รับรักข้าเถอะท่านพระรอง!

ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่ง บริเวณโดยรอบเป็นเพียงป่าไม้ เสียงของลมพัดใบไม้พลิวไหวให้ล่องลอยไปกับสายลม กลิ่นดินชื้นกับกลิ่นสาปของอะไรบางอย่าง ภายในความมืดมิดนั้นมีสายตาสีแดงฉานกำลังจ้องมองเหยื่อตัวน้อยของมันด้วยสายตาลิงโลด มันไม่ละสายตาไปจากร่างเล็กที่กำลังนั่งตัวสั่น ดวงตาสีทับทิมวาววับยามต้องกับหยาดน้ำตาใสรับกับใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มน่ารัก หากแต่ยิ่งสบตามองดวงตาคู่นั้นก็ยิ่งทำให้หลงใหลในตัวร่างเล็กนั่นจนอยากจะชีกกระชากเด็กน้อยด้วยความเสน่ห์หาจนไม่อยากให้ใครครอบครอง ดวงตาคู่สวยมันจะเอามาไว้ครอบครอง เด็กนี่จะต้องเป็นของมันแต่เพียงผู้เดียว พรึบ!! มันที่เฝ้าตามนางมาจากหมู่บ้านกระโจนออกมาจากที่ซ่อนทันทีที่เห็นว่าเด็กนั่นเดินออกมาไกลจากหมู่บ้านพอสมควร “กรี๊ดดดด” ร่างเล็กสบตากับปีศาจตัวใหญ่ยักษ์ หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว ส่วนเขาที่ยาวข้างและหักข้าง ทำให้รู้เลยว่าตัวด้านหน้าของนางตรงนี้นั้นไม่ใช่สัตว์ป่าตัวใหญ่ที่น่ากลัว แต่สิ่งนี้กลับน่ากลัวและห่างไกลจากคำว่าสัตว์มากนัก นางรับรู้ได้เลยว่าที่อยู่ตรงหน้านี้คือปีศาจ ปีศาจแน่ๆ !! นางเพียงแค่หนีเข้ามาในหุบเขาเพียงเพราะอยากอยู่คนเดียวแท้ๆ ไม่คิดเลยว่านางจะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ร่างเล็กๆ ตะเกียดตะกายถอยหลังหล่นทันทีที่ไอตัวน่ากลัวนี่เริ่มขยับเข้าไปใกล้นาง นางอยากจะวิ่งหนีออกไปให้ไกลแต่ร่างเด็กอายุเพียง 8 หนาวนั้นจะทำอะไรได้! แถมตอนนี้นางรู้สึกตกใจและกลัวสุดขีดจนไม่กล้าแม้แต่จะหลบสายตาที่กำลังมองนางด้วยสายตาหยาดเยิ้มแต่น่ากลัว! ของมันไปเลยสักนิด นางกลัวว่าถ้าหากนางละสายตาจากมันไปมันจะกระโจนเข้ามาชีกร่างกายเธอในทันที ตู้ม!! ตุ้บ!! ในขณะที่ปีศาจตนนั้นกำลังจะเดินเข้ามาใกล้นาง เสียงดังและแสงสีทองก็สาดส่องเข้ามาตรงหน้านางดังสนั่นหวันไหวไปทั่วทั้งป่า แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีนั้นทุกอย่างตรงหน้านางกลับว่างเปล่าเหมือนตรงนั้นไม่เคยมีปิศาจตนได้อยู่เลยเหลือเพียงแต่ขี้เท้าและเศษซากเนื้อที่ไหม้เกรียมส่งกลิ่นเหม็นเน่าจนนางอาเจียนออกมาคำโต พลันสายตาก็ไปกระทบกับคนมาใหม่ที่ใส่เสื้อสีขาวทับด้วยเสื้อสีทองลิ่มแดงลายแปลกประหลาดแต่ดูสวยงามสะดุดตา ดวงตาสีน้ำตาลคมเชี่ยว ใบหน้าหวานราวเทพเซียน ขายาวๆ สาวเท้ามาจนถึงเธอที่กำลังตัวสั่นด้วยความตกใจน้ำตาไหลนองหน้าทันทีเมื่อเห็นคน ที่เป็นคนจริงๆ !! หมับ! นางวิ่งเข้าไปกอดผู้ชายตรงหน้าทันที ถึงแม้นางจะทำได้แค่กอดแค่ขาของเขาเท่านั้น! เขาสูงมากๆ สูงกว่าท่านพ่อของข้าเสียอีก เมื่อเด็กน้อยเห็นคนที่เข้ามาไม่ว่าจะเป็นใครก็ขอแค่ไม่เป็นปีศาจนางก็วิ่งตรงเข้ามาหาความปลอดภัยทันทีและพลันสติของเด็กน้อยนั้นก็วูบไป มือใหญ่เอื้อมไปรับร่างเล็กได้ทันเวลาก่อนที่นางจะร่วงลงไปจมกับกองโคลนและเศษซากเนื้อเน่าๆ นั่น “ท่านแม่ทัพ” ร่างหนึ่งปรากฏด้านหลังของชายที่ถูกเรียกว่า ท่านแม่ทัพ เขาขุกเข่าพร้อมกับโน้มตัวก้มลงด้วยความนอบน้อมทันที “อืม เจ้าไปบอกคนของเราให้เตรียมตัว” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะช้อนอุ้มร่างเด็กน้อยคนนั้นไว้ในอ้อมอก แต่ก่อนจะเดินจากไปก็หันไปบอกองค์รักคนสนิท “อย่าให้พวกมันเหลือรอดสักตัวเดียว” “ขอรับ” ร่างสูงเดินนำหายไปพร้อมร่างของเด็กหญิง เขายิ้มอย่างพอใจกับแผนการในครั้งนี้พลันนึกถึงนางในดวงใจ ดวงตานี้ต้องเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น