รีเทิร์นรักร้าย

บทนำ @สนามกีฬาโรงเรียนมัธยมเอกชนแห่งหนึ่ง (พี่ภูผาสู้ๆ พี่ภูผาสู้ตาย กรี้ดดดพี่ภูผา) น้ำเสียงกรีดร้องของบรรดาสาวๆ ชั้นมัธยมตอนปลายที่กำลังนั่งชมกีฬาสี เอ่ยเรียกชื่อใครสักคนที่กำลังแข่งกีฬาฟุตบอลเพื่อชิงถ้วยรางวัลอยู่ แต่จู่ๆ แคท เพื่อนสนิทของฉันก็เอ่ยขึ้น " แกๆ พี่ภูผา โครตเท่เลยอะ " แคทเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปที่สนามฟุตบอล ฉันไม่รู้ว่าแคทหมายถึงใคร เพราะในสนามมีนักกีฬาถึง22คน ฉันไม่ได้สนใจจึงเดินจ้ำอ่าว เพื่อออกจากบริเวณข้างสนามกีฬาให้เร็วที่สุด หลังจากที่ฉันเดินผ่านกลุ่มของรุ่นพี่ม.6 พวกพี่เขาก็เอ่ยแซวฉันพร้อมกับเรียกชื่อของฉันตามปกติ ฉันชินกับคำชมและการร้องแซวของพวกรุ่นพี่เขาแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกเขาเลย ได้แต่ยิ้มตอบกลับคำชมพวกนั้น เมื่อเดินไปสักพักลูกบอลในสนามก็กลิ้งมาชนที่เท้าของฉัน ก่อนที่ฉันจะก้มหยิบมันขึ้นมา "ขอโทษนะ พอดีบอลมันกลิ้งมา ขอบอลคืนด้วย " ผู้ชายคนนั้นเอ่ยขอโทษและขอลูกบอลคืนจากฉัน ฉันก็ส่งลูกบอลคืนพี่เขาไป และยิ้มตอบเป็นกลายๆ ไปว่าฉันโอเคไม่เป็นอะไร " พาฝัน ฉันอิจฉาแก ทำไมแกถึงได้เข้าใกล้พี่เขาแบบนั้น เป็นฉัน ฉันเป็นลมไปแล้วนะ " เสียงแคทเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ฉันไม่ได้ใส่ใจหรือคิดอะไรไปมากกว่านั้นยอมรับว่า พี่ภูผา เขาหล่อในระดับหนึ่ง แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไรเขาเลยสักนิด กลับมองว่าเขาอันตรายด้วยซ้ำ ฉันพอจะได้ยินชื่อเสียงของเขาในเรื่องเดทกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า หลังจากจบคำพูดของแคท ฉันก็เดินออกจากสนามกีฬาทันที ด้านภูผา รอยยิ้มเมื่อกี้ ทำผมแทบละลายไปกองที่พื้น ผมอยากรู้จักผู้หญิงที่ผมเจอเมื่อกี้ เพื่อนผมเคยเอ่ยชื่อน้องอยู่บ่อยๆ แต่ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะปกติ ผมมีผู้หญิงเข้าหาตลอดเลยไม่ได้สนใจอะไรเธอมาก อีกอย่างน้องก็ยังเด็กเกินไป ผมเลยไม่ได้จัดให้เข้ามาอยู่ในลิสผู้หญิงของผม แต่วันนี้ตอนที่ผมได้ยืนอยู่ใกล้ๆ เธอ ผมกลับโดนเธอตกเข้าอย่างจัง กลิ่นฟิโรโมนที่หลั่งออกมาและรอยยิ้มบวกกับใบหน้าที่ขาวใสแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางๆ ปากสีแดงสดที่ถูกแต่งเติมด้วยลิปสติก ทำให้ดูสวยและดูโตกว่าเด็กทั่วไป ผมชักจะถูกใจเธอคนนี้เข้าแล้วสิ ได้ข่าวว่าน้องเขายังไม่มีแฟน สงสัยคงต้องลอง ตามจีบเธอดูสักหน่อยแล้วแหละ หลังจากผมแข่งกีฬาเสร็จ ก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะกลับบ้านทันที