัมผัสเธอรับรู้ได้ว่ามันร้อนเหมือนไฟที่หลอมละลายเธอทุกเมื่อ เฟิงหยางรู้สึกกระหายในตัวริสาก็จริง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอ เขาจึงไม่อยากให้เธอกลัวเขาไปมากกว่านี้
ท่อนเอ็นถูกถูไล้ไปกับต้นขาอ่อน ริสากลืนน้ำลายอึกใหญ่ แม้เธอจะเสียวซ่านกับสองนิ้วไปแล้ว แต่เธอก็ยังประหม่ากับท่อนเนื้อที่อยู่ตรงหน้าอยู่ดี ริสาหน้านิ่วลำตัวเกร็งเขม็งด้วยความกลัว ตอนนี้ตัวเธอสั่นระริกเหมือนลูกนกตกน้ำไม่มีผิด
“ชู่ว...อย่าเกร็ง ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
“อ๊ะ...จะ...เจ็บ”
“เจ็บนิดเดียว”
เฟิงหยางพยายามดันท่อนเอ็นที่มีน้ำเมือกใสชโลมที่เข้าไปได้แค่ส่วนหัว ริสากำผ้าแน่นหายใจหอบกระชั้น มันทั้งแน่นทั้งตึงคับจนริสาคิดสภาพไม่ออกว่ามันจะเข้าไปทั้งหมดได้อย่างไร
“มันใหญ่เกินไป ขะ...เข้าไม่ได้หรอกค่ะ” ริสาพยายามดันหน้าท้องแกร่งให้สิ่งแปลกปลอมออกไปจากร่างกายของเธอ แต่ไม่เป็นผล เมื่อเฟิงหยางดึงดันที่จะขยับสะโพกเข้าหา
“ซี๊ด...”
“อร๊าย~ คุณ...”
ยิ่งเธอครวญคราง เขายิ่งได้ใจ เฟิงหยางดันสะโพกแกร่งอย่างแรง จนแก่นกายเข้าไปในร่องสวาทของหญิงสาวจนเกือบมิดลำ
“แน่นชิบ...” เฟิงหยางสูดปากครางเมื่อลำรักทั้งลำหลุดเข้าในโลกของริสาอย่างที่ใจต้องการ
“เจ็บ...ริสาเจ็บ” เล็บยาวกลับมาจิกต้นแขนแกร่งจนเป็นรอย เหงื่อกาฬไหลออกจากร่างของคนทั้งคู่ทั้ง ๆ ที่แอร์เย็นถึงสิบห้าองศา
“ฉันก็เจ็บ” ภายในอ่อนนุ่มแต่บีบรัดจนเฟิงหยางแทบขยับไม่ไหว เขาห่างไกลจากสาวบริสุทธิ์มานาน ริสาแทบจะเป็นผู้หญิงคนแรกในรอบหลายปีที่เขาเปิดซิง
เฟิงหยางพยายามอีกครั้ง เขาส่งแรงกดจนมิด เขากดแช่คาเอาไว้ก่อน เพื่อให้ริสารับรู้ถึงตัวตนของเขา ก่อนจะขยับอย่างเชื่องช้าเนิบนาบ ทั้งที่เขาตื่นเต้นจนอยากจะกระหน่ำฟัดริสาใจจะขาด หากเป็นคนอื่นที่เขาใช้บริการ เขาคงไม่รู้สึกขนาดนี้
“...ริสา” เฟิงหยางกระทั้นแก่นกายถี่ น้ำใส ๆ จากริสาเอ่อท้นจนเคลื่อนไหวได้มากขึ้น
“คุณเฟิงหยาง…”
“เสียวแล้วใช่มั้ย”
“....”
ริสาส่ายหัวรัว ๆ ถึงเธอจะรู้สึกอะไร เธอจะตอบเขาได้อย่างไร แม้แต่หน้าเขา เธอยังไม่กล้ามองด้วยซ้ำ เขายังมีหน้ามาถามว่าเสียวตอนที่ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน
เหมือนยิ่งเงียบเขายิ่งอยากรู้ เฟิงหยางกอดกระเด้าเข้าออกแรงๆ ถี่ๆ ซ้ำ ๆ คาดคั้นเอาคำตอบจนผ้าห่มหนาที่คลุมกายทั้งคู่หลุดลู่ลงพื้น
“จะตอบได้หรือยังว่ารู้สึกยังไง”
“...แสบแล้วก็…อ๊ะ!”
ตับ! ตับ! ตับ!
