คุณเพื่อน(ที่)รัก

บทที่ 3 หนีไปตั้งหลัก

Rrrrrrr Rrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ร้องดังอย่างต่อเนื่องทำให้คนที่นอนเพิ่งจะได้หลับต้องตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด แต่พอเห็นว่าปลายสายเป็นใครเธอก็กดตัดสายและปิดเครื่องไปทันทีก่อนจะหลับไปอีกครั้งด้วยความเพลีย

"ยัยเตี้ย นี่เธอกล้าตัดสายทิ้งเลยเหรอ" ธชาที่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาจนจะข้ามวันแล้วคนตัวเล็กก็ยังไม่ติดต่อกลับ ก็ตัดสินใจโทรไปหาคนที่ได้ชื่อว่าเมีย ‘ที่คิดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว’ เพราะอยากรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง แต่พอโทรหาตั้งหลายสายตั้งแต่ตอนเย็นจนตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มแล้วยังไม่มีวี่แววว่าคนปลายสายจะรับโทรศัพท์ แต่พอรับเท่านั้นยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไรก็ถูกตัดสายไปเสียนี่

'ไม่รอมันละ' เขารีบบึ่งมาคอนโดพริกหวานทันที นึกเป็นห่วงยัยเตี้ยอยู่เหมือนกันกลัวว่าจะเป็นอะไรไป

...

แกร๊ก!!

ธชาเปิดประตูเข้ามาในห้องที่คุ้นเคยเพราะทั้งสองคนต่างมีกุญแจสำรองคนละชุดเผื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินอย่างเช่นวันนี้ เขาเดินเข้ามาในห้องที่มืดสนิทก่อนจะไปเปิดไฟ

ความสว่างที่ปรากฏต่อหน้าทำเอาเขาอดยิ้มไม่ได้ ห้องที่ตกแต่งสวยงามตามสไตล์ของคนตัวเล็ก บ่งบอกความเป็นตัวเองบนผนังห้องยังมีภาพถ่ายครอบครัวของทั้งสองคนติดไว้เต็มไปหมด ไม่ว่าจะภาพเดี่ยวภาพคู่ มาทีไรก็นึกว่าเป็นครอบครัวเดียวกันไปแล้วเสียอีกแล้ว อย่างนี้จะให้เลิกคิดจะเอาเธอเป็นเมียได้ยังไงกันฮึ!

‘ยัยเตี้ยเอ้ย!!’

ธชาถือวิสาสะเปิดเข้ามาในห้องนอนก่อนจะชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า ภาพหญิงสาวที่กำลังนอนคว่ำใบหน้าจิ้มลิ้มตะแคงแนบหมอนแก้มจมไปกับหมอนฟูนุ่มอย่างคนหมดสภาพชุดนอนสายเดี่ยวสีขาวตลบขึ้นจนเห็นแพนตี้สีดำเซ็กซี่ที่ไม่สามารถปิดก้นกลมได้เลย ทำเอาเขาต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อกและแถมตอนนี้เจ้าหนูยังทำท่าจะตื่นขึ้นมาอีกด้วย

ธชาเดินเข้ามาใกล้คนที่กำลังนอนอย่างสบาย มือหนึ่งก็กดนวดไปที่เป้าตุงของตัวเองหวังจะกดความกระสันอยากเอาไว้ แต่ที่ไหนได้ยิ่งเข้ามาใกล้ก็ยิ่งเห็นชัด สายตาคมไม่อาจละไปจากก้นกลมขาวผ่องที่เคยสัมผัสได้เลย

ภาพเย้ายวนตรงหน้ายิ่งทำให้ท่อนลำในกางเกงผงาดจนปวดหนึบไปหมด เมื่อคืนที่เอากันก็ไม่ทันได้เห็นร่างกายกันขนาดนี้ เพราะมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตากระแทกเสียมากกว่า เขาไล่สายตามองคนตัวเล็กด้วยสายตาของหมาป่า แววตาที่หื่นกระหายอย่างปิดไม่มิด

เขาก้มลงไปประทับจูบที่ก้นอวบก่อนจะเอามือลูบไล้อย่างแผ่วเบาเพราะเกรงว่าคนที่นอนอยู่จะรู้ตัวเสียก่อน เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเขาก็ยิ่งได้ใจเอามือตลบกระโปรงขึ้นไปเหนือเอว แพนตี้สีดำสุดเซ็กซี่ มันเล็กมากเสียจนมาสามารถปกปิดแก้มก้นได้เลย เขาก้มหน้าลงไปเป่าลมเข้าไปที่แก้มก้นทั้งสองข้างก่อนจะเกี่ยวสายแพนตี้เข้าหากันจนสายจมอยู่ในร่องลึก ทำให้ตอนนี้เห็นก้นอวบได้ชัดขึ้น

