“กลับบ้านมาเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม
“...”
พระพายนิ่งเงียบไปเพราะไม่คิดว่าเขาจะเดาถูก เธอเองก็เคยสงสัยว่ามาคัสให้คนตามสืบประวัติของเธอหรืออย่างไร ทำไมถึงได้รู้เรื่องของเธอดีไปหมด
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าอ้ำอึ้งของหญิงสาว ดูท่าทางหัวอ่อนแบบนี้คงจะโดนทางนั้นไถเงินไปไม่น้อย
“เงียบแบบนี้แสดงว่าเอาเงินไปให้แม่เลี้ยงมาสินะ แล้วเงินที่ฉันให้ครั้งก่อนยังพอใช้อยู่ไหม”
แบล็กการ์ดที่เคยให้ไว้ หญิงสาวไม่แตะต้องเงินในนั้นแม้แต่บาทเดียว ผิดจากผู้หญิงคนอื่นที่มักจะเข้าหาเขาเพราะต้องการกอบโกยผลประโยชน์กันทั้งนั้น
“พอค่ะ”
เงินที่ได้มาห้าแสนมันก็มากเกินพอแล้ว นักศึกษาอย่างเธอไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้เงินมากขนาดนั้น ถึงจะแบ่งให้แม่เลี้ยงไปสามแสน ก็ยังเหลือเพียงพอต่อค่าใช้จ่ายในอนาคตไปอีกหลายเดือน
“เด็กดี เธอนี่มักน้อยไปแล้วนะ”
หนุ่มหล่อคว้าเอาตัวพระพายลงมานั่งบนตัก ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มอ่อนโยน มือหนาเชยปลาย
