อยากเป็นเด็กอา

เมื่อ 10 ปีก่อน ปัง!!ปัง!!ปัง!!! “ฮือออ ๆ ยะอย่าทำอะไรพวกเราเลยนะคะ พะพวกเราจะพยายามหาเงินมาชดใช้ท่านให้เร็วที่สุดค่ะ!!”ผู้หญิงตรงหน้ากอดลูกสาวเอาไว้แล้วร้องไห้แทบขาดใจเมื่อมีคนมาทวงหนี้เธอถึงที่บ้านพร้อมกับทำลายข้าวของแค่นั้นยังไม่พอเจ้าหนี้ของเธอยังยิงปืนข่มขู่จนตอนนี้ลูกสาวของเธอตัวสั่นด้วยความกลัว “จะไม่ให้กูทำอะไรได้ยังไงวะ!!?ในเมื่อผัวมึงเป็นหนี้กูมึงและลูกของมึงก็ต้องร่วมกันชดใช้!!” คนตรงหน้าพูดเสียงดังพร้อมกับใช้ปืนจี้ที่ศีรษะของผู้หญิงคนนึง “งะเงินพวกนั้นเราสองแม่ลูกไม่ได้ใช้กันเลยสักบาทเขายืมไปแล้วเล่นกันขนาดจนเสียทำไมเราจะต้อง ชดใช้ด้วย?” ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้ามอง “ก็มึงครอบครัวเดียวกันนี่กูไม่สนใจหรอกว่ามันทำอะไรแล้วพวกมึงได้ใช้เงินนั้นไหม...แต่ในเมื่อผัวมึง เป็นหนี้ก็ต้องใช้!!!” “ทะท่านอะอาชา...มาทำอะไรที่นี่?!”ผู้เป็นสามีกลับเข้ามาก็เจอกับเจ้าหนี้ที่กำลังเอาปืนจ่อหัวภรรยาของตัวเองและลูกเลี้ยงอยู่ “กลับมาแล้วหรอไอ้แสน...กูก็มาทวงเงินที่มึงยืมกูไปไง!!” อาชาหรือว่าเจ้าหนี้พูดขึ้นด้วยความโกรธ “ผะผมยังไม่มีเงินจริงๆครับที่ยืมมาก็เอาไปลงบ่อนจนหมดไม่ได้กำไรคืนมาเลย...เพราะฉะนั้นอย่าทำ อะไรผมเลยนะครับ” แสนยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนขอชีวิต “ไม่มีเงินคืนแต่ไม่ให้กูทำอะไรมันไม่เกินไปหน่อยหรอวะ!กูอุตส่าห์ให้เงินมึงยืมแต่มึงกลับตอบแทนกูแบบนี้หรอ?” ปึกๆ อาชาเดินเข้าไปกระทืบ “ฮึก ๆ” “ยะอย่าทำอะไรสามีของฉันเลยนะคะฮือๆฉันจะพยายามทำงานหาเงินไปใช้คืนค่ะอย่าพาพวกเราเลยนะคะ...”ผู้เป็นภรรยาพยายามขอร้องอ้อนวอนยกมือไหว้ “แม่...” ลูกสาวเห็นอย่างนั้นก็ส่งเสียงเรียกออกมาเด็กหญิงตาสวยที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธออายุเพียง 8 ขวบเท่านั้น กำลังมองผู้เป็นแม่กำลังกอดสามีและร้องไห้เสียใจพยายามขอร้องผู้ใหญ่ตรงหน้าให้ไว้ชีวิต “เซริน..อึก!” “ทะท่านอาชาครับผมขอร้องล่ะให้เวลาผมอีกสักนิดในการหาเงินผมสัญญาว่าจะหาเงินมาให้ได้ เพราะฉะนั้นอย่าฆ่าผมเลยนะครับ” แสนเอาแต่พูดขอร้องชีวิตของตัวเอง “พวกมึงก็ต้องมีอะไรมาเป็นหลักประกันให้กูว่าพวกมึงจะไม่มีถ้าหากว่ากูให้โอกาส...”