น่าฟัด น่าขย้ำน่ากัดให้จมเขี้ยว นั่นคือสิ่งที่เขาคิด ปากหยักกดจูบก้นอวบทั้งสองข้างอย่างไม่อาจต่อต้านความกระสันของตัวเอง จมูกโด่งไล่ดอมดมลูกพีชอย่างคนโรคจิต

แต่ก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านั้น เขาก็ดึงสติตัวเองกลับมา ตัดสินใจผละออกมาจากคนตัวเล็ก เอาผ้าห่มมาคลุมไว้ก่อนจะเดินออกมาจากห้องแทน ในเมื่อมาเห็นกับตาแล้วว่าเจ้าตัวไม่ได้เป็นอะไรมาก คงแค่เพลียเขาก็หายห่วง คนตัวโตออกมาจากคอนโดหญิงสาวด้วยความปวดหนึบแก่นกายที่ขยายตึงคับเป้า พอมาถึงก็รีบตรงดิ่งเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองทันที

ช่วงค่ำ

หลังจากเรื่องเมื่อคืนเขาตัดสินใจจะขอคนตัวเล็กแต่งงานทันที แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงเลยนัดพวกเพื่อนทั้งสามคนมาช่วยกันคิดหาวิธีที่ทำให้ยัยตัวเล็กยอมรับอย่างไม่มีข้อแม้

"ไอ้เหี้ย..กูว่าแล้ว มาๆ จ่ายกูมาซะดีๆ" ปราณที่ได้ยินว่าเพื่อนตัวเล็กโดนเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อจัดการรวบหัวรอบหางไปเรียบร้อยแล้ว ก็แบมือมาตรงหน้าสองแฝดที่ต้องยอมควักเงินมาให้คนละห้าพันเพราะเมื่อคืนหลังจากที่ธชาพาพริกหวานกลับไป พวกเขาก็พนันกันว่าพริกหวานจะเสร็จไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อไหม สองแฝดที่เชื่อว่ายังไงธชาก็คงสุภาพบุรุษพอ คงจะไม่ทำอะไรคนเมา แต่ไม่คิดเลยว่าเพื่อนตัวเองแม่งจะเอาจริง

"ไอ้เหี้ยชา มึงบังคับไอ้หวานเปล่าวะ" มินที่ต้องเสียเงินเพราะความเชื่อว่าธชาเป็นคนดียังไงก็ไม่น่าจะบังคับยัยหวานได้ ก็ต้องหงุดหงิดที่ต้องเสียเงินพูดด้วยเสียงดุๆ กลับไป

"เสียใจว่ะ กูไม่ได้บังคับ เออๆ พอๆ กูไม่ได้จะมาให้มึงมาชวนกูทะเลาะ ไอ้ห่า..กูไม่ได้ใช้ให้พวกมึงเอาเรื่องพวกกูไปพนันกันเสียหน่อย"

"เออ ๆ โทษที ต่อมเสียดายเงินมันกำเริบ เข้าเรื่องมึงมาเลย ตกลงจะเอาไง ได้ยัยตัวเล็กของพวกกูไปแล้วจะทำไงต่อวะ แล้วแม่งมันไม่ประสาทแดกไปแล้วหรอตอนนี้" มินที่รู้ตัวว่าเผลอหงุดหงิดใส่เพื่อนก็นึกขึ้นได้ เพราะมันก็ไม่ได้ใช้ให้พนันจริงนี่หว่าเป็นพวกเขาที่หาเรื่องเสียเงินเอง

"ไม่รู้ว่ะ เพราะตอนกูตื่นมันก็กลับไปแล้ว แต่เมื่อกี้กูแอบแวะไปดูมันที่คอนโดมาแล้ว มันยังนอนอยู่เลย"

ผลั๊วะ!!

