อินู๋ของอา (อาไม่แท้)

บนโต๊ะอาหาร... “มีแฟนหรือยังเรา โตเป็นสาวแล้ว” เสียงของอาเสือถามมิ้น ซึ่งนางเป็นลูกเมียน้อยของพ่อฉัน “ถ้ามิ้นยังหาผู้ชายที่ดีเท่าอาเสือไม่ได้ มิ้นคงยังไม่มีแฟนหรอกคะ” หึ! เป็นคำตอบที่มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าหล่อนกำลังตอแหลอยู่ “แหวะ...” สองอาหลานมองมาทางฉันเป็นตาเดียว ฉันแทบกลืนข้าวไม่ลง เมื่อได้ยินบทสนทนาของอาหลานคู่นี้ “เป็นไร อาหารไม่อร่อยหรือไง” ป๊าถามฉัน เพราะเห็นท่าทางที่กล้ำกลืน “คงงั้นมั้งคะป๊า รู้สึกเลี่ยนๆ ยังไงไม่รู้หนูขอตัวขึ้นห้องก่อนน่ะ” พูดจบฉันก็วางช้อน แล้วเดินขึ้นห้องทันที อ่า!! ลืมแนะนำตัวไปสินะ หวัดดีฉันชื่อ หนูดี เป็นคนค่อนข้างที่เอาแต่ใจมาก ถึงมากที่สุด ป๊าตามใจฉันทุกอย่าง ม๊าฉันเสียไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านเจ้าสัว ที่รวยระดับหมื่นล้าน ป๊าเลี้ยงฉันด้วยเงินมาตลอด คงเป็นเพราะแบบนี้ฉันเลยเป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ อ๋อ!! บทสนทนาเมื่อกี้ คือคำพูดของอา(ไม่แท้)ของฉันเอง เขาชื่ออาเสือ อายุ30ปี หน้าตาหล่อมาก เป็นที่หมายตาของสาวๆ หลายคน แล้วก็อีกคนลูกติดเมียน้อยพ่อฉัน เมียน้อยพ่อฉันหนีตามผู้ชายไปแล้ว แล้วยังทิ้งลูกติดไว้อีก ซึ่งฉันไม่ชอบขี้หน้านางเลย นางสตอทำเป็นใสๆ เรียกร้องความสนใจ แต่จริงๆ แล้วนางชอบจิกกัดฉันตลอด นางชื่อมิ้น เป็นพี่ฉันสองปี แต่ฉันไม่นับถือเป็นพี่หรอก ฉันรู้ว่ามิ้นนางคิดไม่ซื่อกับอาเสือ และอาเสือก็เหมือนจะเล่นด้วย ฉันเอือมละอากับคำพูดของสองคนนี้จริงๆ เลย ทีกับฉันนะอาเสือไม่เห็นพูดแบบนี้เลย ไม่สิ!! อาเสือไม่ค่อยพูดกับฉันเลยด้วยซ้ำ เหมือนทุกคนในบ้านจะปลื้มและรักแต่ยัยมิ้น ใช่สินางเรียนได้เกียรตินิยมอันดับ1 ส่วนฉัน แค่เอาA มาให้ป๊าปลื้มใจยังไม่ได้เลย รู้ตัวดีว่าฉันมันโง่ เช้าวันใหม่... ฉันแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษา เสร็จก็ลงมาชั้นล่างของบ้าน ซึ่งมีทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาบนโต๊ะอาหาร ฉันก็เดินไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วย “เดี๋ยวป๊าจะไปต่างประเทศหนึ่งเดือนนะ” ป๊าบอก “อีกแล้วหรอป๊า นี่ป๊าเพิ่งกลับมาเองนะ” เมื่ออาทิตย์ก่อนป๊าพึ่งกลับมาจากฮ่องกงเอง นี่จะไปอีกแล้ว “ป๊ามีงานด่วนต้องไป” “มิ้นคงคิดถึงป๊ามากแน่เลย” แหวะ ทำเป็นอ้อน ป๊ายกมือลูบหัวมิ้นอย่างเอ็นดู แต่กับฉันเนี่ยไม่เคยหรอก “พี่ฝากดูหนูดีกับมิ้นด้วยนะเสือ” ป๊าหันไปพูดกับอาเสือ “ครับ พี่สิงห์” “หนูดี อย่าให้ป๊ารู้นะว่าลูกไม่เชื่อฟังอาเสือ หรือแอบเที่ยว ไม่อย่างนั้นป๋าจะย้ายลูกไปเรียนที่อังกฤษ” ป๊าบอกเสียงดุ “ไม่บอกมิ้นบ้างละ อะไรก็ว่าแต่หนู” ฉันทำหน้าบึ้งใส่ป๊า “เคยทำตัวดีเหมือนมิ้นไหมหนูดี ป๊าเบื่อนิสัยแบบนี้ของลูกจริงๆ เมื่อไหร่จะโตสักที” ฉันมองไปทางมิ้น นางทำหน้าใส่ฉันลีบหลังป๊าด้วย สักวันเถอะฉันจะกระชากหน้ากากแกออก “ค่ะ!! หนูไปเรียนก่อนนะคะ หวัดดีค่ะป๊า หวัดดีค่ะเอาเสือ” หลังจากที่ยกมือไหว้ป๊ากับอาเสือแล้ว ฉันก็เดินออกมาจากบ้านอย่างหงุดหงิด อะไรก็มิ้น!! ฉันมาเรียนโดยมีคนขับรถมาส่ง และมารับบทุกวัน ส่วนนางมิ้นคนสวยก็ไปพร้อมกับคุณอาเสือของเขานั้นแหละ มหาวิทยาลัยของฉันกับมิ้นอยู่คนละที่กันนะ เพราะขืนถ้าให้มาเรียนด้วยกันชีวิตฉันคงไม่สงบสุขแน่