EP : 6
1659 คำ
“ไปพักครับ มีเรื่องจะคุยด้วยแต่ให้ไปพักก่อนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน...เดี๋ยวโทรหา”
“...” โทรหาเหรอ เขามีเบอร์ฉันเหรอคะ
“เร็ว”
“เร็ว?” เร็วอะไรของเขา มาบอกให้เร็ว ๆ อะไรในเมื่อตัวเขาเพิ่งเป็นคนทำให้สมองฉันสั่งการช้าเอง
“ขึ้นห้องไปพักผ่อนเร็ว ๆ ไง”
“...ค่ะ”
“ค่ะก็เข้าไปได้แล้ว หรือว่าจะให้ขึ้นไปส่ง?”
“มะ ไม่ต้องค่ะ”
“ฮึ ๆ ๆ ถ้างั้นก็ขึ้นได้แล้ว” ร้อยรอบรึยังที่เขาบอกให้ขึ้นไปพักผ่อนแต่ฉันดันไม่ยอมขึ้นไป
“ค่ะ” ฉันพยักหน้าแล้วก็ถอยหลังออกห่างเขานิดหน่อย สายตาก็มองคนหล่อตรงหน้า เขาทำให้ฉันตื่นเต้นไม่หยุดหย่อนเลยจริง ๆ
“ขอบคุณที่นั่งรถมาเป็นเพื่อนนะคะ”
“ครับ” เขาพยักหน้ารับฉันก็ยิ้มลานิดหน่อยแล้วหันหลังเดินเข้าไปในคอนโดแต่ก่อนที่จะเข้าไปข้างในฉันก็หันกลับไปมองเขาแล้วก็ใจสั่นกว่าเดิมเพราะคุณไทม์ยังมองฉันอยู่
“มีอะไรรึเปล่า”
“...คุณไทม์จะกลับยังไงคะ” มารยา ถามตามมารยาทแค่นั้นไม่ได้เป็นห่วงอะไรเป็นพิเศษหรอกนะ
“ห่วงเหรอ”
“...” น้ำเสียงกับสีหน้าคือ...แบดมาก -///-
“ว่าไง ห่วงเหรอ”
“ก็ ก็ต้องถามเพราะคุณไทม์อุตส่าห์นั่งรถมาเป็นเพื่อนนี่คะ” เสียงสั่นทำไมใบบัว
“ตกลงไม่ได้ห่วง”
“คือ...”
“เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับไม่ต้องห่วงหรอก ห่วงตัวเองเถอะรีบขึ้นนอนได้แล้วพรุ่งนี้มีถ่ายละครต่อไม่ใช่รึไง”
“...ค่ะ”
“แต่เช้าด้วย”
“รู้เหรอคะ” ฉันน่าจะมีเวลานอนแค่สามชั่วโมงแล้วต้องรีบตื่นไปกองถ่ายแต่ไม่คิดว่าคุณไทม์จะรู้
“รู้สิ รู้ทุกอย่างนั่นแหละ”
“...” ทุกอย่างนี่คือทุกอย่างในกองใช่ไหม ไม่ใช่ทุกอย่างที่เป็นเรื่องของฉันหรอก
“ขึ้นนอนครับใบบัว ไม่ต้องเป็นห่วงถึงแล้วจะส่งข้อความบอก”
“คะ? ส่ง...ยังไงคะ” เขาจะส่งข้อความบอกได้ยังไงในเมื่อไม่มีเบอร์ฉัน ความจริงฉันงงตั้งแต่บอกว่าจะโทรหาแล้ว
“ฮึ ๆ ๆ งงอะไรไอจีก็มีไม่ใช่รึไง”
“คะ?”
“ถ้าถึงแล้วเดี๋ยวไดเรคไอจีบอก”
“อ่อ ค่ะ” ลืมไปเลยค่ะว่าสมัยนี้การติดต่อกันมันง่ายไม่ต้องแลกเบอร์โทรแล้ว ก็ไม่ได้บ้านนอกจนไม่รู้เรื่องนะแต่ความตื่นเต้นทำให้เบลอไปชั่วขณะใหญ่ ๆ
“เห็นไอจีเธอนานแล้วแต่ไม่ได้ฟอลโล่ไม่อยากให้มีประเด็นพูดถึง”
“ค่ะ” ไม่อยากให้มีประเด็นพูดถึงหรือว่าอะไรกันนะ ไม่อยากให้มีประเด็นพูดถึงหรือไม่อยากให้แฟนไม่พอใจกันแน่ แต่ช่างเถอะถ้าสมมุติว่าตอนนี้เขาสนใจฉันจริง ๆ สุดท้ายฉันก็คงไม่ต่างจากคนอื่นหรอกถ้าเผลอตัวเผลอใจไปเล่นด้วย
“กลับแล้วนะ”
“ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”
“อื้ม ขึ้นห้องก่อนไป”
“ค่ะ” ฉันก้มหัวให้เขานิดหน่อยเป็นการบอกลาแล้วหันหลังเดินไปทางเดิมอีกครั้ง
อย่าหวั่นไหวนะใบบัว ทำใจให้สบายแล้วขึ้นไปนอน คิดซะว่านี่คือบททดสอบแกผ่านเขาไปได้ใจแกจะมีภูมิต้านทานต่อความหล่อของผู้ชายทั้งวงการ
“ใบบัว” ก่อนจะเดินเข้าไปในประตูคอนโดเสียงคุณไทม์ก็เรียกฉันอีกครั้ง
“คะ?”