"ไอ้ห่าชา มึงเอาซะไอ้หวานสลบไปเลยเหรอวะ ไอ้สัด!!" ม่อนที่ได้ทีก็ตบหัวเพื่อนไปที ถือเป็นการเอาคืนที่เสียเงินไปเหมือนกัน

"ไอ้สัด! ตอบกูมาตามจริงเลยนะว่าที่มึงตบกูเนี่ยะ! สาบานว่ามึงไม่ได้แค้นกูที่เสียพนันจริงๆ ใช่มั้ยวะ""

"เออ..ก็นิดนึง ฮา ฮา แต่มึงเถอะจะเอาไง ที่ชวนพวกกูมานี่คงไม่ใช่ว่าเครียดเพราะไอ้หวานใช่ไหม"

"เออ..กูบอกตามตรงเลยว่ากูเครียด เพราะดูแล้วยัยเตี้ยคงไม่อยากจะเจอหน้ากู ไม่งั้นเมื่อเช้าไม่หนีกูไปแบบนั้นหรอก ทั้งๆ ที่สภาพแม่งไม่น่าจะออกไปไหนได้ แต่ก็ยังจะลากสังขารหนีกูกลับ"

"เอางี้กูว่าปล่อยให้ไอ้หวานมันอยู่กับตัวเองไปก่อนแล้วกัน มึงจะจู่โจมแบบนี้มันไม่ได้ป่าววะ! เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก อยู่ๆ ก็ได้กันซะงั้น มึงคิดว่ามันจะทำหน้ายังไงวะ ให้เวลามันได้คิดทบทวนก่อนแล้วกัน แต่ระหว่างนี้มึงก็ค่อยๆ เปิดเผยความในใจให้มันได้รู้ทีละนิด กูรู้ว่ามึงทำได้..

“เอ้าชนๆ ฉลองเพื่อนจะได้เมียละโว้ยยย"

มินหญิงสาวอีกคนของกลุ่มที่รู้จักพริกหวานดี ทั้งคอยสนับสนุนให้เพื่อนสองคนได้ลงเอยกันสักที ลุ้นมานานมากแล้ว นังมินอยากอุ้มหลาน อยากอุ้มหลาน..งานนี้ของจองเป็นแม่ทูนหัวก่อนเลยจ้า

...

พริกหวานที่ได้แต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ติดต่อใคร ไม่ว่าธชาจะโทรเข้ามากี่สายเธอก็ตัดสายทุกครั้ง จนมาคิดได้ว่าเธอกำลังจะทำให้ธชาสงสัย ก่อนจะตั้งสติกดโทรออก ปลายสายกดรับทันทีที่เธอออกเหมือนกับรอกันอยู่อย่างนั้น

"เตี้ย! เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ... กูโทรหาตั้งนานแล้วเนี่ยะ ถ้ามึงไม่โทรกลับมากูว่าจะออกไปหามึงแล้ว" ธชาที่ไม่คิดว่าพริกหวานจะโทรกลับก็ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

"แล้วเมื่อวานมึงกลับยังไงวะ กูเมาจำอะไรแทบไม่ได้เลย แต่แม่งกูมีเรื่องเครียดมากเลยวะ ตอนนี้กูหาทางออกไม่ได้"

พริกหวานที่ได้ยินเพื่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดก็รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาทันที ไม่รู้ตอนเธอหนีกลับมา หลังจากนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น

นี่ก็ผ่านมาวันหนึ่งแล้ว ที่เธอไม่ได้พูดคุยกับมันหรือเพื่อนคนอื่นๆ เลย

"ชา มึงเป็นอะไรจะให้กูออกไปหาไหม?" พริกหวานที่เป็นห่วงเพราะฟังจากเสียงปลายสายที่พูดออกมาแฝงไปด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดจนเธอสังเกตได้

"ไม่ต้อง มึงพักผ่อนเถอะ แต่กูอยากรู้ว่าเมื่อคืนก่อนกูหิ้วใครมาที่คอนโด มึงรู้หรือเปล่าวะ เหมือนผู้หญิงคนนั้นยังบริสุทธิ์อยู่ด้วย แล้วตอนเช้ากูก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว ยังไงถ้ามึงรู้ว่ากูหิ้วใครมามึงช่วยบอกกูหน่อยนะ"

"อะ..เอ่ออ..มึงจะตามหาเขาไปทำไมวะ ทำไมไม่คิดว่าเป็น one night stand ล่ะ แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเขาบริสุทธิ์ " พริกหวานที่ได้ฟังก็รู้สึกกังวล กลัวว่า ธชาจะรู้ว่าเธอคือคนที่มันมีอะไรกันด้วยคืนนั้น

"กูมีหลักฐาน กูส่งให้ดู"

ติ๊ง!

