35
ทนเหมือนที่ฉันทน
ช่วงเย็นทุกคนมารวมตัวที่ห้องพักฟื้นของผู้ป่วย แม่ของปลื้มและแม่ของอัทธ์ถือโอกาสนั้นได้เจอและคุยกันยกใหญ่ เลยมีโอกาสได้เห็นถึงความสนิทสนมของคนทั้งคู่ เห็นความห่วงใยที่แม่ของอัทธ์มีให้แม่เธอทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็เคยมีมาแล้ว และนี่คือเหตุผลที่ทำให้เธอยอมมาอยู่ตรงนี้ เพราะคนที่เธอยอมช่วยเหลือเป็นกัลยาณมิตรของแม่เธอ
พี่ชายข้างบ้านเองก็ช่วยเป็นธุระทั้งพาแม่เธอมาและตั้งใจที่จะรอพากลับด้วยตัวเอง อยากขอบคุณจนไม่รู้จะขอบคุณในน้ำใจนี้ยังไงแล้วเหมือนกัน
“คืนนี้ให้แม่นอนเป็นเพื่อนนะลูก เดี๋ยวให้ลันกลับไปก่อน”
“ที่จริงปลื้มอยากให้แม่กลับไปนอนพักผ่อนที่บ้านนะคะ” แม่ของเธอมีโรคประจำตัวอยู่แล้ว การนอนพักผ่อนให้เต็มที่เป็นเรื่องที่ดีแล้วอีกอย่างอาการของเธอมันก็ไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงแล้วด้วย
“งั้นให้แม่หนูกลับไปนอนที่บ้านแม่ดีไหมลูก ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยมาที่นี่พร้อมกัน ใกล้กว่า สะดว