“ยังยืนยันคำเดิมนะ”
“คะ?” ยืนยันคำเดิมอะไร...วะ?
อยู่ ๆ ก็เรียกแล้วก็พูดคำนี้ที่ฉันไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว
“เรื่องปิย่า ไม่ว่าใครจะเข้าใจผิดยังไงก็ตามฉันยังยืนยันคำเดิม”
“...ค่ะ” ฉันนิ่งไปนิดหน่อยถึงได้พยักหน้ารับด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจเลยสักนิดส่วนคุณไทม์ก็ส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
“ฝันดีนะ”
“...ค่ะ” ฉันนิ่งก่อนตอบเบา ๆ อีกครั้งแต่พอแล้วให้คำนี้เป็นคำพูดสุดท้ายจากฉันสำหรับคืนนี้เถอะพอพูดออกไปเลยรีบเดินเข้าไปในคอนโดให้เร็วที่สุดทันที
“หมาหยอกไก่”
“หมาหยอกไก่”
“หมาหยอกไก่”
ฉันเข้ามาในลิฟท์คนเดียวก็เอาแต่ท่องคำนี้วนไปวนมาไม่จบไม่สิ้นเพื่อเตือนตัวเองว่าสิ่งที่เขาทำคือหมาหยอกไก่แค่นั้นไม่ได้พิเศษใส่ไข่อะไรสักนิด
เวลาว่างของคนหล่อแถมยังรวยที่รอบตัวมีแต่คนสวยรายล้อมคือการวิ่งต้อนผู้หญิงเหมือนหมาป่าวิ่งไล่ล่ากระต่ายน้อยแค่นั้นแหละ อย่าไปตกหลุมพลางของเชียวเขานะยัยใบบัว
-วันต่อมา-
...03:12
Time : ถึงแล้วนะ
Time : Send a Photo
ฉันนั่งมองข้อความของเขากับรูปที่ส่งมา รูปห้องนอนที่มีเตียงสีดำอยู่ตรงกลาง
ห้องเขาเหรอ? แต่งห้องได้ผู้ชายมากไม่มีความรู้สึกเหมือนมีผู้หญิงอยู่ด้วยเลยสักนิด
เกือบจะคิดว่าเอารูปมาจากในอินเตอร์เน็ตแล้วนะแต่ดันมีเงาเขาสะท้อนมาจากกระจกแล้วชุดที่เห็นก็คือชุดที่ใส่เมื่อคืน
“...” คุณไทม์ต้องการอะไรฉันรู้ แต่ที่ไม่รู้คือเขาคิดยังไงกันแน่ ไม่รู้เลยจริง ๆ ที่สำคัญก็ไม่รู้ด้วยว่าความสัมพันธ์ของเขากับปิย่าเป็นแบบไหนเพราะฉันไม่กล้าเชื่อเขาเลยในเมื่อคำพูดของเขาสวนทางกับคำพูดของคนในช่องทั้งหมด
เฮ้อ~
“เป็นไรยะยัยใบบัว”
“เปล่าค่ะพี่จี้”
“แน่?” พี่จี้ฉลาดฉันว่าพี่จี้สังเกตอาการฉันมาพักใหญ่แล้วล่ะถึงได้ถาม
“ค่ะ บัวง่วงนอนนิดหน่อย”
“ไหวไหมเนี่ย”
“ไหวค่ะ สบายมากค่ะพี่จี้”
“โอเค สู้ ๆ นะลูกสาวพรุ่งนี้ก็ได้พัก วันนี้อดทนไว้ก่อนเดี๋ยวคนอื่นว่า” พี่จี้บอกแต่สีหน้าก็เป็นห่วงฉันมาก
“ค่า~ บัวจะไม่ทำให้พี่จี้ผิดหวังเลย~”
“ย่ะ ถ้างั้นก็เตรียมตัว อ้อ! แต่ช่วงบ่ายเจ้ไม่อยู่นะอีบัว”
“ไปไหน? ไปเยี่ยมผัว เอ้ย! เพื่อนคนเมื่อคืนเหรอพี่จี้”
“อีนี่! เดี๋ยวตบปากบอกเพื่อนก็เพื่อนสิยะ”
“ฮ่า ๆ ๆ ค่า ว่าแต่ไปไหนคะ”
“ไม่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนหรอก ไปคุยเรื่องงานของหล่อนนั่นแหละ”
“งานหนู?”