อาชาพูดแล้วมองไปที่เซรินเด็กน้อยน่าสงสารที่กำลังร้องไห้ “ระเราไม่มีอะไรไปค้ำประกันท่านหรอกค่ะบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านเช่าไม่ใช่บ้านของเรา...เราไม่มีของมี ค่าอะไรจะไปเป็นหลักประกัน...” “ลูกของเธอไง...เอามาอยู่กับฉันก่อนสิแล้วถ้าหากว่ามีเงินเมื่อไหร่ก็มารับกลับไป”หมับ!!อาชาพูดพร้อมกับยื่นมือเข้าไปจากใบหน้าของเซริน เขารู้สึกถูกชะตากับเด็กผู้หญิงคนนี้ “มะไม่ได้นะคะ...” ด้วยความเป็นแม่เธอจึงไม่ยอม “อีมะลิท่านอาชายื่นข้อเสนอให้แล้วทำไมมึงไม่เอาฮะถ้านังเซรินได้ไปอยู่กับท่านมันต้องสบายกว่าอยู่ แล้วมึงเอาเวลาเลี้ยงลูกไปทำงานหาเงินมาช่วยกูยังดีซะกว่า!!!!”แสนพูดออกมาอย่างเห็นแก่ตัวเพราะว่าเซรินไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขาเพราะฉะนั้นเขาจึงไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นห่วงเป็นใยในเมื่ออาชาได้ยื่นข้อเสนอมาแบบนั้นเขาก็อยากจะรับไว้ “ไม่ได้นะ!!!นี่มันลูกของฉันพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ฉันไม่ยอม!!!”มะลิกอดลูกสาวเอาไว้แน่นกลัวว่าจะมี คนมาพรากลูกสาวไปจากเธอ “ถ้าหากมึงไม่เอาลูกสาวมาค้ำประกันกับกูก็อย่าหวังว่ากูจะให้โอกาสพวกมึง” อาชาพูดกดดัน “ดะได้ครับท่าน...ท่านอาชาเอามันไปได้เลยจะเอามันไปทำงานทำความสะอาดบ้านหรืออะไรก็ได้ เอามันไปได้เลยครับ!!!!” แสนรีบพูดยกเซรินให้กับอาชาทันทีเพราะคิดว่านั่นคือทางรอดเดียว “ไม่ได้ฉันไม่ยอม!!!!” มะลิเข้าไปกระชากตัวของเซรินกลับมา “มึงอย่าเสือกได้ไหมอีมะลิ!!!!!”หมับ!!!แสงคว้าตัวของมะลิออกไปแล้วโยนไปกระแทกกับตู้เสื้อผ้า อย่างแรง “แม่!!!!!!!!!”เซรินเห็นว่าแม่โดนทำร้ายก็ตะโกนเรียกและจะวิ่งเข้าไปหาแม่ตัวเองแต่ว่าอาชากลับจับตัวของเธอเอาไว้แน่น “เอาตัวมันไปได้เลยครับท่าน!!!เอามันไปตลอดเลยก็ได้..แต่ขออย่างเดียวท่านยกหนี้ให้ผมได้ไหมครับ...แล้วท่านจะเอามันไปทำอะไรก็เชิญ”แสนรีบพูดยกเซรินให้กับอาชาเพราะเขาเคยได้ยินมาว่าอาชานั้นมีเมียหลายคน แล้วก็ชอบเอาเด็กผู้หญิงไปเลี้ยงไว้ บรรลุนิติภาวะก็จะจับทำเมีย “น่าสนใจดีนิ...ถึงจะเด็กไปหน่อยแต่ถ้าโตมาคงจะสวยน่าดู” อาชายิ้มอย่างพอใจเหมือนกับพวกโรคจิต “ฮึก!!!หนูไม่ไปนะ...” “เซ...ริน...” มะลิพยายามเอื้อมมือไปหาเซริน “แม่!!!หนูไม่ไปหนูกลัว!!” “ไปอยู่กับฉัน...แล้วเธอจะสบายกว่าอยู่กับพ่อแม่เธอ” อาชาพูดกับเซรินเด็กน้อยวัย 8 ขวบ “ไม่ไป!!!!กรี๊ดดด”