บำเรอรัก

** เนื้อหามีการร่วมเพศมากกว่า 2 คน , มีการใช้กำลัง , ข่มขู่บังคับให้จำยอม , Anal sex , 2P,3P,4P ** ผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรมีวิจารณญาณในการอ่าน บทนำ คัดเลือกเจ้าสาว "นี่คือเด็กสาวที่ถูกเลือกมาขอรับ" หลี่อันถิงยืนก้มหน้าสองมือเย็นเฉียบ อยู่ที่กลางห้องโถง ฟังหญิงวัยกลางคนเอ่ยแนะนำตัวนางให้ชายหนุ่มสามคนตรงหน้าฟังด้วยอาการประหม่า "เจ้าออกไปก่อน พวกข้ามีบางอย่างต้องถามนางเป็นการส่วนตัว" "เจ้าค่ะ" คนทำหน้าที่เป็นแม่สื่อขานรับ แล้วถอยออกไป หัวใจของ หลี่อันถิงสั่นระรัว เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องโถงปิดลง "แม่สื่อหลินได้บอกเจ้าหรือไม่ว่าเจ้าบ่าวของเจ้าคือใคร" "ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ เจ้าบ่าวของข้าคือนายท่านผู้เฒ่ามู่ ข้าเป็นภรรยามงคลแต่งเพื่อสะเดาะเคราะห์เจ้าค่ะ" "ดี! เช่นนั้นก็ถอดผ้าออก" ดวงตาของเด็กสาววัยสิบแปดปีเบิกกว้าง เผลอเงยหน้ามองชายหนุ่มทั้งสามด้วยอาการตื่นตกใจ "คะ... คุณชายเรื่องนี้" "เจ้าคือเจ้าสาวมงคล พวกเราย่อมต้องตรวจสอบดูว่าเจ้ามีส่วนใดไม่เป็นมงคลหรือไม่" มู่หรงอี้ คุณชายใหญ่ตระกูลมู่ เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบสีหน้านิ่งสงบราวกับสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องสามัญที่ทุกคนทำกัน "แต่ว่า..." "หากไม่ถอดก็กลับไป อาสือเจ้าให้คนเอาเงินให้นางเป็นค่าเสียเวลาด้วย" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่อีกคน บอกเสียงกร้าวอย่างหงุดหงิด ดูจากลักษณะของเขาแล้วคาดว่าชายใจร้อนคนนี้น่าจะเป็นคุณชายสามมู่หรงซานอย่างแน่นอน หลี่อันถิงเม้มริมฝีปากแน่น แม่สื่อหลิวบอกนางว่าเพียงยินยอมมาที่จวนตระกูลมู่ก็จะได้เงินจำนวนหนึ่งที่มากพอนำมาจ่ายค่ายารักษามารดาที่นางติดค้างหอโอสถเอาไว้ได้ทั้งหมด แต่หากสามารถทำให้คุณชายทั้งสามยอมรับและเลือกนางเป็นเจ้าสาวมงคล ภายหน้าเรื่องอาการป่วยของมารดาก็ไม่ต้องกังวลอีก "ใครอยู่ข้างนอก มาเอาคนออกไปที" สิ้นคำสั่งของคุณชายสี่มู่หรงสือดวงตากลมของ หลี่อันถิงก็สั่นไหวด้วยความตื่นตระหนก รีบยกมือขึ้นห้ามด้วยอาการร้อนรน "ถอดเจ้าค่ะ ข้าถอดแล้ว คุณชายพวกท่านช่วยรอก่อน" มือเรียวรีบปลดปมผ้าเนื้อหยาบบนตัวออก พริบตาร่างกายที่เติบโตเต็มวัยก็เปลือยเปล่าอยู่กลางห้องโถง นางหลับตาแน่น มือหนึ่งยกขึ้นวางทาบปิดอกอวบที่เกินตัว อีกมือวางแนบปิดของสงวนที่กลางกาย และเพราะหลับตาแน่นนางจึงไม่รู้ว่าตอนนี้สายตาของชายหนุ่มสามคนตรงหน้าได้เปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง "ถอยไปนั่งบนโต๊ะแล้วอ้าขาออกให้สุด" หัวใจของหลี่อันถิงเต้นระรัว ยิ่งคิดถึงท่าทางที่มู่หรงอี้สั่งให้นางทำแล้วร้อนผ่าวไปทั้งตัว "คุณชายใหญ่ข้าคิดว่านั่นอาจจะไม่เหมาะสมนัก" "เด็กๆ" มู่หรงสือตะโกนก้องขึ้นมา หลี่อันถิงก็รีบร้องห้ามอีกครั้ง "ข้าทำเจ้าค่ะ ทำแล้ว" หลี่อันถิงก้มหน้าขยับตัวถอยเท้าไปที่กลางห้อง ก่อนจะขึ้นนั่งบนโต๊ะกลม เอนตัวเล็กน้อยเพื่อให้สามารถตั้งเข่าได้ ก่อนจะค่อยๆ แยกเรียวขาออกด้วยท่าทีเขินอาย เพื่อท่านแม่ นางเอ่ยปลอบใจตนเอง ไล่ความอับอายบนหน้า สองตายังคงหลับแน่น จึงไม่รู้ว่าตอนนี้มู่หรงสือกำลังเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่กลางหว่างขาของนาง จนกระทั่งลมร้อนรินรดผิวเนื้อบาง หลี่อันถิงจึงตระหนักได้ถึงสถานการณ์ของตน ลืมตาขึ้นด้วยความตื่นตกใจ "คะ... คุณชายสี่ ท่านจะทำอะไรข้าเจ้าคะ" ร่างเล็กขยับตัวเพื่อลงจากโต๊ะ แต่มือซ้ายขวากลับถูกฝ่ามือของคุณชายใหญ่ และคุณชายสามจับยึดตรึงเอาไว้ "พะ...พวกท่านจะทำอะไรข้า" "ตรวจพรหมจรรย์" ...............................