เมื่อทั้งสี่คนเดินทางมาถึงร้านขายผ้า หญิงขายผ้าก็นำทางให้
เพ่ยเจินและซ่งเว่ยหยางเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของร้านขายผ้าโดยทันที
"วันนี้สามีของข้า ออกไปหาซื้อเข็มปักผ้า และเส้นด้ายที่ใช้ในการปักผ้าไกลถึงเมืองซานซี คาดว่าคงอีกนานกว่าจะกลับ เชิญพวกเจ้าเลือกดูผ้ากันได้ตามสบาย มิต้องเกรงใจอันใดไป"
หญิงขายผ้าพูดพลางระบายรอยยิ้มน้อยๆออกมาทางสีหน้าและเดินลงไปยังชั้นล่างของร้านเพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนเที่ยวชมดูผ้าได้โดยสะดวก
"ส่วนข้าขอทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีนำน้ำชารสเลิศมาให้กับพี่เว่ยหยางและพี่สาวคนสวยจิบแก้กระหายก่อนนะเจ้าคะ"
หนูน้อยซุนเอ๋อร์พูดขึ้นพลางเดินต้วมเตี้ยมจากไป ใช้เวลาเพียงแค่ชั่วครู่หนูน้อยก็ยกถาดใส่ชากลิ่นส้มอันหอมกรุ่นสองจอกเข้ามา
"ขอบใจเจ้ามากนะ"
เพ่ยเจินพูดพลางยกชากลิ่นส้มขึ้นมาจรดปลายจมูกและสูดดมกลิ่นหอมเข้าไปอย่างช้าๆ ซ่งเว่ยหยางเองก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นของชานั