“แล้วอะไร” เสียงหอบกระเส่าถามเน้นเวลาตอกอัด
“สะ…เสียว...ริสาเสียว”
“หึหึ”
เฟิงหยางยิ้มเจ้าเล่ห์พลางยกกอดขาขาวซอยถี่ยิบจนเต้างามสั่นไหวตามแรงกระแทก แก้มแดงระเรื่อและใบหน้าเหยเกเพิ่มอารมณ์กำหนัดให้เขามากขึ้นไปอีก
ริสาเกิดมาไม่เคยรู้สึกขัดแย้งกับตัวเองขนาดนี้มาก่อน เธอทั้งรู้สึกสุขสมทุกครั้งที่เขาสอดใส่และเจ็บแสบในคราวเดียวกัน ไม่นานร่างกายก็เคลื่อนไหวไปตามบทรักของคนข้างบนอย่างต้านทานไม่อยู่
“แน่นแบบนี้กูเสร็จเร็วแน่ๆ ชิบหายเอ๊ย!!” เฟิงหยางสบถออกมาอย่างเจ็บใจ เขาไม่เคยรู้สึกกับใครได้เร็วอย่างที่รู้สึกกับริสาในตอนนี้ เธอทำให้เขารู้สึกเหมือนตอนขึ้นครูกับติวเตอร์สาวตอนอายุสิบสามที่เพียงแค่เข้าๆ ออกๆ ไม่กี่ครั้งก็ต้องจบเกมส์อย่างง่ายดาย
“อ๊ะ…คุณเฟิงหยาง… มันละ..ลึกไป จุก..ริสาจุก”
ริสาถูกจับหันหลังคู้เข่าสองข้างให้เฟิงหยางกระหน่ำโยกจากด้านหลัง มือหนาบีบคลึงก้นงอนจนเป็นรอยแดง
“เสียวมั้ย”
“สะ…เสียว จะไม่ไหวแล้ว”
“ฉันก็จะไม่ไหวแล้วยัยแม่มด”
เฟิงหยางซอยถี่แรงจนเสียงลามกลั่นห้อง สองแขนของริสาถูกเฟิงหยางจับยึดไว้ด้านหลัง ยิ่งทำให้ของรักตอกแน่นเข้าไปจนสุดโพรง
“ไม่ไหวแล้ว…คุณเฟิงหยาง ช่วยริสาด้วย... อ๊าส์”
“อร๊าย/อืมมม...”
วินมาส่งริสาที่บ้านพิพักษ์บรมเมื่อตอนสายๆ เธอถูกร่วมรักจนเกือบรุ่งสางและต้องสะดุ้งตื่นเมื่อพนักงานทำความสะอาดเข้ามาปลุก เตียงว่างเปล่า ห้องว่างเปล่าไร้ร่องรอยเฟิงหยางที่ปล่อยน้ำเชื้อใส่เธอแทบ ทั้งคืน
เธอแทบเดินไม่เป็นมนุษย์เพราะของรักเธอทั้งเจ็บทั้งแสบ รอยคิสมาร์คเหมือนจงใจประทับลงบนร่างกายในร่มผ้าทั้งยอดอกต้นขาและก้นอวบประหนึ่งว่าเธอเป็นของเขา
“ริสา...แกหายไปไหนมาทั้งคืน” น้ำเสียงแข็งกร้าวแต่เปี่ยมไปด้วยความเป็นหวงของทรงศักดิ์ทักไล่หลังลูกสาวคนเล็กที่กำลังขึ้นบันได ริสาชะงักงันตัวเย็นเฉียบจนเธอเองรู้สึกได้
“ไปเที่ยวตามประสาวัยรุ่นนั่นแหละค่ะคุณพ่อ” มีนรีบแก้สถานการณ์คว้าแขนพ่อด้วยกลัวว่าพ่อจะตามริสาขึ้นไปคาดคั้นเอาความจริง เพราะเธอรู้ดีที่สุดว่าเมื่อคืนน้องสาวหัวเน่าไปทำเรื่องน่าอายที่ไหนมา
“ริสาไปเที่ยวมาค่ะ...ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พ่อเป็นห่วง” ริสาตอบโดยไม่หันไปมองแม้แต่นิดเดียว เธอรีบเข้าห้องไปด้วยความเหนื่อยเพลียและตัวรุม ๆ เหมือนจะมีไข้
“ริสาไม่เคยเที่ยวกลางคืน” ทรงศักดิ์ตอบลูกสาวคนโตด้วยความไม่แน่ใจ
“คุณพ่อรู้ได้ไงคะ...ไม่รู้เหรอคะว่าเพื่อนๆ มีนพูดถึงริสาว่าไงบ้าง ตอนที่มีนอยู่ที่โน่น”
“พูดถึงว่าอะไร”
“เพื่อนมีนเจอริสาออกจะบ่อยตามผับตามบาร์....นี่ไม่รู้ว่ามีเรื่องผู้ชายด้วยหรือเปล่า แต่คุณพ่อไม่ ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวมีนจะคุยกับน้องให้เอง”
“พ่อขอบใจมีนมากนะลูก...ยังไงก็พี่น้องกัน พ่อฝากด้วยล่ะ”
“ค่ะ...ก็มีแต่มีนกับคุณแม่ที่ดีกับริสามาตลอด คุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ”
ก๊อก! ก๊อก!
ริสาแบกร่างสะโหลสะเหลมาเปิดประตูพบว่าคนตรงหน้าเป็นพี่สาวต่างมารดา มีนถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องที่เล็กที่สุดของชั้นสอง เตียงสามฟุตครึ่งริมหน้าต่างกับตู้เสื้อผ้าสองประตูก็กินที่ไปเกือบครึ่งห้อง มีนมองรอบ ๆ ห้องอย่างเฉยเมิย
- ผู้เขียน