แต่สายตาดันไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่กำลังเอาอุปกรณ์กีฬาเข้ามาเก็บพอดี " หลีกหน่อยนะคะ พอดีมองไม่เห็นทางค่ะ " เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขอทางผมซึ่งเธอก็คือผู้หญิงคนเดียวกัน ที่ผมอยากเจอ "ฉันช่วยนะ " ผมเดินเข้าไปแย่งอุปกรณ์ต่าง ๆ ออกจากมือของเธอ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ผมคงยืนมองเฉย ๆ ไม่ก็เดินออกไปเงียบ ๆ แต่พอเป็นพาฝัน ผมกลับอยากเสนอเหงือกไปช่วยซะงั้น " ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วย " เธอเอ่ยขอบคุณผม บอกตรง ๆ แม้ว่าจะพาฝันจะดูน่านิ่งไปหน่อย แต่เธอโคตรสวยเลย ในหัวของผมตอนนี้ คือคิดอย่างเดียวว่าจะต้องทำยังไง ถึงจะได้เธอมาเป็นแฟน " ตัวก็เล็กแค่นี้ จะแบกอะไรมาเยอะแยะ ทำไมไม่ให้คนอื่นช่วยถือมา " ผมพยายามจะชวนเธอคุย เพื่อทำความรู้จักและสนิทสนมกันเอาไว้ แต่เธอดันเล่นตัดบทผม ด้วยการขอตัวกลับก่อนซะงั้น " พอดี...ไม่ได้เข้าร่วมแข่งกีฬา ครูเลยให้ เก็บอุปกรณ์ต่าง ๆ แทน ขอตัวก่อนนะคะ " ฉันตัดบทสนทนาทันที เพราะฉันรู้สึกไม่โอเค กับสายที่พี่เขามองมาที่ฉัน ซึ่งฉันชินกับสายตาพวกนั้นแล้วละ เพราะตั้งแต่ฉันเข้ามาเรียนที่นี่ ผู้ชายในห้องเรียนก็ส่งสายตาแบบนี้มาให้ฉันพร้อมกับเสิร์ฟขนมจีบไม่เว้นแต่ละวัน ซึ่งมันน่ารำคาญสำหรับฉันมาก ๆ " มันค่ำแล้ว อันตรายนะ กลับยังไง? " ผมเอ่ยถามรุ่นน้องสาวขึ้น เมื่อเห็นว่าเวลาใกล้จะมืดลง และยังมีฝนที่ตกโปรยลงมาเป็นระยะ ๆ อีก " เดี๋ยวฉันโทรให้คนรถมารับค่ะ " ฉันเอ่ยตอบรุ่นพี่หนุ่มกลับไปด้วยท่าทีรำคาญ "เดี๋ยวฉันไปส่ง" ผมรีบเสนอตัวทันที ที่รู้ว่าพาฝันไม่มีรถมาเอง " ไม่เป็นไรค่ะ ฝันเกรงใจ " ฉันตอบออกไปตามความเป็นจริง แล้วอีกอย่างฉันก้รำคาญเขามาก ๆ ด้วย วุ่นวายกับฉันอยู่นั่น " กลัวฉันเหรอ? หรือ รังเกียจฉัน " พี่ภูผาเริ่มแสดงท่าทีน้อยอกน้อยใจออกมา ทำให้ฉันที่ยืนอยู่ไม่กล้าปฏิเสธและเอ่ยตอบตกลงให้เขาไปส่ง ผมกระตุกยิ้มมุมปากทันทีที่กวางน้อย หลงเดินเข้ามาถูกกับดักที่ผมนั้นได้วางไว้ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ผมคงหิ้วขึ้นคอนโดไปแล้ว แต่กับกวางน้อยตัวนี้ ผมจะขอตะล่อมให้เข้ามาในกับดักผมเอง และค่อยๆ หลอกล่อช้าๆ เพื่อที่คนร่างเล็กจะไม่ตื่นกลัวและหนีผมไปไหน จากนั้นก็กัดกินเนื้อไม่ให้เหลือให้ใครได้กลิ่นอีกเลย.... บทนำมาแล้ว ฝากพี่ภูผากับน้องพาฝันด้วยนะคะ ฝากกดหัวใจ + คอมเมนท์ ตรงนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์คนนี้ด้วยนะคะ ?