หลังเสร็จกิจจากการกำจัดพิษยาปลุกกำหนัดไปหมดสิ้นแล้ว
ซ่งเว่ยหยางก็ล้างหน้าล้างตาลงมาช่วยงานมารดาต่อ
"ดูเอาเถิดลูกชายของข้าช่างขึ้นไปพักผ่อนที่ข้างบนนานนัก
ทำเอามารดาผู้แก่ชราคนนี้ต้องเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากการขายสมุนไพรเป็นอย่างยิ่งเลยทีเดียวเชียวล่ะ" มารดากล่าวเย้าด้วยความเอ็นดู
ซ่งเว่ยหยางยังคงยิ้มมุมปากน้อยๆพร้อมทั้งเดินมานั่งข้างมารดาและเอ่ยขึ้นมาว่า
"ท่านแม่ไปพักผ่อนก่อนเถิดขอรับ งานที่เหลือต่อจากนี้ ข้าจะเป็นคนรับผิดชอบทำต่อเอง และในวันพรุ่งนี้ข้าคงต้องขออนุญาตท่านแม่ขึ้นเขาไปสักสองสามวันด้วยนะขอรับ"
"เจ้าตัดสินใจดีแล้วเช่นนั้นหรือ?"
จงฮุ่ยเหมยเอ่ยขึ้นน้ำเสียงวิตกกังวลด้วยมีความห่วงใยในตัวบุตรชายยิ่งนัก
"ข้าตัดสินใจดีแล้วขอรับ" ซ่งเว่ยหยางตอบออกมาน้ำเสียงหนักแน่น
"เว่ยหยาง ข้าเข้าใจในความคิดและเจตนาของเจ้าดี แต่เจ้าเป็นลูกชายคนเดียวของข้า แล้วข้าจะอนุญาตให้เ