เสียงข้อความในมือถือดังขึ้นทันทีที่ปลายสายบอกว่าจะส่งหลักฐานมาให้ดู เธอกดดูข้อความทันทีก่อนจะทำโทรศัพท์ล่วงกระแทกพื้น พลันได้สติเพราะเสียงโทรศัพท์ตกดังตุบพร้อมกับปลายสายที่ส่งเสียงเรียกเข้ามาดังลั่น

'เตี้ย! เตี้ย! ยังอยู่ไหมวะ แล้วนั่นเสียงอะไร มึงเป็นไรวะเตี้ย'

"อะ..ไอ้บ้า กูตกใจรูปที่มึงส่งมา กูนึกว่ามึงไปฆ่าใครตายแล้ว และยังจะกล้าส่งมาให้กูดูอีกนะมึง หน้าด้านว่ะ" เธอตอบกลับปลายสายด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ถ้ามันอยู่ต่อหน้าตอนนี้มันจะรู้เลยว่าเป็นเธอ ใบหน้าขาวซีดเผือดไม่คิดว่าธชาจะส่งรูปมาให้ดูจริงๆ รอยเลือดที่เปรอะเปื้อนผ้าปูเป็นหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ของเธอ แต่ใครเล่าจะไปยอมรับว่าคืนนั้นเป็นตัวเอง

"เออ..ก็กูบอกแล้วว่าเขาบริสุทธิ์กูถึงอยากให้มึงช่วยกูตามหาหน่อยไง"

"ละ..แล้วถ้ามึงหาเธอเจอ มะ..มึงจะทำอะไรเธอวะ" พริกหวานกลั้นใจถามเสียงแผ่วเบา ด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก

"หึ! กูก็จะแต่งงานกับเธอไง"

"ห๊ะ!..มึงจะบ้าเหรอ ได้กันแค่ครั้งเดียวจะแต่งงานเลยเนี่ยะนะ มะ..มึงอยากแต่งงานจริงๆ เหรอชา เรื่องนี้กูว่า มะ..มึงคิดดูดีๆ ก่อนนะเว้ย มึงจะบ้าเหรอที่คิดจะแต่งงานกับคนที่มึงเคยเอาแค่ครั้งเดียว แล้วจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะยอมไม่เรียกร้องอะไรก็ได้ ไม่งั้นกู เอ้ย..เธอคนนั้นจะหนีมา เอ้ย..หนีไปทำไม" พริกหวานที่ยิ่งพูดก็ยิ่งมีพิรุธ พูดผิดพูดถูกไปหมด

ส่วนปลายสายที่ได้ยินคนตัวเล็กร้อนรน พูดตะกุกตะกักก็พาให้กลั้นหัวเราะไม่ไหว ยิ่งพูดยิ่งหลุดก่อนจะปรับเสียงให้ดูเครียดเหมือนเดิม

"กูไม่ได้บ้า กูเอาจริง เออ..กูนึกได้แล้ว เดี๋ยวกูไปขอดูกล้องจากนิติก่อนก็ได้ ยังไงก็ต้องเห็นหน้าบ้างละวะ แค่นี้นะ..."

"ดะ..เดี๋ยว ชา..ไอ้ชา มึ๊ง...มึงอย่าเพิ่งวางสายนะแล้วก็ไม่ต้องไปขอดูหรอก เดี๋ยวกูสืบให้นะ กูขอเวลาสองสามวัน แล้วมึงไม่ต้องไปให้ใครช่วยหาอีกนะชา เดี๋ยวกูหาให้เอง" พริกหวานส่งเสียงดังลนลานร้องห้ามทันทีที่ คนตัวโตบอกว่าจะให้นิติรีกล้องดู ถ้านิติดูกล้องให้มันก็จะรู้เลยทันทีว่าไม่มีผู้หญิงคนอื่นเลยที่เข้าห้องไปกับมัน แถมถ้ารีกล้องตอนเช้าก็จะเห็นได้ว่าคนที่ออกมาจากห้องมันก็คือเธอเอง แถมสภาพยังเหมือนถูกรุมโทรมยังไงยังงั้น แล้วถ้าเป็นแบบนั้นจะมองหน้ากันติดได้ยังไง คิดแล้วก็ยิ่งเครียด

"หึ หึ ครับหวังว่าจะรู้ตัวโดยเร็วนะ" ธชาหัวเราะลงคอก่อนจะวางสาย ปล่อยให้ปลายสายร้อนรนหาทางออกเรื่องที่ตัวเองโกหกต่อไป

ติ๊ด!

หึ! ดูสิว่าเธอจะเล่นอะไรต่อ ยัยเตี้ยเอ๊ย...