“ใช่”
“งานอะไรเหรอพี่จี้”
“ยังไม่บอก ให้ได้งานร้อยเปอร์เซ็นต์ก่อนคุณแม่จะบอก แต่บอกไว้ก่อนว่าถ้าได้งานนี้มึงเกิดยิ่งกว่าเดิมแน่ค่ะอีบัว” พี่จี้ตอบแล้วก็ยิ้มมีความสุข ฉันก็ไม่ต่างจากพี่จี้หรอกยังไม่รู้ว่างานอะไรก็ยิ้มแล้วเพราะงานคือเงินแถมสิ่งที่ตามมาก็อาจจะเป็นชื่อเสียง และชื่อเสียงก็จะตามมาด้วยเงินที่มากขึ้น อิอิ
-หลายวันต่อมา-
ติ๊ง!
Time : พักกองรึยัง
ฉันเพิ่งนั่งพัก ก้นเพิ่งถึงเก้าอี้ได้สิบวินาทีก็มีข้อความจากคนที่ไม่ได้ทักทายมาหากันเกือบอาทิตย์แล้วตั้งแต่วันนั้นเด้งมาที่หน้าจออย่างกับรู้ว่าฉันพักกองแล้ว แต่ไม่หรอกเขาแค่เห็นว่ามันเที่ยงเฉย ๆ เลยส่งข้อความมา มันก็แค่ความบังเอิญ
...ตอบดีไหมนะ?
ตอบรึว่าไม่ตอบดี ไม่ตอบแล้วเมินเฉยไปเลยเหมือนที่เขาก็หายไปเลยตั้งแต่วันนั้นได้รึเปล่า
“...” เป็นอะไรใบบัว แกน้อยใจเหรอที่เขาหายไป?
เปล่าหรอกฉันไม่ได้น้อยใจซะหน่อย จะน้อยใจได้ไงไม่ได้เป็นอะไรกันบ้าบอคอแตกไปเผลอตั้งคำถามกับตัวเองแบบนั้นได้ยังไง
ก็แค่ไม่ชอบที่มาทำหมาหยอกไก่อยากทักมาเมื่อไหร่ก็ทักอยากหายไปเมื่อไหร่ก็หาย ถึงฉันจะเป็นแค่นักแสดงโนเนมแต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน
...ไม่ตอบหรอก
ฉันให้คำตอบกับตัวเองได้แล้วก็เล่นโทรศัพท์ระหว่างที่กำลังพักเหนื่อยแล้วเดี๋ยวค่อยไปกินข้าว
“ไงใบบัว เหนื่อยไหม”
“คะ? อ๋อ ไม่เหนื่อยค่ะพี่แท็ค” ฉันเงยหน้าตอบพี่แท็คพระเอกของเรื่องแล้วที่สำคัญก็เป็นพระเอกเบอร์หนึ่งของช่องด้วย ดังมาก~ หล่อมาก~ นิสัยน่ารักมาก~ พี่แท็คไม่หยิ่งเลยและที่สำคัญก่อนเข้าวงการฉันก็เคยกรี๊ดพี่เขามาก่อน ^_^
“ถ่ายมาสองอาทิตย์แล้วโอเคขึ้นไหม” พี่แท็คชอบเดินมาถามประมาณนี้ประจำทำให้ฉันกับพี่เขาสนิทกันเร็วขึ้น
“หายเกร็งไปเยอะเลยค่ะ แต่ต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะเลย”
“ดีแล้ว บัวเป็นคนตั้งใจทำงานยังไงก็เก่ง อนาคตพี่ว่าบัวไปได้สวยในวงการ”
“ขอบคุณนะคะ บัวอยากเก่งเหมือนพี่ ๆ ทุกคนเลยค่ะ” ทุกคนเทพมาก~ เข้าฉากกันแต่ละครั้งอย่างกับกินบทลงท้องไม่ก็ผ่าหัวแล้วยัดบทลงในสมองแล้วฉันก็โชคดีมากที่เป็นมือใหม่แต่ทุกคนช่วยแล้วก็ให้กำลังใจดีมากจนทำงานได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ
ฉันนั่งคุยกับพี่แท็คพักหนึ่งก็ชวนกันไปกินข้าว ข้าวกองถ่ายนี่มันอร่อยมากเลยล่ะ อร่อยแล้วก็สนุกกับการได้นั่งคุยกับพี่ ๆ ในกองถ่ายจนเลิกสนใจข้อความที่กดอ่านแต่ยังไม่ได้ตอบไปเลยo
#BAIBUA END
#TIME TALK
Time : พักกองรึยัง
ผมนั่งดูข้อความของตัวเองที่คนรับเปิดอ่านแล้วแต่ไม่คิดจะตอบอะไรกลับมาแล้วสลับไปดูรูปที่คนของผมส่งมาให้ดู
รูปใบบัวนั่งคุยกับไอ้แท็คหลังจากที่เธอเห็นข้อความของผมแล้วอีกรูปก็คือรูปที่เธอนั่งกินข้าวข้างมันแถมยังยิ้มให้กันจนกว้าง
“ฮึ! อยากเล่นกับไฟ”
- ผู้เขียน
